ΔΗΜΟΣ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Κυριακή 24 Απριλίου 2011

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ ...
(Στην επικαιρότητα του αποήχου…)
                                                    Παναγιώτης  Δερματάς
   Σ αυτή την χώρα, θεωρώ ότι έχουμε χάσει τα μέτρα της κοινής λογικής.
Στην θέσι της, έχουν μπει θέσεις αξιώματα τις οποίες όποιος τολμήσει  να αμφισβητήση, θα εισπράξει την ανάλογη απαξιωτική σφραγίδα ...
   Έτσι, υποχρεώνεσαι  να πας μαζί με το ρεύμα…Δεν τολμάς επίσημα να αντιδράσης είτε γιατί φοβάσαι, είτε γιατί  θεωρείς ότι μπορεί  έτσι να περισώσης τα φτωχά και άγονα προϊόντα των θολών σου συμβιβασμών .
   Το ρεύμα όμως καταλήγει σε ολοφάνερα επικίνδυνη δύνη .... Και εσύ κλείνεις τα μάτια σου, αγνοείς υβριστικά τον διπλανό σου  που πνίγεται  ήδη από το ρεύμα και νομίζεις ότι θα βρεις την ευτυχία σου παραδίδοντας τον εαυτόν σου στις εκμαυλιστικές Σειρήνες που σε πολιορκούν.
   Θα ήθελα να βάλω ως τίτλο αυτού του κειμένου : Αντίθετα στο ρεύμα.
Αλλά κρατώ την ουσία και αφήνω τον τίτλο…
   Στην θέσι του «αγωνιστή» της δημοκρατίας και του συνδικαλισμού, πάω πάντα διαμετρικά αντίθετα, σε μία  θέσι η οποία με απαξιώνει στα μάτια της κατεστημένης, συμβιβασμενης, υποκριτικής και ελεεινά αντικοινωνικής ψευτοπροοδευτικής ιδεοληψίας.
   Έτσι την ημέρα που προσπαθούν να μας την περάσουν ως υποκατάστατο των μεγάλων μας εθνικών εορτών, εγώ θα τολμήσω να γράψω δημόσια αυτό που παντού ψυθιρίζετε και δεν τολμάτε δημόσια να ομολογήσετε… οτι η ημέρα που θεωρείται ότι γκρέμισε έναν δικτάτορα, έφερε έναν αχυράνθρωπο μέσω του οποίου ολοκληρώθηκε η Κυπριακή τραγωδία και ξαναφόρτωσε στην πλάτη μας τις παλιές οικογένειες που είχαν προκαλέσει  την δικτατορία , δεν μπορεί να αποτελή ημέρα αντιστάσεως.
   Αποτελεί ημέρα άγους
   Διότι εδώ, πρώτα παραπλάνισαν αδαείς φοιτητές των οποίων εκμεταλλεύτηκαν την αγνότητα και τα οράματα και δεύτερον διότι ανέκοψαν την δυναμική αυτή που θα έδινε νέο ζωογόνο αίμα στο πολιτικό μας σκηνικό.
   Μας έφεραν φτιαγμένους «εθνάρχες» και «σοσιάλ» «αντιαμερικανούς» σωτήρες οι οποίοι προγραμμάτισαν για τον λαό μας τα ακατόρθωτα που με μηδενιστική απληστεία  απολαμβάνουμε σήμερα…
   Ο Παπαδόπουλος είχε αντιληφθεί ότι έδυε, πολύ ποιό μπροστά από τα γεγονότα της Νομικής και του Πολυτεχνείου.
   Έτσι, είχε προσφύγει σε πολιτικό πρόσωπο, τον Σπύρο Μαρκεζίνη ο οποίος θα ανελάμβανε να κάνη βουλευτικές εκλογές.
   Ο Μαρκεζίνης όμως,δεν έρρεπε προς την δυτική υποτέλεια. Έτσι, έπρεπε με κάθε τρόπο να του κλείσουν τον δρόμο, αφού πρώτα τον υπονομεύσουν ως «ακροδεξιό»...
   Αλλά και άλλο πρόσωπο να ανελάμβανε, αν δεν ήταν Αμερικανόδουλος, πάλι «ακροδεξιό» θα τον βάφτιζαν... Ξέρουν το κόλπο !..
   Του έκλεισαν τον δρόμο μέσα από τα γεγονότα της Νομικής και του Πολυτεχνείου. Στην θέσι του Μαρκεζίνη, έβαλαν τον Ιωαννίδη.
   Τους ήταν τόσο χρήσιμος, όσο απαιτείτο για να παραδώση την Κύπρο και να ετοιμάση τον δρόμο για τον «εθνάρχη» ...σωτήρα και για τον «σοσιαληστή» ηγεμόνα που είχαν ετοιμάσει  στα σκοτεινά τους εργαστήρια...
   Ο γέρο Παπανδρέου, παπούς του σημερινού,  είχε αρνηθεί την παράδοσι της Κύπρου το 1966 και τώρα έφταναν στον στόχο μέσω του Ιωαννίδη και μέσω των πολιτικών του διαδόχων οι οποίοι παγίωσαν  την προδοσία.
   Δεν άνοιγε τον φάκελο της προδοσίας ο «εθνάρχης» Καραμανλής και υποσχόταν προεκλογικά ότι θα τον άνοιγε ο «σοσιαληστής» Α. Παπανδρέου για να τον ξεχνά όταν γίνοταν  κυβέρνησις...
   Τελικά ο φάκελος αντί να αδειάζη, παραφούσκωνε γιατί φαίνεται καθαρά ότι έμπαιναν μέσα του και αυτοί που τον κρατούσαν κλειστό στα χέρια τους... 
  Αλλά αυτή η φυγοδικία, λειτούργησε υπέρ του Παπαδόπουλου καθ’ όσον χωρίς δίκη ο κατηγορούμενος είναι αθώος.
   Εξ άλλου, σκοτίστηκαν οι δυτικοί μας «σύμμαχοι»  αν εμείς είχαμε δικτατορία στην  Ελλάδα... Ήσαν ...αμέτοχοι υποτίθεται στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, αλλά είχαν έτοιμους τους «εθνοσωτήρες»  μας ηγέτες !..
   Δεν σκοτίστηκαν για το πολίτευμά μας  οι δυτικοί μας «σύμμαχοι» ! Αυτοί αφού  είχαν ρίξει  τον γέρο της δημοκρατίας με τους αποστάτες, το 1966, ετοίμαζαν δική τους δικτατορία με ανώτατους αξιωματικούς.
   Αλλά επειδή οι ανώτατοι, ήσαν βραδύνοες και βραδυκίνητοι, προϊόντα δηλαδή αναξιοκρατικών διαδικασιών οι οποίες κατά παράδοσιν χαρακτηρίζουν το φτηνό έξάρτημα της πολιτικής εξουσίας , τον στρατό,  τους πρόλαβαν τα σαΐνια οι συνταγματάρχες τον Απρίλιο του 1967.
   Δεν θα σκοτίζονταν γι αὐτούς οι δυτικοί μας «σύμμαχοι», όσο κι’ αν φώναζαν οι Μελίνες στο Παρίσι...
   Σκοτίστηκαν για ένα πράγμα. Ότι οι  συνταγματάρχες έκαναν πράγματα του κεφαλιού τους.
   Όπως : Άνοιξαν εμπορικές επαφές για τα αγροτικά μας προϊόντα, με Κίνα και Ρωσία οι οποίες χώρες ήσαν τότε στο απαγορευμένο  ανατολικό στρατόπεδο. Δεν επέτρεψαν στα αμερικάνικα αεροπλάνα να χρησιμοποιήσουν τα αεροδρόμια της Κρήτης για να βοηθήσουν το Ισραήλ στον πόλεμο κατά των Αράβων και της Αιγύπτου. Έβαλαν τις βάσεις στην βαριά βιομηχανία η οποία μία μέρα θα έδινε στην Ελλαδα την προοπτική να απαλαγή από την  ξένη  κηδεμονία.  Έβαλαν μπρος τα γεωτρύπανα να βγάζουν πετρέλαιο από το Αιγαίο, ενώ για τα δυτικά μας αφεντικά, έπρεπε το Αιγαίο ...να μην έχη πετρέλαια...
   Έτσι, οι διάδοχοι του Παπαδόπουλου «εθνάρχες» και «σοσιαληστες»  μας διαβεβαιώνουν επί 37 χρόνια ότι το Αιγαίο δεν έχει πετρέλαια !...
   Βέβαια ένας δικτάτορας που παραβιάζει το δικαίωμα των χωριανών να αφοδεύουν στις γειτονιές και τους επιβάλλει να φτιάχνουν τουαλέττες, αποτελεί βαριά καταδυνάστευσι...
   Αλλά και το να γίνωνται τα δημόσια έργα μέσω της στρατιωτικής ΜΟΜΑ, μας στέρησε την προοπτική να έχουμε πλούσιους καναλάρχες που να μας αφιονίζουν με τις τσόντες τους, τα «ριαλιτυ» και με κάθε εκκωφαντική κομματική μαλακία ...
   Τώρα με τους διαδόχους του δικτάτορα Παπαδόπουλου έχουμε την τιμή να πληρώνουμε τα ακριβότερα και εξοντωτικότερα διόδια στον κόσμο...
   Έχουμε την «δημοκρατική» ικανοποίησι να απολαμβάνουν τα παιδιά μας την παιδεία των καταλήψεων, των αιώνιων φοιτητών, της ασυναρτησίας και της αναίδειας, ο,που η γλυώδης αναρρήχησις αμοίβεται σε όλο το φάσμα του εκπαιδευτικού συστήματος και όχι μόνον, ο,που η φιλοπονία καταδιώκεται μέχρι να αδρανοποιηθεί η να μεταναστεύση από την χώρα, ενώ η αμάθεια και η οκνηρία, ντυμένες με περγαμηνές κομματικές και στηριγμένες στο σκονάκι και στην αντιγραφή, να αμείβωνται με την αποκατάστασι στον χώρο του δημοσίου και της πολιτικής.
   Έχουμε την τιμή να πληρώνουμε ...ηρωϊκά με υποθήκη την ζωή μας, το δικαίωμα στην στεγη.
   Ένα νεαρό ζευγάρι, αν αποφασήση  ν ἀποκτήση στέγη, πρέπει να κάνη νηστεία επί πέντε χρόνια για να μπορέση να πληρώση την άδεια της οικοδομής και να υποθηκεύση την υπόλοιπη ζωή του στο τραπεζιτικό σύστημα, όχι στην διαίωνισι της αλυσίδας της ζωής, ενώ στην περίοδο του «δικτάτορα Παπαδόπουλου» αλλού κτίζονταν εργατικές κατοικίες με δωρεάν παραχώρησι η με υποτυπώδη συνδρομή, αλλού τα έξοδα της άδειας ήσαν στο μηδέν, ενώ η τράπεζα ερχόταν πραγματική αρωγός .
   Στο θέμα της αρδεύσεως της Αργολίδας,  ο «δικτάτορας» έβαλε από τον πρώτο χρόνο να μαζέψουν τα νερά του Ανάβαλου και ν αρχίσουν να τα διοχετεύουν στην πεδιάδα, ενώ αυτοί εδώ επί τριάντα επτά χρόνια  έκαναν τον Ανάβαλο αιώνια αναβαλόμενο...
   Στην περίοδο του «δικτάτορα» τον οποίον υποτίθεται ότι γκρέμισαν οι αγωνιστές του Πολυτεχνείου, η Ελλάδα, δεν είχε εθνικά χρέη !
   Ενώ σήμερα ζούμε κάτω άπό την υγρή και βάναυση σκια του ΔΝΤ στο οποίο μας οδήγησαν μεθοδικά και προγραμματισμένα, όλα αυτά τα ηθικά κατακάθια της πολιτικής.
   Βέβαια εορτάζουμε μία ημέρα που δεν έφερε τίποτε καλό εκτός από ανάξιους και ανεπαρκείς διαχειριστές οι οποίοι τις μόνες ικανότητες που διέθεταν ήταν να διαιρούν την κοινωνία, να φανατίζουν, να αποπροσανατολίζουν, να συκοφαντούν την κάθε αξία, να σκοτώνουν την παραγωγικότητα, την δημιουργικότητα, την πρωτοβουλία, να δημιουργούν κάστες προνομιούχων, να στηρίζουν σκανδαλωδώς την άδιαφάνεια, να διευρύνουν την κοινωνική φτώχια, να προωθούν δραματικά την δημογραφική αλύωσι, την υπογεννητικότητα και να ξεπουλάνε τον εθνικό μας πλούτο.
   Εορτάζουμε λοιπόν την ημέρα που έδωσε «αντιστασιακά» πιστοποιητικά σε «αντιαμερικανούς» καιροσκόπους  οι οποίοι τα χρησιμοποίησαν για να παρακάμψουν την κλίμακα της αξιοκρατίας και από θέσεις κλειδιά που κατέλαβαν να μας υποδουλώσουν σ  αὐτούς που δήθεν πολεμούσαν...
   Κατά τα άλλα  ας μην χαλάμε την διάθεσι αυτών που θέλουν να τιμήσουν την ημέρα στα σχολεία...
   Γιατί τα παιδιά στα σχολεία, κινδυνεύουν να εκραγούν...
   Μετά τις απανωτές αργίες τριών εκλογικών  διαδικασιών – δύο ημέρες για τον συνδικαλισμό των δασκάλων, τέσσερες για τους δημάρχους, μία επιπλέον  ημέρα για το Πολυτεχνείο, μία ημέρα για τον αδικοχαμένο Γρηγορόπουλο και δεν ξέρω για που αλλού, αποτελούν αυτές οι αργίες, ...βαλβίδες εκτονώσεως ώστε να αποφύγουμε την εκκριξι από την σκληρή πίεσι που ασκεί στον εγκέφαλο  η σαβούρα  των γνώσεων τις οποίες τους παρέχει αυτό το ελεεινό, τρισάθλιο αντιεκπαιδευτικό και μισελληνικό σύστημα...
   Και για να μην υπάρχουν παραιξηγήσεις, δεν είμαι οπαδός κανένός κόμματος και καμμίας δικτατορίας, είτε είναι αυτή απλή στρατιωτική, είτε κάτω από κοινοβουλευτικό κάλυμμα. Διότι υπέρτατο αγαθό είναι η ελευθερία.
   Η πραγματική ελευθερία που δεν εκπορεύεται από καταδυνάστευσι συνειδήσεων μέσα από οποιασδήποτε μορφής εξαναγκασμούς.
   Εξαναγκασμούς που σε κάνουν να παρακάμπτης τις πικρές αλήθειες, σε κάνουν να υποκρίνεσαι και να κάνης τον  Καραγκιόζη για να μην σε καταποντίση το σύστημα.
   Απλώς, με πόνο ψυχής, βλέπω ότι η ψεύτικη δημοκρατία μας, δεν έχει κανένα δικαίωμα να σχολιάζη την χθεσινή «δικτατορία»...
   Γιατί για να μπορέσης να μιλάς για ελευθερίες που καταπατήθηκαν χθες, πρέπει με όπλο την υποκρισία  να περάσης πάνω από τα πτώματα των ελευθεριών και των αξιών που καταπατήθηκαν και καταπατούνται σήμερα  ...
   Αφού υπενόμευσαν συστηματικά την συλλογική συνείδησι των πολιτών, αφού επί έναν αιώνα θάβουν τις άξίες και προβάλλουν παράλληλα άθλια πρότυπα, αφού σε έπεισαν ότι δεν είσαι ικανός να αυτοκυβερνηθής, σε υποτάσουν με βάναυσο τρόπο  σε ξένες αρχές και υπερεξουσίες οι οποίες εκμηδενίζουν την βασική αρχή των κοινωνιών να παράγουν δίκαιο και να ρυθμίζουν οι πολίτες τις μεταξύ τους παραγωγικές σχέσεις.
   Κανείς δεν μας ρώτησε αν θέλουμε την Ευρώπη με τις σκοτεινές της συνθήκες και συμβάσεις...Δεν μας ρώτησε αν θέλουμε Ευρωσυντάγματα και ευρωσυμφωνίες οι οποίες καταλύουν την υπέρτατη αρχή που είναι το εθνικό μας σύνταγμα και που καθορίζει την παραβίασί του ως εθνική προδοσία.
   Δεν μας ρώτησε κανείς για το μνημόνιο αν και το σύνολο των κομμάτων της βουλής αποτελούν την μειοψηφία του εκλογικού σώματος. Δήλαδή εδώ η αναίδεια και θρασύτης της εκλεγμένης μειοψηφίας, την διαχείρησι της συλλογικής απαξιώσεως την βαφτίζει δημοκρατία !
   Έτσι δυστυχώς,  μετά από όλες αυτές τις κατευθυνόμενες συμπεριφορές,  φθάσαμε στο ζητούμενο που είχαν προγραμματίσει. Στην συλλογική φτώχια...
   Αυτή  αντιμετωπίζεται πάντα με προγραμματισμούς, με συμμετοχή, με ανοικτούς ορίζοντες, με  οράματα  . Μέσα από μία γνήσια, ενωτική, πατριωτική, επαναστατική συνείδησι. 
   Και το μόνο που εμείς έχουμε αποδείξει ως τώρα, είναι ότι στην θέσι των προγραμματισμών και των οραμάτων, έχουμε βάλει τις ντουντούκες και τα πανηγύρια... Έχουμε καταντήσει μονότονοι και παθιασμένοι πανηγυρτζήδες...  Σε όλα τα επίπεδα...Προς δόξαν αυτών που μας προγραμμάτισαν...
   «Σύντροφοι» και «συντρόφισσες»...  «συναγωνιστές» και «συναγωνίστριες»... Οπαδοί των σοσιάλ και καπιτάλ ληστών που μένουν στο απυρόβλητο για να έχετε την ...τιμή να σηκώνετε το βάρος της οικονομίας μέσα από τιτάνιους φόρους, τέλη, εισφορές, πρόστιμα, ποινές, διάφορες μορφές σατανικών περαιώσεων και στερήσι των συντάξεων...
   Ζητείται περισυλογή, περίσκεψις, φρόνημα, φρόνησις,  ενότης, πατριωτισμός, πρακτική, αταλάντευτη  αποφασιστικότης.
Παναγιώτης Δερματάς
e-mail   dermatasp@yahoo.gr