ΔΗΜΟΣ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2015

Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2015

Η δημοκρατία τοῦ χθές..... Ἡ "δημοκρατία" τοῦ σήμερα ....

 Ἡ δημοκρατία τοῦ χθές ....
Ἐάν τις Ἀθηναῖος ἑταιρήση,  μή ἐξέστω αὐτῶ τῶν ἐννέα ἀρχόντων γενέσθαι, μηδ΄ἱερωσύνην ἱερώσασθαι, μηδέ συνδικῆσαι τῶ δήμω, μηδέ ἀρχήν ἀρχέτω μηδεμίαν, μήτε ἒνδημον μήτε ὑπερόριον, μήτε κληρωτήν μήτε χειροτονητήν, μήδ' ἐπί κηρυκείαν ἀποσταλέσθω, μηδέ γνώμην λεγέτω, μηδ΄ είς τά δημοτελῆ ἱερά εἰσίτω, μηδ΄ ἐν ταῖς στεφανοφορίαις στεφανούσθω, μηδ΄ἐντός  τῶν περιραντηρίων πορευέσθω.  Ἐάν δέ τις ταῦτα ποιῆ, καταγνωσθέντος αὐτοῦ ἑταιρεῖν θανάτω ζημιούσθω.


Δῆλα δη ...
Ἐάν κάποιος Ἀθηναῖος πουστ@@@@@ψει,  ἀπαγορεύεται να γίνη ἓνας ἀπό τούς ἐννέα ἂρχοντες, μήτε να ἀσκεί καθήκοντα ἱερέως, μήτε νά δικάζει μαζί μέ ἂλλους στόν δῆμο, μήτε να ἀσκῆ κάποιαν ἀρχή, οὒτε μέσα στόν δῆμο, οὒτε ἒξω ἀπό τά ὃριά του, οὒτε ὡς κληρωτός, οὒτε ὡς ἐκλεγμένος , μήτε να ἀποσταλῆ ὡς κήρυκας, μήτε νά ἐκφράζη γνώμη, μήτε είς τά δημόσια ἱερά νά εἰσέρχεται, μήτε να στεφανώνεται στίς στεφανοφορίες,  μήτε νά πορεύεται στούς χώρους  ( τῆς ἀγορᾶς ) πού ἒχουν καθαγιαστεῖ μέ ράντισμα .  Ἐάν δέ κάποιος κάμη αὐτα καί ἀποδειχτοῦν μέσα ἀπό δίκη, ἡ ποινή του εἶναι ὁ θάνατος .


Ἡ   "δημοκρατία" τοῦ σήμερα....


 



 
 Τά ἐν οἲκω, μή ἐν δήμω ἒλεγαν ἐπίσης οἱ ἀρχαῖοι ... δῆλα δή ὃταν ἡ ίδιαιτερότης περιοριζόταν στόν ἰδιωτικό της χῶρο, δέν τούς ἀπασχολοῦσε ....
Ἐδῶ πρόκειται γιά πρόκλησι !
Καί αύτό που προκαλεῖ  ίδιαίτερα εἶναι οἱ μονομερεῖς ...εύαισθησίες τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τῶν βουλευτῶν γι αὐτές τίς ἰδιαιτερότητες τήν ἲδια στιγμή πού κτυπᾶ μέ μῖσος τόν φτωχό καστανᾶ, τήν φτωχή γυναῖκα που πουλᾶ λίγο λιβάνι γιά να ψευτοεπιβιώση, τόν νέο πού τόν ἒριξε στήν ἀνεργία καί στήν ἀπόγνωσι !
Ποῦ μᾶς πᾶνε λοιπόν ;.........
...https://youtu.be/v80ktej1t4I

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2015

ΚΙ' ΕΜΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ ...

ΟΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΣ ΣΥΓΚΟΙΡΙΕΣ ;ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΜΕ ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΙ ΓΙΑ ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΜΑΣ ΘΕΜΑΤΑ !!!
ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΧΩΛΕΝΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ! ...
ΕΝΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ ΛΑΟΣ, ΔΕΣΜΙΟΣ ΜΙΑΣ ΦΤΗΝΗΣ, ΕΚΦΥΛΗΣ ΚΑΙ ΣΕ ΑΘΛΙΩΤΑΤΟ ΒΑΘΜΟ ΔΟΥΛΟΠΡΕΠΟΥΣ ΗΓΕΣΙΑΣ Η ΟΠΟΙΑ ΕΧΕΙ ΠΑΡΑΒΕΙ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ, ΗΘΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΤΑΞΙ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΜΑΣ ΙΣΟΠΕΔΩΣΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΑΝΩΜΑΛΕΣ ΔΥΤΙΚΕΣ ΟΡΕΞΕΙΣ !..
ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΕΧΟΥΝ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΟΧΗ ...
Καλύτερη ειδησεογραφική ιστοσελίδα με ειδήσεις στο λεπτό, υγεία, πολιτική, οικονομία, αγορές, εγκληματικότητα, τουρισμός
voicenews.gr|Από iliaspan1

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2015

ΑΝΤΙΓΡΑΦΩ ΑΠΟ ΤΟ fb ...

奈什艾米 Η φωτογραφία είναι από την ΣΕΡΒΙΑ ΤΟ 1999,όπου τα Δημοκρατικά,Ειρηνικά,Γαλλικά,Πολεμικά,Αεροπλάνα βομβάρδιζαν και σκότωναν τον άμαχο πληθυσμό! Όχι μωρέ αυτό δεν ήταν δολοφονία και τρομοκρατία! Ήταν Γαλλικός Πολιτισμός

ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ... ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΤΗΝ ...

https://www.facebook.com/GreekBurger/photos/a.194108644116057.1073741825.194107537449501/407873689406217/?type=3&source=11https://www.facebook.com/GreekBurger/photos/a.194108644116057.1073741825.194107537449501/407873689406217/?type=3&source=11

Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2015

ΔΥΟ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΟΜΑΝΤΟΣ ...

"ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ" ΤΩΝ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΩΝ, ΣΥΝΔΙΚΑ ΛΗΣΤΑΡΑΔΕΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΗΔΕΣ, "ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ" ΠΟΥ ΤΗΝ ΑΡΑΞΑΝ ΚΑΠΟΥ ΚΑΙ ΣΙΤΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΧΡΕΩΣΤΑΜΕ ΣΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ ΛΗΣΤΕΣ, ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΠΛΟΥΣΙΑ ΠΛΗΡΩΜΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΥΡΤΩΜΕΝΗ ΤΟΥΣ ΗΘΙΚΗ !
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ, ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΨΑΘΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΙ!
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ, ΤΟΥ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ, ΤΟΥ ΝΙΚΗΤΑΡΑ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΗΡΩΩΝ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΠΟΥ ΦΥΛΑΚΙΣΤΗΚΑΝ ΚΑΙ ΠΕΘΑΝΑΝ ΣΤΗΝ ΨΑΘΑ, ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ !

ΚΑΙ ΓΑΜΩ ΤΗΝ "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ" ΣΑΣ !!!!!!!!!

Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2015

MAΓΚΕΣ .avi

ΕΝΑ ΕΡΓΟ ΣΥΜΒΟΛΙΚΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΘΑΝΑΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ !

ΕΧΕΙ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ !

ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΑΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΤΟΥΝ ΣΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ....

Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2015

ΕΔΩ ΝΤΟΫΤΣΕ ΒΕΛΛΕ ... ( Deutshe Welle)



Ἦταν γύρο στα 1970 . Τότε στην εποχή τῆς «δικτατορίας»,  ὃ,που δικτατορία εἶναι ἡ ἑπταετής ἀνάπαυλα στην διακυβέρνησι τῆς χώρας ἀπό τις ἲδιες οἰκογένειες οἱ ὁποῖες ἐπί πολλές δεκαετίες ἀναβαπτιζουν και διαιωνίζουν την ἐξουσία τους μέσω τῶν ὁπαδῶν ψηφοφόρων, τους ὁποίους σε μέγιστο βαθμό κληρονομοῦν ὁ καθ ἓνας στους ἐπιγόνους του και οἱ ὁποῖες ἀποτελοῦν την «δημοκρατία» …

Ὁ ὁπαδός, εἶναι ἓνα εἶδος ἰδεολογικοῦ εὐνούχου ὁ ὁποῖος ἀδυνατεῖ να παράγει σκέψι και ἀναμασᾶ  την ἒτοιμη  τροφή πού τοῦ προσφέρει το κόμμα την ὁποία ἂν και ἀδυνατεῖ να χωνέψει δείχνει να εἶναι κατευχαριστημένος ἀπό αὐτήν…

Εἶναι δύσκολο ἓως ἀδύνατο να συζητήσεις μ ΄αὐτή την κατηγορία ἀνθρώπων γιατί ὃλοι τους φοβοῦνται δραματικά μην χάσουν την ἒτοιμη τροφή…

Και δυστυχῶς, δεν ἀποτελοῦν εὐκαταφρόνητο ἀριθμό !

Τότε λοιπόν, μεσα από την Γερμανία, ἂκουγε ὁ λαός την ραδιοφωνική ἐκπομπή τῆς Ντοϋτσε Βέλε (Deutshe Welle)  πού ἀγωνιζόταν διακαῶς για την «ἀποκατάστασι τῆς δημοκρατίας στην Ἑλλάδα» !...

Γιατί ἆραγε τόσο ένδιαφέρον ; Τι ἒκοπτε τους Γερμανούς τότε για το πολίτευμα μας ;..

Τους ἐνδιέφερε ἡ ποιότητα τῆς ζωῆς μας ;

Ἂν ὑποθέσουμε ὃτι ἡ ζωή μας τότε ἦταν ὑποβαθμισμένη, τι να ποῦμε σήμερα ;

Τότε, κανείς δεν ξεσπιτώθηκε για χρέη προς την Τράπεζα.  Ἀντίθετα διαγράφηκαν τα χρέη τῶν ἀγροτῶν που εἶχαν προκυψει ἀπό τα βαριά ἐπιτόκια τά ὁποῖα εἶχε ἐπιβάλλει ἡ ξενόδουλη οἰκογενειοκρατία στον λαό. Οὒτε ληστρικοί ἂμεσοι και ἒμμεσοι φόροι βασάνιζαν τους πολίτες. Στους ἒμμεσους φόρους δεν ὑπῆρχε ΦΠΑ ἀλλά ὁ ἁπλός ΦΚΕ στο 5% .

Παρ ὃλα αὐτά, γέμιζε ἡ Ἑλλάδα με δημόσια ἒργα και ἂρχισε να ἀπογειώνεται το οἰκογενειακό εἰσόδημα `!

Σήμερα λοιπόν πού ἒχουμε «δημοκρατία», τά ἐθνικά χρέη ἒφθασαν στην ἀποκορύφωσί τους, οἱ νέοι μεταναστεύουν , ἀνεργία και κατήφεια μαστίζει τους πολίτες,  κλείνουν ἐπιχειρήσεις με ἰλιγγιώδεις ρυθμούς και οἱ αὐτοκτονίες μπῆκαν στην ἡμερήσια διαταξι .

Εἰδικά το τελευταῖο ἀποτελεῖ κόλαφο για την ποιότητα τῆς ἐξουσίας καθώς και γι΄αὐτούς που τους ἐξουσιοδοτοῦν με την ψῆφο τους !

Τά νέα μέτρα πού λαμβάνονται σε καθημερινή βάσι ἀποτελοῦν κεραυνό ἀπέναντι στην ἀσφάλεια και στις ἐλευθερίες τῶν πολιτῶν . Δηλαδή πέρα ἀπό την κατευθυνόμενη ἀνεργία, ἒχουμε δραματικές μειώσεις μισθῶν και συντάξεων με παραλληλη και παράλογη αὒξησι τῶν δημόσιων φόρων και τῶν τιμολογίων τῶν δημοσίων ὑπηρεσιῶν.

Ὁ πολίτης, βομβαρδίζεται σε καθημερινή βάσι ἀπό τα ἐλεγχόμενα ἀπό την ἐξουσία μέσα πληροφορήσεως με σκοπό να αἰσθάνεται ἐνοχές ὃτι εἶναι «παράνομος» και «φοροαπατεῶνας» γιατί ἀπέκρυψε πενταροδεκάρες ἀπό το εἰσόδημά του, την ἲδια στιγμή που οἱ μεγαλοαπατεῶνες κλέφτες και φοροκλέφτες τοῦ δημοσίου κυκλοφοροῦν ὂχι μόνον ἀνενόχλητοι ἀλλά καί σκανδαλλώδεις κριτές τῶν ἀνθρώπων τοῦ μόχθου !
Ἀλλά οἱ φίλοι μας οἱ Γερμανοί , πληρώνου φόρους πάνω στο περίσευμα και ὂχι στο ὑστέρημα . Ἒχουν ἀξιοπρεπῆ κέντρα ὑγείας και δεν περιμένουν μῆνες για να μποῦν σε νοσοκομεῖο. Πληρώνουν μία κάρτα τῶν 70 ἠ 80 Ευρώ ἐτησίως ἀνα ὂχημα ἡ ὁποία ἀντιστοιχεῖ σε τέλη κυκλοφορίας και σε διόδια μαζί, ἑνῶ ἐδῶ πληρώνουμε κατά μέσον ὃρο 1200 ευρώ ἐτησίως ἀνά ὂχημα σε διόδια και ἀπέραντης κρατικῆς ληστείας ποσά σε τέλη κυκλοφορίας !

Δεν φτάνουν αὐτά, ἀλλά ψήφισαν νόμο που θα ἐπιτρέπει στο κράτος τῶν ληστῶν, να μπαίνουν μέσα στο σπίτι σου για να ἐλέγχουν τά προϊόντα πού ἒχεις ἀποθηκεύσει !

Συζητοῦν εὐρέως να τροποποιηθοῦν οἱ συντάξεις και να μειωθοῦν ἀνάλογα με τά ὑποτιθέμενα ἒσοδα που θα σου προσδιορίσουν με το περιουσιολόγιο.

Και το ἀθλιότατο τῶν μέτρων ὃτι πλέον οἱ πλειστηριασμοί τῶν περιουσιῶν θα γίνονται με ήλεκτρονικές διαδικασιες  ! Ἒτσι, θα μαθαίνει ὁ πολίτης πού δεν μπόρεσε να πληρώσει τους φορους πού τοῦ φόρτωσαν ὃτι ἡ κατοικία του εἶναι ἢδη παρελθόν .

Και ἐρχόμαστε λοιπόν στην ούσια . Πού εἶναι οἱ Γερμανοί με τους ἐπαναστατικούς σταθμούς τους και με την ἒντυπη δημοσιογραφία να ὑπερασπιστοῦν τους Ἓλληνες ;

Χάθηκαν ! Μόνον κάποιες κωλοφυλάδες τους για να μᾶς βρίζουν τεμπέληδες !

Και γιατί χάθηκαν οἱ Γερμανοί ἂλλοτε …ὑπερασπιστές μας ;

Ἁπλῶς γιατί ἒπαψαν να βλέπουν … Στρογγυλοκάθησαν πάνω στον Ο.Τ.Ε. με την Siemens , πάνω στα λιμάνια μας, στα αεροδρόμιά μας, στους ὁδικούς ἂξονες, στις σκανδαλώδεις συμβάσεις με τις στρατιωτικές προμήθειες , στην διασφάλησι τῆς ἐσωτερικῆς μας ἀγορᾶς για τα ὁμοειδῆ ἀγροτικά προϊόντα που παράγουν σε τρίτες χῶρες με τριτοκοσμικά μεροκάματα, στον παντελῆ ἒλεγχο τῆς ἰδιωτικῆς μας οἰκονομίας και τώρα τῆς δημόσιας μέσω τῆς ἀπάτης τοῦ Εὐρω, τῆς ἀπάτης τῶν τραπεζῶν και πάσης μορφῆς ἐκμεταλλευσεων. Στρογγυλοκάθησαν πάνω σε δεκατέσσερα ἀεροδρόμια που διασφάλισαν στην τιμή τοῦ μισοῦ ἀεροδρομίου με όργανα τά ἐδῶ καμουφλαρισμένα σε προοδευτικους σοσιαληστές, δεξιούς, κεντρώους ἢ ἀριστερούς ὂργανά τους …

-          Ἢθελε ο κάθε Ἀλέξης, ἀλλά δεν μποροῦσε γιατί τον ὑπονόμευσαν οἱ δικοί του….- 

  Ἀπότερος σκοπός, με ἐργαλεῖα  τα καμοφλαρισμένα αὐτά ὂργανα, να στρογγυλοκαθήσουν πάνω στον ὀρυκτό μας πλοῦτο πού εἶναι ἀσύγκρητα μεγαλύτερος ἀπό διόδια και ἀεροδρόμια.

Με ὃλα αὐτά φαίνεται καθαρά ὃτι οἱ σοβαρές κυβερνήσεις χαράζουν τά πλᾶνα τῶν συμφερόντων τους σε ὁρίζοντες δεκαετιῶν και πάρα πάνω…

Ἐνῶ οἱ κυβερνήσεις τῶν ἀνεύθυνων και ἀπαίδευτων πολιτῶν , γίνονται μεσάζοντες τῶν συμφερόντων τῶν πρώτων ἀπό τους ὁποίους παρέχεται  ἀσφάλεια και στήριξις.

Γιά να διασφαλίσουν τούς προστάτες  στήριγμα, διαλύουν τις κοινωνικές και παραγωγικές δομές, την ἱστορία, τον πολιτισμό, την παιδεία,ὑποτάσσουν σ αυτούς την οἰκονομία και σπέρνουν κάθε εἲδους κενά δαιμόνια πού μετατρέπουν σε Βαβέλ την συνείδησι τῶν πολιτῶν, ὣστε αὐτοί να χάσουν την κοινή γλῶσσα πού στηρίζει τις ἀντιστάσεις .

Αὐτό ἒχει πραγματωθεῖ σήμερα . Δεν το βλέπετε ; Δεν βλέπετε ὃτι οἱ δῆθεν πολιτικοί «ἀντίπαλοι» ἀποτελοῦν ἀπλᾶ συγκοινωνοῦντα δοχεῖα με ὑποτιθέμενη διαφορετική διάταξι;

Δεν βλέπετε πόσο θρασεῖς ψεῦτες ἀποδείχτηκαν ὃλοι πού λένε χοντρά ψέματα μέχρι να πάρουν την ψῆφο τοῦ λαοῦ και μετά κάνουν στροφή ἑκατόν ὀγδόντα  μοιρῶν;

Ἂν δεν τά βλέπετε ὃλα αὐτά, εἶσθε ἂξιοι τῆς τύχης σας ! Σέρνετε κληρονομιά στις ἲδιες σας τις οἰκογένειες το αἶμα τῶν ἀθώων συμπολιτῶν πού ἐξαναγάστηκαν βίαια να παραιτηθοῦν ἀπό την ζωή !

Δεν θα ὑποδείξω στον καθ΄ἓνα τι θα ψηφίσει. Θα ὑποδείξω ὃτι όφείλει να καταδικάσει κάθε μορφῆς ψεύτη και κυβιστή(=κωλοτούμπα) πολιτικό πού τάχτηκε με τά μνημόνια και ἒδεσε την χώρα και τον λαό σε ξένα δεσμά.

Κάθε πολιτικό, ἀπατεῶνα που παίζει ρόλο και δεν ἐκφράζει τά δικαια του λαοῦ του .

Ἂν δεν καταλαβαίνει κάποιος ἀπό ρόλους, ἂς ψάξει να βρεῖ τα λόγια τῆς τότε προέδρου τῆς βουλῆς στον Παπούλια πρίν ἀπό κάποια χρόνια.

Δεν πιστεύω να ἦταν ἡ Σίβυλλα πού προφήτεψε ὃλα ὃσα διαδραματίζονται σήμερα… Ἦταν το ἂτομο πού ἢξερε και με τον τρόπο της προειδοποίησε…

Ἀλλά , ἀπευθυνόταν σε ζωντανούς ὀργανισμούς που παράγουν σκέψι και ὂχι σε διεφθαρμένους ὁπαδούς πού πούλησαν τα σημαντικότατα για ἀσήμαντες και ἐφήμερες ἀντιπαροχές.

Δεν εἶναι σκέψις και προβληματισμός το ἂν θα ακολουθήσουμε «δεξιά» ἢ «ἀριστερη» πολιτική στην ἐπίλυσι τῶν προβληματων και στη χάραξι κάθε ἐθνικῆς στρατηγικῆς, ἀλλά στο πῶς θα μποῦν οἱ σωστοί ἂνθρωποι στις σωστές θέσεις, στο πῶς θα λειτουργεῖ ἡ νομοθετική ἐξουσία μέσα στα αὐστηρά θεσμικά πλαίσιά της, στο πῶς ἡ δικαιοσύνη θα ἀποτελεῖ  τον πραγματικο φύλακα τῆς τάξεως και τοῦ νόμου.

Ἀφοῦ διασφαλίστηκαν ὃλα αὐτά σήμερα ἡ Deutshe Velle, δηλαδή  τά Κύματα τῆς Γερμανίας, μουγκάθηκαν με δέος μπροστα στα ἀποτελέσματα τῆς σπορᾶς των!..

Φύτρωσε ὁ σπόρος και βρίσκεται στην ἀποκορύφωσι τοῦ σοσια…ληστικοῦ μετασχηματισμοῦ τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας ἡ ὁποία ἀπό την ἂπλετη χαρά της, …πηδᾶ στο κενό, ἐγκαταλείπει ἡ νεολαία την χώρα μην ἀντέχοντας τόση σοσια…ληστική εὐτυχία και ἀφήνοντας τον χῶρο για κάθε ἐπίδοξο ἒποικο ἀπό την Ἀφρική και την Ἀνατολή !....

Το κατάλαβες ἀδελφέ μου ;… Σε κούρντισαν ἀπό χρόνια για να δουλεύεις γιά ξένες συχνότητες και αὐτα που σοῦ γράφω τώρα μπορεῖ να τα νομίζεις ὃτι βγαίνουν ἀπό κάποιο ἐξωπλανητικό ἀγνώστου ταυτότητας ὂν… Ἒχεις να ἐπιλέξεις ἀνάμεσα στην συνέχεια τοῦ προηγούμενου ΟΧΙ και στην φθηνότητα τοῦ καταστροφικοῦ Ναι.

Το ΟΧΙ το ἀντιπροσωπεύουν λίγες πολιτικές δυνάμεις, ἑνῶ το ΝΑΙ οἱ πολλές πού ἢδη βγάζουν την μάσκα τους και ἀποδεικνύουν ὃτι ἀποτελοῦν οὐσιά ἑνιαία και ἀδιασπαστη μεταξύ τους τῆς ὁποίας τά μέλη ἒδιναν παράστασι κοκορομαχίας για τους ἀφελεῖς …

Ποῦ εἶναι λοιπόν τα Γερμανικά Κύματα πού ἂλλοτε λαλοῦσαν στεντόρια ὑπέρ τῶν «ελευθεριῶν» μας;.. Χάθηκαν, μαζί με τις ἐλευθερίες μας…

Παναγιώτης Δερματᾶς .

Σάββατο 15 Αυγούστου 2015

Η ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΗ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ [1967] Μέρος 1

ΟΥΔΕΙΣ ΠΟΙΟ ΒΕΒΑΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΛΑΚΑ!!!
ΚΑΘΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ ΚΑΘΕ ΝΕΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΦΟΒΑΤΑΙ ΟΤΙ ΑΥΤΗ ΘΑ ΤΟΥ ΑΝΑΤΡΕΨΕΙ ΟΣΑ ΗΞΕΡΕ ...


Σάββατο 8 Αυγούστου 2015

ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΙΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΙΑΜΕΤΡΗΜΑΤΟΣ

ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΖΩΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΣΙΣ !  ΕΠΕΙΔΗ ΤΑΥΤΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΕ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΕΧΩ ΕΚΦΡΑΣΕΙ ΣΤΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΜΟΥ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ, ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ, ΠΑΙΡΝΩ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΝΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΩ ... 



Τελευταία Έξοδος: Η συνέντευξη της δεκαετίας από τον γ.γ. του Ε.ΠΑ.Μ...: ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟΝ!!! Ακούστε τον Δημήτρη Καζάκη σε μια πληρέστατη και αναλυτικότατη περιγραφή για το πως η χώρα μας θα μπορούσε να μεταβε...

Σάββατο 18 Ιουλίου 2015

ΤΟΤΕ ....


Αὐτό τό μέρος, ἀποτελεῖ μέρος τῆς ἱστορίας τοῦ τότε...                                    

Χρόνια νοσταλγικά, ἂν καί γεμᾶτα δυσκολίες !

Τά παιδικά μας χρόνια τά ζήσαμε ἀπό την δεκαετία μετά την λῆξι τῶν πολέμων, δηλαδή το πενήντα .

Δεν εἲχαμε ἠλεκτρικό ρεῦμα στο χωριό, οὒτε φυσικά πλυντήρια ρούχων... Το βράδυ φωτιζόμασταν με ἁπλές λάμπες πετρελαίου και με ἁπλᾶ λυχνάρια λαδιοῦ ἑνῶ στα καφενεῖα, εἶχαν τα λούξ πού φώτιζαν δυνατά.

Οἱ γυναῖκες ἒπλεναν τα ροῦχα στην βρύση στό ποτάμι που κράταγε νερά ὃλο τα καλοκαῖρι και ἒδινε ζωή στα παρακείμενα χωράφια .

Ὃλη ἡ ζωντάνια ἦταν μαζεμένη γύρω ἀπό αὐτήν την βρύση πού ἀντηχοῦσε το κοπάνι μαζί μέ τις γυναικεῖες φωνές οἱ ὁποῖες στα ἀφτιά μας ἒμοιαζαν με κελάδισμα γιατί δεν μπορούσαμε να ἀποκοδικοποιήσουμε τά πονηρά ὑπονοούμενα, τά ἀνέκδοτα και τά κουτσομπολιά τῶν μανάδων μας …

 Δεν εἲχαμε νερό στις κατοικίες μας και τρέχαμε με τενεκέδες στα πηγάδια πού ἦσαν μακριά.

Ἰδιαίτερα βαρύ για την ἀφεντιά μου μόλις πάτησα τα δέκα, γιατί ἡ μητέρα μου ἦταν μανιακή με τις ντάλιες, τις μπιγκόνιες, τις τριανταφυλλιές, τά διάφορα χρυσάνθεμα και ὃ,τι φυτό τῆς ἒστελνε ὁ Θεός !...

Ἓνα Θεόσταλτο φυτό, φύτρωσε ἀκριβῶς δίπλα ἀπό την εἲσοδο τῆς αὐλῆς. Εἶχε τα φύλα του σαν αὐτά τοῦ κατιφέ και μεγάλωνε πολύ γρήγορα!

Τό θαύμαζαν οἱ γονεῖς μου για την ὀμορφιά του ! Το θαύμαζαν και οἱ γυναῖκες τῆς γειτονιᾶς που ζητοῦσαν να τους δώσουμε σπόρο ὃταν καρπίσει!  Ἀλλά αὐτό, ὃσο και να το θαύμαζαν, δεν το ἒπιανε καμία βασκανία ὃπως πιάνει κάθε ὃμορφο πού θαύμαζεις ! Ἀντίθετα, θεριευόταν περισσότερο και ἒφθασε ἓνα μπόϊ!

Μέχρι πού κάποια μέρα μᾶς το ζήλεψε ἓνας χωροφύλαξ πού ἒτυχε να περάσει και διέταξε τον πατέρα μου να το ξηλώσει ἀμέσως !

Ἡ ἂτιμη ἡ ἐξουσιά, ἀπό τότε κυνηγοῦσε κάθε τι που προοδεύει … Ἒτσι οἱ γονεῖς μου, ἒκοψαν  το φυτό με βαθιά θλῖψι και στεναχώρια τῆς μητέρας που δεν εἶχε και ἂλλη ψυχαγωγία ἀπό τά λουλούδια της!

Τότε, δέν εἲχαμε τηλεοράσεις, ἑνῶ τά ραδιόφωνα ἦσαν σπάνια. Ἓνα τηλέφωνο ὑπῆρχε για ὃλο το χωριό !

Δεν νοιώθαμε να μᾶς λείπουν τα σμαρτφόουνς, οὒτε τα τάμπλετ, οὒτε τα κινητά γιατί δεν ξέραμε ὃτι θα μποροῦσαν κάποτε να ὑπάρχουν τέτοια πράγματα…

Τά παιχνίδια μας ἦσαν ἁπλᾶ, ὁμαδικά και κάναμε αὐτοσχέδιες κατασκευές. Ἀπό ξύλινα καρότσια μέχρι πατίνια με ρουλεμάν.

 Ἰδιαίτερα εὐτυχής αἰσθανόμουν ὃταν μποροῦσα να ἀγοράσω ἓνα κουτί μπαροῦτι ἀπό τα λεφτά τῶν καλάντων τα ὁποῖα ἂν και λίγα, μαζί με καμιά τυχαία ἀνατροφοδότησι, ἒβγαζαν τις ἀνάγκες μου σε χαρτζιλίκι για ἓνα ἒτος !

Ὃταν ἀγόραζα καινούριο κουτί με μπαροῦτι, τα πρῶτα βράδια το ἒβαζα την νύκτα κάτω ἀπό το μαξιλάρι ... Ἧταν αὐτό πού λέμε ἀκόμη : Καινούριο κοσκινάκι μου…

Αὐτό το ὑλικό, μαζί με τα φυτίλια που βρίσκαμε ἂφθονο ἀπό το μεταλλεῖο, ἀποτελοῦσε στοιχεῖο πλούτου για τον καθ ἓναν μας και πάντα ἒπρεπε να ὑπάρχει ἒγκαιρη πρόνοια για το ἑπόμενο πάσχα!

Τότε δεν ὑπῆρχαν τρομοκρατικές ὀργανώσεις οὒτε ἀναρχικοί για να μᾶς κυνηγήσουν ἀπό την ἀστυνομία …

Μ΄αὐτά, φτιάχναμε τά τρίγωνα για τον ἐπιτάφιο και την Ἀνάστασι. Μερικοί δε ἐξελιγμένοι, γέμιζαν σωλῆνες για να σκᾶνε και να κάνουν δυνατό κρότο. Ἂλλοι, ἒφτιαχναν αὐτοσχέδια πιστόλια με κομμένους σωλῆνες και κοντάκι φτιαγμένο ἀπό ξύλο, σκαλισμένο με σουγιά που εὐτυχῶς παρά τά ἀτυχήματα, δεν ἒμεινε κανένας χωρίς μάτια και χέρια …

Ἡ δική μου ἐξειδίκευσις, ἐπειδή ἒρεπα πάντα στην πρωτοτυπία, πέρα ἀπό καρότσια, πατίνια καί τρίγωνα, ἐξελήχθηκε στους πυραύλους. Δηλαδή, ἒπερνα ἓναν σωλῆνα, τον γέμιζα μπαροῦτι, τον συνέδεα με το φυτίλι στο κάτω μέρος και τον πίεζα με χαρτί. Στο πάνω μέρος, εἶχα συνδέσει γερά την ὀβίδα πάνω ἀπό το τσιμεντάρισμα που εἶχα κάνει στην ἂλλη  ἂκρη τοῦ σωλῆνα για να μην ὁδηγηθοῦν τα ἀέρια προς τα πανω και αφήνοντας χῶρο να στερεωθεῖ. Ἡ ὀβίδα ἦταν μπαρούτι σκληρά πιεσμένη με σφιγμένο σε πολλές στρώσεις σκληρό χαρτί ἀπό τις σακοῦλες τῶν λιπασμάτων, σε μορφή σωλῆνα και συνδεδεμένη με ἂλλο φυτίλι. Εἶχα χρονομετρήσει και ὑπολογίσει την διαφορά μήκους ἀνάμεσα στα δύο φυτίλα οὓτως ὣστε ἡ ἒκρηξις να γίνεται την στιγμή πού ο πύραυλος εἶχε πάρει ὓψος. Το σύστημα στερεωνόταν σε μία τρύπα πάνω στην Γῆ .

Ἒ εἶχα μεγάλον ἃγιο ….

Ἀλλά τό γεφύρι τοῦ χωριοῦ μας, πρέπει να ἒχει ἀποδειχτεῖ ἓνα ἀπό τά ποιό ἀνθεκτικά ἒργα τοῦ πλανήτη ἢ να ἒχει τον ἀντίστοιχο ἃγιο!.. Διότι στις κάμαρές του ἒχουν σκάσει μεγάλες ποσότητες ἀπό μπαροῦτι και δυναμίτες χωρίς να ὑποστεῖ οὒτε σχισμή σε κάθε Ἀνάστασι, ἀπό ἀμνημονεύτων ἐτῶν μέχρι σήμερα!

Ἃγιο  ὃμως εἶχαν καί τα παιδιά που ἒπεφταν μέσα στους λάκους με τον ἀσβέστη που ἒσβηναν οἱ ἂνθρωποι για να φτιάξουν τά σπίτια τους ἐπειδή ἐκεῖ ὑπῆρχε το νερό για το σβήσιμο,  δηλαδή δίπλα ἀπό το γεφύρι και την βρύσι ! Και πενήντα μέτρα ἀπό το σχολεῖο….

 Ἂν και ξέραμε ὃτι δεν πρέπει να ζυγώνουμε, το ἀπαγορευμένο μᾶς ἒσπρωχνε συνεχῶς γύρω ἀπό τον καυτό ἀσβέστι πού την πρώτη μέρα τοῦ σβησίματος κόχλαζε σαν ἡφαίστειο!

Ἂντε, ποιός κολύμπησε σήμερα στον ἀσβέστη!.. Εὐτυχῶς πού ὃλο και κάποιος  Ἃγιος ἐτύχαινε  ἐδῶ με το πέρασμα κάποιου μεγάλου και τράβαγε τον κολυμπητή ἀπό τά πόδια… Το μέρος ἐδῶ, ἦταν πάντα πολυσύχναστο γιατί ἐδῶ ἦσαν τα νερά. Εὐτυχῶς πού το μόνο πού ἒμεινε, εἶναι σημάδια ἀπό κάψιμο που φέρουν ἀκόμη κάποιοι ἀπό την γενιά μου…

Το καλοκαῖρι τρέχαμε ξυπόλυτοι μέρα νύχτα μέσα σε μονοπάτια, σε ξερόχορτα και σε ἀγκάθια. Περάσαμε δίπλα ἀπό ὀχιές, ἀστρίτες και σκορπιούς. Και ὁ Θεός ἢθελε που δεν πάθαμε κακά .

Ἀλλά κάποια στιγμή, μοῦ συνέβη το κακό ! Με τσίμπησε σκορπιός στο δάκτυλο την στιγμή που πῆγα να σηκώσω ἓνα σακί!

Ἦταν στην ἐποχή τοῦ θέρους. Ἒξω στο χωράφι. Ὃ,που ἐκεῖ θέριζαν οἱ γονεῖς μου με δύο ἐργάτες.

Ὁ πόνος ἦταν κάτι το ἀσύληπτο. Ἀκόμη θυμᾶμαι πού μοῦ σούβλιζε ὃλο το σῶμα !

Γιατρός δεν ὑπῆρχε πουθενά ! Ἀλλά και για να ἒβρισκες γιατρό ἒπρεπε να πᾶς χιλιόμετρα μακριά με το μόνο μεταφορικό μέσο τῆς ἐποχῆς που ἦταν το ἂλογο !

Ἒτσι ἡ περίθαλψίς μου, βασίστηκε ἀποκλειστικά στην λαϊκή ἰατρική !

Ἒκαναν ἰατρικό συμβούλιο οἱ γονεῖς μου με τους δύο ἐργάτες και ο καθ’ ἓνας προσπαθοῦσε να ἐπιστρατεύσει τις δικές του ἐπιστημονικές πληροφορίες …

Τελικά, ἐπικράτησε ἡ ἐπιστημονική ἂποψις τῆς κυρά Σταυρούλας τοῦ Σοφοῦ πού ἦταν και καλή ἐργάτισα…

Ἐγώ ἒχω ἀκούσει ὃτι βάζουν λάδι στον κῶλο σε τέτοιες περιπτώσεις…

Ἂντε, με ξαπλώνουν πάνω σ ἓνα τσουβάλι που ἒγινε πρόχειρο ἰατρικό κρεβάτι και μοῦ κοπανᾶνε λάδι !... Ἀλλά οἱ σουβλιές, σουβλιές πού δονοῦσαν ὃλο μου το σῶμα !

Τελικά, εἲτε ἡ ἐπιστήμη τῆς κυρά Σταυρούλας ἐπικράτησε, εἲτε ὁ κύκλος τοῦ δηλητηρίου συμπληρώθηκε, ἒδωσε ὁ Θεός και πέρασαν αὐτές οι δυσκολοχόνευτες εἰκοσιτέσσερες ὦρες, ὃ,που μετά ἠρέμησα και μοῦ ἒμεινε αὐτή ἡ σκληρή ἀνάμνησις με πιθανό κέρδος τά ἀντισώματα γιά ἐνδεχόμενο νέο τσίμπημα .

Οἱ γιαγιάδες, κάτι ἢξεραν ἀπό ἀντισώματα. Γιατί τον πατέρα μου, τον εἶχε ποτίσει ἡ γιαγιά μου με ψημένο σκορπιό στον καφέ χωρίς να τοῦ το πεῖ την ἲδια στιγμή.

Δεν ξέρω κατά πόσο θα ἲσχυε αὐτό, γιατί δεν ἐπιβεβαιώθηκε – εύτυχῶς – στον πατέρα μου, ἓνα βράδυ που κοιμόμασταν στρωματσάδα στις καλαμιές και που ἒπεσε ὁ σκορπιός ἀπό το βρακί του την στιγμή πού σηκώθηκε ! Την γλύτωσε δηλαδή φτηνά, ὃπως λέμε…

Βέβαια ἀργότερα, προχώρησε ἡ ἐξέληξις και ἀντί για χάμω φτιάξαμε αὐτό που ὀνομάζαμε στράτι . Δηλαδή ἂς το ποῦμε ἓνα κρεβάτι ἀπό σκίζες που στηρίζονταν σε τέσσερεις πασσάλους μπηγμένους στην γῆ και σε ὓψος ἓνα μέτρο περίπου. Πάνω στις σκίζες στρώναμε κλαδιά ἀπό σκίνα και καλαμιές. Ἀπό πάνω τις παλιές γίδινες κάπες με ἀποτέλεσμα να νοιώθουμε πραγματική ἂνεσι, ὃλοι μαζί στρωματσάδα ! Μπροστά σ’αύτή την πρόοδο, φάνταζε ἀσήμαντο το κλαρί που πεταγόταν και τάραζε την ἐπιφάνεια τοῦ στρώματος. Το ἲδιο μας το σῶμα άποροφοῦσε ἀδιαμαρτύρητα την κάθε προεξοχή…

Ἀλλά μετά, εἲχαμε και ἂλλη πρόοδο. Ἂλλος ἒφτιαξε καλύβα ἀπό ξερολιθιά, ἂλλος ἀπό κλαριά για να ἀντιμετωπίζουμε ἐνδεχόμενη καλοκαιρινή ἢ φθινοπωρινή βροχή.

Ἐμεῖς εἲχαμε καλύβα ἀπό ξερολιθιά ὃ,που ἐκεῖ μᾶς ἒβρισκαν πάντα τα πρωτοβρόχια. 

Κι’ ἒβλεπες το μισό χωριό να ἒχει μετακομίσει το καλοκαῖρι ἒξω στην ὓπαιθρο, στα περιβόλια και στα ἀμπέλια.

Παντοῦ ζωή ! Φωνές ἀπό παιδιά ! Συναναστροφές ἀπό καλύβα σε καλύβα !

Στην γειτονιά μου, εἲχαμε και μία εὐχάριστη ἒκπληξι ! Ὁ γείτονάς μας ὁ μπάρμπα Νικόλας, ἀφοῦ τοῦ πῆγε καλά ἡ δουλειά με το καρβουνοκάμινο, ἀγόρασε γραμμόφωνο ! Ἀγόρασε και ἀρκετές πλάκες (=δίσκους…) . Ἒτσι τά βράδια μαζευόμασταν οἱ γείτονες, κουρδίζαμε  και ἀκούγαμε συνέχεια το βάζει ὁ Ντοῦτσε την στολή του, την θειά μας την Κωντύλω  τρία βρακιά φορεῖ, μαζί με ἆλλα τραγούδια τῆς ἀξέχαστης Σοφίας Βέμπω …

Εἲμαστε τότε προς το τέλος τῆς δεκαετίας τοῦ 1950 και ἒχει προχωρήσει ἡ ζωή σε πολλά ἐπίπεδα.

Στις ἀρχές τῆς δεκαετίας ὑπῆρχε ἀκόμη πεῖνα και δυστυχία ἀπό τούς πολέμους που εἶχαν προηγηθεῖ.

Γύρισε τότε ὁ πατέρας μου ἀπό την ἐπιστράτευσι και μᾶς βρῆκε με την μητέρα μου σε ἂθλια κατάστασι ὑποσιτισμοῦ ἂν και ὁ παπποῦς ἒκανε ὃ,τι μποροῦσε για να μᾶς συντηρεῖ.

Δανείστηκε λοιπόν δύο ἂλογα και ἒτρεξε δύο ἡμέρες για να κόψει και να πουλήσει τα ξύλα! Και ὁ τυχερός τά πούλησε και μάλιστα στην κανονική για την έποχή τιμή. Δηλαδή, πῆρε ἓνα δεκάρικο !

Μ΄αὐτό, ἀγόρασε ἓνα κουτί γάλα ζαχαροῦχο για μένα πού ἒκανε ὀκτώ δραχμές, πῆγε στο ταβερνάκι και ἢπιε ἓνα κατοσταράκι κρασί πού ἒκανε πενήντα λεπτα, μαζί με πενήντα λεπτά στραγάλια και ἦρθε εὐτυχισμένος στο σπίτι μαζί με μία δραχμή !

Σκέψου, με τι εὐχαρίστησι θα ἒπεινα ἐγώ το γάλα που δεν θα τέλειωνε ποτέ ὃσο τοῦ ἒριχνες νερό !..Ἀλλά και την οἰκονομική ἂνεσι πού θα ἐξασφάλιζε ὁ οἰκογενειακός προϋπολογισμός μ΄αὐτή την δραχμή !...

Ἀλλά τώρα, δόξα τῶ Θεῶ, πέρασαν δέκα χρόνια ἀπό τότε και ἂρχισε να βγαίνει χρῆμα . Κυκλοφόρησαν και τσίχλες γεμᾶτες ζάχαρη και διάφορες γεύσεις πού ἰδιαίτερα μᾶς ἂρεσαν στα παιδιά .

Ἀλλά ἐπειδή το χαρτζιλίκι ἦταν για μᾶς σπάνιο, εἲχαμε ἐναλλακτικές λύσεις. Τις λέγαμε κολιές στο χωριό . (Προφανῶς ἀπό την κόλα …)

Εἶναι ἓνα εἶδος ἀγκαθιοῦ πού βγάζει κάτι σαν ἐλαστικό ἂσπρο στον κορμό του τον Ἰούλιο μῆνα. Τρέχαμε λοιπόν ξυπόλυτοι, με τις πατοῦσες μας να ἒχουν γίνει ἀδιάτρητες, ἀπό ἀγκάθι σε ἀγκάθι για να το μαζέψουμε και να το κάνουμε μπάλες. Κόβαμε κομμάτι ἀπό αὐτές που ἦταν σκληρό, το μασούσαμε με πεῖσμα ὃλη μέρα και μέχρι το βράδυ γινόταν ἁπαλό σαν τσίχλα .

Ἦταν πλούσιος αὐτός πού εἶχε φτιάξει την μεγαλύτερη μπάλα !

Ἀλλά  ὃπως ἦσαν εὐαίσθητες οἱ πατοῦσες μας μπροστά στα ἀγκάθια, ἦσαν εὐαίσθητοι και οἱ γονεῖς μας ἀπέναντι στις ἀταξίες μας …

Μια φορά, ὃπως ἢμουν ἀνεβασμένος σε μια ἐλιά ἐκεῖ που ἁλωνίζαμε το σιτάρι και ὑπῆρχε ἂφθονο παιδομάνι μοῦ ἦρθε ἡ ἰδέα να πηδήσω ἀπό το δένδρο !

Μόλις προσγειώθηκα, τραντάχτηκε το σῶμα μου και σφάδαζα ἀπό τον πόνο ! Τότε με βλέπουν οἱ γονεῖς μου, ξεχνοῦν ὃτι εἶμαι το μοναχοπαίδι τους και με χτυποῦν θυμωμένοι ἀπ’ ὃλες τις πλευρές για να με …νουθετήσουν, με ἀποτέλεσμα να μην μπορῶ να ξεχωρήσω τον πόνο τοῦ ξύλου ἀπό αὐτόν τῆς πτώσεως !

Μετά βέβαια ἀπό κάποια ὦρα συνῆλθα και τα ξέχασα ὃλα …Τά ξέχασαν και οἱ γονεῖς μου, ἀποκαταστάθηκε ἡ οἰκογενειακή γαλήνη μαζί με την χαρά για την σοδιά και δεν μοῦ ἒμεινε και χρόνος για να ἀναπτύξω ψυχικά τραύματα …

Ἦταν μεγάλη ὑπόθεσις τότε να βγάλεις το ψωμί τῆς χρονιᾶς σου. Ἂν εἶχες το ψωμί και το λάδι ἐπικρατοῦσε χαρά και εὐτυχία σε ὃλο το σπίτι. Ὃλα τά ἆλλα προβλήματα, ἦσαν ἀπλᾶ συμβᾶντα που τα ἒπαιρνε ὁ ἀέρας…

Γιά σκέψου, ὃταν ἒψυναν το καρβέλι στον φοῦρνο τῆς αὐλῆς που μοσχοβολοῦσε ὃλη ἡ γειτονιά !

Ἀλλά και τα σιτάρια που εἲχαμε τότε, ἦσαν διαφορετικά . Ἒδειναν ἂλλη ποιότητα ψωμιοῦ. Αὐτό  ἀποτελοῦσε την βασική μας διατροφη .

Μια φέτα ψωμί με ζάχαρη και εἲμαστε χορτᾶτοι, εὐτυχεῖς γεμᾶτοι ἐνέργεια για παιδικές δράσεις .

Δεν ξέραμε ὃτι ὑπάρχουν οἱ λέξεις ζαμπόν, τόστ, γαρυδάκια και τα ὑπόλοιπα σημερινά διαστροφικά…

Ἒτσι, ὃλοι εἶμασταν κρεατωμένοι και δεν ἒβλεπες χοντρούλικα παιδιά .

Ἃλωστε εἲχαμε ἀναπτύξει και κάποιου εἲδους αὐτάρκεια σε κρέας. Ὃλοι μας κυνηγούσαμε πουλάκια. Σπουργίτες και κεφαλάρες το καλοκαῖρι, τσίχλες τον χειμῶνα.

Τά κυνηγετικά μας ἐργαλεῖα ἦσαν το λάστικο (=σφενδόνα) και το δόκανο για το καλοκαῖρι και το ἀγκίστρι για τις τσίχλες τον χειμῶνα.

Εἲχαμε γίνει πολύ ἒμπειροι στην συλλογή σκουληκιῶν ἀπό τις καλαμποκιές που τα χρησιμοποιούσαμε ὡς δόλωμα στα δόκανα για τις κεφαλάρες. Σκέψου ὃταν ἒπιανες δύο με τρία πουλάκια, τα καθάριζες και κατ εὐθεῖαν ἡ μαμά τά ἒβαζε τσουκάλι με ρύζι και ντομάτα. Μετά, ἒκανες βουτιά για νά δεῖς που εἶναι το κρέας…

Ἒτσι περνοῦσαν τα καλοκαίρια μας και ἐρχόταν το φθινόπωρο που ἂνοιγαν τα σχολεῖα .

Ἡ μεγάλη μας χαρά ἦταν το νέο ἀναγνωστικό ! Καμία σχέσι δεν εἶχε αὐτό με τα σημερινά βιβλία πού ἒχουν στα σχολεῖα.

Ἦταν ἓνας θαυμάσιος συνδυασμός ἀπό εἰκόνες και ἂρωμα ! Οἱ εἰκόνες του ἁπλές ζωγραφιές γεμᾶτες συμβολισμούς, ἑνῶ το  ἲδιο το βιβλίο σ ἒκανε να το κρατᾶς κοντά στην μύτη σου και να μην χορταίνεις το ἂρωμά του !

Μ΄ ἂρεσαν πολύ τα ποιήματα του. Ἦταν γεμᾶτα συμβολισμούς και νοήματα. Λίγη ἡ σχολική ὓλη ἀλλά και οὐσιαστική πού χωροῦσε σε μία ἁπλῆ σάκκα ἀπό πανί την ὁποία μᾶς εἶχε ράψει ἡ μαμά .

Σήμερα οἱ πλᾶτες τῶν παιδιῶν λύγισαν ἀπό τις μεγάλες και βαριές σάκες μέσα στις ὁποῖες κουβαλοῦν φορτεῖα ἀπό γνώσεις οἱ ὁποῖες δεν ξέρω κατά πόσον ἀπορροφῶνται και κατά πόσον εἶναι χρήσιμες .

Οἱ ἀρχαῖοι μας, ἒλεγαν . Οὒκ ἒν τῶ πολλῶ το εὖ, ἀλλ’ ἒν τῶ εὖ το πολύ.. Ἀλλά ἐμεῖς ποῦ να καταλαβαίνουμε σήμερα ἀπό τέτοια !...

Τότε, εἶχαμε τα ποιήματα τοῦ Ἰωάννη Πολέμη, γεμᾶτα νόημα, συμβολισμό και μία βαθιά ἠθική που την καταλάβαινες ἀπό παιδί και γινόταν ἀρωγός τῆς ζωῆς σου.

Να αὐτό, δεν το ξέχασα κι ἂς πέρασαν τόσα χρόνια !

Μην φοβηθεῖς …

 Μη φοβηθεῖς το σπίτι, που ἂνοιξε βαθιά στη γῆ τα θέμελά του, κι ἂς ἒλθουν χίλιοι ἀνεμοστρόβιλοι και τη σκεπή του ἂς ρίξουν κάτου.

Μη φοβηθεῖς το δέντρο , που ἃπλωσε τις ρίζες του βαθιά στο χῶμα, κι ἂς σπάσει την κορφή του ο ἂνεμος και τα πυκνά κλαδιά του ἀκόμα.

Μη φοβηθεῖς αὐτόν, που στήριξε στην Πίστη ἐπάνω την ἐλπίδα. Τον εἶδα στη ζωή να μάχεται μα πάντα ἀνίκητο τον εἶδα.

Ναι ὃλα αὐτά πού ζήσαμε τότε, μᾶς καλλιέργησαν πίστι και ἐλπιδα ! Μᾶς βοήθησαν τον καθ΄ἓναν μας να ρίξει βαθιά στην γῆ τις ρίζες του και να ἀντέχει δυνατούς ἀέρηδες !

Δεν μᾶς ἒκλεισαν μέσα σε θερμοκήπια για να ἀναπτύξουμε ἐπιπόλαιο ριζικό σύστημα πού θα διαλυθεῖ μαζί με το φυτό ἂν ὁ δυνατός ἀέρας σπάσει τά τζάμια…

Ἀλλά το μεγάλο πρόβλημα τοῦ δασκάλου ἦταν ὃτι ὃλοι θέλαμε να γίνουμε ἀεροπόροι… Γιατί ὃλοι ζητούσαμε να ἀπαγγείλουμε το ποίημα ὁ ἀεροπόρος πού ἦταν στο βιβλίο τῆς Β δημοτικοῦ, ὃταν ἒκλειναν τά σχολεῖα πάντα με το σχετικό θεατράκι.

Μέσα σ’αὐτό το κλῖμα, πέρναγαν τα καλοκαίρια πού τα διαδέχονταν οἱ χειμῶνες και πάει λέγοντας…

Σχολεῖο, παιχνίδι . Ξυπόλυτοι ὃλο το καλοκαῖρι με παπούτσια τον χειμῶνα και πάντα με κοντά ντρίλινα παντελονάκια.

Ἐγώ και οἱ περισσότεροι, φορέσαμε μακρύ παντελόνι στα δέκα πέντε μας χρόνια, ὃταν ἂρχιζαν στα πόδια να γίνωνται σκληρές οἱ τρίχες . Ἑνῶ ὁ Ρήγας φόρεσε ἀπό τις πρῶτες τάξεις τοῦ δημοτικοῦ ! - Τον εἶχε πολύ χαϊδεμένο ἡ μαμά του και μετά εὐτυχῶς την ἀντικατέστησε ἡ γυναῖκα του γιατί το χάδι για τον Ρήγα, εἶναι ἀδιαπταγμάτευτο …-

Ὃλα αὐτά, φαντάζουν ὃτι ἀπέχουν πολύ ἀπό την ἐποχή μας. Ἀκριβῶς για τον λόγο ὃτι ἡ ἐποχή μας ταυτίζεται με ραγδαῖες ἐξελήξεις.

Τότε δείναμε ἐξετάσεις για να πᾶμε στο γυμνάσιο, ἀφοῦ ἀφήναμε το δημοτικό.

Στο γυμνάσιο εἲχαμε αὐστηρότητα και τίποτε δεν θύμιζε τις σημερινές χῦμα καταστάσεις τῆς παιδείας μας.

Τά μαθήματα ἦσαν αὐστηρά φιλοσοφικά και ἡ πολιτεία ἒδινε ἒμφασι στην κλασσική παιδεία, στην σοβαρή σύγχρονη Ἑλληνική σκέψι και στα μαθηματικά.

Οἱ μαθητές και οἱ μαθήτριες, εἲχαμε ἑνιαία ἐμφάνισι. Πηλίκιο με την κουκουβάγια πού ἐθεωρεῖτο σύμβολο τῆς σοφίας για τά ἀγόρια και ὁμοιόμορφες σχολικές ποδιές για τά κορίτσια .

Ἐνδιέφερε την πολιτεία, να εἶναι οἱ μαθητές ὑπόδειγμα συμπεριφορᾶς στην κοινωνία. Μέσα σ’αύτό το κλῖμα που για τους ἐπιπόλαιους φαίνεται να καταδυναστεύωνται οἱ ἀτομικές ἐλευθερίες τῶν μαθητῶν, ἐδῶ ἀντίθετα αὐτές κατοχυρόνονταν διότι τα παιδιά προστατεύονταν από τον χειρότερο δυνάστη τῆς ἀνθρώπινης ἐλευθερίας, τῆς ἀξιοπρέπειας και τῆς προσωπικότητας που τους ἒριξαν μετα . Δηλαδή, αύτό πού ὀνομάζουν μόδα και το ὁποῖο σύν τοῖς ἂλλοις, ἐπιβάρυνε οἰκονομικά τους γονεῖς .

Σκέψου να σκεφτώμασταν τι μόδα θα ἦταν το μοναδικο ντρίλινο παντελονάκι μας που τα ποιο εὒπορα παιδιά εἶχαν και δεύτερο για να ἀλλάζουν, ἑνῶ οἱ περισσότεροι γονεῖς εἶχαν ἓνα ἐφεδρικό για ὃλα τα παιδιά !

Θεωρῶ ὃτι εἶναι  μέγιστη ἀποτυχία το ἐκπαιδευτικό σύστημα πού άδυνατεῖ να ἐνισχύσει την προσωπικότητα τοῦ ἀτόμου και πού θέλει το ἂτομο ἀντιγραφέα και μιμητή φτηνῶν προτύπων τά ὁποῖα κάποιοι προωθοῦν στην κοινωνία με προφανῆ ἀλλά και με σκοτεινά ἀφανῆ συμφέροντα…

Λίγο ἂν κουνήσουμε το κεφάλι μας ἀπό την μοῦχλα πού συσσώρευσε ἡ ἀκινησία τοῦ πνεύματος ὃλα αύτα τά χρόνια τῆς κομματικῆς ἀκολασίας τῶν τελευταίων δεκαετιῶν, θα καταλάβουμε πολλά ἀπό τά γιατί και εἰδικά σήμερα…

Ἀλλά ἐμεῖς πού θέρους τε και χειμῶνος διατελούσαμε φέροντες τά ἲδια φτωχά και ταπεινά ἱμάτια, δηλαδή ἓνα κοντό παντελονάκι ἀπό φθηνό ὓφασμα,  δεν νοιώθαμε να μᾶς βαραίνουν ψυχολογικά προβλήματα και δεν τρέχαμε σε ψυχιάτρους ….

Διαβάζαμε τον Τιμολέοντα Ἀμπελᾶ και νοιώθαμε ἀνώτερα αἰσθησιακά βιώματα που ὑπερκάλυπταν  τις σημερινές αἰσθησιακές ἀκρότητες  …

Για παράδειγμα, «ἡ γείτων»…

Και ἦτο ἡ γείτων, ξανθή λευκοχείτων
ἑστία χαρήτων, πλουσίων, ἀρρήτων
Και ἒλεγον φρήττων,
το μέτωπον πλήττων
ὦ εἲθε να ἦτο, ἡ γείτων ἀχείτων !....

Σ΄αὐτό το πνεῦμα τελειώσαμε τα σχολικά μας χρόνια, πήγαμε στον στρατό, δουλέψαμε μετά, ἀγοράσαμε μηχανάκι ἢ βέσπα πού ἦταν ποιο «κυριλέ» και τρέχαμε ἀνήσυχοι μέρα νύκτα, με ζέστες ἢ κρῦα, ἀπό παγίδα σε παγίδα, ἀπό δόκανο σε δόκανο…

Μέχρι το κοιμισμένο ἡφαίστειο στα Μέθανα, ἒφτασαν κάποιοι, ὂνομα και μη χωριόΓιατί μᾶλλον ὃλες οἱ λάβες ἀσκοῦν ἀμοιβαία ἓλξι …

Ἀλλά,  ὃ,τι κάναμε στα πουλιά, τις κεφαλάρες, τώρα γύρισε πάνω μας… Θεία δίκη, ποτέ δεν ξεχνᾶ !..  Ὃλα τά βάζει στην ἀνάλογη τάξι και στον πρέποντα χρόνο !..

Διαλέγαμε πάντα, το ποιό πικάντικο δόλωμα …

Μέχρι πού ἓναν ἓναν, μᾶς ἒπιανε το δόκανο χωρίς να το καταλάβουμε και πού διέλυσε τις παρέες τῶν παιδικῶν μας χρόνων !

Αὐτό ὃμως πού δεν διέλυσε, εἶναι οἱ εἰκόνες ἀπό το τότε, ριζωμένες βαθιά στο εἶναι μας, ὃπως λέει και το ποίημα τοῦ ἀπόβλητου ἀπό την σημερινή παιδεία  Ἰωάννη Πολέμη που ἀνέφερα …

Παναγιώτης Δερματᾶς