Καί ἀποκαταστάσεως τῆς τιμῆς καί μνήμης τοῦ ἣρωα πού κατασυκοφαντήθηκε...
Ἄκρα τοῦ τάφου σιωπὴ στὸν κάμπο βασιλεύει•
λαλεῖ πουλί, παίρνει σπυρί, κι ἡ μάνα τὸ ζηλεύει.
Τὰ μάτια ἡ πείνα ἐμαύρισε• στὰ μάτια ἡ μάνα μνέει•
στέκει ὁ Σουλιώτης ὁ καλὸς παράμερα καὶ κλαίει:
«Ἔρμο τουφέκι σκοτεινό, τί σ’ ἔχω γῶ στὸ χέρι;
ὀποῦ σύ μου ΄γινες βαρὺ κι ὁ Ἀγαρηνὸς τὸ ξέρει».
II
Ὁ Ἀπρίλης μὲ τὸν Ἔρωτα χορεύουν καὶ γελοῦνε,
κι ὂσ’ ἄνθια βγαίνουν καὶ καρποὶ τόσ’ ἅρματα σὲ κλειοῦνε.
καί πάρα κάτω ἓνα ἱστορικό χρέος:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου