ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ ...

(Στην επικαιρότητα του αποήχου…)

                                                    Παναγιώτης  Δερματάς

   Σ αυτή την χώρα, θεωρώ ότι έχουμε χάσει τα μέτρα της κοινής λογικής.

Στην θέσι της, έχουν μπει θέσεις αξιώματα τις οποίες όποιος τολμήσει  να αμφισβητήση, θα εισπράξει την ανάλογη απαξιωτική σφραγίδα ...

   Έτσι, υποχρεώνεσαι  να πας μαζί με το ρεύμα…Δεν τολμάς επίσημα να αντιδράσης είτε γιατί φοβάσαι, είτε γιατί  θεωρείς ότι μπορεί  έτσι να περισώσης τα φτωχά και άγονα προϊόντα των θολών σου συμβιβασμών .

   Το ρεύμα όμως καταλήγει σε ολοφάνερα επικίνδυνη δύνη .... Και εσύ κλείνεις τα μάτια σου, αγνοείς υβριστικά τον διπλανό σου  που πνίγεται  ήδη από το ρεύμα και νομίζεις ότι θα βρεις την ευτυχία σου παραδίδοντας τον εαυτόν σου στις εκμαυλιστικές Σειρήνες που σε πολιορκούν.

   Θα ήθελα να βάλω ως τίτλο αυτού του κειμένου : Αντίθετα στο ρεύμα.

Αλλά κρατώ την ουσία και αφήνω τον τίτλο…

   Στην θέσι του «αγωνιστή» της δημοκρατίας και του συνδικαλισμού, πάω πάντα διαμετρικά αντίθετα, σε μία  θέσι η οποία με απαξιώνει στα μάτια της κατεστημένης, συμβιβασμενης, υποκριτικής και ελεεινά αντικοινωνικής ψευτοπροοδευτικής ιδεοληψίας.

   Έτσι την ημέρα που προσπαθούν να μας την περάσουν ως υποκατάστατο των μεγάλων μας εθνικών εορτών, εγώ θα τολμήσω να γράψω δημόσια αυτό που παντού ψυθιρίζετε και δεν τολμάτε δημόσια να ομολογήσετε… οτι η ημέρα που θεωρείται ότι γκρέμισε έναν δικτάτορα, έφερε έναν αχυράνθρωπο μέσω του οποίου ολοκληρώθηκε η Κυπριακή τραγωδία και ξαναφόρτωσε στην πλάτη μας τις παλιές οικογένειες που είχαν προκαλέσει  την δικτατορία , δεν μπορεί να αποτελή ημέρα αντιστάσεως.

   Αποτελεί ημέρα άγους

   Διότι εδώ, πρώτα παραπλάνισαν αδαείς φοιτητές των οποίων εκμεταλλεύτηκαν την αγνότητα και τα οράματα και δεύτερον διότι ανέκοψαν την δυναμική αυτή που θα έδινε νέο ζωογόνο αίμα στο πολιτικό μας σκηνικό.

   Μας έφεραν φτιαγμένους «εθνάρχες» και «σοσιάλ» «αντιαμερικανούς» σωτήρες οι οποίοι προγραμμάτισαν για τον λαό μας τα ακατόρθωτα που με μηδενιστική απληστεία  απολαμβάνουμε σήμερα…

   Ο Παπαδόπουλος είχε αντιληφθεί ότι έδυε, πολύ ποιό μπροστά από τα γεγονότα της Νομικής και του Πολυτεχνείου.

   Έτσι, είχε προσφύγει σε πολιτικό πρόσωπο, τον Σπύρο Μαρκεζίνη ο οποίος θα ανελάμβανε να κάνη βουλευτικές εκλογές.

   Ο Μαρκεζίνης όμως,δεν έρρεπε προς την δυτική υποτέλεια. Έτσι, έπρεπε με κάθε τρόπο να του κλείσουν τον δρόμο, αφού πρώτα τον υπονομεύσουν ως «ακροδεξιό»...

   Αλλά και άλλο πρόσωπο να ανελάμβανε, αν δεν ήταν Αμερικανόδουλος, πάλι «ακροδεξιό» θα τον βάφτιζαν... Ξέρουν το κόλπο !..

   Του έκλεισαν τον δρόμο μέσα από τα γεγονότα της Νομικής και του Πολυτεχνείου. Στην θέσι του Μαρκεζίνη, έβαλαν τον Ιωαννίδη.

   Τους ήταν τόσο χρήσιμος, όσο απαιτείτο για να παραδώση την Κύπρο και να ετοιμάση τον δρόμο για τον «εθνάρχη» ...σωτήρα και για τον «σοσιαληστή» ηγεμόνα που είχαν ετοιμάσει  στα σκοτεινά τους εργαστήρια...

   Ο γέρο Παπανδρέου, παπούς του σημερινού,  είχε αρνηθεί την παράδοσι της Κύπρου το 1966 και τώρα έφταναν στον στόχο μέσω του Ιωαννίδη και μέσω των πολιτικών του διαδόχων οι οποίοι παγίωσαν  την προδοσία.

   Δεν άνοιγε τον φάκελο της προδοσίας ο «εθνάρχης» Καραμανλής και υποσχόταν προεκλογικά ότι θα τον άνοιγε ο «σοσιαληστής» Α. Παπανδρέου για να τον ξεχνά όταν γίνοταν  κυβέρνησις...

   Τελικά ο φάκελος αντί να αδειάζη, παραφούσκωνε γιατί φαίνεται καθαρά ότι έμπαιναν μέσα του και αυτοί που τον κρατούσαν κλειστό στα χέρια τους... 

  Αλλά αυτή η φυγοδικία, λειτούργησε υπέρ του Παπαδόπουλου καθ’ όσον χωρίς δίκη ο κατηγορούμενος είναι αθώος.

   Εξ άλλου, σκοτίστηκαν οι δυτικοί μας «σύμμαχοι»  αν εμείς είχαμε δικτατορία στην  Ελλάδα... Ήσαν ...αμέτοχοι υποτίθεται στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, αλλά είχαν έτοιμους τους «εθνοσωτήρες»  μας ηγέτες !..

   Δεν σκοτίστηκαν για το πολίτευμά μας  οι δυτικοί μας «σύμμαχοι» ! Αυτοί αφού  είχαν ρίξει  τον γέρο της δημοκρατίας με τους αποστάτες, το 1966, ετοίμαζαν δική τους δικτατορία με ανώτατους αξιωματικούς.

   Αλλά επειδή οι ανώτατοι, ήσαν βραδύνοες και βραδυκίνητοι, προϊόντα δηλαδή αναξιοκρατικών διαδικασιών οι οποίες κατά παράδοσιν χαρακτηρίζουν το φτηνό έξάρτημα της πολιτικής εξουσίας , τον στρατό,  τους πρόλαβαν τα σαΐνια οι συνταγματάρχες τον Απρίλιο του 1967.

   Δεν θα σκοτίζονταν γι αὐτούς οι δυτικοί μας «σύμμαχοι», όσο κι’ αν φώναζαν οι Μελίνες στο Παρίσι...

   Σκοτίστηκαν για ένα πράγμα. Ότι οι  συνταγματάρχες έκαναν πράγματα του κεφαλιού τους.

   Όπως : Άνοιξαν εμπορικές επαφές για τα αγροτικά μας προϊόντα, με Κίνα και Ρωσία οι οποίες χώρες ήσαν τότε στο απαγορευμένο  ανατολικό στρατόπεδο. Δεν επέτρεψαν στα αμερικάνικα αεροπλάνα να χρησιμοποιήσουν τα αεροδρόμια της Κρήτης για να βοηθήσουν το Ισραήλ στον πόλεμο κατά των Αράβων και της Αιγύπτου. Έβαλαν τις βάσεις στην βαριά βιομηχανία η οποία μία μέρα θα έδινε στην Ελλαδα την προοπτική να απαλαγή από την  ξένη  κηδεμονία.  Έβαλαν μπρος τα γεωτρύπανα να βγάζουν πετρέλαιο από το Αιγαίο, ενώ για τα δυτικά μας αφεντικά, έπρεπε το Αιγαίο ...να μην έχη πετρέλαια...

   Έτσι, οι διάδοχοι του Παπαδόπουλου «εθνάρχες» και «σοσιαληστες»  μας διαβεβαιώνουν επί 37 χρόνια ότι το Αιγαίο δεν έχει πετρέλαια !...

   Βέβαια ένας δικτάτορας που παραβιάζει το δικαίωμα των χωριανών να αφοδεύουν στις γειτονιές και τους επιβάλλει να φτιάχνουν τουαλέττες, αποτελεί βαριά καταδυνάστευσι...

   Αλλά και το να γίνωνται τα δημόσια έργα μέσω της στρατιωτικής ΜΟΜΑ, μας στέρησε την προοπτική να έχουμε πλούσιους καναλάρχες που να μας αφιονίζουν με τις τσόντες τους, τα «ριαλιτυ» και με κάθε εκκωφαντική κομματική μαλακία ...

   Τώρα με τους διαδόχους του δικτάτορα Παπαδόπουλου έχουμε την τιμή να πληρώνουμε τα ακριβότερα και εξοντωτικότερα διόδια στον κόσμο...

   Έχουμε την «δημοκρατική» ικανοποίησι να απολαμβάνουν τα παιδιά μας την παιδεία των καταλήψεων, των αιώνιων φοιτητών, της ασυναρτησίας και της αναίδειας, ο,που η γλυώδης αναρρήχησις αμοίβεται σε όλο το φάσμα του εκπαιδευτικού συστήματος και όχι μόνον, ο,που η φιλοπονία καταδιώκεται μέχρι να αδρανοποιηθεί η να μεταναστεύση από την χώρα, ενώ η αμάθεια και η οκνηρία, ντυμένες με περγαμηνές κομματικές και στηριγμένες στο σκονάκι και στην αντιγραφή, να αμείβωνται με την αποκατάστασι στον χώρο του δημοσίου και της πολιτικής.

   Έχουμε την τιμή να πληρώνουμε ...ηρωϊκά με υποθήκη την ζωή μας, το δικαίωμα στην στεγη.

   Ένα νεαρό ζευγάρι, αν αποφασήση  ν ἀποκτήση στέγη, πρέπει να κάνη νηστεία επί πέντε χρόνια για να μπορέση να πληρώση την άδεια της οικοδομής και να υποθηκεύση την υπόλοιπη ζωή του στο τραπεζιτικό σύστημα, όχι στην διαίωνισι της αλυσίδας της ζωής, ενώ στην περίοδο του «δικτάτορα Παπαδόπουλου» αλλού κτίζονταν εργατικές κατοικίες με δωρεάν παραχώρησι η με υποτυπώδη συνδρομή, αλλού τα έξοδα της άδειας ήσαν στο μηδέν, ενώ η τράπεζα ερχόταν πραγματική αρωγός .

   Στο θέμα της αρδεύσεως της Αργολίδας,  ο «δικτάτορας» έβαλε από τον πρώτο χρόνο να μαζέψουν τα νερά του Ανάβαλου και ν αρχίσουν να τα διοχετεύουν στην πεδιάδα, ενώ αυτοί εδώ επί τριάντα επτά χρόνια  έκαναν τον Ανάβαλο αιώνια αναβαλόμενο...

   Στην περίοδο του «δικτάτορα» τον οποίον υποτίθεται ότι γκρέμισαν οι αγωνιστές του Πολυτεχνείου, η Ελλάδα, δεν είχε εθνικά χρέη !

   Ενώ σήμερα ζούμε κάτω άπό την υγρή και βάναυση σκια του ΔΝΤ στο οποίο μας οδήγησαν μεθοδικά και προγραμματισμένα, όλα αυτά τα ηθικά κατακάθια της πολιτικής.

   Βέβαια εορτάζουμε μία ημέρα που δεν έφερε τίποτε καλό εκτός από ανάξιους και ανεπαρκείς διαχειριστές οι οποίοι τις μόνες ικανότητες που διέθεταν ήταν να διαιρούν την κοινωνία, να φανατίζουν, να αποπροσανατολίζουν, να συκοφαντούν την κάθε αξία, να σκοτώνουν την παραγωγικότητα, την δημιουργικότητα, την πρωτοβουλία, να δημιουργούν κάστες προνομιούχων, να στηρίζουν σκανδαλωδώς την άδιαφάνεια, να διευρύνουν την κοινωνική φτώχια, να προωθούν δραματικά την δημογραφική αλύωσι, την υπογεννητικότητα και να ξεπουλάνε τον εθνικό μας πλούτο.

   Εορτάζουμε λοιπόν την ημέρα που έδωσε «αντιστασιακά» πιστοποιητικά σε «αντιαμερικανούς» καιροσκόπους  οι οποίοι τα χρησιμοποίησαν για να παρακάμψουν την κλίμακα της αξιοκρατίας και από θέσεις κλειδιά που κατέλαβαν να μας υποδουλώσουν σ  αὐτούς που δήθεν πολεμούσαν...

   Κατά τα άλλα  ας μην χαλάμε την διάθεσι αυτών που θέλουν να τιμήσουν την ημέρα στα σχολεία...

   Γιατί τα παιδιά στα σχολεία, κινδυνεύουν να εκραγούν...

   Μετά τις απανωτές αργίες τριών εκλογικών  διαδικασιών – δύο ημέρες για τον συνδικαλισμό των δασκάλων, τέσσερες για τους δημάρχους, μία επιπλέον  ημέρα για το Πολυτεχνείο, μία ημέρα για τον αδικοχαμένο Γρηγορόπουλο και δεν ξέρω για που αλλού, αποτελούν αυτές οι αργίες, ...βαλβίδες εκτονώσεως ώστε να αποφύγουμε την εκκριξι από την σκληρή πίεσι που ασκεί στον εγκέφαλο  η σαβούρα  των γνώσεων τις οποίες τους παρέχει αυτό το ελεεινό, τρισάθλιο αντιεκπαιδευτικό και μισελληνικό σύστημα...

   Και για να μην υπάρχουν παραιξηγήσεις, δεν είμαι οπαδός κανένός κόμματος και καμμίας δικτατορίας, είτε είναι αυτή απλή στρατιωτική, είτε κάτω από κοινοβουλευτικό κάλυμμα. Διότι υπέρτατο αγαθό είναι η ελευθερία.

   Η πραγματική ελευθερία που δεν εκπορεύεται από καταδυνάστευσι συνειδήσεων μέσα από οποιασδήποτε μορφής εξαναγκασμούς.

   Εξαναγκασμούς που σε κάνουν να παρακάμπτης τις πικρές αλήθειες, σε κάνουν να υποκρίνεσαι και να κάνης τον  Καραγκιόζη για να μην σε καταποντίση το σύστημα.

   Απλώς, με πόνο ψυχής, βλέπω ότι η ψεύτικη δημοκρατία μας, δεν έχει κανένα δικαίωμα να σχολιάζη την χθεσινή «δικτατορία»...

   Γιατί για να μπορέσης να μιλάς για ελευθερίες που καταπατήθηκαν χθες, πρέπει με όπλο την υποκρισία  να περάσης πάνω από τα πτώματα των ελευθεριών και των αξιών που καταπατήθηκαν και καταπατούνται σήμερα  ...

   Αφού υπενόμευσαν συστηματικά την συλλογική συνείδησι των πολιτών, αφού επί έναν αιώνα θάβουν τις άξίες και προβάλλουν παράλληλα άθλια πρότυπα, αφού σε έπεισαν ότι δεν είσαι ικανός να αυτοκυβερνηθής, σε υποτάσουν με βάναυσο τρόπο  σε ξένες αρχές και υπερεξουσίες οι οποίες εκμηδενίζουν την βασική αρχή των κοινωνιών να παράγουν δίκαιο και να ρυθμίζουν οι πολίτες τις μεταξύ τους παραγωγικές σχέσεις.

   Κανείς δεν μας ρώτησε αν θέλουμε την Ευρώπη με τις σκοτεινές της συνθήκες και συμβάσεις...Δεν μας ρώτησε αν θέλουμε Ευρωσυντάγματα και ευρωσυμφωνίες οι οποίες καταλύουν την υπέρτατη αρχή που είναι το εθνικό μας σύνταγμα και που καθορίζει την παραβίασί του ως εθνική προδοσία.

   Δεν μας ρώτησε κανείς για το μνημόνιο αν και το σύνολο των κομμάτων της βουλής αποτελούν την μειοψηφία του εκλογικού σώματος. Δήλαδή εδώ η αναίδεια και θρασύτης της εκλεγμένης μειοψηφίας, την διαχείρησι της συλλογικής απαξιώσεως την βαφτίζει δημοκρατία !

   Έτσι δυστυχώς,  μετά από όλες αυτές τις κατευθυνόμενες συμπεριφορές,  φθάσαμε στο ζητούμενο που είχαν προγραμματίσει. Στην συλλογική φτώχια...

   Αυτή  αντιμετωπίζεται πάντα με προγραμματισμούς, με συμμετοχή, με ανοικτούς ορίζοντες, με  οράματα  . Μέσα από μία γνήσια, ενωτική, πατριωτική, επαναστατική συνείδησι. 

   Και το μόνο που εμείς έχουμε αποδείξει ως τώρα, είναι ότι στην θέσι των προγραμματισμών και των οραμάτων, έχουμε βάλει τις ντουντούκες και τα πανηγύρια... Έχουμε καταντήσει μονότονοι και παθιασμένοι πανηγυρτζήδες...  Σε όλα τα επίπεδα...Προς δόξαν αυτών που μας προγραμμάτισαν...

   «Σύντροφοι» και «συντρόφισσες»...  «συναγωνιστές» και «συναγωνίστριες»... Οπαδοί των σοσιάλ και καπιτάλ ληστών που μένουν στο απυρόβλητο για να έχετε την ...τιμή να σηκώνετε το βάρος της οικονομίας μέσα από τιτάνιους φόρους, τέλη, εισφορές, πρόστιμα, ποινές, διάφορες μορφές σατανικών περαιώσεων και στερήσι των συντάξεων...

   Ζητείται περισυλογή, περίσκεψις, φρόνημα, φρόνησις,  ενότης, πατριωτισμός, πρακτική, αταλάντευτη  αποφασιστικότης.

Παναγιώτης Δερματάς

www.dermatas.blogspot.com

e-mail   dermatasp@yahoo.gr

ΥΠΟΘΗΚΑΙ ΕΙΣ ΑΘΗΝΑΙΟΥΣ ( ΣΟΛΩΝ )

ΥΠΟΘΗΚΑΙ ΕΙΣ ΑΘΗΝΑΙΟΥΣ

ΣΟΛΩΝ

Ἓνα κείμενο γιά χιλιάδες χρόνια ἐπίκαιρο.

( Παναγιώτης Δερματᾶς)

Δέν εἶμαι φιλόλογος. Εἶμαι ἁπλός αὐτοδίδακτος ἐραστής τοῦ ἀρχαίου Ἑλληνικοῦ λόγου.

Τοῦ ἀληθινοῦ λόγου πού δραματικά μᾶς στεροῦν μέσα ἀπό τό σύστημα (ἐθνικῆς) μας παιδείας.

Ταπεινά θέλω νά ἀφιερώσω στούς συνέλληνες αὐτό τό διαχρονικό ποίημα τοῦ Σόλωνος, τοῦ μεγαλου σοφοῦ που θεμελείωσε τήν δημοκρατία τῶν Ἀθηνῶν .

Εἶναι ὁ ἂνθρωπος πού πικράθηκε γιά τίς ἀνοησίες και τα ἀνομήματα τῶν συμπολιτῶν του, πού δέν εἶχε καμμία σχέσι μέ τήν σημερινή κάστα τῶν ἡγετῶν οἱ ὁποῖοι ἒχουν στηρίξει τήν ἐπιβίωσί τους στά ἀνομήματα τά ὁποῖα μέ διαβολικές ἱκανότητες ὑποθάλπτουν, ὁ ἂνθρωπος πού ἒσπειρε σημαντική σπορά ἡ ὁποία καρποφόρησε πλούσια ὃταν αὐτός εἲχε φύγει ἀπό τήν ζωή καί πού ἡ σοδειά της φθάνει μέχρι τίς ἐσχατιές τῆς παγκόσμιας ἱστορίας.

Ἐθεωρεῖτο ἓνας ἀπό τούς ἑπτά σοφούς τῆς ἀρχαιότητος καί τιμήθηκε στούς Δελφούς.

Σ΄αὐτόν ἀποδίδεται τό μηδέν ἂγαν, δηλαδή ἡ ἀρχή τοῦ μέτρου τό ὁποῖο χαρακτήρισε τήν πολιτική του συμπεριφορά καί το Ἀθηναϊκό σύνταγμα πού αὐτός ἐθέσπισε.

Ἡ μετατροπή ἀπό τήν ἀρχαία διάλεκτο στήν σύγχρονη, εἶναι βγαλμένη ἀπό τήν ψυχή μου καί δέν περιέχει φιλολογικά φτιασιδώματα.

Μέσα ἀπό αὐτήν, βιώνεται ὁ πόνος τοῦ ποιητῆ γιά τήν κατάντια τῶν Ἀθηναίων τῆς ἐποχῆς του, μία κατάντια διαχρονική πού φθάνει ὡς σήμερα.

Τότε, ὃπως καί σήμερα, ἂλλους ἡ ἐκμετάλλευσις καί ἡ ἀδικία εἶχε μετατρέψει σε ἂτολμους μοιρολάτρες, ἂλλους ἡ ἀλαζονεία σέ στιγνούς εκμεταλλευτές.

Μοιάζουμε ἲδιοι οἱ σημερινοί Ἓλληνες με τούς Ἀθηναίους τῆς εποχῆς ;..

« Ἀτομικά ἀκολουθοῦμε τά βήματα τῆς ἀλεποῦς ἑνῶ ὁμαδικά εἲμαστε χῆνες»;...Λόγια τά ὁποῖα εἶχε πεῖ ὁ ἲδιος γιά τούς Ἀθηναίους.

Γίναμε φτωχοί ἐπειδή πουλήσαμε τήν ψυχή μας σ’αυτούς πού ἡ συλλογική μας ἀφροσύνη μετέτρεψε σέ κυρίαρχους καί αὐτοί μέ τήν σειρά τους μᾶς μετέτρεψαν σέ δούλους;.. .

Γινάμε ἂθλιοι πού περιμένουμε μία νέα σεισάχθεια γιά να σωθοῦμε ἀπό τούς παγκόσμιους τοκογλύφους καί τούς ἐντόπιους διαχειριστές τους;..

( Ἀρχαῖον )

Ἡμετέρη δέ πόλις κατά μέν Διός οὒ ποτ΄ὀλεῖται

αἶσαν καί μακάρων θεῶν φρένας ἀθανάτων

τοίη γάρ μεγάθυμος ἐπίσκοπος ὀβριμοπάτρη

Παλλάς Ἀθηναίη χεῖρας ὓπερθεν ἒχει.

Αὐτοί δέ φθείρειν μεγάλην πόλιν ἀφραδίησιν

ἀστοί βούλονται χρήμασιν πειθόμενοι,

δήμου θ’ἡγεμόνων ἂδικος νόος, οἶσιν ἑτοῖμον

ὓβριος ἐκ μεγάλης ἂλγεα πολλά παθεῖν

οὒ γάρ ἐπίστανται κατέχειν κόρον οὐδέ παρούσας

εὐφροσύνας κοσμεῖν δαιτός ἐν ἡσυχίη...

πλουτοῦσιν δ’ ἀδίκοισ’ ἒργμασι πειθόμενοι...

οὒθ’ ἱερῶν κτεάνων οὒτε τί δημοσίων

φειδόμενοι κλέπτουσιν ἐφ’ἁρπαγῆ ἂλλοθεν ἂλλος

οὐδέ φυλάσσονται σεμνά θέμεθλα Δίκης,

Ἣ συγῶσα σύνοιδε τά γιγνόμενα πρό τ΄ἐόντα,

τῶ δέ χρόνω πάντως ἢλθ’ἀποτεισομένη,

τοῦτ΄ἢδη πάση πόλει ἒρχεται ἓλκος ἂφυκτον

ἐς δέ κακήν ταχέως ἢλυθε δουλοσύνην, .

ἢ στάσιν ἒμφυλον πόλεμον εὓδοντ’ ἐπεγείρει,

ὃς πολλῶν ἐρατήν ὢλεσεν ἡλικίην

ἒκ δέ δυσμενέων ταχέως πολυήρατον ἂστυ

τρυχεται ἐν συνόδοις τοῖσ’ ἀδικοῦσι φίλαις

ταῦτα μέν ἐν δήμω στρεφεται κακά. τῶν δέ πενιχρῶν

ἱκνοῦνται πολλοί γαῖαν ἐς ἀλλοδαπήν

πραθέντες δεσμοῖσί τ’ἀεικελίοισι δεθέντες,

καί κακά δουλοσύνης στυγνά φέρουσι βία.

οὓτω δημόσιον κακόν ἒρχεται οἲκαδε ἑκάστω,

αὒλειοι δ’ἒτ’ ἒχειν οὐκ ἐθέλουσι θύραι,

ὑψηλόν δ’ ὑπέρ ἓρκος ὑπέρθορεν, εὗρε δέ πάντως,

εἰ καί τίς φεύγων ἐν μυχῶ ἦ θαλάμου,

ταῦτα διδάξαι θυμός ‘Αθηναίους μέ κελεύει,

ὡς κακά πλεῖστα πόλει δυσνομίη παρέχει,

εὐνομή δέ εὒκοσμα καί ἂρτια πάντ’ ἀποφαίνει

και θ’ἃμα τοῖσ’ἀδίκοισ’ ἀμφιτίθησι πέδας.

Τραχέα λειαίνει, παύει κόρον, ὓβριν ἀμαυροῖ,

αὐαίνει ἂτης ἂνθεα φυόμενα,

εὐθύνει δέ δίκας σκολιάς ὑπερήφανα τ’ ἒργα

πραΰνει, παύει δ΄ἒργα διχοστασίης,

παύει δ’ ἀργαλέης ἒριδος χόλον, ἒστι δ΄ὑπ’αὐτῆς

πάντα κατ’ ἀνθρώπους ἂρτια καί πινυτά.

( Νέον )

Ἡ δική μας πόλις, ἀπό τήν μεριά τοῦ Διός, ποτέ δέ θα χαθεῖ

οὒτε άπό τήν μεριά τῆς μοίρας καί τῆς θεϊκῆς θελήσεως τῶν αθανάτων.

τόσο μεγαλόψυχος προστᾶτις ἀπό ἰσχυρο πατέρα θυγατερα,

ἡ Παλλάς Ἀθηνᾶ, ἒχει ἐπάνω της τά προστατευτικά χέρια ἁπλωμένα.

Αὐτοί δέ οἱ ἀστοί μέ τίς ἀπερισκεψίες τους,

πιστοί στό χρῆμα, τήν μεγάλη πολι θέλουν να φθείρουν,

τοῦ λαοῦ καί τῶν ἡγεμόνων ἡ κακοτροπία, ἀναππότρεπα

ἀπό τήν μεγάλη ἀλαζονεία, θά ἐπιφέρουν πολλά δεινά.

Διότι δεν γνωρίζουν να ἐξουσιαζουν τόν κορεσμό,

οὒτε στά εὐφρόσυνα συμπόσια νά κοσμοῦν τήν τράπεζα μέ κοσμιότητα,

πλουτίζουν ὑπακούοντες σέ ἂδικα ἒργα,

χωρίς νά σέβονται οὒτε τα ἱερά κτήματα, οὒτε τα δημόσια,

κλέπτουν καί ἁρπάζουν ὁ ἓνας ἀπό τόν ἂλλον,

οὒτε διαφυλάσσουν τα σεπτά θεμέλεια τῆς Δίκης.

Αὐτή ὃμως μέσα στήν σιγή της, γνωρίζει αὐτά πού γίνονται καί πού ἒχουν γίνει,

και στόν κατάλληλο χρόνο ἒρχεται νά ἀποδώση τιμωρία .

ἒτσι, ἡ ἀνταπόδοσις, ἢδη, ἒρχεται στήν πόλι πληγή ἀναπόφευκτη,

πού γρήγορα σέ κακή ἒπεσε δουλεία,

ἢ ἐμφύλια στάσι καί πόλεμον λανθάνοντα ξεσηκώνει,

αὐτός, πολλῶν ἀφήρεσε τό ἂνθος τῆς ἡλικίας

κι΄ἀπό τούς ἐσωτερικους ‘ἀντίπαλους ἡ πολυαγαπημενη πόλις

φθείρεται στούς ἀγαπημένους πολιτικούς συλλογους ‘από τούς φαύλους.

Α’υτά τά κακά περιτριγυρίζουν τόν δῆμο, καί ἀπό τούς πένητες

πολλοί φθάνουν σε γῆ ἀλλοδαπή,

πουλημένοι καί δεμένοι μέ ἀνάρμοστα δεσμά

καί τά μισητά κακά τῆς δουλείας ὑποφέρουν μέ βία.

Ἒτσι, ἡ δημόσια συμφορά, εἰσερχεται στήν κατοικία τοῦ καθ΄ἑνός

και οἱ αὐλόθυρες δέν μποροῦν να τήν συγκρατήσουν,

τό ὑψηλό πάνω ἀπό αὐτές φράκτη, ξεπέρασε και βρῆκε

ὃποιον κατέφυγε στα ἐνδότερα ἢ σε ἐσωτερικό θάλαμο..

Αὐτά με προστάζει ἡ επιθυμία μου να διδάξω στούς Ἀθηναίους,

Πόσο δηλαδή μεγάλα κακά παρέχει στήν πόλι ἡ δυσνομία,

καί πόσο κόσμια καί ἁρμονικά τά κάνει ὃλα ἡ εὐνομία,

στούς ἂδικους περνᾶ δεσμά,

τα σκληρά ἁπαλύνει, παύει τήν ὑπερβολή, ταπεινώνει τήν ἀλαζονεία,

ξηραίνει τῆς κακίας τά φυτρωμένα ἂνθη,

ἰσιώνει τίς σκοτεινές δίκες, καί καταπραΰνει τά ἀλαζονικά ἒργα,

παύει τούς διχασμούς,

καταπαύει τῆς ὀλέθριας ἒριδος τόν χόλο,

καί κάτω ἀπ’ αὐτήν ( τήν εὐνομία ) ,

ὃλα τά ἀνθρώπινα γίνονται ἂρτια καί συνετά.

Παρατηρήσεις :

Τήν εὐνομία τήν απολαμβάνουν ὃλοι ἀνεξαιρέτως οἱ πολῖτες. Ἑνῶ ἡ δυσνομία, δηλαδή οἱ κακοί νόμοι, βασανίζει τούς πᾶντες .

Δέν ἐμποδίζουν τήν δυστυχία ἡ ὁποία προέρχεται ἀπό τήν ἀνομία, οὒτε οἱ μεγάλες αὐλόπορτες οὒτε ἡ διαφυγή σέ σκοτεινά δωμάτια, οὒτε τά εὐρύχωρα σαλόνια.

Ἓνα μήνυμα πού δέν κατάφεραν να το πιάσουν οἱ αἰώνιοι τύραννοι τῆς ἀνθρωπότητας, οὒτε τα βολεμμένα στηρίγματά τους.

Ἂς θυμηθοῦμε τόν Τσαουσέσκου που εἶχε κάνει το Βουκουρέστι γεμᾶτο ὑπόγεια καταφύγια τά ὁποῖα θά τοῦ ἐξασφάλιζαν τήν ζωή !

Ὃλα τα σύγχρονα ἁρπακτικά τοῦ κόσμου, ἐγχώρια καί διεθνῆ, ἒχουν διασφαλίσει καταφύγια γιά τό τομάρι τους !

Ἒχουν διασφαλήσει θυρίδες γιά τά προϊόντα τῆς ἁρπαγῆς καί δημόσιας ληστείας μεσα σε ἀτσαλινες θυρίδες στήν χώρα ...προστάτη τῶν κακοποιῶν ἡ ὁποία περιμένει εὐκαιρία να τούς τ’ἁρπάξει με τήν σειρά της...

Τίποτα ὃμως δέν θα τά σώσει !

Ἂς μελετήσουμε λοιπον μέ σεβασμό τίς διαχρονικές μας ἀξίες. Μόνον μέσα ἀπό αὐτές θά σώσουμε τόν ἑαυτόν μας καί θά προκαλέσουμε θετικές ἀντανακλάσεις σέ ὃλο τόν κόσμο .

Ἀρχή μας ἂς εἶναι ἡ ἐλεύθερη κριτική καί τό μέτρο γιά ν’ ἀποφύγουμε τίς κομματικές ἀκρότητες πού μὰς ἒχουν ἐπιβάλει ἐπί ἓναν αἰῶνα καί πλέον οἱ …ἂμετροι.

Παρόμοια κατάστασις με τήν σημερινή, εἶχε λοιπόν προηγηθεῖ στό κράτος τῶν Ἀθηνῶν. Καί ὃμως αὐτό δέν κατέρρευσε διότι μέσα ἀπό αὐτήν κυοφορήθηκε ὁ Σόλων.

Ἀς ἑτοιμάστοῦμε ψυχικά καί ἐπειγόντως, ὂρθιοι καί ἀσυμβίβαστοι, νά ὑποδεχτοῦμε τόν νέο Σόλωνα !

Παναγιώτης Δερματᾶς

Γιά ποιό πανεπιστημιακό ἂσυλο μιλᾶμε ;..

Γιά ποιό πανεπιστημιακό Ἂσυλο μιλᾶμε ;..
(Παναγιώτης Δερματᾶς)


Τά ἐκπαιδευτικά ἱδρύματα, μαζί με τίς κατώτερες βαθμίδες τῆς παιδείας, ἀποτελοῦν χώρους οἱ ὁποῖοι ὢφείλαν να ἀποτελοῦν τά ἱεροτελεστήρια ἑνός ἒθνους.
Ἐδῶ, μῦστες παιδαγωγοί, νά ἐκπαιδεύουν τούς νέους μέσα ἀπό ἀρχές καταξιωμένες στόν χρόνο.
Στήν Ἑλληνική μας γλῶσσα, ἡ παιδεία ταυτίζεται με τό παιδί καί αὐτό μέ τό παίδεμα, ὃπως ἀκριβῶς παιδεύεται το μέταλλο για να γίνη σκληρό καί συμπαγές. Ἑνῶ στίς λατινογενεῖς με το education. Latin educo, duco = ὁδηγῶ. Χωρίς να κατονομάζη τόν τρόπο ἢ τήν μέθοδο.
Παραδείγματα που περιγράφουν τόν τρόπο παιδείας στήν ἀρχαῖα Ἀθηναϊκή κοινωνία, ὑπάρχουν πολλά.
Μέσα ἀπό τό ἒργο «κατά Τιμάρχου» τοῦ Αἰσχίνη μαθαίνουμε καί τούς νόμους λειτουργίας τής παιδείας.
Ἐκεῖ ὁ Ἀθηναϊκός νόμος, ἀνάμεσα στά ἆλλα, ἒχει ἐξαντλήσει ὃλη του τήν αὐστηρότητα ὣστε στούς χώρους που ἐκπαιδεύονται οἱ νέοι, νά μήν ἒχουν πρόσβασι ξένα στοιχεῖα τά ὁποῖα μπορεῖ να διαταράξουν τό ἱερό ἒργο.
Καί μάλλιστα ὁ Ἀθηναϊκός νόμος, ἦταν τόσο σκληρός πού προέβλεπε τήν ποινή τοῦ θανάτου γιά τούς παραβάτες.
Ποτέ βέβαια, σέ καμμία ἱστορική περίοδο δέν ὑπῆρχε κατάστασις χλιαρή γύρο ἀπό τήν παιδεία.
Γιά νά ἒρθουμε στήν σύγχρονη ἐποχή ὃ,που οἱ συνθῆκες ἦσαν ὣριμες γιά μία νέα πραγματική ἒκλαμψι στά γράμματα, στήν σκέψι, στίς ἐπιστῆμες, στήν ζωή.
Ἡ πολιτεία κατάφερε νά παρέχει πληθώρα διδασκάλων σέ ὃλα τά ἐπίπεδα, κατάφερε να παρέχη ἂνετες καί εὐρύχωρες κτιριακές ἐγκαταστάσεις, παροχές σε βιβλία, στέγη καί δωρεάν ἐκπαίδευσι.
Μέχρι πρίν κάποιες δεκαετίες, ὃλα αὐτά δέν ἦσαν προσιτά οὒτε στήν φαντασία.
Ὁ νέος τότε ἦταν ὑποχρεωμένος να δίνη ἐξετάσεις γιά νά εἰσάγεται στο γυμνάσιο καί οἱ ὁποῖες ἦσαν ἀρκετά αὐστηρές.
Δέν ὑπῆρχαν νηπιαγωγεῖα καί στίς σχολικές αἲθουσες τῶν δημοτικῶν σχολείων, στιβάζονταν ἀρκετά παιδιά τά ὁποῖα ἀντιμετώπιζαν μέ δέος τόν πάντα αὐστηρό καί σεβάσμιο διδάσκαλο.
Ὃλα λοιπόν ἂλλαξαν δραστικά. Ἡ παιδεία ἒφθασε μέχρι τά νήπια.
Δηλαδή προοπτικές γιά νά ἒχουμε πραγματική ἒκλαμψι.
Κι’ ὃμως, συνέβη τό ἀντίθετο ! Γιατί ;
Διότι οἱ χῶροι τῶν σπουδῶν ἀπό χῶροι ἱερῆς μυσταγωγίας, ἒγιναν ἀσυλο ἀγυρτείας.
Ἐδῶ ἀπό τήν μία μεριά ἡ ἐπίσημη πολιτεία ἀναιροῦσε τίς ὑλικές παροχές με στοτεινούς, δυσνόητους, ὑστερόβουλους ἐκπαιδευτικούς πειραματισμούς, μέ παραίτησι ἀπό τά κύρια στοιχεῖα πού εἶναι ἡ ἠθική ἀγωγή καί ἡ ἀγάπη στήν πατρίδα, μέ στριφνά, με πολυάριθμα μαθήματα σέ βαθμό πού προκαλοῦν σύγχυσι, ἑνῶ ἀπό τήν ἂλλη, παρέδωσε τούς ἱερούς χώρους σε φτηνούς πραματευτάδες γιά να πουλᾶνε ψευτοϊδεολογικές πραγμάτιες ὡς ἀντιπρόσωποι σκοτεινῶν κομματικῶν καταγωγίων πού οἱ ρίζες τους φθάνουν στό ἐξωτερικό.
Ἐδῶ δάσκαλοι ἀγόρασαν τίτλους μέσα ἀπό σκοτεινές διαδικασίες με τό ἀζημείωτο βέβαια να κάνουν πλάτες σ΄αὐτό τό ἀνίερο ἐμπόριο .
Ἐδῶ οἱ νέοι μετατρέπονται σέ φτηνούς ἀποδέκτες οἱ ὁποῖοι θά ἐκπαιδευτοῦν μέσα ἀπό τον κομματικό φομενταλισαμό να γίνουν διεκπεραιωτές ἑνός σχεδιασμένου φρικτοῦ συστήματος τό ὁποῖο ἒχει συγκεκριμένο σκοπό καί στόχο. Δηλαδή νά ὁδηγήση τήν κοινωνία σε προσχεδιασμένους σκοτεινούς δρόμους οἱ ὁποῖοι σήμερα ἒγιναν ἐμφανεῖς καί στόν πλέον ἂσχετο πολίτη.
Καμμία ἀρχή παιδείας Κανένας ὑψηλός στόχος.
Τήν πολιτική παιδεία, δεν τήν προσφέρουν οἱ Ἐλληνες γίγαντες τῆς σκέψεως, οἱ ὁποῖοι συστηματικά ἐξοβελίσθησαν άπό τα πρῶτα σχολικά βήματα.
Δέν θα συζητήσουν γιά τόν Θουκιδίδη ὁ ὁποῖος μελετᾶται σοβαρά σέ ὃλα τα σοβαρά κράτη διότι αύτός παρουσιάζει τήν οὐσία τῆς πολιτικῆς μέσα ἀπό τήν ὁποία οὐσία ὁ ἂνθρωπος ξεστραβώνεται, οὒτε γιά τόν Ἀριστοτέλη, τόν Πλάτωνα, τόν Ησίοδο, τόν Ὃμηρο οἱ ὁποῖοι βοηθοῦν τά ἂτομα νά ὁλοκληρωθοῦν, νά προσεγγίσουν τήν ἀρετή.
Κι’ ἂν ἀκόμη πάρουν ἀπό κάποια γωνιά τόν Ἀριστοφάνη, θα τον ἐξηγήσουν μέ τρόπο πού ἓνας εὐνοῦχος αἰσθάνεται τήν ἒννοια τοῦ ἀνδρισμοῦ...
Ἒτσι, τήν ἀποβολή τῆς σοβαρότητας, τῆς ἒρευνας, τῆς ἐπιστήμης καί τῆς ἀρετῆς, τήν ἒχει ἀποκαταστήσει ο κομματικός ταλιμπανισμός.
Ὁ φοιτητής στάθηκε δίπλα ἀπό ἓνα τραπεζάκι καί πουλάει τίς ἰδέες τῶν κομματικῶν φιλάρχων.
Αὐτοί, δέν θα τόν ἀφήσουν ἀπλήρωτο γι΄αὐτό τό ἒργο. Μέσα ἀπό αὐτήν τήν προσφορά, θά ἒχει άντιπροσφορά που θα ξεκινᾶ ἀπό τό σχονάκι μέχρι τήν αὐριανή του ἀποκατάστασι στό δημόσιο ἢ στούς χώρους τῆς πολιτικῆς.
Αὐτή ἡ πρᾶξις προσφορᾶς πρός τό κόμμα, ἀντί γιά πράξι ντροπῆς, θά ἀποτελέσει αὒριο πρᾶξι ἡρωϊκή, κοινωνική καταξίωσι, λαϊκή παλικαροσύνη.
Μετέτρεψαν λοιπόν τά κόματα τό νόημα τῶν ἀξιῶν.
Ὁ χρυσός πετάχτηκε στίς στάχτες καί οἱ στάκτες πῆραν τήν θέσι τοῦ χρυσοῦ!
Κι’αυτοί πού προσκυνοῦν τίς στάκτες ἒχουν ἁγωνία καί κάνουν ἁγῶνα μήν τίς χάσουν...
Δέν ἐνδιαφέρονται οἱ ὑποστηρικτές αὐτοῦ τοῦ εἲδους ἀσύλου γιά τίς ἰδέες. Γιά τό κομματικό μάντρωμα ἐνδιαφέρονται. Γιά τήν στήριξι αὐτῶν τῶν σταθερῶν που διασφαλίζουν τήν αἰώνια ἀντιπαραγωγικότητα καί τήν φθορά τῆς κοινωνίας μας.
Γιατί ἂν πραγματικά τα δημόσια ἐκπαιδευτήρια ἦσαν χωροι ἰδεῶν ὃλοι οἱ πονηροί, ἂθλιοι καί ἀνειδίκευτοι ἀναβάτες θά εἶχαν πνιγεῖ ἐν τῆ γεννέσι.
Ἰδέες δέν μπορεῖ νά εἶναι πλέον οἱ τυποποιημένες κομματικές ἰδεοληψίες. .
Ἰδέες, εἶναι ἡ ἀδιάληπτη, ἐλεύθερη διαλεκτική πορεία τῶν κοινωνιῶν οἱ ὁποῖες μέ ἓδρα τά πνευματικά τους ἱδρύματα, παράγουν διαρκῶς νέες συνθέσεις. Αὐτές λόγω τῆς γνησιότητάς τους δημιουργοῦν διαρκές ἐπαναστατικό πνεῦμα.
Αὐτό τό γνήσιο ἐπαναστατικό πνεῦμα, τό ἒχει καθηλώσει ὁ ἐλεγχόμενος ἐγκλοβισμός στούς κομματικούς μηχανισμούς οἱ ὁποῖοι εἶναι ἀκριβῶς αὐτοί πού καλύπτονται ἀπό τό ἂσυλο.
Ἓνα ἂσυλο πρωτότυπο, πού πνίγει φρικτά τίς πραγματικές ἐλευθερίες, τήν γνήσια ἐπαναστατικότητα, αὐταρχικό, βίαιο, ὑβριστικό, καταστροφικό, σαδιστικό, ὑποκριτικό, διαστροφικό τό ὁποῖο αὐτοί οἱ χαρακτιρισμοί εἶναι ἀνεπαρκέστατοι να το προσδιορίσουν...
Καί συζητοῦν σήμερα ἂν θα καταργηθεῖ τό ἂσυλο στα ΑΕΙ και ΤΕΙ...
Νά καταργηθεῖ ἡ πρόσβασις σε ποιούς ; Σ’ αὐτούς πού κάνουν περιοδικά τήν ἐμφάνισι γιά να ἐνισχύσουν τ΄ἀδελφια τους που εἶναι μόνιμα θρονιασμενα μέσα στόν χῶρο !
Μά θά εἶναι σαδιστικό να ἀφήσουμε ὀρφανά τά παιδιά τά ἐντός τῶν τειχῶν...
Καί γιά νά μήν αἰσθάνονται μοναξιά, ἂς τούς διώξουμε ὃλους γιά νά εἶναι μαζί ὃ,που ἀλλοῦ θέλουν.
Χωρίς αὐτό τό δεδομένο, καμμία πρόοδος, κανένας διάλογος, καμμία γνήσια ἐπαναστατική φωνή, καμμία ἀνατροπή δέν θα βγεῖ ἀπό τούς χώρους τῆς παιδείας.
Ἁπλῶς μόνον θά ἐπιταχυνθεῖ ἡ ἱστορική κατάρρευσις τῆς χώρας.
Εἶναι ἐπεῖγον νά ἀποκαταστήσουμε προοπτικές γιά ἂμεση, ἀκομμάτιστη δημοκρατία.
Μέσα στήν δημοκρατια οἱ κανόνες εἶναι πολύ αὐστηροί. Οἱ ποινές εἶναι ἐξοντωτικές γιά τούς ἐπίορκους λειτουργούς της.
Ἐκεῖ, οἱ πρυτάνεις δέν θα θεατρινίζουν οὒτε θά ἐπιτρέπουν να τούς ποδοπατοῦν γιατί θά ἀποτελοῦν ἀπάνθισμα ἀξιοκρατικῶν διαδικασιῶν.
Οἱ ἐκπαιδευτικοί θά εἶναι ὂρθιοι, γενναῖοι, θά ἀναπτύσσουν δυναμικές πρωτοβουλίες, θά καλλιεργοῦν τήν αλήθεια. Αὐτή μέ τήν σειρά της θά φέρει τήν γνήσια ἐπαναστατικότητα στούς νέους. - Ἀλλά πάνω σ΄αὐτήν, δέν μποροῦνιδευτικοί θά εἶναι ὂρθιοι, γενναῖοι, θά ἀναπτύσσουν δυναμικές πρωτοβουλίες, θά καλλιεργοῦν τήν αλήθεια. Αὐτή μέ τήν σειρά της θά φέρει τήν γνήσια ἐπαναστατικότητα στούς νέους. - Ἀλλά πάνω σ΄αὐτήν, δέν μποροῦν να στηριχθοῦν σκοτεινά κομματικά συμφέροντα...-
Οἱ σπουδαστές θά ἒχουν ἐπίγνωσι τοῦ χρέους ἀπέναντι στόν πολίτη που τούς συντηρεῖ καί γιά τόν ὁποῖον θά ἀποτελοῦν ἐλπιδοφόρα παραγωγική ἐπένδυσι ἡ ὁποία θά ἀποσβέσει το κάθε κόστος, ὂχι διαρκές παράσιτο πού το καλοταϊζουν μέχρι τήν δύσι τῆς ζωῆς του.
Ἡ νεολαία θά ἒχει διασφαλισμένες προοπτικές νά τήν ἐκπαιδεύσουν ὣστε νά πάρη δραστήρια καί ἀποτελεσματικά τίς ἱστορικές πρωτοβουλίες που ἐπιβάλλουν οἱ πρωτοφανεῖς καί ἰδιότυπες ἐποχές πού διανύουμε.
Θά δεχτεῖ ἓναν ἂλλον ἁπλό καί τίμιο τρόπο ζωῆς ὁ ὁποῖος θά τήν ἀπαλλάξει ἀπό συμπλέγματα καί ματαιοδοξίες, ὁ ὁποῖος τρόπος ζωῆς θά ἀποκαταστήσει τήν ἒννοια τῆς κοινωνίας.
Ἒτσι θά ἒρθουν ἀνατροπές οἱ ὁποῖες θά σώσουν ἂμεσα τήν χώρα καί θά συμβάλουν ἒμμεσα στήν σωτηρία τοῦ πλανίτη ἀπό τούς συμπλεγματικούς πού κατατρῶνε με ἀπληστία τίς σάρκες του.
Κατεβάσετε λοιπόν τήν μάσκα τῆς ὑποκρισίας ὃλοι ἐσεῖς οἱ ὑπερασπιστές τῆς σαπίλας πού τήν ἒχετε διασφαλήσει μέ ἂσυλο.
Τό δικό σας ἂσυλο εἶναι ἐπειγον να καταργηθῆ γιά νά ἀρχήσει ἡ ἀντιστροφη μέρτησις τῆς λήξεως τοῦ κακοῦ.
Φύγετε καταληψίες κομματικοί ἀπό τούς ἱερούς χώρους τῆς παιδείας οἱ ὁποῖοι στήν συνέχεια νά ραντιστοῦν με ἱερό νερό ἀπό τήν Κασταλία πηγή τῆς Ἀρχαίας σοφίας ὣστε νά ἀπαλαγοῦν ἀπό το δικό σας ἂγος.
Ἂν δέν εἲσαστε ἐσεῖς, οἱ σπουδαστές σήμερα θα ἦσαν στούς δρόμους καί θα σήκωναν πρωτοπόροι τίς μπάρες τῶν ληστρικῶν διοδίων.
Ἂν δέν εἲσαστε ἐσεῖς, οἱ σπουδαστές θά ξεσήκωναν τήν κοινωνία γιά τό βρώμικο παιχνίδι πού παίζεται στίς πλάτες μας πάνω στά ἐθνικά θέματα, γιά τήν ἂθλια καί πανοῦργα ὑποταγή στούς παγκόσμιους τραπεζίτες.
Ἂν δέν εἲσαστε ἐσεῖς δέν θά ὐπῆρχε αὐτός ὁ ἐλεεινός καί τρισάθλιος κοινωνικός παρασιτισμός ὃ,που πρέπει να πληρώνη ὁ πολίτης, πέρα ἀπό τούς σκληρούς φόρους, βαριά διόδια καί τέλη στίς ὀργανωμένες συμμορίες, γιά νά ἒχη πρόσβασι στήν νομιμότητα.
Ἂν εἲχατε ζήσει στήν ἀρχαία πόλι τῶν Ἀθηνῶν, οἱ πολίτες της θα σᾶς εἶχαν ἐπιβάλλει τήν σκληρότερης μορφῆς θανατική καταδίκη.
Ἡ ἐποχή σας ἒχει τελειώσει ἀνεπιστρεπτί. Διότι ἒχετε τελειώσει στήν συντρηπτική πλειοψηφία τῆς συνειδήσεως τῶν Ἑλλήνων.
Κι’ ὃ,τι τελειώνει ἐκεῖ, ἀργά ἢ γρήγορα πέρνει τον δρόμο του για τόν ἱστορικό Καιάδα μέσα στόν ὁποῖον γκρεμίζονται τα κατακάθια τῆς ἱστορίας.

Ἀσέβεια καί Ὓβρις

ΑΣΕΒΕΙΑ ΚΑΙ ΥΒΡΙΣ

(Παναγιώτης Δερματᾶς)

       Στήν  πόλι τῶν Ἀθηνῶν, στήν  Ἀρχαία Ἀγορά, ἀνάμεσα στά παλαιά  καί στά σύγχρονα ἱερά, ὑπάρχει κάποιος χῶρος μέ ἰδιαίτερα ἱερή σημασία.

       Ἀρχικά, ἦταν ὁ βωμός τῶν Δώδεκα θεῶν. Ἀλλά ἐπειδή ἐκεῖ κατέφευγαν καί  εὓρισκαν  ἂσυλο οἱ καταδιωκόμενοι ἀπό τίς ἀρχές Ἀθηναῖοι, ὀνομάστηκε ἀργότερα βωμός τοῦ θεοῦ Ἐλέου.

       Κανένας νόμος ἀνθρώπινος καί καμμία άνθρώπινη ἐξουσία, δέν μποροῦσαν να παραβιάσουν τόν θεϊκό νόμο τοῦ ἐλέους, διότι αὐτό θεωροῦσαν οἱ ἀρχαῖοι ὃτι θα προκαλοῦσε τήν θεϊκή ὀργή ἡ ὁποία θά ἀποδιδόταν ἐναντίον τῆς πολιτείας και τῶν πολιτῶν μέ τήν  Νέμεσι. Τήν ἀπόδοσι δηλαδή τῆς θεϊκῆς δικαιοσύνης.

       Ἀνάλογα στήν Σπάρτη,  ἓνα περιστατικό που ἀναφέρεται στήν ἱστορία, εἶναι μέ τον βασιλέα Παυσανία.

       Αὐτός ὁ πρωτεργάτης τῆς νίκης κατά τῶν Περσῶν, κατηγορήθηκε ἀργότερα ἀπό τούς πολιτικούς του ἀντιπάλους  ὃτι διαπραγματευόταν με τούς Πέρσες να τούς πουλήση  τήν πατρίδα του.

       Ἂν καί οἱ κατηγορίες δέν ἀπεδείχθησαν, γεγονός που δέν εἶναι το ζητούμενο γι΄αὐτή τήν μικρή ἀναφορά, μπροστά στόν κίνδυνο να τόν θανατώσουν οἱ ἒφοροι, κατέφυγε στον ναό τοῦ Χαλκιοίκου ὡς ἱκέτης.

       Ἐκεῖ, δέν μποροῦσαν να παραβιάσουν τό ἱερό ἂσυλο καί ἒκτισαν τίς θύρες τοῦ ναοῦ γιά νά πεθάνη ἀπό ἀσιτία.

        Βέβαια ἀργότερα, οἱ ἱερές Ἐρινύες βασάνισαν τούς Σπαρτιάτες καί προσπάθησαν να ἐξιλεωθοῦν με χάλκινες προσφορές πρός τόν Θεό.

       Στήν βάρβαρη  ἐποχή τῶν πολιορκιτῶν τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἀναρίθμητοι  χριστιανοί εἶχαν καταφύγει ὡς ἱκέτες στόν ἱερό Ναό τής Ἀγίας τοῦ Θεοῦ Σοφίας.

       Ἀλλά οἱ βάρβαροι, δέν καταλαβαίνουν ἀπό ἱερούς νόμους καί παραδόσεις. Ἒτσι, σύμφωνα με τίς μαρτυρίες τῶν ἱστορικῶν τῆς ἐποχῆς, κατεσφάγησαν ὃλοι.

       Τώρα τό μεγάλο ἐρώτημα εἶναι. Μέ ποιά ἐποχή μοιάζει περισσότερο ἡ σύγχρονη ἀποκαλούμενη Ἑλληνική πολιτεία ; Μέ αὐτήν τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων, ἢ μέ αὐτή τῶν βάρβαρων πολιορκιτῶν τῆς Κωνσταντινουπόλεως;

       Τήν ἀπάντισι τήν ἒδωσε προχθές μέ τήν ἐπέμβασι τῆς κατασταλτικῆς  ἐξουσίας μέσα στόν ἱερό χῶρο τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονα.

       Καί ὑπῆρξε τόση βαρβαρότης, ὃσο τό μέγεθος τῆς παχυδερμικῆς ἀνευθυνότητας τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας ἡ ὁποία δέν ἒνοιωσε τίποτα να τήν βαραίνη ...Καμμία συγνώμη, καμμία παραίτησις, καμμία εὐθιξία !

       Ἒτσι το μόνο πού τῆς ἀπέμεινε, εἶναι νά εἰσπραξη τήν Θεϊκή Νέμεσι ἡ ὁποία ὂσο περισσότερο ἀργήσει τόσο περισσότερο ἀνελέητη θα εἶναι...

ΑΡΘΡΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΜΕ ΤΟ ΝΕΟ ΣΧΕΔΙΟ "ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ"

Θέσεις αντί θέσεις...

Ξεκίνησα τό blog μέ τίτλο Αντικαλλικράτις όχι από πρόθεσι να δείξω μιά άρνησι στηριγμένη σε παλαιές αρτηριοσκληρωτικές αγκυλώσεις οι οποίες αντιστέκονται σε κάθε εκσυγχρονισμό καί οι οποίες χαρακτηρίζουν έναν γραφικό τ. κοινοτάρχη.

Ούτε είμαι τής νοοτροπίας τού αντί...

Αυτό που με απησχόλησε πάντα ήταν η αδυναμία μας να κάνουμε παραγωγικές συνθέσεις μέσα από θέσεις αντίθετες οι οποίες εκφράζουν βαθείς σκεπτικισμούς τών ατόμων καί όχι άκαμπτα κομματικά σύνδρομα ή φτηνές ατομικές ιδιοτέλειες.

Μέ απησχόλησε η αδυναμία μας νά φέρουμε ιδέες καί να τίς αξιοποιήσουμε συλλογικά, δίνοντας παραγωγική διάστασι στήν οικονομία μας.

Αυτή μας η αδυναμία, μας οδήγησε σέ όλα αυτά τά οικονομικά, ηθικά, κοινωνικά αδιέξοδα τα οποία αντανακλώνται στήν συρρίκνωσι τής οικογένειας καί τής εθνικής μας υπερυφάνειας.

Αυτήν τήν υπερυφάνεια που μπορεί να μού τήν τσαλαπατά ο τελευταίος Ευρωπαίος ηγεμονίσκος ο οποίος έφτιαξε οικονομία στηριγμένη στήν δική μου αυτοκαταστροφική αφέλεια τήν οποία καλλιέργησαν οι δικοί του πρακτορίσκοι στήν χώρα μας. Όλους αυτούς, η δική μας επιδοτούμενη εγκεφαλική μαλάκινσι, τούς αναβάθμησε σε πολιτικές πρoσωπικότητες καί εκπροσώπους τής «προόδου» !

Διότι μεθοδικά, σκοτεινά και με υποχθόνια στρατηγική, μάς απέτρεψαν από τήν παραγωγική ανάπτυξι τής οικονομίας γιά να μήν γίνουμε ανταγωνιστές τών δικών τους βιομηχανικών προϊόντων δελέαζοντάς μας παράλληλα μέ τίς επιδοτήσεις οι οποίες απετέλεσαν θεϊκό δώρο πρός τό εθνικό πελατειακό μας σύστημα και έδωσαν βάσεις γιά να αναπτυχθή αυτός σκληρός, υπόγεια κατευθυνόμενος, αντιπαραγωγικός, αρπακτικός, κούφιος συντεχνιασμός.

Πάνω σ΄αυτόν τόν συντεχνιασμό, στηρίχτηκε καί η κακή, αδιαφανής, σκανδαλωδώς ατιμώρητη δικαχείρησις τού δημόσιου πλούτου. Αυτές οι οικονομικές εισροές απετέλεσαν καί τίς βάσεις στίς οποίες στηρίχθηκε όλο αυτό το δαπανηρό, αντιπαραγωγικό, αδιαφανές, γεμάτο φτιασιδώματα σύστημα τής Τοπικής Αυτοδιοικήσεως που απολαμβάνουμε . Δέν στηρίχτηκε στίς στέρεες παραγωγικές δομές τής οικονομίας.

Καί όσο δέν υπήρχαν προβλήματα εισροών κεφαλαίων στήν χώρα, ζούσαμε σέ κατάστασι ευφορίας .

Εδώ ο λαϊκισμός, οι προχειρότητες, ο τυχοδιωκτισμός, ο καιροσκοπισμός, βρήκαν πεδίον άνετο γιά να φθάσουν στήν υπέρτατη ύβρι.

Καταδιώχτηκαν από τήν κοινωνία οι σώφρονες δημιουργοί οι οποίοι μέσα από τό δημιουργικό τους έργο θα επέφεραν κοινωνικό πλούτο τόν οποίο θα απολάμβαναν όλοι οι πολίτες ως αντιπροσφορά στόν τίμιο μόχθο τους.

Στήν θέσι τής δημιουργίας προβάλαμε «αιτήματα». Αφθονα «αιτήματα». Τέτοια που γιά να ικανοποιηθούν, στηρίχθηκαν στό τυρί τής ευρωπαϊκής φάκας που ονόμασαν επιδοτήσεις αλλά προχώρησαν και πάρα πέρα, στούς εθνικούς δανεισμούς. Μέχρι και «κοινωνικά» μπουζούκια διεκδικήσαμε...Ενώ τήν στιγμή που τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν καταρρεύσει και η πείνα θεριεύει, επιδοτείται ο κοινωνικός τουρισμός!...

Όποιος δέν τολμησε να διεκδικήση αντιπροσωπεύει τήν οπισθοδρόμησι, την συντήρησι, το κατεστημένο, τήν άρνησι... Επέσυρε τήν αποστροφή καί τήν καταδίκη του ως εχθρός τών εργαζομένων !...

Σ΄αυτό τό πνεύμα τών παραισθήσεων ζούν ακόμη, ειδικα κάποια ευνοημένα κομμάτια τού Ελληνικού λαού τά οποία δέν εννοούν να καταλάβουν ότι γιά να διατηρηθούν τα προνομιακά τους κεκτημένα, θα πρέπει να επιβιώση ο δημιουργός τής οικονομίας.

Ο δημιουργός σήμερα, πιέζεται και εξοντώνεται άγρια. Εδώ, αντί να φροντίσουν τήν αγελάδα γιά να δώση παραγωγή και νά αυξήση τό κοπάδι, προσπαθούν να τήν σφάξουν γιά να φάμε σήμερα, παραγράφοντας δραματικά τό αύριο. Στό αύριο, έχουμε εναποθέσει τό ξεπούλημα τού στάβλου!...

Πρός αυτή τήν λογική κινούνται καί αυτές, οι υπόγεια κατευθυνόμενες κομματικές συντεχνίες. Δέν κινούνται πρός τήν κατευθυνσι νά τά βάλλουμε όλα κάτω, κεκτημένα καί παράλογα, μέσα από τακτική πειθούς η οποία θά βρεί συμπαράστασι στήν κοινωνία ούτως ώστε να συντονιστούμε πανελλήνια σέ μία αντίδρασι γι’ αυτό το εξοντωτικό φορολογικό σύστημα που μάς επιβάλλουν. Nά στείλουμε μήνυμα ότι είμαστε ικανοί να αντιστρέψουμε από μόνοι μας την πορεία τών πραγμάτων χωρίς να υποθηκεύσουμε τήν ύπαρξί μας στούς διεθνείς τοκογλύφους και να επιβάλλουμε παράλληλα σ΄αυτούς που μας κυβερνούν ότι έχουν υποχρέωσι να αναπροσανατολίσουν τήν εθνική μας πυξίδα πρός δυνάμεις οι οποίες δέν επιβαρύνονται σέ τίποτα γιά τό καταθληπτικό μας παρελθόν .

Μέσα από τόν κούφιο τους θόρυβο, κατακερματίζονται οι αντιδράσεις καί ωθούν τόν λαό στήν αλληλοσυκοφαντία τού φοροφυγάδα.

Εδώ, δέν αποτελεί στοιχείο ενωτικών αντιδράσεων οι παραλογισμοί τών υπερβολικών άμεσων καί έμμεσων φόρων, ιδίως τού ΦΠΑ. Αυτός ιδίως ο τελευταίος αποτελεί τό πλέον σατανικό εφεύρημα που έπληξε τήν καρδιά τής εθνικής μας οικονομίας καθώς καί τήν οικονομία τού πλείστου τών Ευρωπαϊκών χωρών.

Δέν αποτελεί στοιχείο ενωτικών αντιδράσεων η πληροφορία που διέρευσε προχθές ότι μέσα σ΄αυτή τήν δυστυχία, διαθέσαμε εκατοντάδες χιλιάδες Ευρώ γιά τούς τεχνικούς που θα μάς προβάλλουν στήν Γιουροβίζιον, ούτε οι μισθοί πολυτελείας που απολαμβάνουν ποικίλοι παρατρεχάμενοι ξεκινώντας από τίς Μ.Κ.Ο, μέχρι τούς ιδιαίτερους υπουργών, μέχρι τα πολυάριθμα δαπανηρά διοικητικά συμβούλια στα οποία βολεύονται οι κομματικοί “αγωνιστές”, μέχρι τα διάφορα ιδρύματα πού δοξάζουν τήν ιστορία, μάλλιστα με δικά μας κόλυβα, αυτών που ως πρωθυπουργοί μάς έθαψαν!..

Εδώ, μέ τό σύγχρονο θέαμα, έχουμε ένα δραματικό στοιχείο που δείχνει μέ τί άθλια μέτρα, μετράμε τόν πολιτισμό μας. Εδώ, στό όνομα τού πολιτισμού, διατρέφονται διογκομένα παράσιτα που απομειζούν τήν πνευματική μας ικμάδα καί ιδίως τήν ζωντάνια τής νεολαίας μας.

Γι΄αυτό στό μπλόγκ μου μέ τίτλο Αντικαλλικράτις, ξεκινώ με τίς εικόνες τών απλών πολιτιστικών μας εκδηλώσεων οι οποίες έγιναν με τήν συμμετοχή τών πολιτών καί οποίες ενίσχυαν οικονομικά τα έργα στό χωριό.

Μέ απησχόλησαν πάντα τά πλούσια δεδομένα τής ιστορίας μας, από τα πανάρχαια χρόνια, τά κλασικά, τα μεσαιωνικά μέχρι τα πρόσφατα, τά οποία είναι ενιαία καί αδιάσπαστα μεταξύ τους και τα οποία θα μπορούσαν, σε τοπικό ή ευρύτερο επίπεδο, να στηρίξουν θέατρο, κινηματογράφο, λογοτεχνία.- Ας σκεφτή κανείς, ποιά σύγκρισι υπάρχει ανάμεσα στόν Τιτανικό καί στο Μεσολόγγι σέ επίπεδο συγκινήσεων, αγωνίας, μηνυμάτων, σκινηκών ! - Μ΄αυτή τήν προοπτική, θα δείναμε παραγωγική εργασία σέ φιλόλογους, συγγραφείς, ιστορικούς, μελετητές, ηθοποιούς, τεχνικούς, θα κατακλύζαμε με ήθος τήν σκουπιδοφάγα υφήλιο καί θα ανεβάζαμε το κύρος τής χώρας μας διεθνώς.

Εδώ, θα μπορούσαν να συνυπάρχουν αρμονικά, παραγωγικά, κεφάλαιο καί εργασία πρός αμοιβαίο όφελος.

Αντί γι΄αυτά, μίση, προστριβές, φτηνές αντιπαραθέσεις, ψευδοαγωνιστικές διεκδικήσεις καί φτηνές ιδεοληψίες οι οποίες φυτεύτικαν από τα κέντρα τού μισελληνισμού τά οποία έχουν περιορίσει τήν αγωνιστική τους διάστασι στό να πείσουν, αλλού ότι είμαστε τα αποβγάλματα τής παγκόσμιας ιστορίας, αλλού ότι τό Βυζάντιο δέν ήταν Ελλάδα, αλλού ότι ήταν λάθος η επανάστασις τού 21 καί κάθε γλοιώδες, βλάσφημο επιχείρημα.

Προωθήθηκε αυτός ο κοινωνικός διχασμός που εμποδίζει μεθοδικά τήν κοινωνία μας να ευημερή καί παράγη έργο έστω καί μέσα από τίς αντίθετες θέσεις.

Αυτούς, απησχόλησε ό έλεγχος τής κοινωνικής δυναμικής με τά σχήματα που έφτιαξαν στήν Τοπιοκή Αυτοδιοίκησι καί όχι η απελευθέρωσίς της.

Ο έλεγχος γίνεται μέσα από διχαστικές, φατριαστικές νοοτροπίες τίς οποίες καλλιεργούν καί στηρίζουν. ΄Οχι μέσα από τήν σφυριλάτησι τής ενότητας, αλληλεγύης, παραγωγική συνυπάρξεως.

Πάνω σ΄αυτόν τόν φατριασμό, πάνε να στήσουν καί τον «Καλλικράτη». Ένα σύστημα που υποτίθεται ‘οτι απαιτεί ιδιαίτερα άξιους καί ικανούς πολίτες από τούς οποίους κανείς δέν περισσέυει από όποιον κομματικό χώρο και να προέρχεται.

Δέν θα προλάβει βέβαια να εφαρμοστή τίποτα. Θα γυρίσουμε από τα πράγματα στό απλό, ταπεινό, οικονομικότερο σύστημα που κάποτε είχαμε. Καί μάλλιστα ιδρωμένοι, καταφρονεμένοι, ταπεινοί...

Δέν είναι προφητεία. Είναι απλή διαπίστωσις που απορρέι από απλή λογική.

Τώρα η θεϊκή Νέμεσις, άρχισε να μας αποδίδη τήν δικαιοσύνη της. Τό κόστος τής αλαζονείας που προηγήθηκε, οι Θεοί τό τιμωρούν σκληρά!

Εκτός εάν... Εάν συνέλθουμε δυναμικά, αντιληφθούμε ώς πρόβλημά μας τόν πόνο τού συμπολίτη, ζητήσουμε αμοιβαία συγνώμη καί ενωμένοι ξεκινήσουμε τα πάντα από τήν αρχή .

Τό μέρος δε στό οποίο θα μπορέσουμε να κάνουμε τα παραγωγικά μας βήματα, είναι ο ίδιος μας ο τόπος, ο οποίος επιβαλλει αυτοδιοίκησι. Κι΄εδώ, δέν έχει σημασία ή έκτασις αλλά η ελευθερία από τίς πάσης μορφής κομματικές και οικονομικές φατρίες.

Παναγιώτης Δερματάς

τ. Κοινοτάρχης

www.antikallikratis.blogspot.com

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

============== Στo επίκαιρο αυτὸ βιβλίο, μέσα σε 335 σελίδες, αναλύονται:

1ον Η δραματικὴ πορεία των εθνικών μας υποθέσεων.

2ον Οι δομὲς της οικονομίας μας οι οποίες στηρίζονται πάνω στην σάπια και αντιπαραγωγικὴ γραφειοκρατία, στον διαστροφικο συντεχνιασμό, στην αναξιοκρατία στο δημόσιο, πάνω στην λεηλασία του εισοδήματος των πολιτών καὶ του κοινωνικού πλούτου. Όλα αυτὰ τα στοιχεία, στηρίζουν μία εξουσία ανεπαρκή, με σημαία την αδιαφάνεια, ληστρική, η οποία προσφέρει στον λαὸ διαρκείς εθνικὲς καὶ κοινωνικὲς ταπεινώσεις, με αποκορύφωμα το φρικτὸ δημογραφικὸ πρόβλημα..

3ον Το διχαστικὸ σύστημα Τοπικής Αυτοδιοικήσεως ποὺ έχει ως στόχους: Τὴν διεύρυνσι της διαπλοκής ακόμη καὶ στα όρια της τοπικής κοινωνίας, την επαγγελματικὴ αποκατάστασι των στηριγμάτων τού φτηνού κομματισμού, την υποταγὴ με πανούργο τρόπο της κοινωνίας στο άρμα το κομματικό, το πνίξιμο κάθε συλλογικής δυναμικής καὶ το σημαντικότερο, την υποταγὴ των κοινωνιών σε κάποιο σύστημα ποὺ δίνει εντολὲς καὶ την έδρα του την έχει έξω ἀπὸ τα όρια της χώρας.

4ον Πώς, μέσα απὸ το σύστημα της παιδείας, υπονομεύεται ουσιασκικα η περιβαλλοντικὴ συνείδησις.

5ον Ο Ελληνικός μας πολιτισμός, οι αξίες του, η εσωτερικὴ υπονόμευσις των διαχρονικὰ ενιαίων καὶ αδιάσπαστων στοιχείων του, η μεθοδικὴ απαξίωσίς του, η δυναμική του, πὼς μέσα απὸ την αξιοποίησί του θα μπορούσε η χώρα μας να αναβαπτισθή οικονομικά καὶ διπλωματικὰ σε παγκόσμιο επίπεδο.

6ον Το σύστημα της παιδείας, όπου εδώ, τα προωθούμενα παντοειδή σκουπίδια, υποκαθιστούν τις πάτριες αξίες καὶ την ιστορικὴ μνήμη μὲ στόχους : Τὴν χειραγώγησι τής συνειδήσεως των νέων, την αντικοινωνικὴ συμπεριφορά, την πνευματικὴ δουλεία, τον γενιτσαρισμό, την υποταγή τους στα κομματικὰ δεσμὰ τα οποία θα διασύρουν τον υποτιθέμενο αυριανὸ πολίτη στὴν δύνη των σκοτεινών κομματικών επιδιώξεων.

7ον Όλα αυτὰ καὶ άλλα ποὺ αναλύονται, συνθέτουν την «δημοκρατία» μας η οποία δεν έχει καμμία σχέσι με τις διαχρονικὰ καθιερωμένες αρχὲς ποὺ της αφαιρούν την παρένθεσι ....

Μέσα σ αυτὲς τις σελίδες, μαζὶ μὲ το ξεγύμνωμα της αλήθειας, παρουσιάζονται λύσεις απλές, πρακτικές, στηριγμένες στὴν ἱστορία καὶ όχι στὴν φανταστικὴ ουτοπία με την οποία πότισαν πλουσιοπάροχα τους λαούς, οδηγώντας τους έτσι στα σημερινὰ ηθικὰ καὶ κοινωνικὰ αδιέξοδα.

Ο επανακαθορισμὸς της συμπεριφοράς μας απέναντι στὴν αλήθεια καὶ η επαναβιωσις των εθνικών μας αξιών, αποτελεί παγκόσμια αναγκαιότητα καὶ νομοτέλεια.

Παναγιώτης Δερματάς.

Διεθνὴς αριθμὸς Βιβλίου (Ι.S.B.N.): 978-960-89201-5-6

( Πωλείται στα βιβλιοπωλεία των εκδόσεων Γεωργιάδη, στό βιβλιοπωλείο των εκδόσεων Πελασγός, Χαριλάου Τρικούπη 15 <στοά> και Τάδε Εφη, Κατακουζηνού 10,Ομόνοια Αθήναι. )