Γιά μια γνήσια ακομμάτιστη δημοκρατία

ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ

Για μια γνήσια ακομμάτιστη δημοκρατία .                    (Παναγιώτης  Δερματάς)

Πολιτεύομαι,  σύμφωνα με την πραγματική έννοια της λέξεως, σημαίνει ότι ζω ή ενεργώ  ως πολίτης.

Ο πολίτης, αποτελεί ενεργό  μέρος ενός κοινωνικού  συνόλου με ίσες  υποχρεώσεις και δικαιώματα που απορρέουν από αυτές.

Πολιτεύομαι, σύμφωνα με την σύγχρονη διεστραμμένη  έννοια, σημαίνει ότι αποτελώ κάτι το ξεχωριστό από το σύνολο και είμαι υποψήφιος για να έχω τα χαρακτηριστικά του πολίτη. Σήμερα ο πολίτης δεν πολιτεύεται.  Απλώς  ζει στο περιθώριο των εξελίξεων οι οποίες αφορούν την ζωή του και εξουσιοδοτεί κάθε τέσσερα χρόνια αυτόν  ο οποίος πολιτεύεται και ο οποίος αν εκλεγεί, ρυθμίζει εν λευκώ τις τύχες αυτών που τον εξουσιοδοτούν.

Με την αρχαία έννοια, καλύπτεται το σύνολο των πολιτών ενώ με την σημερινή,  έχουμε μία μικρή ομάδα εκλεκτών.

Τότε, οι πολίτες  συνέθεταν την δημοκρατία.  Δηλαδή το κράτος, ή διαφορετικά των δύναμι του δήμου.  Ο,που δήμος αποτελούσε το σύνολο των μελών της συγκεκριμένης κοινωνίας.

Σήμερα η ομάδα των «εκλεκτών» έχει φθάσει στην αποκορύφωσι της ύβρεως και της αλαζονείας, στοιχεία τα οποία αποτελούν φυσικά επακόλουθα αυτής της υπερφυσικής ιδιαιτερότητας και ισχύος.

Δηλαδή, σήμερα αυτοί που ως πολιτευόμενοι εξουσιοδοτήθηκαν εν λευκώ από τους κατ΄ όνομα πολίτες, έχουν εγκαθιδρύσει μια μορφής σκληρή τυραννία, ίσως την μοναδική σε ποιότητα και επιστημονική εφαρμογή που έχει περάσει στα παγκόσμια χρονικά.

Κατάφεραν μέσα από την δύναμι που απέκτησαν να φτιάξουν τά θεμέλια πάνω στα οποία στήριξαν την ισχύ τους : Κατάφεραν δηλαδή, να εκμαυλίσουν τους «πολίτες», να τους διαφθείρουν,  να τους διχάσουν, να τους αποπροσανατολίσουν,  να τους ληστέψουν πείθοντας ότι η ληστεία αποτελεί φυσικό κανόνα ζωής , να τους εξαγοράσουν με φτηνά ανταλλάγματα, να σπάσουν τις ρίζες των ηθικών και παραδοσιακών τους  αξιών, να τους στερήσουν την αίσθησι του δικαίου και της  ελευθερίας και τελικά να τους πουλήσουν πραγματικούς σκλάβους σε ξένα συμφέροντα , με σκοπό την ιδιοτέλεια.

Αποτελεσματικός τρόπος διχασμού μέσω του οποίου εξουσιάζουν τον λαό είναι το κόμμα.

Αυτό, προέρχεται από το ρήμα  κόπτω. Αποκόπτω δηλαδή κάτι από το σύνολό του, εφαρμόζοντας εδώ την βασική αρχή που εφάρμοσαν όλοι οι παγκόσμιοι δυνάστες :  δηλαδή, διαίρει και βασίλευε…

Οι Φαραώ σύμφωνα με τον ιστορικό Διόδωρο, εδίχαζαν τον λαό μέσω της θρησκείας, ενώ οι σύγχρονοι Μακιαβελικοί άρχοντες τον διχάζουν μέσω των κομμάτων.

Για να επιτευχθεί αυτή η αρχή, εφεύραν την πολιτική  «ιδεολογία» .

Η ιδεολογία, αποτελεί ένα σύνολο κοινών αντιλήψεων γύρο από τα  συλλογικά ζητήματα οι οποίες αρχές αποτελούν μια πολύπλοκη γλώσσα επικοινωνίας αποκομμένη εντελώς από τις πραγματικές ηθικές αξίες τις οποίες ανέδειξε ο Ελληνισμός και οι οποίες έχουν καταξιωθεί στον χρόνο και στην οικουμένη.

Για να δέσει δυνατά η πολιτική «ιδεολογία», συνοδεύεται από φρικτές παρεμβάσεις μέσα στο σύστημα της αξιοκρατίας, της διαφάνειας και της ισότητας των «πολιτών» . Εδώ οι  «ιδεολόγοι»  στηρίγματα των κομματικών σχηματισμών,  απολαμβάνουν μέσα από την αδιαφάνεια και την αναξιοκρατία που τους παρέχει το κόμμα,  προνόμια εις βάρος των συνανθρώπων τους.  Το ελάχιστο κόστος αυτής της διαδικασίας είναι ο παρασιτισμός και το μέγιστο η υπονόμευσις  κάθε ελευθερίας, δράσεως και προόδου του κοινωνικού συνόλου.

Απόδειξι γι΄ αυτό ότι καμία απ΄αυτές τις  «ιδεολογίες», δεν έδωσαν πρακτικές και αποτελεσματικές λύσεις στα σύγχρονα προβλήματα. Αντίθετα τα  μετέτρεψαν σε φρικτά αδιέξοδα.

Άλλωστε ο «ιδεολόγος»  είναι και οπαδός…  δηλαδή ακόλουθος ο οποίος έχει απαρνηθεί την ελεύθερη δημιουργική σκέψι και ηθική και επικροτεί δια βοής  τις αποφάσεις τού «ιδεολογικού»  ηγεμόνα.

Γι΄αυτή του την υποτέλεια αμείβεται  με μερίδια από την λαφυραγώγησι του δημόσιου πλούτου όταν εκλεγεί το κόμμα.

Για τον λόγο αυτό, όλες  οι κομματικές «ιδεολογίες» εχθρεύονται ότι δήποτε το  Ελληνικό το οποίο συστηματικά και υποχθόνια καταδικάζουν στο περιθώριο.

Οργάνωσαν έτσι τις δομές της λειτουργίας της κρατικής μηχανής, ώστε να παράγεται η αδιαφάνεια, ή συναλλαγή,  η φθορά και η απάτη.

Για να μην βρουν εμπόδια στο καταλυτικό τους έργο, συγκέντρωσαν  νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική εξουσία  σε ένα κέντρο, στο κέντρο δυνάστη ο οποίος συμπεριφέρεται ως τέτοιος που διατηρεί δημοκρατικά προσχήματα.

Δημοκρατικό πρόσχημα είναι και το σύστημα Τοπικής Αυτοδιοικήσεως,   και ο συνδικαλισμός των εργαζομένων και κάθε άλλος χώρος ιδιαίτερων συμφερόντων των πολιτών.

Είναι λοιπόν ανάγκη να φύγουμε από τους τύπους οι οποίοι απετέλεσαν τα πλαίσια των συλλογικών μας προβλημάτων και να αποκαταστήσουμε τις έννοιες των λέξεων.

Δηλαδή, όταν λέμε δημοκρατία,  να εννοούμε την δύναμι  του συνόλου της κοινωνίας και όχι τις  αυθαίρετες συμπεριφορές των λίγων,  των «εκλεκτών».

Πολλοί, σ΄ αυτό το σημείο κατέχονται από φόβο διότι αμφισβητούν την δυνατότητα των πολλών  να συμμετέχουν ενεργά, να αποφασίζουν με γνώσι και σύνεσι,  να διοχετεύουν σωστά την συλλογική θέλησι σε πράξι.

Αγωνιούν και για  άλλα πράγματα τα οποία έχουν σχέσι με την προστασία των αξιών μας από τον στείρο γενιτσαρισμό που καλλιεργήθηκε επί πολλά χρόνια και οποίος αποβλέπει στο σπάσιμο των ριζών μας ώστε να σβήσουμε ως εθνική οντότητα και να υποταγούμε σε κάποια παγκόσμια εξουσία η οποία έχει αριστερό, σοσιαλιστικό ή δεξιό επικάλυμμα.

Αλλά βασική αρχή λειτουργίας μιάς οποιασδήποτε αντιπροσωπευτικής οντότητας, είναι το εθνικό σύνταγμα.

Εκεί, ο συνειδητοποιημένος  λαός  με τους  αντιπροσώπους του , οφείλει να ορίσει αυτά τα πλαίσια τα ουσιαστικά και αυστηρά τα οποία θα καθορίζουν τις κινήσεις των μελλοντικών  νομοθετικών και εκτελεστικών οργάνων του.

Θα ορίζονται αρχικά τα πλαίσια μέσα από τα οποία θα διασφαλίζεται η εθνική μας συνέχεια και θα κτυπάται σκληρά κάθε προσπάθεια άμεση ή έμμεση η οποία θα έχει στόχο να διαλύσει τά σύνορα και την εθνική μας συνοχή.

Και επειδή σ΄ αυτή την χώρα ανάμεσα στα  σκουπίδια που την πολιορκούν, είναι και αυτοί οι οποίοι συστηματικά,  μέσα από επιστημονικές μεθόδους την  υποσκάπτουν  είναι ανάγκη να καθορίσουμε ως κοινά αποδεκτό αυτόν τον ορισμό :

Η Ελληνική μας ιστορία, οι ηθικές μας αξίες,  η φιλοσοφία μας, η γλώσσα μας,  είναι στοιχεία ενιαία, αδιάσπαστα και σε μία διαρκή  παραγωγική εξελικτική   ανασύνθεσι, από τις αρχέγονες ρίζες μας μέχρι σήμερα.  Όποιος προσπαθεί να υπονομεύσει καθοιονδήποτε τρόπο περιόδους της ιστορίας μας ως ανθελληνικές, εκφράζει υποχθόνια σκοτεινά συμφέροντα και θα κατηγορηθεί ως εχθρός της πατρίδας μας.

Η ιστορία μας χωρίζεται στις απαρχές της, μέσα στην οποία ενσωματώνεται πανάρχαια γνώσις προερχόμενη από τα βάθη των αιώνων, στην κλασική μαζί με την Ελληνιστική ό,που  οι γνώσεις αυτές απογειώνονται και γίνονται τρόπος ζωής,  στην Μεσαιωνική Ανατολικορωμαϊκή περίοδο ό,που εδώ το Ελληνικό πνεύμα καταφέρνει να σπάσει το σκοτάδι που κληρονόμησε από την  δυτική Ρώμη και να ανακάμψει προχωρώντας πάρα πέρα με βάσι τις Ελληνικές αξίες οι οποίες πήραν  την μορφή της ορθοδοξίας,  στην νεώτερη ιστορία μέσα από την οποία αποδεικνύεται η δύναμις αυτών των αξιών και με τις οποίες αξίες αντιστάθηκε στην Τούρκικη τυραννία.

Μέρος της νεώτερης ιστορίας είναι η σύγχρονη η οποία αποτελεί θλιβερό μνημείο σκοτεινών επεμβάσεων ξένων συμφερόντων τα οποία αποσκοπούν στο να τιθασεύσουν και υποδουλώσουν  την κοινωνική και εθνική μας δυναμική.

Ιδεολογίες πολιτικές ή θρησκευτικές  οι οποίες υπονομεύουν τις αρχές του Ελληνισμού και υποσκάπτουν την εθνική μας οντότητα θα θεωρηθούν εχθρικές και θα καταπολεμηθούν

Με βασι αυτές, προωθούν την παγκοσμιοποίησι που σημαίνει παγκόσμια διακυβέρνησις  νεοφιλελεύθερου ή σοσιαλιστικού χαρακτήρα.

Και οι δύο «ιδεολογίες» οι οποίες κάνουν τον διάλογο της υποταγής σε παγκόσμιο επίπεδο, έχουν ως βασι αξιών την ύλη.

Αντίθετο μ΄αυτές, είναι το Ελληνικό πνεύμα το οποίο έχει ως βάσι αξιών τις αρετές, την ελεύθερη σκέψι,  την παιδεία και όλες τις ηθικές αξίες   οι οποίες δεν μπορούν να τιθασευτούν από την ύλη.

Αυτό το πνεύμα είναι δύναμις φωτεινή η οποία διαπερνά τα σκοτάδια και αποτελεί τον Ελληνικό οικουμενισμό.

Λόγω αυτής της δυναμικής μας, 

Αποτελούμε μοναδική περίπτωσι έθνους που προσέφερε τις μοναδικές στην ανθρωπότητα αξίες  και εισέπραξε πρωτοφανές και μοναδικό μίσος και απαξίωσι.

Έχεις δικαίωμα λοιπόν να αμφισβητείς σε ατομικό επίπεδο την συλλογική πίστι αλλά δεν έχεις δικαίωμα να πρακτορεύεις   την Δυτική και Ανατολική βαρβαρότητα.

Μ΄ αυτήν σου την συμπεριφορά αποδεικνύεσαι εχθρός της πατρίδας  γι΄αυτό  θα σε αποβάλουν στα σκουπίδια τα εθνικά αντισώματα.
Αφού ξεκαθαρίσουμε  το στίγμα των αξιών μας και αφού το περάσουμε βαθιά μέσα στο σύστημα εθνικής μας παιδείας  και των πολιτιστικών μας εκφράσεων, πρέπει να καθορίσουμε τα λειτουργικά σχήματα μέσα στα οποία  θα αναπτύξουμε  την νέα μας εθνική προσωπικότητα.

Οι θεμελιωτές της παλαιάς δημοκρατίας είχαν επίγνωσι ότι μοναδικός της εχθρός είναι οι φατρίες.

Αυτές σήμερα έχουν ονομαστεί διαπλοκή.

Η διαπλοκή έχει διχαστικό, δηλαδή κομματικό σχήμα. Η κορυφή της φθάνει στα  σχήματα τα κυβερνητικά και οι ρίζες της στα περιφερειακά και τοπικά.

Γι΄ αυτό ο κομματικός διχασμός καλύπτει όλο το εύρος  της εκπροσωπήσεως.  Ξεκινώντας από γενική διακυβέρνησι και φθάνοντας στην τοπική αυτοδιοίκησι, στα επιμελητήρια, στους συνεταιρισμούς, στους συλλόγους και στα σωματεία.

Αναρωτιέται ο κάθε πολίτης που διαθέτει ανεξάρτητη, δηλαδή ακομμάτιστη σκέψι, ποιος είναι ο λόγος που επιβάλλει να ΄προβάλλωνται μέσω κομματικών συνδυασμών οι τοπικοί εκπρόσωποι ;

Σε μία μικρή κοινότητα, γιατί δεν εφαρμόζεται η άμεση δημοκρατία ;

Μέσα στην άμεση δημοκρατία,  όλοι οι πολίτες είναι ενεργοί, υπεύθυνοι και γειράσκουν αεί διδασκόμενοι.  Δηλαδή εκπαιδεύονται διά βίου μέσα από την τοπική μικρογραφία της πολιτείας να διαχειρίζωνται   σωστά τον εαυτόν τους ώστε να διαχειριστούν σωστά τις άμεσες συλλογικές υποθέσεις τους  και στην συνέχεια μέσα από την πείρα,  να διαχειριστούν την ίδια την πολιτεία. Δηλαδή, η τοπική κοινωνία, είναι ένα μεγάλο και ουσιαστικό σχολείο το οποίο καταξιώνει τον άνθρωπο στην πραγματική παιδεία.

Η σημερινή εικόνα με τους δημάρχους και τους συμβούλους να εξαρτώνται  από τις ομάδες που τους ανέδειξαν, θα αποτελεί θλιβερό παρελθόν.  Στο  νέο σχήμα, δεν θα μπορεί να εξουδετερώσει  την δημιουργική δυναμική  μεμονωμένων ατόμων,  κάθε οργανωμένη ομάδα συμφερόντων.  Άλλωστε, ένας  δημιουργός και έντιμος πολίτης, δύσκολα μπαίνει στις άθλιες κομματικές διαδικασίες οι οποίες καταδυναστεύουν το ήθος,  την  ελευθερία και την αξιοπρέπεια.  -  Δηλαδή όσοι περνούν απ΄ αυτές,  είναι είτε ήρωες,  είτε απλοί καιροσκόποι –

Και επιστρέφουμε στην γενική διακυβέρνησι .

Πώς εννοούμε άμεση κυβέρνησι χωρίς κόμματα ;

Εννοούμε κατ΄ αρχήν ότι επιλέγουμε ο καθ΄ένας στην επαρχία του η στον νομό του τους άμεσους εκπροσώπους για  το νομοθετικό σώμα στο εθνικό κοινοβούλιο.

Αυτοί θα έχουν συγκεκριμένο πρόγραμμα και προτάσεις οι οποίες  θα εγκρίνονται από τις τοπικές κοινωνίες και θα αφορούν καθαρά νομοθεσία.

Δεν θα έχουν καμία σχέσι με εκτελεστικά όργανα, με προγραμματισμούς δημοσίων έργων, και με πιστώσεις .

Δεν θα μπορούν να μεταπηδούν στην εκτελεστική εξουσία παρά μόνον μετά την  λήξι της θητείας τους.

Αυτοί θα επιλέγονται με το σύστημα της υποχρεωτικής πολυσταυρίας ώστε να κτυπηθεί καίρια ο παραγοντισμός. Όσες θέσεις, τόσοι και σταυροί.

Θά επιλέγουν ανάμεσά τους  το  προεδρείο  του νομοθετικού σώματος τό οποίο θα παίρνει τις εισηγήσεις από την κυβέρνησι και τους βουλευτές και θα κάνει νομοπαρασκευαστικό έργο το οποίο στην συνέχεια εφ΄όσον  μετά από νομικό έλεγχο δεν αντικρούει στο σύνταγμα, θα έρχεται προς ψήφισι στην βουλή.

Εκτελεστική εξουσία.

Εδώ έχουμε τον πρόεδρο της δημοκρατίας και τον πρωθυπουργό.

Είτε  επιλέξουμε προεδρευόμενη  δημοκρατία, είτε προεδρική,  θα πρέπει ο πρόεδρος να επιλέγεται από τον λαό.

Άτομα καταξιωμένα στην δημόσια και ιδιωτική ζωή θα μπορούν να θέσουν υποψηφιότητα, είτε να προτείνωνται από ομάδες ανθρώπων.

Θα αποκλείονται όσοι δεν έχουν εκπληρώσει τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις, όσοι βαρύνονται με βαριά ποινικά παραπτώματα και όσοι συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με ειδικά  συμφέροντα. (δηλαδή, δημόσια έργα και εμπορικές συμβάσεις) .

Όλοι οι υποψήφιοι θα παρουσιάσουν σύντομο βιογραφικό το οποίο θα προβληθεί μέσα από τους ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς, ενώ ο καθ΄ένας χωριστά θα μπορεί να προβάλει ανεξάρτητα τις θέσεις του μέσα από το διαδίκτυο.  Η διαφήμισις θα απαγορεύεται και όλοι θα περιλαμβάνονται σε κοινό ψηφοδέλτιο.

Ο πρώτος σε σταυρούς θα είναι ο πρόεδρος  της δημοκρατίας, ο δεύτερος ο αντιπρόεδρος και οι υπόλοιποι δώδεκα θα αποτελούν το προεδρικό συμβούλιο.

Το πρόσωπο των εκλεγμένων πρέπει να είναι διαρκώς καθαρό, να μην είχαν ποτέ οποιαδήποτε διασύνδεσι με σκοτεινά κέντρα  και να αποτελούν κοινωνικά πρότυπα για παραδειγματισμό της κοινωνίας.

Με τον ανάλογο τρόπο θα επιλέγεται και ο πρωθυπουργός.

Αυτός, αν το σύστημά μας είναι προεδρευόμενη δημοκρατία,  θα διορίζει τους υπουργούς του μέσα από κατάλογο καταξιωμένων πολιτών και επιστημόνων, οι οποίοι θα έχουν εκπληρώσει τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις,  δεν θα βαρύνονται με αδικήματα, θα έχουν προβληθεί αξιοκρατικά και όχι υπόγεια,  θα ‘έχουν την αποδοχή των δύο τρίτων από τα μέλη  του συμβουλίου του προέδρου και του νομοθετικού σώματος.

Οι γενικοί διευθυντές των δημοσίων υπηρεσιών, οι ανώτατοι άρχοντες του στρατού, του ναυτικού, της πολεμικής αεροπορίας,  των σωμάτων ασφαλείας και του πυροσβεστικού σώματος θα προέρχονται μέσα από εσωτερικές αξιοκρατικές εξελικτικές , διαφανείς διαδικασίες και θα αποκλείεται αυστηρά κάθε κυβερνητική ή άλλη παρέμβασις.

Κάθε διαδικασία αναλήψεως εξουσίας, θα συνοδεύεται από παράδοσι και λογοδοσία για τα πεπραγμένα της προηγούμενης.

Θα απαλλάσσεται των ευθυνών του ο εκάστοτε διαχειριστής μετά από έλεγχο και εισήγησι των ανεξάρτητων αρμόδιων ελεγκτικών οργάνων και με την ψήφισι της απαλλαγής από την πλειοψηφία του νομοθετικού σώματος. 

Συμμετοχή  των πολιτών.

Το ραδιοτηλεοπτικό πρόγραμμα της βουλής, πρέπει να αναβαπτισθεί ποιοτικά κι να στέλνει το σήμα του στην τελευταία γωνιά της χώρας., Εδώ ο ενεργός πολίτης θ ενημερώνεται και θα έχει πρόσβασι στην βουλή με προσωπικές του εισηγήσεις οι οποίες θα απευθύνονται μέσω του κοινοβουλευτικού αντιπροσώπου.

Άλλος δραστικός τρόπος συμμετοχής είναι τα δημοψηφίσματα τα οποία πρέπει να είναι συχνά,  να μπορούν να προκαλούνται και από ομάδες πολιτών οι οποίοι θα θέτουν τα θέματα και θα τα στηρίζουν σε διάλογο με αυτούς που έχουν αντίθετη άποψι.

Δικαιοσύνη .

Αυτή αποτελεί αυθύπαρκτη οντότητα, με αυστηρούς εσωτερικούς κανόνες και δεν περιορίζεται ούτε ελέγχεται από κανένα εξωδικαστικό κέντρο.

Ο δικαστικός, πρέπει να αποτελεί με την συμπεριφορά του κοινωνικό πρότυπο, μαχητής  της ηθικής δικαιοσύνης πού δίδαξε ο Σοφοκλής με την Αντιγόνη.

Είναι προσιτή στον λαό, δικάζει με την ενεργοποίησι των πολιτών,  μέσα στην διαφάνεια και όχι στην δημοσιότητα.

Η δημοσιότης βλάπτει την δικαιοσύνη διότι  επηρεάζει ψυχολογικά και μεταφέρει τον υποκειμενισμό στο έργο της.

Βλέπουμε λοιπόν ότι τα πράγματα είναι απλά και κατανοητά.

Θα πει κάποιος πώς μπορούμε να προχωρήσουμε χωρίς προγράμματα τα οποία συντάσσουν τα κόμματα ;

Αλλά θεωρώ ότι πνιγήκαμε στα προγράμματα και στις μελέτες.

Τα ουσιαστικά προγράμματα, βρίσκονται στους χώρους των σπουδών.

Ας βάλουμε τους σπουδαστές των νομικών επιστημών να συντάξουν κανόνες εσωτερικής λειτουργίας της δικαιοσύνης.  Θα το κάνουν αυτό πολύ καλύτερα και αρτιότερα από τους εκλεγμένους κομματικούς  ευνούχους των οποίων η ελευθερία στην δράσι καθορίζεται από την «κομματική πειθαρχία».

Αν θέλουμε να καθορίσουμε τις αρχές της οικονομίας μας και τους οικονομικούς μας προγραμματισμούς, έχουμε άριστους οικονομολόγους στις σχολές των οικονομικών επιστημών και σπουδαστές με αγάπη για το αντικείμενό τους οι οποίοι θα εργαστούν για το δικό τους συλλογικό αύριο.

Αν θέλουμε να καθορίσουμε την πολιτική μας στον τομέα της διπλωματίας και των διεθνών μας σχέσεων, ας αφήσουμε την εσωτερική αξιοκρατία των διπλωματικών μας υπηρεσιών και ας ενισχύσουμε το σώμα με αρίστους επιστήμονες που να γνωρίζουν ιστορία, φιλοσοφία, εθνικό πολιτισμό και οικονομία.

Μέσα από τον χώρο της έμπειρης διπλωματίας, πρέπει να αναδεικνύεται και ο εκάστοτε υπουργός εξωτερικών.

Μέσα από τον χώρο του στρατού, πρέπει να επιλέγεται ο υπουργός εθνικής Αμύνης.

Μέσα από τον χώρο της ανωτάτης παιδείας, να επιλέγεται ο υπουργός της.

Αν θέλουμε να εφαρμώσουμε τάξι και στο τελευταίο οικισμό της χώρας, έχουμε άριστες πολυτεχνικές σχολές τις οποίες αντί να αξιοποιήσουμε τις έχουμε καταντήσει πεδίον που εκτονώνει βάνδαλους και παντοειδή κομματικό υπόκοσμο.

Αν θέλουμε να απαλλαγούμε από τα άθλια τέρατα που μας καταδυναστεύουν, έχουμε άριστους ψυχολόγους οι οποίοι μπορούν να τα θεραπεύσουν είτε απαλλάσσοντάς τα από τα συμπλέγματα τα οποία τους κάνουν επικίνδυνες προσωπικότητες, είτε απαλλάσσοντάς μας από αυτούς.

Η Ελλάς δεν τέλειωσε.  Αυτή αποτελεί  σύνολο αξιών και φιλοσοφίας που έχει την δύναμι να εμπνέει και να αντιστέκεται.

Τέλειωσαν αυτοί που τα έβαλαν εναντίον της.

Το τέλος τους είναι οριστικό και αμετάκλητο.  Ζούμε τις βαθιές πληγές που μας προκάλεσαν διότι αυτό είναι το κόστος της συλλογικής μας αφέλειας και αφροσύνης.

Το πληρώνουμε αυτό το κόστος για να συνέλθουμε και να πάμε πάρα πέρα.  Σ΄αυτή την πορεία που καθόρισαν για μας οι αιώνες…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ  ΔΕΡΜΑΤΑΣ      www.dermatas.blogspot.com

ΕΛΛΗΝΕΣ ΞΥΠΝΑΤΕ ΗΡΘΕ Η ΣΕΙΡΑ ΜΑΣ

Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΔΗΜΑΡΧΩΝ

Η  ΩΡΑ  ΤΩΝ   ΔΗΜΑΡΧΩΝ.

www.dermatas.blogspot.com

(Παναγιώτης  Δερματάς)

   Κάποτε ο λαός μας, είχε δικαίωμα  στην ζωή.

   Μέχρι την  δεκαετία  του 80, κυκλοφορούσες μ΄ένα  χιλιάρικο που ήταν  3 περίπου  Ευρώ,  και ένοιωθες ότι αγόραζες τον  κόσμο.

   Η άδεια της οικοδομής ήταν το αντίτιμο ενός μηνός εργασίας.  Η ανεργία ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτη. Σε  επίπεδο  επαρχίας, ξενοδοχειακά συγκροτήματα, εργοστάσια, λατομεία, μεταλλεία, αγροτικές εκμεταλλεύσεις καί χίλιες δυό άλλες μικροεπιχειρήσεις, προσέφεραν εργασία  και αποδοχές  αξιοπρεπείς.

   Σέ εθνικό επίπεδο, μεγάλες επιχειρήσεις όπως τσιμέντα, ναυπηγεία, εργοστάσια αυτοκινήτων, αρμάτων μάχης, αεροπορικής βιομηχανίας, πολεμικού υλικού καί άλλα.

   Η Ολυμπιακή Αεροπορία, μία από τις μεγαλύτερες και πλέον αξιόπιστες στον κόσμο, μετέφερε την Ελλάδα σε κάθε γωνιά τής γής, παράλληλα με την ναυτιλία.

   Η ανάπτυξις ανέβαινε  με γοργούς ρυθμούς καί oι δείκτες της  είχαν ζηλευτή θεσι σε παγκόσμιο επίπεδο.

   Οι συνθήκες εργασίας ήσαν ήπιες καί ο καθ΄ένας έφθανε κανονικά  στήν  σύνταξι.

   Οί  άνθρωποι όμως, χάσαμε το μέτρο....  Τρέξαμε  για  τα μεγάλα νεφελώδη «οράματα» τα οποία  μας προσέφεραν τυχοδιώκτες  ψεύτες καί  απατεώνες.

   Όλοι αυτοί, εισαγόμενοι  «αντιαμερικανοί», σπουδαγμένοι σέ αμερικάνικα  καί Αγγλόφωνα πανεπιστήμια,  ή πολιτικοί περασμένοι από ξένα κέντρα τού εξωτερικού  που μάς ήρθαν σαν  εθνικοί σωτήρες μετά τα πολυτεχνεία.... Μάς μίλησαν πολύ γιά τα δικαώματά μας αλλά ποτέ γιά τίς υποχρεώσεις μας. Μάς είπαν γιά παράδειγμα,  ότι  η γυναίκα  αδικείται και κατασπαράσσεται από τήν  ανδροκρατούμενη κοινωνία...

   Έτσι τρέξαμε  σε μορφή αγέλης.  Διχαστήκαμε κοινωνικά, πουλήσαμε τίς αρχές μας καί τον ανθρωπισμό μας  γιά να βιώσουμε τα νέα οράματα. Εκφυλίσαμε  το είδος μας και τίς αξίες μας. Ασεβήσαμε απέναντι στόν διπλανό μας τον οποίο μετατρέψαμε σε αχθοφόρο των δικών μας διεκδικήσεων.  Ασεβήσαμε απέναντι στην εθνική μας παιδεία, στήν ιστορία μας, ακόμη και σ΄αυτόν  τόν μέγιστο καί αιώνια σεβαστό γιά τον Έλληνα θεσμό, που λέγεται οικογένεια. Ασεβήσαμε απέναντι  στήν έννοια που αιώνια μας παρείχε στήριξι και ασφάλεια, στην έννοια της πατρίδας.

   Κάθε πράξι ασέβειας απέναντι σε αιώνια καταξιωμένες αξίες, μάς  τό ονόμασαν  «πρόοδο», ενώ  κάθε αντίστασι, τήν παρουσίασαν σαν «αμαρτωλή» συντήρησι !

   Έτσι, μεθυσμένοι από τίς νίκες που  η «πρόοδος» κατάφερε ενάντια στην «αμαρτωλή συντήρησι», καταφέραμε  νά φθάσουμε  σήμερα στο σημείο μηδέν !

   Καί μέσα από το μηδέν ψαχνόμαστε γιά να βρούμε το μεροκάματο τής πείνας, κάτω  από τίς σκιές  τών παλαιών ξενοδοχείων τής επαρχίας,  τού Λαδόπουλου στήν Πάτρα πού έβγαζε τό πρώτο σε ποιότητα χαρτί παγκοσμίως,  τής Πιρέλι, τής Πειραϊκής Πατραϊκής, τής Ολυμπιακής, τών κρατικών ναυπηγείων καί κάθε περασμένου μεγαλείου που η συλλογική μας αφροσύνη επέτρεψε να χαθούν.

   Πρόκειται γιά τήν αφροσύνη που επιδοτήθηκε έντεχνα από τον  σκοτεινόδουλο κομματισμό.

  Παρελθόν οι συντάξεις, τό εθνικό σύστημα υγείας, η ίδια η  παιδεία

  Σήμερα ή γυναίκα καί μαζί της η κοινωνία, απολαμβάνει τούς καρπούς  που τής προσέφερε  το τυρί στην φάκα... δηλαδή ή «ισότητα» είς  βάρος τού γνήσιου καί ουσιαστικού της ρόλου.

   «Ισότης» λοιπόν και στήν ηλικία συνταξιοδοτήσεως.  « Ισότης» απέναντι στήν ιδιοκτησία – λές  καί  δέν υπήρχε -, που σημαίνει ότι αν ο ένας σύζυγος φύγει νωρίτερα, πρέπει να ξαναπληρωθεί  φόρος από αυτόν που υπέστη τίς συνέπειες τής ανθρώπινης απώλειας.

   Μά η γυναίκα το ουσιαστικότερο που προσέφερε  από τήν πρόωρη σύνταξι, ήταν η βοήθεια στήν οικογένεια. Διότι μεγάλωνε εγγόνια . Κι΄ αυτό  το έργο, δηλαδή το να φτιάξεις ανθρώπους, ήταν απείρως σπουδαιότερο από τά εγωκεντρικά σκαρφαλώματα,  τις  ψεύτικες πλαστικές κατακτήσεις, τις αντιπαραγωγικές γραφειοκρατίες  .

   Αυτό  είναι  το κλίμα  μέσα στο οποίο ζούμε  και κινούμαστε..

   Είναι  ο θερισμός σε όλα  τα μέτωπα, από τίς σπορές διαρκών εκλογικών αναμετρήσεων. Ξεκινώντας από  τήν γενική διακυβέρνησι, τήν  Τοπική Αυτοδιοίκησι, τον Συνδικαλισμό, τούς συνεταιρισμούς, τα επιμελητήρια,  παντού...

   Ένας θερισμός  από θύελλες,  σκοτεινά έργα, θεοσκότεινη διαχείρησι, πλούσιος σε  άχρηστα ζιζάνια,   ανεμικός, απελπιστικός.

   Μέσα λοιπόν σ΄αυτό το κλίμα, έχουμε μπροστά μας άλλη μία κατάστασι που προήλθε από τίς τελευταίες εκλογές..

   Πρόκειται  γιά τόν στυγερό «Καλλικράτη», τήν συνέχεια τού συστήματος «Καποδίστριας» .

   Εδώ, αναβαθμίζεται ο καλός στυλοβάτης  τού ευρύτερου  πελατειακού συστήματος  που εξοντώνει το εμείς για να ενισχύσει  το φτηνό, κούφιο, ταπεινά συμβιβασμένο με τό σκοτάδι , υπερφίαλο  εγώ.

   Στήν αρχαία Ελλάδα, εκεί που γεννήθηκε η δημοκρατία, δεν λειτουργούσαν κόμματα. Ή τουλάχιστον οι οιεσδήποτε  τάσεις,  εκινούντο κάτω από τον νόμο ο οποίος είχε κατατροπώσει  τον φυλετικό καί ταξικό φατριασμό.

   Οι κοινωνίες παγκόσμια υποφέρουν από τα κόμματα τα οποία στην συντριπτική τους μερίδα, απεδείχθησαν  φορείς  σκοτεινών συμφερόντων.

   Έτσι εδώ  στήν Τοπική Αυτοδιοίκησι θα μπορούσαμε να λειτουργήσουμε χωρίς κόμματα, μέσα από ένα ψηφοδέλτιο συλλογικό.

   Αλλά επειδή αυτό δεν έγινε διότι το  πελατειακό σύστημα έχει κατοχυρώσει εδώ τά βασικά του στηρίγματα, μπορούμε μέσα από σκληρή σε αγώνα υπέρβασι,  να   εφαρμώσουμε στήν πράξι τήν άμεση δημοκρατία.

   Μέσα από μία τέτοια κατάστασι, η κοινωνία δεν θα καταδυναστεύεται από τούς λίγους τούς οποίους το σύστημα τού φατριασμού τους μετατρέπει σε πραγματικούς δυνάστες και νεκροθάφτες κάθε δυναμικής τήν οποία έχει πάντα η τοπική κοινωνία.

   Ο κάθε σατράπης που επικρατεί μέσα από αυτό το στυγνά διασπαστικό σύστημα, ζεί στόν δικό του παράδεισο,  φθάνοντας συχνά στην  προδοτική θρασύτητα να υποκαθιστά το  κράτος και να  εφαρμώζει και εθνική πολιτική πού  είναι σύμφωνη  με  τίς υπόγειες δεσμεύσεις του...

   Αλλά καί όποιος έχει γνήσιες προθέσεις, δεν έχει τήν  δυνατότητα να μετατραπεί σε συντονιστή τής κοινωνικής δυναμικής διότι ζεί  καί δρά μέσα στα διασπαστικά πλαίσια που τού χάραξε ο κομματικός φατριασμός .

   Στήν πρώτη περίπτωσι,  τρέμει αυτή την δυναμική. Φοβάται ακόμη και τον ίσκιο του. Φοβάται μην βγούν άνθρωποι με ιδέες, απόψεις, σχέδια,  τα οποία μπορούν να επισκιάσουν τό κούφιο του εγώ.

   Έτσι, τα προβλήματα θα διαιωνίζονται στήν πατρίδα μας.

   Αν κάπου, σε κάποιες κοινωνίες οι συγκυρίες επιτρέπουν το σπάσιμο του φατριασμού, εκεί προκύπτουν  αιρετοί άρχοντες μεγαλείο. Πραγματικοί ηγέτες που συντονίζουν τήν κοινωνία σε επιθετική αντιμετώπισι τών συλλογικών της προβλημάτων.

   Αλλά αυτοί, είναι πολύ λίγοι σε αριθμό για να συμβάλλουν δραστικά στην ανατροπή της  δραματικά φθίνουσας πορείας της χώρας.

   Και αυτό διότι τά πλαίσια  είναι δύσκολα,  σε αναγκάζου νά προέλθης μέσα από σκοτεινές διαδικασίες, να παλεύεις μέσα σε μία τεχνικά  διασπασμένη  κοινωνία, στην οποία θα υπονομεύεσαι, θα πιέζεσαι,  θα αναγκάζεσαι να πουλιέσαι και να πουλάς ή θα κινείσαι πάντα σε τεντωμένο σκοινί.

   Εκτός εάν...Εάν διαλέξεις  τον ρόλο τού Καραγκιόζη.  Τότε, θα έχεις επικρατήσει μέσα από τίς φατρίες, θα δουλεύεις γι΄αυτές δουλεύοντας τήν κοινωνία καί ως αμοιβή, πέρα από τα κάθε υλικά κίνητρα, θα καμαρώνεις το λειρί σου στις παρελάσεις, θα φουσκώνεις σαν γάλος στίς τελετές καί  θα ζείς στήν δική σου κούφια κοσμάρα. .

   Θά λες ότι δεν είναι δική σου υπόθεσις τό νέκρωμα τής αγοράς.  Δέν σε αφορά ο στεναγμός τού μικροεπιτηδευματία, του μικρομάγαζου, τού μπακάλικου, τού άνεργου συμπολίτη, τού αγρότη πού πετά τα προϊόντα του, τού νέου που συνθλίβεται ανάμεσα στην ανεργία και το φτηνό μεροκάματο από τήν μία, στά φουσκωμένα τιμολόγια από την άλλη.

   Δέν σ΄ενδιαφέρει που νέκρωσαν τα χωριά μας  καί κατήντησαν γεροκομεία.

   Δεν σ΄ενδιαφέρουν οι πειραματισμοί που κάνουν στα παιδιά  τής κοινωνίας σου όλοι αυτοί οι τυχοδιώκτες εργολάβοι κατεδαφίσεων τών υπουργείων..

   Δέν σ΄ενδιαφέρει η άναρχη δόμησις η οποία εξυπηρετεί  φτηνιάρικες νοοτροπίες οι οποίες δέν έχουν καμία σχέσι με τήν έννοια τής συγκροτημένης πολιτείας.

   Σ΄ενδιαφέρουν μόνον οι αστραφτερές λάμψεις και το σκοτάδι στήν εκτέλεσι των δημοτικών έργων..

   Δέν σ΄ενδιαφέρει  δηλαδή που εκπροσωπείς καθ΄οιονδήποτε τρόπο έναν δήμο χωρίς δημότες.

   Όλα αυτά όμως, έχουν ημερομηνία λήξεως...

   Καί  ημερομηνία  αυτή  είναι  τό σήμερα.

   Σήμερα, είτε εκλεγμένος  είσαι, είτε απλός δημότης, δεν μπορείς να  δέχεσαι πλέον αυτόν τον σκοτεινό και ολέθριο διαχωρισμό  τής κοινωνίας,  στό εμείς  οι ...καλοί, κι΄εσείς οι  ...κακοί...

   Σήμερα, όλοι είμαστε οι  εμείς και δυνάστες μας,  είναι οι εκείνοι, οι κοινοί  άρπαγες  και ολετήρες.

   Μέ αυτό λοιπόν τόν ενωτικό συντονισμό από  τούς εκπροσώπους  των  τοπικών  κοινωνιών,  όσοι έχουν  τήν αίσθησι τών πραγμάτων, ας εφαρμώσουν  επειγόντως εβδομαδιαίες λαϊκές συνελεύσεις μέ θέμα όλα αυτά τα  ζωτικά  προβλήματα .

   Καί  όλα αυτά γιά νά  βρίσκεται συντονισμένη η  λαϊκή οργή μέσα απο καταστάσεις  ενωτικές, γιά νά μεταφέρωνται οι  γνήσιες λαϊκές  διεργασίες στήν  κεντρική πλατεία   στήν  οποία θα  διαμορφωθεί  τό νέο  πολιτικό  γίγνεσθαι τής πατρίδας  μας.

   Μέσα  απ΄ αυτήν πρακτική, θα  καταξιωθούν αυτοί που  είναι  πλασμένοι  γιά  να  εκπροσωπούν την κοινωνία.

   Αυτή την πρακτική, δεν  τήν αντέχουν οι φαύλοι, οι  τυχοδιώκτες, οι ουτιδανοί.

   Καί γιά νά μήν λήξουμε  ως λαός καί ως έθνος, είτε μάς αρέσουν είτε δεν μας αρέσουν τά νέα δημοτικά συμβούλια,  είμαστε υποχρεωμένοι να στοιχηθούμε μαζί τους ενεργά, δραστήρια, καλόβουλα, διαλεκτικά  ώστε οργανωμένα να προβάλουμε αποτελεσματικά τίς συλλογικές μας  αντιστάσεις απέναντι στόν κατοχικό   οδοστρωτήρα τον οποίο  εκφράζουν  και στηρίζουν  συμβιβασμένοι εκπρόσωποι  σε όλα  τα επίπεδα..

   Όσοι δεν  συμβιβαστούν με  τα συμφέροντα τών  πολιτών,  μέσα  απ’  αυτές τις διαδικασίες θά σταλούν στίς χωματερές πού έφτιαξε τό ίδιο τους το  σύστημα.

   Οι υπόλοιποι, εδώ θα  στοιχειοθετήσουμε  καί τήν  νέα Τοπική Αυτοδιοίκησι,  αυτήν που επιβάλλουν οι καιροί..

ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ-ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ ΤΩΝ ΑΝΩΓΕΙΩΝ

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ ...

(Στην επικαιρότητα του αποήχου…)

                                                    Παναγιώτης  Δερματάς

   Σ αυτή την χώρα, θεωρώ ότι έχουμε χάσει τα μέτρα της κοινής λογικής.

Στην θέσι της, έχουν μπει θέσεις αξιώματα τις οποίες όποιος τολμήσει  να αμφισβητήση, θα εισπράξει την ανάλογη απαξιωτική σφραγίδα ...

   Έτσι, υποχρεώνεσαι  να πας μαζί με το ρεύμα…Δεν τολμάς επίσημα να αντιδράσης είτε γιατί φοβάσαι, είτε γιατί  θεωρείς ότι μπορεί  έτσι να περισώσης τα φτωχά και άγονα προϊόντα των θολών σου συμβιβασμών .

   Το ρεύμα όμως καταλήγει σε ολοφάνερα επικίνδυνη δύνη .... Και εσύ κλείνεις τα μάτια σου, αγνοείς υβριστικά τον διπλανό σου  που πνίγεται  ήδη από το ρεύμα και νομίζεις ότι θα βρεις την ευτυχία σου παραδίδοντας τον εαυτόν σου στις εκμαυλιστικές Σειρήνες που σε πολιορκούν.

   Θα ήθελα να βάλω ως τίτλο αυτού του κειμένου : Αντίθετα στο ρεύμα.

Αλλά κρατώ την ουσία και αφήνω τον τίτλο…

   Στην θέσι του «αγωνιστή» της δημοκρατίας και του συνδικαλισμού, πάω πάντα διαμετρικά αντίθετα, σε μία  θέσι η οποία με απαξιώνει στα μάτια της κατεστημένης, συμβιβασμενης, υποκριτικής και ελεεινά αντικοινωνικής ψευτοπροοδευτικής ιδεοληψίας.

   Έτσι την ημέρα που προσπαθούν να μας την περάσουν ως υποκατάστατο των μεγάλων μας εθνικών εορτών, εγώ θα τολμήσω να γράψω δημόσια αυτό που παντού ψυθιρίζετε και δεν τολμάτε δημόσια να ομολογήσετε… οτι η ημέρα που θεωρείται ότι γκρέμισε έναν δικτάτορα, έφερε έναν αχυράνθρωπο μέσω του οποίου ολοκληρώθηκε η Κυπριακή τραγωδία και ξαναφόρτωσε στην πλάτη μας τις παλιές οικογένειες που είχαν προκαλέσει  την δικτατορία , δεν μπορεί να αποτελή ημέρα αντιστάσεως.

   Αποτελεί ημέρα άγους

   Διότι εδώ, πρώτα παραπλάνισαν αδαείς φοιτητές των οποίων εκμεταλλεύτηκαν την αγνότητα και τα οράματα και δεύτερον διότι ανέκοψαν την δυναμική αυτή που θα έδινε νέο ζωογόνο αίμα στο πολιτικό μας σκηνικό.

   Μας έφεραν φτιαγμένους «εθνάρχες» και «σοσιάλ» «αντιαμερικανούς» σωτήρες οι οποίοι προγραμμάτισαν για τον λαό μας τα ακατόρθωτα που με μηδενιστική απληστεία  απολαμβάνουμε σήμερα…

   Ο Παπαδόπουλος είχε αντιληφθεί ότι έδυε, πολύ ποιό μπροστά από τα γεγονότα της Νομικής και του Πολυτεχνείου.

   Έτσι, είχε προσφύγει σε πολιτικό πρόσωπο, τον Σπύρο Μαρκεζίνη ο οποίος θα ανελάμβανε να κάνη βουλευτικές εκλογές.

   Ο Μαρκεζίνης όμως,δεν έρρεπε προς την δυτική υποτέλεια. Έτσι, έπρεπε με κάθε τρόπο να του κλείσουν τον δρόμο, αφού πρώτα τον υπονομεύσουν ως «ακροδεξιό»...

   Αλλά και άλλο πρόσωπο να ανελάμβανε, αν δεν ήταν Αμερικανόδουλος, πάλι «ακροδεξιό» θα τον βάφτιζαν... Ξέρουν το κόλπο !..

   Του έκλεισαν τον δρόμο μέσα από τα γεγονότα της Νομικής και του Πολυτεχνείου. Στην θέσι του Μαρκεζίνη, έβαλαν τον Ιωαννίδη.

   Τους ήταν τόσο χρήσιμος, όσο απαιτείτο για να παραδώση την Κύπρο και να ετοιμάση τον δρόμο για τον «εθνάρχη» ...σωτήρα και για τον «σοσιαληστή» ηγεμόνα που είχαν ετοιμάσει  στα σκοτεινά τους εργαστήρια...

   Ο γέρο Παπανδρέου, παπούς του σημερινού,  είχε αρνηθεί την παράδοσι της Κύπρου το 1966 και τώρα έφταναν στον στόχο μέσω του Ιωαννίδη και μέσω των πολιτικών του διαδόχων οι οποίοι παγίωσαν  την προδοσία.

   Δεν άνοιγε τον φάκελο της προδοσίας ο «εθνάρχης» Καραμανλής και υποσχόταν προεκλογικά ότι θα τον άνοιγε ο «σοσιαληστής» Α. Παπανδρέου για να τον ξεχνά όταν γίνοταν  κυβέρνησις...

   Τελικά ο φάκελος αντί να αδειάζη, παραφούσκωνε γιατί φαίνεται καθαρά ότι έμπαιναν μέσα του και αυτοί που τον κρατούσαν κλειστό στα χέρια τους... 

  Αλλά αυτή η φυγοδικία, λειτούργησε υπέρ του Παπαδόπουλου καθ’ όσον χωρίς δίκη ο κατηγορούμενος είναι αθώος.

   Εξ άλλου, σκοτίστηκαν οι δυτικοί μας «σύμμαχοι»  αν εμείς είχαμε δικτατορία στην  Ελλάδα... Ήσαν ...αμέτοχοι υποτίθεται στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, αλλά είχαν έτοιμους τους «εθνοσωτήρες»  μας ηγέτες !..

   Δεν σκοτίστηκαν για το πολίτευμά μας  οι δυτικοί μας «σύμμαχοι» ! Αυτοί αφού  είχαν ρίξει  τον γέρο της δημοκρατίας με τους αποστάτες, το 1966, ετοίμαζαν δική τους δικτατορία με ανώτατους αξιωματικούς.

   Αλλά επειδή οι ανώτατοι, ήσαν βραδύνοες και βραδυκίνητοι, προϊόντα δηλαδή αναξιοκρατικών διαδικασιών οι οποίες κατά παράδοσιν χαρακτηρίζουν το φτηνό έξάρτημα της πολιτικής εξουσίας , τον στρατό,  τους πρόλαβαν τα σαΐνια οι συνταγματάρχες τον Απρίλιο του 1967.

   Δεν θα σκοτίζονταν γι αὐτούς οι δυτικοί μας «σύμμαχοι», όσο κι’ αν φώναζαν οι Μελίνες στο Παρίσι...

   Σκοτίστηκαν για ένα πράγμα. Ότι οι  συνταγματάρχες έκαναν πράγματα του κεφαλιού τους.

   Όπως : Άνοιξαν εμπορικές επαφές για τα αγροτικά μας προϊόντα, με Κίνα και Ρωσία οι οποίες χώρες ήσαν τότε στο απαγορευμένο  ανατολικό στρατόπεδο. Δεν επέτρεψαν στα αμερικάνικα αεροπλάνα να χρησιμοποιήσουν τα αεροδρόμια της Κρήτης για να βοηθήσουν το Ισραήλ στον πόλεμο κατά των Αράβων και της Αιγύπτου. Έβαλαν τις βάσεις στην βαριά βιομηχανία η οποία μία μέρα θα έδινε στην Ελλαδα την προοπτική να απαλαγή από την  ξένη  κηδεμονία.  Έβαλαν μπρος τα γεωτρύπανα να βγάζουν πετρέλαιο από το Αιγαίο, ενώ για τα δυτικά μας αφεντικά, έπρεπε το Αιγαίο ...να μην έχη πετρέλαια...

   Έτσι, οι διάδοχοι του Παπαδόπουλου «εθνάρχες» και «σοσιαληστες»  μας διαβεβαιώνουν επί 37 χρόνια ότι το Αιγαίο δεν έχει πετρέλαια !...

   Βέβαια ένας δικτάτορας που παραβιάζει το δικαίωμα των χωριανών να αφοδεύουν στις γειτονιές και τους επιβάλλει να φτιάχνουν τουαλέττες, αποτελεί βαριά καταδυνάστευσι...

   Αλλά και το να γίνωνται τα δημόσια έργα μέσω της στρατιωτικής ΜΟΜΑ, μας στέρησε την προοπτική να έχουμε πλούσιους καναλάρχες που να μας αφιονίζουν με τις τσόντες τους, τα «ριαλιτυ» και με κάθε εκκωφαντική κομματική μαλακία ...

   Τώρα με τους διαδόχους του δικτάτορα Παπαδόπουλου έχουμε την τιμή να πληρώνουμε τα ακριβότερα και εξοντωτικότερα διόδια στον κόσμο...

   Έχουμε την «δημοκρατική» ικανοποίησι να απολαμβάνουν τα παιδιά μας την παιδεία των καταλήψεων, των αιώνιων φοιτητών, της ασυναρτησίας και της αναίδειας, ο,που η γλυώδης αναρρήχησις αμοίβεται σε όλο το φάσμα του εκπαιδευτικού συστήματος και όχι μόνον, ο,που η φιλοπονία καταδιώκεται μέχρι να αδρανοποιηθεί η να μεταναστεύση από την χώρα, ενώ η αμάθεια και η οκνηρία, ντυμένες με περγαμηνές κομματικές και στηριγμένες στο σκονάκι και στην αντιγραφή, να αμείβωνται με την αποκατάστασι στον χώρο του δημοσίου και της πολιτικής.

   Έχουμε την τιμή να πληρώνουμε ...ηρωϊκά με υποθήκη την ζωή μας, το δικαίωμα στην στεγη.

   Ένα νεαρό ζευγάρι, αν αποφασήση  ν ἀποκτήση στέγη, πρέπει να κάνη νηστεία επί πέντε χρόνια για να μπορέση να πληρώση την άδεια της οικοδομής και να υποθηκεύση την υπόλοιπη ζωή του στο τραπεζιτικό σύστημα, όχι στην διαίωνισι της αλυσίδας της ζωής, ενώ στην περίοδο του «δικτάτορα Παπαδόπουλου» αλλού κτίζονταν εργατικές κατοικίες με δωρεάν παραχώρησι η με υποτυπώδη συνδρομή, αλλού τα έξοδα της άδειας ήσαν στο μηδέν, ενώ η τράπεζα ερχόταν πραγματική αρωγός .

   Στο θέμα της αρδεύσεως της Αργολίδας,  ο «δικτάτορας» έβαλε από τον πρώτο χρόνο να μαζέψουν τα νερά του Ανάβαλου και ν αρχίσουν να τα διοχετεύουν στην πεδιάδα, ενώ αυτοί εδώ επί τριάντα επτά χρόνια  έκαναν τον Ανάβαλο αιώνια αναβαλόμενο...

   Στην περίοδο του «δικτάτορα» τον οποίον υποτίθεται ότι γκρέμισαν οι αγωνιστές του Πολυτεχνείου, η Ελλάδα, δεν είχε εθνικά χρέη !

   Ενώ σήμερα ζούμε κάτω άπό την υγρή και βάναυση σκια του ΔΝΤ στο οποίο μας οδήγησαν μεθοδικά και προγραμματισμένα, όλα αυτά τα ηθικά κατακάθια της πολιτικής.

   Βέβαια εορτάζουμε μία ημέρα που δεν έφερε τίποτε καλό εκτός από ανάξιους και ανεπαρκείς διαχειριστές οι οποίοι τις μόνες ικανότητες που διέθεταν ήταν να διαιρούν την κοινωνία, να φανατίζουν, να αποπροσανατολίζουν, να συκοφαντούν την κάθε αξία, να σκοτώνουν την παραγωγικότητα, την δημιουργικότητα, την πρωτοβουλία, να δημιουργούν κάστες προνομιούχων, να στηρίζουν σκανδαλωδώς την άδιαφάνεια, να διευρύνουν την κοινωνική φτώχια, να προωθούν δραματικά την δημογραφική αλύωσι, την υπογεννητικότητα και να ξεπουλάνε τον εθνικό μας πλούτο.

   Εορτάζουμε λοιπόν την ημέρα που έδωσε «αντιστασιακά» πιστοποιητικά σε «αντιαμερικανούς» καιροσκόπους  οι οποίοι τα χρησιμοποίησαν για να παρακάμψουν την κλίμακα της αξιοκρατίας και από θέσεις κλειδιά που κατέλαβαν να μας υποδουλώσουν σ  αὐτούς που δήθεν πολεμούσαν...

   Κατά τα άλλα  ας μην χαλάμε την διάθεσι αυτών που θέλουν να τιμήσουν την ημέρα στα σχολεία...

   Γιατί τα παιδιά στα σχολεία, κινδυνεύουν να εκραγούν...

   Μετά τις απανωτές αργίες τριών εκλογικών  διαδικασιών – δύο ημέρες για τον συνδικαλισμό των δασκάλων, τέσσερες για τους δημάρχους, μία επιπλέον  ημέρα για το Πολυτεχνείο, μία ημέρα για τον αδικοχαμένο Γρηγορόπουλο και δεν ξέρω για που αλλού, αποτελούν αυτές οι αργίες, ...βαλβίδες εκτονώσεως ώστε να αποφύγουμε την εκκριξι από την σκληρή πίεσι που ασκεί στον εγκέφαλο  η σαβούρα  των γνώσεων τις οποίες τους παρέχει αυτό το ελεεινό, τρισάθλιο αντιεκπαιδευτικό και μισελληνικό σύστημα...

   Και για να μην υπάρχουν παραιξηγήσεις, δεν είμαι οπαδός κανένός κόμματος και καμμίας δικτατορίας, είτε είναι αυτή απλή στρατιωτική, είτε κάτω από κοινοβουλευτικό κάλυμμα. Διότι υπέρτατο αγαθό είναι η ελευθερία.

   Η πραγματική ελευθερία που δεν εκπορεύεται από καταδυνάστευσι συνειδήσεων μέσα από οποιασδήποτε μορφής εξαναγκασμούς.

   Εξαναγκασμούς που σε κάνουν να παρακάμπτης τις πικρές αλήθειες, σε κάνουν να υποκρίνεσαι και να κάνης τον  Καραγκιόζη για να μην σε καταποντίση το σύστημα.

   Απλώς, με πόνο ψυχής, βλέπω ότι η ψεύτικη δημοκρατία μας, δεν έχει κανένα δικαίωμα να σχολιάζη την χθεσινή «δικτατορία»...

   Γιατί για να μπορέσης να μιλάς για ελευθερίες που καταπατήθηκαν χθες, πρέπει με όπλο την υποκρισία  να περάσης πάνω από τα πτώματα των ελευθεριών και των αξιών που καταπατήθηκαν και καταπατούνται σήμερα  ...

   Αφού υπενόμευσαν συστηματικά την συλλογική συνείδησι των πολιτών, αφού επί έναν αιώνα θάβουν τις άξίες και προβάλλουν παράλληλα άθλια πρότυπα, αφού σε έπεισαν ότι δεν είσαι ικανός να αυτοκυβερνηθής, σε υποτάσουν με βάναυσο τρόπο  σε ξένες αρχές και υπερεξουσίες οι οποίες εκμηδενίζουν την βασική αρχή των κοινωνιών να παράγουν δίκαιο και να ρυθμίζουν οι πολίτες τις μεταξύ τους παραγωγικές σχέσεις.

   Κανείς δεν μας ρώτησε αν θέλουμε την Ευρώπη με τις σκοτεινές της συνθήκες και συμβάσεις...Δεν μας ρώτησε αν θέλουμε Ευρωσυντάγματα και ευρωσυμφωνίες οι οποίες καταλύουν την υπέρτατη αρχή που είναι το εθνικό μας σύνταγμα και που καθορίζει την παραβίασί του ως εθνική προδοσία.

   Δεν μας ρώτησε κανείς για το μνημόνιο αν και το σύνολο των κομμάτων της βουλής αποτελούν την μειοψηφία του εκλογικού σώματος. Δήλαδή εδώ η αναίδεια και θρασύτης της εκλεγμένης μειοψηφίας, την διαχείρησι της συλλογικής απαξιώσεως την βαφτίζει δημοκρατία !

   Έτσι δυστυχώς,  μετά από όλες αυτές τις κατευθυνόμενες συμπεριφορές,  φθάσαμε στο ζητούμενο που είχαν προγραμματίσει. Στην συλλογική φτώχια...

   Αυτή  αντιμετωπίζεται πάντα με προγραμματισμούς, με συμμετοχή, με ανοικτούς ορίζοντες, με  οράματα  . Μέσα από μία γνήσια, ενωτική, πατριωτική, επαναστατική συνείδησι. 

   Και το μόνο που εμείς έχουμε αποδείξει ως τώρα, είναι ότι στην θέσι των προγραμματισμών και των οραμάτων, έχουμε βάλει τις ντουντούκες και τα πανηγύρια... Έχουμε καταντήσει μονότονοι και παθιασμένοι πανηγυρτζήδες...  Σε όλα τα επίπεδα...Προς δόξαν αυτών που μας προγραμμάτισαν...

   «Σύντροφοι» και «συντρόφισσες»...  «συναγωνιστές» και «συναγωνίστριες»... Οπαδοί των σοσιάλ και καπιτάλ ληστών που μένουν στο απυρόβλητο για να έχετε την ...τιμή να σηκώνετε το βάρος της οικονομίας μέσα από τιτάνιους φόρους, τέλη, εισφορές, πρόστιμα, ποινές, διάφορες μορφές σατανικών περαιώσεων και στερήσι των συντάξεων...

   Ζητείται περισυλογή, περίσκεψις, φρόνημα, φρόνησις,  ενότης, πατριωτισμός, πρακτική, αταλάντευτη  αποφασιστικότης.

Παναγιώτης Δερματάς

www.dermatas.blogspot.com

e-mail   dermatasp@yahoo.gr

ΥΠΟΘΗΚΑΙ ΕΙΣ ΑΘΗΝΑΙΟΥΣ ( ΣΟΛΩΝ )

ΥΠΟΘΗΚΑΙ ΕΙΣ ΑΘΗΝΑΙΟΥΣ

ΣΟΛΩΝ

Ἓνα κείμενο γιά χιλιάδες χρόνια ἐπίκαιρο.

( Παναγιώτης Δερματᾶς)

Δέν εἶμαι φιλόλογος. Εἶμαι ἁπλός αὐτοδίδακτος ἐραστής τοῦ ἀρχαίου Ἑλληνικοῦ λόγου.

Τοῦ ἀληθινοῦ λόγου πού δραματικά μᾶς στεροῦν μέσα ἀπό τό σύστημα (ἐθνικῆς) μας παιδείας.

Ταπεινά θέλω νά ἀφιερώσω στούς συνέλληνες αὐτό τό διαχρονικό ποίημα τοῦ Σόλωνος, τοῦ μεγαλου σοφοῦ που θεμελείωσε τήν δημοκρατία τῶν Ἀθηνῶν .

Εἶναι ὁ ἂνθρωπος πού πικράθηκε γιά τίς ἀνοησίες και τα ἀνομήματα τῶν συμπολιτῶν του, πού δέν εἶχε καμμία σχέσι μέ τήν σημερινή κάστα τῶν ἡγετῶν οἱ ὁποῖοι ἒχουν στηρίξει τήν ἐπιβίωσί τους στά ἀνομήματα τά ὁποῖα μέ διαβολικές ἱκανότητες ὑποθάλπτουν, ὁ ἂνθρωπος πού ἒσπειρε σημαντική σπορά ἡ ὁποία καρποφόρησε πλούσια ὃταν αὐτός εἲχε φύγει ἀπό τήν ζωή καί πού ἡ σοδειά της φθάνει μέχρι τίς ἐσχατιές τῆς παγκόσμιας ἱστορίας.

Ἐθεωρεῖτο ἓνας ἀπό τούς ἑπτά σοφούς τῆς ἀρχαιότητος καί τιμήθηκε στούς Δελφούς.

Σ΄αὐτόν ἀποδίδεται τό μηδέν ἂγαν, δηλαδή ἡ ἀρχή τοῦ μέτρου τό ὁποῖο χαρακτήρισε τήν πολιτική του συμπεριφορά καί το Ἀθηναϊκό σύνταγμα πού αὐτός ἐθέσπισε.

Ἡ μετατροπή ἀπό τήν ἀρχαία διάλεκτο στήν σύγχρονη, εἶναι βγαλμένη ἀπό τήν ψυχή μου καί δέν περιέχει φιλολογικά φτιασιδώματα.

Μέσα ἀπό αὐτήν, βιώνεται ὁ πόνος τοῦ ποιητῆ γιά τήν κατάντια τῶν Ἀθηναίων τῆς ἐποχῆς του, μία κατάντια διαχρονική πού φθάνει ὡς σήμερα.

Τότε, ὃπως καί σήμερα, ἂλλους ἡ ἐκμετάλλευσις καί ἡ ἀδικία εἶχε μετατρέψει σε ἂτολμους μοιρολάτρες, ἂλλους ἡ ἀλαζονεία σέ στιγνούς εκμεταλλευτές.

Μοιάζουμε ἲδιοι οἱ σημερινοί Ἓλληνες με τούς Ἀθηναίους τῆς εποχῆς ;..

« Ἀτομικά ἀκολουθοῦμε τά βήματα τῆς ἀλεποῦς ἑνῶ ὁμαδικά εἲμαστε χῆνες»;...Λόγια τά ὁποῖα εἶχε πεῖ ὁ ἲδιος γιά τούς Ἀθηναίους.

Γίναμε φτωχοί ἐπειδή πουλήσαμε τήν ψυχή μας σ’αυτούς πού ἡ συλλογική μας ἀφροσύνη μετέτρεψε σέ κυρίαρχους καί αὐτοί μέ τήν σειρά τους μᾶς μετέτρεψαν σέ δούλους;.. .

Γινάμε ἂθλιοι πού περιμένουμε μία νέα σεισάχθεια γιά να σωθοῦμε ἀπό τούς παγκόσμιους τοκογλύφους καί τούς ἐντόπιους διαχειριστές τους;..

( Ἀρχαῖον )

Ἡμετέρη δέ πόλις κατά μέν Διός οὒ ποτ΄ὀλεῖται

αἶσαν καί μακάρων θεῶν φρένας ἀθανάτων

τοίη γάρ μεγάθυμος ἐπίσκοπος ὀβριμοπάτρη

Παλλάς Ἀθηναίη χεῖρας ὓπερθεν ἒχει.

Αὐτοί δέ φθείρειν μεγάλην πόλιν ἀφραδίησιν

ἀστοί βούλονται χρήμασιν πειθόμενοι,

δήμου θ’ἡγεμόνων ἂδικος νόος, οἶσιν ἑτοῖμον

ὓβριος ἐκ μεγάλης ἂλγεα πολλά παθεῖν

οὒ γάρ ἐπίστανται κατέχειν κόρον οὐδέ παρούσας

εὐφροσύνας κοσμεῖν δαιτός ἐν ἡσυχίη...

πλουτοῦσιν δ’ ἀδίκοισ’ ἒργμασι πειθόμενοι...

οὒθ’ ἱερῶν κτεάνων οὒτε τί δημοσίων

φειδόμενοι κλέπτουσιν ἐφ’ἁρπαγῆ ἂλλοθεν ἂλλος

οὐδέ φυλάσσονται σεμνά θέμεθλα Δίκης,

Ἣ συγῶσα σύνοιδε τά γιγνόμενα πρό τ΄ἐόντα,

τῶ δέ χρόνω πάντως ἢλθ’ἀποτεισομένη,

τοῦτ΄ἢδη πάση πόλει ἒρχεται ἓλκος ἂφυκτον

ἐς δέ κακήν ταχέως ἢλυθε δουλοσύνην, .

ἢ στάσιν ἒμφυλον πόλεμον εὓδοντ’ ἐπεγείρει,

ὃς πολλῶν ἐρατήν ὢλεσεν ἡλικίην

ἒκ δέ δυσμενέων ταχέως πολυήρατον ἂστυ

τρυχεται ἐν συνόδοις τοῖσ’ ἀδικοῦσι φίλαις

ταῦτα μέν ἐν δήμω στρεφεται κακά. τῶν δέ πενιχρῶν

ἱκνοῦνται πολλοί γαῖαν ἐς ἀλλοδαπήν

πραθέντες δεσμοῖσί τ’ἀεικελίοισι δεθέντες,

καί κακά δουλοσύνης στυγνά φέρουσι βία.

οὓτω δημόσιον κακόν ἒρχεται οἲκαδε ἑκάστω,

αὒλειοι δ’ἒτ’ ἒχειν οὐκ ἐθέλουσι θύραι,

ὑψηλόν δ’ ὑπέρ ἓρκος ὑπέρθορεν, εὗρε δέ πάντως,

εἰ καί τίς φεύγων ἐν μυχῶ ἦ θαλάμου,

ταῦτα διδάξαι θυμός ‘Αθηναίους μέ κελεύει,

ὡς κακά πλεῖστα πόλει δυσνομίη παρέχει,

εὐνομή δέ εὒκοσμα καί ἂρτια πάντ’ ἀποφαίνει

και θ’ἃμα τοῖσ’ἀδίκοισ’ ἀμφιτίθησι πέδας.

Τραχέα λειαίνει, παύει κόρον, ὓβριν ἀμαυροῖ,

αὐαίνει ἂτης ἂνθεα φυόμενα,

εὐθύνει δέ δίκας σκολιάς ὑπερήφανα τ’ ἒργα

πραΰνει, παύει δ΄ἒργα διχοστασίης,

παύει δ’ ἀργαλέης ἒριδος χόλον, ἒστι δ΄ὑπ’αὐτῆς

πάντα κατ’ ἀνθρώπους ἂρτια καί πινυτά.

( Νέον )

Ἡ δική μας πόλις, ἀπό τήν μεριά τοῦ Διός, ποτέ δέ θα χαθεῖ

οὒτε άπό τήν μεριά τῆς μοίρας καί τῆς θεϊκῆς θελήσεως τῶν αθανάτων.

τόσο μεγαλόψυχος προστᾶτις ἀπό ἰσχυρο πατέρα θυγατερα,

ἡ Παλλάς Ἀθηνᾶ, ἒχει ἐπάνω της τά προστατευτικά χέρια ἁπλωμένα.

Αὐτοί δέ οἱ ἀστοί μέ τίς ἀπερισκεψίες τους,

πιστοί στό χρῆμα, τήν μεγάλη πολι θέλουν να φθείρουν,

τοῦ λαοῦ καί τῶν ἡγεμόνων ἡ κακοτροπία, ἀναππότρεπα

ἀπό τήν μεγάλη ἀλαζονεία, θά ἐπιφέρουν πολλά δεινά.

Διότι δεν γνωρίζουν να ἐξουσιαζουν τόν κορεσμό,

οὒτε στά εὐφρόσυνα συμπόσια νά κοσμοῦν τήν τράπεζα μέ κοσμιότητα,

πλουτίζουν ὑπακούοντες σέ ἂδικα ἒργα,

χωρίς νά σέβονται οὒτε τα ἱερά κτήματα, οὒτε τα δημόσια,

κλέπτουν καί ἁρπάζουν ὁ ἓνας ἀπό τόν ἂλλον,

οὒτε διαφυλάσσουν τα σεπτά θεμέλεια τῆς Δίκης.

Αὐτή ὃμως μέσα στήν σιγή της, γνωρίζει αὐτά πού γίνονται καί πού ἒχουν γίνει,

και στόν κατάλληλο χρόνο ἒρχεται νά ἀποδώση τιμωρία .

ἒτσι, ἡ ἀνταπόδοσις, ἢδη, ἒρχεται στήν πόλι πληγή ἀναπόφευκτη,

πού γρήγορα σέ κακή ἒπεσε δουλεία,

ἢ ἐμφύλια στάσι καί πόλεμον λανθάνοντα ξεσηκώνει,

αὐτός, πολλῶν ἀφήρεσε τό ἂνθος τῆς ἡλικίας

κι΄ἀπό τούς ἐσωτερικους ‘ἀντίπαλους ἡ πολυαγαπημενη πόλις

φθείρεται στούς ἀγαπημένους πολιτικούς συλλογους ‘από τούς φαύλους.

Α’υτά τά κακά περιτριγυρίζουν τόν δῆμο, καί ἀπό τούς πένητες

πολλοί φθάνουν σε γῆ ἀλλοδαπή,

πουλημένοι καί δεμένοι μέ ἀνάρμοστα δεσμά

καί τά μισητά κακά τῆς δουλείας ὑποφέρουν μέ βία.

Ἒτσι, ἡ δημόσια συμφορά, εἰσερχεται στήν κατοικία τοῦ καθ΄ἑνός

και οἱ αὐλόθυρες δέν μποροῦν να τήν συγκρατήσουν,

τό ὑψηλό πάνω ἀπό αὐτές φράκτη, ξεπέρασε και βρῆκε

ὃποιον κατέφυγε στα ἐνδότερα ἢ σε ἐσωτερικό θάλαμο..

Αὐτά με προστάζει ἡ επιθυμία μου να διδάξω στούς Ἀθηναίους,

Πόσο δηλαδή μεγάλα κακά παρέχει στήν πόλι ἡ δυσνομία,

καί πόσο κόσμια καί ἁρμονικά τά κάνει ὃλα ἡ εὐνομία,

στούς ἂδικους περνᾶ δεσμά,

τα σκληρά ἁπαλύνει, παύει τήν ὑπερβολή, ταπεινώνει τήν ἀλαζονεία,

ξηραίνει τῆς κακίας τά φυτρωμένα ἂνθη,

ἰσιώνει τίς σκοτεινές δίκες, καί καταπραΰνει τά ἀλαζονικά ἒργα,

παύει τούς διχασμούς,

καταπαύει τῆς ὀλέθριας ἒριδος τόν χόλο,

καί κάτω ἀπ’ αὐτήν ( τήν εὐνομία ) ,

ὃλα τά ἀνθρώπινα γίνονται ἂρτια καί συνετά.

Παρατηρήσεις :

Τήν εὐνομία τήν απολαμβάνουν ὃλοι ἀνεξαιρέτως οἱ πολῖτες. Ἑνῶ ἡ δυσνομία, δηλαδή οἱ κακοί νόμοι, βασανίζει τούς πᾶντες .

Δέν ἐμποδίζουν τήν δυστυχία ἡ ὁποία προέρχεται ἀπό τήν ἀνομία, οὒτε οἱ μεγάλες αὐλόπορτες οὒτε ἡ διαφυγή σέ σκοτεινά δωμάτια, οὒτε τά εὐρύχωρα σαλόνια.

Ἓνα μήνυμα πού δέν κατάφεραν να το πιάσουν οἱ αἰώνιοι τύραννοι τῆς ἀνθρωπότητας, οὒτε τα βολεμμένα στηρίγματά τους.

Ἂς θυμηθοῦμε τόν Τσαουσέσκου που εἶχε κάνει το Βουκουρέστι γεμᾶτο ὑπόγεια καταφύγια τά ὁποῖα θά τοῦ ἐξασφάλιζαν τήν ζωή !

Ὃλα τα σύγχρονα ἁρπακτικά τοῦ κόσμου, ἐγχώρια καί διεθνῆ, ἒχουν διασφαλίσει καταφύγια γιά τό τομάρι τους !

Ἒχουν διασφαλήσει θυρίδες γιά τά προϊόντα τῆς ἁρπαγῆς καί δημόσιας ληστείας μεσα σε ἀτσαλινες θυρίδες στήν χώρα ...προστάτη τῶν κακοποιῶν ἡ ὁποία περιμένει εὐκαιρία να τούς τ’ἁρπάξει με τήν σειρά της...

Τίποτα ὃμως δέν θα τά σώσει !

Ἂς μελετήσουμε λοιπον μέ σεβασμό τίς διαχρονικές μας ἀξίες. Μόνον μέσα ἀπό αὐτές θά σώσουμε τόν ἑαυτόν μας καί θά προκαλέσουμε θετικές ἀντανακλάσεις σέ ὃλο τόν κόσμο .

Ἀρχή μας ἂς εἶναι ἡ ἐλεύθερη κριτική καί τό μέτρο γιά ν’ ἀποφύγουμε τίς κομματικές ἀκρότητες πού μὰς ἒχουν ἐπιβάλει ἐπί ἓναν αἰῶνα καί πλέον οἱ …ἂμετροι.

Παρόμοια κατάστασις με τήν σημερινή, εἶχε λοιπόν προηγηθεῖ στό κράτος τῶν Ἀθηνῶν. Καί ὃμως αὐτό δέν κατέρρευσε διότι μέσα ἀπό αὐτήν κυοφορήθηκε ὁ Σόλων.

Ἀς ἑτοιμάστοῦμε ψυχικά καί ἐπειγόντως, ὂρθιοι καί ἀσυμβίβαστοι, νά ὑποδεχτοῦμε τόν νέο Σόλωνα !

Παναγιώτης Δερματᾶς

Γιά ποιό πανεπιστημιακό ἂσυλο μιλᾶμε ;..

Γιά ποιό πανεπιστημιακό Ἂσυλο μιλᾶμε ;..
(Παναγιώτης Δερματᾶς)


Τά ἐκπαιδευτικά ἱδρύματα, μαζί με τίς κατώτερες βαθμίδες τῆς παιδείας, ἀποτελοῦν χώρους οἱ ὁποῖοι ὢφείλαν να ἀποτελοῦν τά ἱεροτελεστήρια ἑνός ἒθνους.
Ἐδῶ, μῦστες παιδαγωγοί, νά ἐκπαιδεύουν τούς νέους μέσα ἀπό ἀρχές καταξιωμένες στόν χρόνο.
Στήν Ἑλληνική μας γλῶσσα, ἡ παιδεία ταυτίζεται με τό παιδί καί αὐτό μέ τό παίδεμα, ὃπως ἀκριβῶς παιδεύεται το μέταλλο για να γίνη σκληρό καί συμπαγές. Ἑνῶ στίς λατινογενεῖς με το education. Latin educo, duco = ὁδηγῶ. Χωρίς να κατονομάζη τόν τρόπο ἢ τήν μέθοδο.
Παραδείγματα που περιγράφουν τόν τρόπο παιδείας στήν ἀρχαῖα Ἀθηναϊκή κοινωνία, ὑπάρχουν πολλά.
Μέσα ἀπό τό ἒργο «κατά Τιμάρχου» τοῦ Αἰσχίνη μαθαίνουμε καί τούς νόμους λειτουργίας τής παιδείας.
Ἐκεῖ ὁ Ἀθηναϊκός νόμος, ἀνάμεσα στά ἆλλα, ἒχει ἐξαντλήσει ὃλη του τήν αὐστηρότητα ὣστε στούς χώρους που ἐκπαιδεύονται οἱ νέοι, νά μήν ἒχουν πρόσβασι ξένα στοιχεῖα τά ὁποῖα μπορεῖ να διαταράξουν τό ἱερό ἒργο.
Καί μάλλιστα ὁ Ἀθηναϊκός νόμος, ἦταν τόσο σκληρός πού προέβλεπε τήν ποινή τοῦ θανάτου γιά τούς παραβάτες.
Ποτέ βέβαια, σέ καμμία ἱστορική περίοδο δέν ὑπῆρχε κατάστασις χλιαρή γύρο ἀπό τήν παιδεία.
Γιά νά ἒρθουμε στήν σύγχρονη ἐποχή ὃ,που οἱ συνθῆκες ἦσαν ὣριμες γιά μία νέα πραγματική ἒκλαμψι στά γράμματα, στήν σκέψι, στίς ἐπιστῆμες, στήν ζωή.
Ἡ πολιτεία κατάφερε νά παρέχει πληθώρα διδασκάλων σέ ὃλα τά ἐπίπεδα, κατάφερε να παρέχη ἂνετες καί εὐρύχωρες κτιριακές ἐγκαταστάσεις, παροχές σε βιβλία, στέγη καί δωρεάν ἐκπαίδευσι.
Μέχρι πρίν κάποιες δεκαετίες, ὃλα αὐτά δέν ἦσαν προσιτά οὒτε στήν φαντασία.
Ὁ νέος τότε ἦταν ὑποχρεωμένος να δίνη ἐξετάσεις γιά νά εἰσάγεται στο γυμνάσιο καί οἱ ὁποῖες ἦσαν ἀρκετά αὐστηρές.
Δέν ὑπῆρχαν νηπιαγωγεῖα καί στίς σχολικές αἲθουσες τῶν δημοτικῶν σχολείων, στιβάζονταν ἀρκετά παιδιά τά ὁποῖα ἀντιμετώπιζαν μέ δέος τόν πάντα αὐστηρό καί σεβάσμιο διδάσκαλο.
Ὃλα λοιπόν ἂλλαξαν δραστικά. Ἡ παιδεία ἒφθασε μέχρι τά νήπια.
Δηλαδή προοπτικές γιά νά ἒχουμε πραγματική ἒκλαμψι.
Κι’ ὃμως, συνέβη τό ἀντίθετο ! Γιατί ;
Διότι οἱ χῶροι τῶν σπουδῶν ἀπό χῶροι ἱερῆς μυσταγωγίας, ἒγιναν ἀσυλο ἀγυρτείας.
Ἐδῶ ἀπό τήν μία μεριά ἡ ἐπίσημη πολιτεία ἀναιροῦσε τίς ὑλικές παροχές με στοτεινούς, δυσνόητους, ὑστερόβουλους ἐκπαιδευτικούς πειραματισμούς, μέ παραίτησι ἀπό τά κύρια στοιχεῖα πού εἶναι ἡ ἠθική ἀγωγή καί ἡ ἀγάπη στήν πατρίδα, μέ στριφνά, με πολυάριθμα μαθήματα σέ βαθμό πού προκαλοῦν σύγχυσι, ἑνῶ ἀπό τήν ἂλλη, παρέδωσε τούς ἱερούς χώρους σε φτηνούς πραματευτάδες γιά να πουλᾶνε ψευτοϊδεολογικές πραγμάτιες ὡς ἀντιπρόσωποι σκοτεινῶν κομματικῶν καταγωγίων πού οἱ ρίζες τους φθάνουν στό ἐξωτερικό.
Ἐδῶ δάσκαλοι ἀγόρασαν τίτλους μέσα ἀπό σκοτεινές διαδικασίες με τό ἀζημείωτο βέβαια να κάνουν πλάτες σ΄αὐτό τό ἀνίερο ἐμπόριο .
Ἐδῶ οἱ νέοι μετατρέπονται σέ φτηνούς ἀποδέκτες οἱ ὁποῖοι θά ἐκπαιδευτοῦν μέσα ἀπό τον κομματικό φομενταλισαμό να γίνουν διεκπεραιωτές ἑνός σχεδιασμένου φρικτοῦ συστήματος τό ὁποῖο ἒχει συγκεκριμένο σκοπό καί στόχο. Δηλαδή νά ὁδηγήση τήν κοινωνία σε προσχεδιασμένους σκοτεινούς δρόμους οἱ ὁποῖοι σήμερα ἒγιναν ἐμφανεῖς καί στόν πλέον ἂσχετο πολίτη.
Καμμία ἀρχή παιδείας Κανένας ὑψηλός στόχος.
Τήν πολιτική παιδεία, δεν τήν προσφέρουν οἱ Ἐλληνες γίγαντες τῆς σκέψεως, οἱ ὁποῖοι συστηματικά ἐξοβελίσθησαν άπό τα πρῶτα σχολικά βήματα.
Δέν θα συζητήσουν γιά τόν Θουκιδίδη ὁ ὁποῖος μελετᾶται σοβαρά σέ ὃλα τα σοβαρά κράτη διότι αύτός παρουσιάζει τήν οὐσία τῆς πολιτικῆς μέσα ἀπό τήν ὁποία οὐσία ὁ ἂνθρωπος ξεστραβώνεται, οὒτε γιά τόν Ἀριστοτέλη, τόν Πλάτωνα, τόν Ησίοδο, τόν Ὃμηρο οἱ ὁποῖοι βοηθοῦν τά ἂτομα νά ὁλοκληρωθοῦν, νά προσεγγίσουν τήν ἀρετή.
Κι’ ἂν ἀκόμη πάρουν ἀπό κάποια γωνιά τόν Ἀριστοφάνη, θα τον ἐξηγήσουν μέ τρόπο πού ἓνας εὐνοῦχος αἰσθάνεται τήν ἒννοια τοῦ ἀνδρισμοῦ...
Ἒτσι, τήν ἀποβολή τῆς σοβαρότητας, τῆς ἒρευνας, τῆς ἐπιστήμης καί τῆς ἀρετῆς, τήν ἒχει ἀποκαταστήσει ο κομματικός ταλιμπανισμός.
Ὁ φοιτητής στάθηκε δίπλα ἀπό ἓνα τραπεζάκι καί πουλάει τίς ἰδέες τῶν κομματικῶν φιλάρχων.
Αὐτοί, δέν θα τόν ἀφήσουν ἀπλήρωτο γι΄αὐτό τό ἒργο. Μέσα ἀπό αὐτήν τήν προσφορά, θά ἒχει άντιπροσφορά που θα ξεκινᾶ ἀπό τό σχονάκι μέχρι τήν αὐριανή του ἀποκατάστασι στό δημόσιο ἢ στούς χώρους τῆς πολιτικῆς.
Αὐτή ἡ πρᾶξις προσφορᾶς πρός τό κόμμα, ἀντί γιά πράξι ντροπῆς, θά ἀποτελέσει αὒριο πρᾶξι ἡρωϊκή, κοινωνική καταξίωσι, λαϊκή παλικαροσύνη.
Μετέτρεψαν λοιπόν τά κόματα τό νόημα τῶν ἀξιῶν.
Ὁ χρυσός πετάχτηκε στίς στάχτες καί οἱ στάκτες πῆραν τήν θέσι τοῦ χρυσοῦ!
Κι’αυτοί πού προσκυνοῦν τίς στάκτες ἒχουν ἁγωνία καί κάνουν ἁγῶνα μήν τίς χάσουν...
Δέν ἐνδιαφέρονται οἱ ὑποστηρικτές αὐτοῦ τοῦ εἲδους ἀσύλου γιά τίς ἰδέες. Γιά τό κομματικό μάντρωμα ἐνδιαφέρονται. Γιά τήν στήριξι αὐτῶν τῶν σταθερῶν που διασφαλίζουν τήν αἰώνια ἀντιπαραγωγικότητα καί τήν φθορά τῆς κοινωνίας μας.
Γιατί ἂν πραγματικά τα δημόσια ἐκπαιδευτήρια ἦσαν χωροι ἰδεῶν ὃλοι οἱ πονηροί, ἂθλιοι καί ἀνειδίκευτοι ἀναβάτες θά εἶχαν πνιγεῖ ἐν τῆ γεννέσι.
Ἰδέες δέν μπορεῖ νά εἶναι πλέον οἱ τυποποιημένες κομματικές ἰδεοληψίες. .
Ἰδέες, εἶναι ἡ ἀδιάληπτη, ἐλεύθερη διαλεκτική πορεία τῶν κοινωνιῶν οἱ ὁποῖες μέ ἓδρα τά πνευματικά τους ἱδρύματα, παράγουν διαρκῶς νέες συνθέσεις. Αὐτές λόγω τῆς γνησιότητάς τους δημιουργοῦν διαρκές ἐπαναστατικό πνεῦμα.
Αὐτό τό γνήσιο ἐπαναστατικό πνεῦμα, τό ἒχει καθηλώσει ὁ ἐλεγχόμενος ἐγκλοβισμός στούς κομματικούς μηχανισμούς οἱ ὁποῖοι εἶναι ἀκριβῶς αὐτοί πού καλύπτονται ἀπό τό ἂσυλο.
Ἓνα ἂσυλο πρωτότυπο, πού πνίγει φρικτά τίς πραγματικές ἐλευθερίες, τήν γνήσια ἐπαναστατικότητα, αὐταρχικό, βίαιο, ὑβριστικό, καταστροφικό, σαδιστικό, ὑποκριτικό, διαστροφικό τό ὁποῖο αὐτοί οἱ χαρακτιρισμοί εἶναι ἀνεπαρκέστατοι να το προσδιορίσουν...
Καί συζητοῦν σήμερα ἂν θα καταργηθεῖ τό ἂσυλο στα ΑΕΙ και ΤΕΙ...
Νά καταργηθεῖ ἡ πρόσβασις σε ποιούς ; Σ’ αὐτούς πού κάνουν περιοδικά τήν ἐμφάνισι γιά να ἐνισχύσουν τ΄ἀδελφια τους που εἶναι μόνιμα θρονιασμενα μέσα στόν χῶρο !
Μά θά εἶναι σαδιστικό να ἀφήσουμε ὀρφανά τά παιδιά τά ἐντός τῶν τειχῶν...
Καί γιά νά μήν αἰσθάνονται μοναξιά, ἂς τούς διώξουμε ὃλους γιά νά εἶναι μαζί ὃ,που ἀλλοῦ θέλουν.
Χωρίς αὐτό τό δεδομένο, καμμία πρόοδος, κανένας διάλογος, καμμία γνήσια ἐπαναστατική φωνή, καμμία ἀνατροπή δέν θα βγεῖ ἀπό τούς χώρους τῆς παιδείας.
Ἁπλῶς μόνον θά ἐπιταχυνθεῖ ἡ ἱστορική κατάρρευσις τῆς χώρας.
Εἶναι ἐπεῖγον νά ἀποκαταστήσουμε προοπτικές γιά ἂμεση, ἀκομμάτιστη δημοκρατία.
Μέσα στήν δημοκρατια οἱ κανόνες εἶναι πολύ αὐστηροί. Οἱ ποινές εἶναι ἐξοντωτικές γιά τούς ἐπίορκους λειτουργούς της.
Ἐκεῖ, οἱ πρυτάνεις δέν θα θεατρινίζουν οὒτε θά ἐπιτρέπουν να τούς ποδοπατοῦν γιατί θά ἀποτελοῦν ἀπάνθισμα ἀξιοκρατικῶν διαδικασιῶν.
Οἱ ἐκπαιδευτικοί θά εἶναι ὂρθιοι, γενναῖοι, θά ἀναπτύσσουν δυναμικές πρωτοβουλίες, θά καλλιεργοῦν τήν αλήθεια. Αὐτή μέ τήν σειρά της θά φέρει τήν γνήσια ἐπαναστατικότητα στούς νέους. - Ἀλλά πάνω σ΄αὐτήν, δέν μποροῦνιδευτικοί θά εἶναι ὂρθιοι, γενναῖοι, θά ἀναπτύσσουν δυναμικές πρωτοβουλίες, θά καλλιεργοῦν τήν αλήθεια. Αὐτή μέ τήν σειρά της θά φέρει τήν γνήσια ἐπαναστατικότητα στούς νέους. - Ἀλλά πάνω σ΄αὐτήν, δέν μποροῦν να στηριχθοῦν σκοτεινά κομματικά συμφέροντα...-
Οἱ σπουδαστές θά ἒχουν ἐπίγνωσι τοῦ χρέους ἀπέναντι στόν πολίτη που τούς συντηρεῖ καί γιά τόν ὁποῖον θά ἀποτελοῦν ἐλπιδοφόρα παραγωγική ἐπένδυσι ἡ ὁποία θά ἀποσβέσει το κάθε κόστος, ὂχι διαρκές παράσιτο πού το καλοταϊζουν μέχρι τήν δύσι τῆς ζωῆς του.
Ἡ νεολαία θά ἒχει διασφαλισμένες προοπτικές νά τήν ἐκπαιδεύσουν ὣστε νά πάρη δραστήρια καί ἀποτελεσματικά τίς ἱστορικές πρωτοβουλίες που ἐπιβάλλουν οἱ πρωτοφανεῖς καί ἰδιότυπες ἐποχές πού διανύουμε.
Θά δεχτεῖ ἓναν ἂλλον ἁπλό καί τίμιο τρόπο ζωῆς ὁ ὁποῖος θά τήν ἀπαλλάξει ἀπό συμπλέγματα καί ματαιοδοξίες, ὁ ὁποῖος τρόπος ζωῆς θά ἀποκαταστήσει τήν ἒννοια τῆς κοινωνίας.
Ἒτσι θά ἒρθουν ἀνατροπές οἱ ὁποῖες θά σώσουν ἂμεσα τήν χώρα καί θά συμβάλουν ἒμμεσα στήν σωτηρία τοῦ πλανίτη ἀπό τούς συμπλεγματικούς πού κατατρῶνε με ἀπληστία τίς σάρκες του.
Κατεβάσετε λοιπόν τήν μάσκα τῆς ὑποκρισίας ὃλοι ἐσεῖς οἱ ὑπερασπιστές τῆς σαπίλας πού τήν ἒχετε διασφαλήσει μέ ἂσυλο.
Τό δικό σας ἂσυλο εἶναι ἐπειγον να καταργηθῆ γιά νά ἀρχήσει ἡ ἀντιστροφη μέρτησις τῆς λήξεως τοῦ κακοῦ.
Φύγετε καταληψίες κομματικοί ἀπό τούς ἱερούς χώρους τῆς παιδείας οἱ ὁποῖοι στήν συνέχεια νά ραντιστοῦν με ἱερό νερό ἀπό τήν Κασταλία πηγή τῆς Ἀρχαίας σοφίας ὣστε νά ἀπαλαγοῦν ἀπό το δικό σας ἂγος.
Ἂν δέν εἲσαστε ἐσεῖς, οἱ σπουδαστές σήμερα θα ἦσαν στούς δρόμους καί θα σήκωναν πρωτοπόροι τίς μπάρες τῶν ληστρικῶν διοδίων.
Ἂν δέν εἲσαστε ἐσεῖς, οἱ σπουδαστές θά ξεσήκωναν τήν κοινωνία γιά τό βρώμικο παιχνίδι πού παίζεται στίς πλάτες μας πάνω στά ἐθνικά θέματα, γιά τήν ἂθλια καί πανοῦργα ὑποταγή στούς παγκόσμιους τραπεζίτες.
Ἂν δέν εἲσαστε ἐσεῖς δέν θά ὐπῆρχε αὐτός ὁ ἐλεεινός καί τρισάθλιος κοινωνικός παρασιτισμός ὃ,που πρέπει να πληρώνη ὁ πολίτης, πέρα ἀπό τούς σκληρούς φόρους, βαριά διόδια καί τέλη στίς ὀργανωμένες συμμορίες, γιά νά ἒχη πρόσβασι στήν νομιμότητα.
Ἂν εἲχατε ζήσει στήν ἀρχαία πόλι τῶν Ἀθηνῶν, οἱ πολίτες της θα σᾶς εἶχαν ἐπιβάλλει τήν σκληρότερης μορφῆς θανατική καταδίκη.
Ἡ ἐποχή σας ἒχει τελειώσει ἀνεπιστρεπτί. Διότι ἒχετε τελειώσει στήν συντρηπτική πλειοψηφία τῆς συνειδήσεως τῶν Ἑλλήνων.
Κι’ ὃ,τι τελειώνει ἐκεῖ, ἀργά ἢ γρήγορα πέρνει τον δρόμο του για τόν ἱστορικό Καιάδα μέσα στόν ὁποῖον γκρεμίζονται τα κατακάθια τῆς ἱστορίας.