ΔΗΜΟΣ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012

Το "Πολυτεχνείο"  σήμερα...
(Παναγιώτης  Δερματάς)
Στο καθεστώς της δημοκρατίας, ο καθ’ ένας είναι ηθικά υποχρεωμένος να ερευνά πολύπλευρα, να εκπαιδεύεται και να εκφράζει ελεύθερα την γνώμη του.
Αφού την 17η Νοέμβρη την ώρισαν στα σχολεία ως αργία ισάξια των εθνικών μας εορτών, κάπου δε υποκατάστατό τους, δεν επιτρέπουν οι αρχές της παιδείας την μονολιθική αποδοχή απόψεων και πληροφοριών γύρο από το θέμα.
Ελπίζω οι σκέψεις και οι πληροφορίες μου να είναι χρήσιμες στον καλόπιστο δημοκράτη.
Παίρνουμε ως πρώτο Πολυτεχνειακό δεδομένο τήν λέξι «ήρωες». Ήρωες είχαμε το 1821, το 1940 και σε κάθε περίοδο της ιστορίας μας.
Τότε είχαμε ηγέτες οι οποίοι καθοδηγούσαν τους ήρωες μαχητές και οι οποίοι κατά κανόνα είχαν ηρωικό  τέλος. ‘Έμπαιναν πλούσιοι στον αγώνα και έβγαιναν φτωχοί ή νεκροί. Όπως οι Κουντουριώτηδες, ή Μπουμπουλίνα, Μαντώ Μαυρωγένους, Μάρκος Μπότσαρης, κλπ…
Σήμερα ποιοι είναι οι ηγέτες πού βγήκαν από τους αγώνες των παιδιών αυτής της εποχής;
Να αμφισβητήσεις ότι τα παιδιά αγωνίστηκαν;  Θα είναι άδικο και ακραίο. Ήμουν στην είσοδο της πύλης του Πολυτεχνείου μέχρι μία ώρα  πριν την επέμβασι του άρματος.
Γιατί βρέθηκα εκεί ;  Απλώς γιατί οι αστυνομικοί με είχαν αποτρέψει να πάω όταν περνούσα τον κλοιό που είχαν στήσει γύρο από τον χώρο. Στον νέο λοιπόν και στον διαρκή επαναστάτη, τα εμπόδια προκαλούν αντιδράσεις. Αν αυτοί με προέτρεπαν να πάω, θα έλεγα μάλλον, αει γ@@@@τε και θα άλλαζα δρόμο!
Έτσι περίπου έδρασαν όλοι οι νέοι της εποχής εκτός από λίγους που ήσαν ποιο συνειδητοποιημένοι και ακόμη πολύ ποιο λίγους που κινούσαν τις διαδικασίες. Για λογαριασμό ποίων;.. Ας μην μιλάμε για αυτόματη εξέγερσι γιατί οι πέτρες θα σηκωθούν εναντίον μας !....Σ΄αυτό απαντά το πάρα κάτω ερώτημα …
Ποιοι ήσαν οι ηγέτες αυτής της εξεγέρσεως που ως μπροστάρηδες έπεσαν στον αγώνα για να στείλουν το μήνυμα στον κόσμο και στις γενεές ;   
Ένας φοιτητής στην Ιταλία, είχε αυτοπυρποληθεί! Είχε όνομα, επίθετο και ανδρεία !
Είπαμε οι ήρωες των μεγάλων εθνικών αγώνων, έδωσαν ζωή και περιουσία. Πού είναι αυτοί εδώ οι ήρωες και τι έδωσαν ;
Εδώ πιστεύω ότι μπαίνουν βαριά ερωτηματικά στον σκεπτόμενο πολίτη. Στον γνήσιο δημοκράτη πού ταυτίζει τον εαυτόν του με την διαρκή παιδεία.
Η ημέρα αυτή είναι χωρίς αμφιβολία καθοριστική για την συλλογική μας πορεία ως λαού και ως έθνους από τότε μέχρι σήμερα.
Η σπορά πού έγινε τότε, καθορίζει και τους καρπούς .
Είναι πλούσιοι οι καρποί σήμερα ; Μετά από αυτές τις «θυσίες» ανεβήκαμε σε υψηλούς ορίζοντες οι Έλληνες, ή πέσαμε σε θεοσκότεινα βάραθρα ;
Στη  θέσι της Μπουμπουλίνας που από πλούσια έμεινε φτωχή για τον αγώνα, έχουμε την σύγχρονη «ηρωίδα» που κρατούσε ένα μικρόφωνο φωνάζοντας «εδώ Πολυτεχνείο» και η οποία αμείφθηκε γι’ αυτό εφ΄ όρου ζωής, με πανάκριβες θέσεις τις οποίες πληρώνουμε χρυσάφι οι Έλληνες πολίτες!
Στην θέσι των ηρωικών εθνικών και κοινωνικών αγωνιστών, έχουμε σήμερα τα διάφορα ρετάλια που ελέω «αγώνων» Πολυτεχνείου αναρριχήθηκαν σε όλο το φάσμα του δημόσιου βίου και από κει έγιναν σατράπες που υπέσκαψαν κάθε συλλογική ή ατομική παραγωγική δράσι, πλουτίζοντας παράλληλα με τρόπο αισχρό και προκλητικό είς βάρος μας !
Αυτοί λοιπόν οι βολεμένοι και ελάχιστοι κομματοκρατούμενοι είναι πού κόπτονται γι΄αυτούς τους αγώνες και που κατάφεραν να μας πείσουν ότι οι «θυσίες» τους είναι ισάξιες ή υποκατάστατα των εθνικών μας εορτών;
Κοιτάξετε γύρο σας. Βλέπετε τίποτε άλλους;…
Αλλά ας πάμε πάρα κάτω. Όχι για αντιπαραθέσεις αλλά για την αλήθεια και το μέτρο.
Διότι όταν στηρίζουμε με πάθος την ζωή μας στο ψέμα, σημαίνει ότι είμαστε ανάξιοι των καταστάσεων, ότι προδιαγράφουμε οι ίδιοι το αβέβαιο και σκοτεινό μας μέλλον.
Υπήρχαν νεκροί Έλληνες αυτή την ημέρα μέσα και έξω από το Πολυτεχνείο;
Προσωπικά, αν και γύρισα το κέντρο αυτές τις τρείς ημέρες, δεν έτυχε να ιδώ. Μπορεί να υπήρχαν, μπορεί και όχι .
Είδα μπροστά μου άρματα μεταφοράς προσωπικού με στρατιώτες οι οποίοι πυροβολούσαν στον αέρα και σκόρπιζαν πανικό . Από περιέργεια, είχα βρεθεί στην Ομόνοια και ομολογώ ότι φοβήθηκα πολύ ! Δεν έτυχε όμως να ιδώ θύμα .
Θα μπορούσε άραγε κάποιος στρατιώτης να πυροβολεί τους γονείς του και τα αδέλφια του; Θα υπήρχε Έλληνας αξιωματικός που θα έδινε τέτοιες διαταγές ;…
Αλλά υπήρχαν και ελεύθεροι σκοπευτές. Τι ήσαν αυτοί;  Ποιοι τους είχαν στείλει και γιατί; Ασφαλώς όχι ο Παπαδόπουλος γιατί τότε ζούσε στον ίσκιο του…
Εδώ είναι το μεγάλο ζητούμενο που πρέπει να αντιμετωπίζει ο κάθε Έλληνας με βαθύ σκεπτικισμό . Είτε αυτός φόρεσε δεξιό ζ….μανδύα, είτε αριστερό.
Διότι σύμφωνα με κάποια μυθολογική παράδοσι, κάποιος πέταξε πέτρα σε έναν όμιλο και αυτοί άρχισαν να υποπτεύονται και στοχεύουν ο ένας τον άλλον με αποτέλεσμα να σκοτώνονται  μεταξύ τους αντί να στραφούν ενωμένοι εναντίον αυτού που την έριξε!
-    Μεγάλο θέμα η Ελληνική μυθολογία ! Σε κάνει να σκέπτεσαι ! Γι΄αυτό την απέβαλαν από τα σχολεία οι ελέω Πολυτεχνείων αναρριχητές της εξουσίας αφήνοντάς την να την χρησιμοποιούν άλλοι … τα αφεντικά τους… -
Κανείς δεν μιλά γι’ αυτούς τους σκοτεινούς σκοπευτές διότι το ζητούμενο είναι να στοχοποιηθεί ο ήδη πολιτικά νεκρός Παπαδόπουλος και μέσα από τήν οργή να αποσυντονιστούμε από τήν ουσία.
Θα μπορούσαν άραγε να είναι αυτοί Έλληνες που σκοπεύουν τους δικούς τους; …
Δεν θα πω αν ο Παπαδόπουλος ήταν καλός ή κακός, δίκαιος ή άδικος, πατριώτης ή προδότης, αυτό ο καθ΄ένας το προσεγγίζει με τα μέτρα της δικής του αξιοκρισίας. Το μόνον που θα πω απερίφραστα ότι αυτό δεν επιτρέπεται να μας διχάζει.
Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Παπαδόπουλος μετά από επτά έτη εξουσίας, είχε έρθει σε δυσμένεια με λαϊκή μερίδα και είχε ήδη παραδώσει σε πολιτικό ο οποίος θα οδηγούσε την χώρα σε εκλογές οι οποίες είχαν καθοριστεί για την άνοιξι.
Το πρόσωπο αυτό ήταν ο Σπύρος Μαρκεζίνης, ο οποίος ήταν ένας έντιμος και ευρύτερης αποδοχής άνθρωπος ο οποίος δεν διακρινόταν για τα φιλοδυτικά του αισθήματα.
Εδώ λοιπόν έχουμε ένα μεγάλο ερωτηματικό  που απαντά από μόνο του στο θέμα Πολυτεχνείο…
Αφού θα πηγαίναμε για εκλογές, τι το θέλαμε το Πολυτεχνείο;…
Απλώς, τον Μαρκεζίνη δεν τον ήθελαν οι δυτικοί μας «σύμμαχοι» οι οποίοι είχαν έτοιμους τους νέους επιβήτορες τού λαού οι οποίοι ήρθαν να επιστεγάσουν αυτούς τους «αγώνες»! Αν τον ήθελαν, θα τον είχαν κηρύξει και «αγωνιστή της δημοκρατίας» ….
Χρήσιμος ενδιάμεσός τους ήταν το ρετάλι που διαδέχτηκε τον Παπαδόπουλο, με τον οποίον έκαναν τις δουλειές τους στα εθνικά θέματα και τις οποίες σταθεροποίησαν με τους πάρα κάτω «εθνάρχες» και «δημοκράτες»  σοσιάλ σωτήρες.
Αυτοί οι επιβήτορες, ήσαν οι ίδιες οικογένειες οι οποίες είχαν οδηγήσει την χώρα στο χάος και είχαν προκαλέσει την επέμβασι των στρατιωτικών.
Είναι οι οικογένειες των αποστατών που είχαν ρίξει την εκλεγμένη κυβέρνησι της Ενώσεως Κέντρου μαζί με τα νέα μοσχοβούβαλά τους και τα οποία με πάθος μας έπειθαν ότι η Ελλάδα δεν έχει πετρέλαια … Γιατί οι συνταγματάρχες είχαν αρχίσει να τρυπώνουν το Αιγαίο παρά την θέλησι των δυτικών πατρόνων !...
Έτσι για να είμαστε δίκαιοι και ειλικρινείς, την περίοδο της επταετίας δεν μπορούμε να την ονομάζουμε δικτατορία, ούτε φυσικά δημοκρατία, αλλά μία παρένθεσι ανάμεσα στην καταθλιπτική εξουσία των ίδιων οικογενειών.
-     Αλλά άλήθεια, είμαστε τόσο  …ευαίσθητοι απέναντι στις υπόγειες αυθαιρεσίες και εθνικά ξεπουλήματα αυτών των οικογενειών οι οποίες μας έφεραν στο μηδέν, όσο με τον «δικτάτορα»;…  Προφανώς μέσα από αυτές, δεν παίρναμε πιστοποιητικά «αγωνιστή» γιατί μας αφόπλιζαν με τά «δημοκρατικά» τους περιτυλίγματα …. –

Έτσι η ιστορία του σημερινού δράματος δεν ξεκινά την εποχή με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου.  Τις απώτερες ρίζες της τις έχει στην «αντίστασι» του 40 που και αυτή αποτελεί άλλη σκοτεινή ιστορία την οποία μπορούμε να εμπιστευτούμε μόνον σε ακομμάτιστους μελετητές.  Ο κορμός του κακού,  βρίσκεται στην εποχή του «ανένδοτου» το 1966, τότε πού οι οικογένειες αυτές, μας εμπορεύονταν στη  Δύσι πλουτίζοντας πλούτον αισχρό και άτιμο.
Αλλά είπαμε, έχουν μπει από τα κόμματα τέτοια επιστημονικά εμφυτεύματα  στους ανθρώπινους εγκεφάλους, που τους κάνουν να έχουν μπροστά τους τον γάϊδαρο και να τον προσκυνούν ως Θεό !
Κατήντησαν φτηνά εργαλεία των παγκόσμιων σχεδιαστών οι οποίοι τους βλέπουν από τά μπαλκόνια τους και θαυμάζουν τα σκοτεινά τους κατορθώματα!...
Πότε λοιπόν θα πετάξουμε αυτά τα εμφυτεύματα για να δώσουμε ενωμένοι το θετικό μας στίγμα στον πλανήτη και να απαντήσουμε σε όλους αυτούς που μας επιβουλεύονται και με τα ελέω Πολυτεχνείων ανδρείκελα τους μας έφεραν στο κέντρο του παγκόσμιου κυκλώνα;..
Εδώ είναι ή Ρόδος ! Εδώ και το πήδημα !... Να πάψουμε επί τέλους, ελέω βλακίας,  να είμαστε τά θύματα της αιώνιας αυτής διαδικασίας !...
(Παναγιώτης Δερματάς)

Δευτέρα 27 Αυγούστου 2012

ΟΙ ΦΤΩΧΟΙ ΨΑΡΑΔΕΣ...

(Μία δραματικά επίκαιρη φανταστική ιστορία, μακριά από μας ….)
   
    Κάποτε, σε ένα ψαροχώρι του νότου, ζούσαν κάποιοι ψαράδες με τά παλιά τους πλεούμενα.
    Αυτά τους είχαν σώσει και στηρίξει από όταν γνώρισαν την ζωή τους.
    Χαρούμενοι, έπαιρναν το δίκτυ τους κάθε βράδυ και το πρωί γύριζαν με τις ψαριές τους, άλλοτε φτωχές, άλλοτε πλούσιες, ποτέ όμως δεν άφηναν τις οικογένειές τους νηστικές.
    Τά χρόνια κυλούσαν έτσι ήρεμα και σιωπηλά.
    Συχνά έβγαιναν με τους φίλους τους τα βράδια και πίνανε τα κρασάκια τους ενώ τα παιδιά τους διασκέδασαν ανέμελα  με τα συνομηλικα τους στα στενά τού χωριού.
    Χαρούμενες φωνές αντηχούσαν σε όλο το χωριό και η κοινωνία αποτελούσε μια παρέα που συμμερίζονταν όλοι τις χαρές και τις λύπες τους .
    Μέχρι πού ήρθαν κάποιοι στο χωριό, καλοντυμένοι, με κουστούμια και με ευφράδεια πολύ.
    Άρχισαν να λένε στους ψαράδες λόγια που στην αρχή δεν ήσαν πιστευτά, αλλά από το λέγε λέγε, επαναστάτησαν τα αυτιά, χώρισαν από το μυαλό και πήραν την κατάσταση στα χέρια τους.
    Τους είπαν ότι τα πλεούμενά τους είναι παλιά και ότι υπάρχουν κάποιοι κύριοι απ’ έξω οι οποίοι ενδιαφέρονται γι αυτούς να τους βοηθήσουν να πάρουν πιο μεγάλα. Θα τους βοηθήσουν για μεγαλύτερα δίκτυα, για εύκολες, πλούσιες ψαριές και για μία μεγάλη αγορά για τα ψάρια τους.
    Τα εργαλεία θα δουλεύουν γι αυτούς και αυτοί θα κάθονται ...
    Έτσι σιγά σιγά, άρχισε να έρχεται ζεστό το  χρήμα από τους δανειστές.
    Αγορά βέβαια δεν υπήρξε για τα ψάρια όπως είχαν υποσχεθεί, αντίθετα, ερχόντουσαν και άλλα ψάρια από ξένα ψαροχώρια, αλλά αυτό δεν είχε σημασία γιατί  δουλέψεις δεν δουλέψεις, με κάποιο τρόπο το χρήμα εισέρεε.
    Αλλά η ησυχία και η γαλήνη άρχισαν να χάνωνται στο χωριό διότι το εύκολο χρήμα στρογγυλοκάθισε στις σκέψεις τους και άρχισε να τους κεντρίζει το μυαλό .
    Αυτός ο διάβολος τους έλεγε. Δεν είναι σπίτι αυτό που έχεις. Δεν σε χωράει με την οικογένειά σου. Σού χρειάζεται μεγάλο με μεγάλες αίθουσες για να απολαμβάνεις την νέα σου ζωή .
    Και άρχισε ο κάθε ψαράς να σκέφτεται ένα νέο σπίτι που έπρεπε οπωσδήποτε να είναι πιο φανταχτερό από το σπίτι του γείτονα ψαρά τον οποίο έβλεπε συνεχώς πιο απόμακρα.
    Οί κώλοι των ψαράδων άρχισαν να αισθάνωνται μετάξινοι οπότε και αυτοί ζητούσαν τα ανάλογα βρακιά .
    Τά αυτοκίνητα τους, άρχισαν να τα βλέπουν ταπεινά οχήματα ενώ τους εντυπωσίασαν κάτι μαύρα, στυλ νεκροφόρας, τέσσερα επί τέσσερα .
    Έτσι, άρχισαν να παίρνουν μέρος από τα δανεικά για να αποκτήσουν  όλα αυτά.
    Αλλά όλα αυτά μαζί, δηλαδή σαλόνια, μεταξωτά βρακιά, νεκροφόρες κλπ, φυλάκισαν μέσα τους, τους άλλοτε φτωχούς ψαράδες με αποτέλεσμα να χάσουν την αίσθησι του έξω κόσμου, ακόμη και την ύπαρξι του γείτονά τους.
    Οι γυναίκες τους επίσης θαμπώθηκαν από το χρήμα και άρχισαν να μαϊμουδίζουν ότι τους προσέφεραν οι γραβατωμένοι μέσα από τα μεγάλα χαζοκούτια πού στήθηκαν στα μεγάλα σαλόνια.
    Τα παιδιά μέσα από τα σχολεία πού τους έφτιαχναν αυτοί οι τύποι, καθημερινά γινόντουσαν και πιο ξύλα απελέκητα πού επιβραβεύονταν με μεγάλους βαθμούς οι οποίοι αποτελούσαν καμάρι για τους μαϊμουδίζοντες γονείς τους.
    Τους έπεισαν οι κύριοι αυτοί ότι ο τρόπος που πορεύονται, επιστημονικά λέγεται δημοκρατία. Μέσα στην δημοκρατία οι άνθρωποι κάνουν αγώνα μεταξύ τους και καταξιώνονται αυτοί πού είναι πιο διεκδικητικοί .
    Οι δημοκρατικοί αγώνες είναι θορυβώδεις διότι ο λαός εδώ κάνει διά-λόγο.
    Επειδή οι κύριοι αυτοί πριν από κάθε άλλο, είχαν πετάξει την τοπική γλώσσα από τα σχολεία, έχασαν οι άνθρωποι τα νοήματα των λέξεων και την λέξι λόγο την ταύτισαν με την άναρθρη κραυγή.
    Και όσο καλλιεργείτο η δημοκρατική συνείδησις , τόσο ο λόγος ταυτίστηκε με τις κραυγές που στο τέλος αυτές ταυτίστηκαν με τον θόρυβο των άδειων βαρελιών.
    Αλλά μέσα απ’ αυτό τον θόρυβο, οι γραβατωμένοι μεσίτες έπαιρναν τα μεσιτικά τους που ήσαν εκατοντάδες ή χιλιάδες φορές μεγαλύτερα από τις επιδοτήσεις των βαρκάρηδων ενώ παράλληλα τους έστηναν μεγάλες παγίδες …
    Και για κάποιο διάστημα, ζούσαν όλοι καλά.
    Μέχρι που ήρθε η στιγμή και αποκαλύφθηκε ο ρόλος των καλών δανειστών .
    Μάθατε κύριοι στα εύκολα και στα δανεικά, τώρα μας χρωστάτε και θέλουμε πίσω αυτά που σας δώσαμε!
    Αλλά οι δικοί τους γραβατωμένοι μεσίτες πού έχουν δικτυώσει όλο το σύστημα, πάνω στην δύσκολη στιγμή, φρεσκάρουν τις μουτσούνες τους και αγωνίζονται δήθεν για τους πρώην βαρκάρηδες …
     Από την μία τους φοβίζουν μέσα από τους τυράννους χαζοκούτια ότι κινδυνεύουν χωρίς τους δανειστές προστάτες, από την άλλη προσθέτουν νέα χρέη στους ψαράδες για χρήματα που αυτοί ποτέ δεν πήραν .
    Έτσι αντί να αρματώσουν τα πλεούμενά τους, να ψαρέψουν και να εισπράξουν τον ιδρώτα τους, σήμερα ακούνε τρομαγμένοι και άτολμοι να τους λένε:  θα σας δώσουμε λεφτά αλλά θέλουμε να μας πουλήσετε τά δίκτυα σας.
    Παίρνουν την πρώτη δόσι και τους πωλούν  τά δίκτυα .
    Αλλά όπως είναι φυσικό χωρίς δίκτυα δεν θα υπάρχει ψαριά. Τά νέα δανεικά φαγώθηκαν  γρήγορα και θα χρειαστούμε και δεύτερη δόσι.
    Έτσι, με τον φόβο και την βλακεία πού απέκτησαν οι φυλακισμένοι στις πολυτέλειες  ψαράδες, παίρνουν και την δεύτερη δόσι με αντάλλαγμα το σκάφος τους .
    Αλλά χωρίς δίχτυα και σκάφος, είσαι καταδικασμένος στην πείνα .
    Τούς πείθουν οι καλοί  γραβατωμένοι μεσίτες ότι με πολύ αγώνα μπορεί να κερδίσουν για λογαριασμό τους και τρίτη δόσι.
    Και τούς καλλιεργούν μέσα από τα κουτιά δυνάστες τον απόλυτο τρόμο ο οποίος ξεχνιέται  κάπως μέσα από φτωχά ανατολίτικα θεάματα τα οποία σε αφθονία  τους προσφέρονται.
    Μέσα από τον τρόμο και την αποβλάκωσι,  τους λένε  τώρα, ε δεν θα σας αφήσουμε να πεθάνετε … έχετε και κατοικίες, οικόπεδα, κάποια χωραφάκια… Αγωνιζόμαστε σκληρά να πάρετε και την τρίτη σας δόσι !...
    Την τρίτη και φαρμακερή άθλιοι ψαράδες που δεν θα σας λυπηθεί κανείς όταν ακούσει την ιστορία σας  !!!!!!
    Παναγιώτης Δερματάς

Σάββατο 30 Ιουνίου 2012

ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΡΩ ΤΟΥΣ...

Μία δραχμή  είχε κάποτε την αγοραστική δύναμι ενός σημερινού ευρώ καί ήταν δική μας...

(Παναγιώτης Δερματάς)  

Τι περιμένουμε ; Είναι επείγον !
Φτιάχνεις τις συμμαχίες και τις φιλίες, με βάσι τα αμοιβαία συμφέροντα.
Καμία φιλία και καμία συμμαχία δεν επέζησαν όταν ο εταίρος πρόδωσε τον εταίρο, εκτός εάν την υποταγή την θεωρούμε «συμμαχία».
Σ΄αυτή την περίπτωσι ο συνεταιρισμός καταντά ερείπιο που είναι αδύνατο να σωθεί με οποιαδήποτε υποστηρίγματα.
Εδώ, αυτός ο συνεταιρισμός με την υπόλοιπη Ευρώπη στηρίχτηκε από την αρχή σε βάσεις σαθρές. Δηλαδή σε μία κατάστασι θολή και με έωλα επιχειρήματα.
Μας είπαν τότε στην επίσημη τελετή στο Ζάππειο με τον Γάλλο Ντεστέν και τον Καραμαν αλή, ότι θα μπαίναμε σε μία μεγάλη οικογένεια η οποία θα μας παρείχε έναν καλό εμπορικό εταίρο, εσωτερική τάξι και διεθνή ασφάλεια.
Αλλά αντίθετα, ούτε καλός ήταν ο εταίρος, ούτε εσωτερική τάξι, ούτε διεθνή ασφάλεια καταφέραμε να έχουμε.
Για τον σκοπό αυτόν, απεμπολήσαμε την υπευθυνότητα για τήν ασφάλεια μας και την ρίξαμε στις πλάτες άλλων.
Αλλά σήμερα ακριβώς ένας αγαπητός διαδικτυακός φίλος μας θύμισε κάτι από τον Αριστοτέλη,  τον γίγαντα δηλαδή πού έχει χεσμένο η σύγχρονη  νεογρεκύλικη απαιδεία... :  Ό άνθρωπος που θυσιάζει την ελευθερία του για να του παρέχουν ασφάλεια, δεν είναι άξιος ούτε της ελευθερίας ούτε της ασφάλειας…
Ακριβώς αυτό πάθαμε και σήμερα απολαμβάνουμε τις συνέπειες της αφροσύνης μας.
Όλοι αυτοί οι «συνεταίροι»  σωτήρες δεν είχαν αθώες προθέσεις. Σαν αυτές όλων εδώ των αιθερόβοσκων Ελλήνων που τρέφονται με εισαγόμενες ιδεολογίες και που έδωσαν την ζωή του γι΄αυτές, μέσα από ένα φρικτό εμφύλιο πόλεμο στην δεκαετία του 40 και μέσα από διαρκείς πολιτικές συγκρούσεις που φθάνουν μέχρι σήμερα.
Οι «φίλοι», οι «εταίροι», μάς έδιναν επιδοτήσεις που έπαιρναν από εμάς τους ίδιους κάτω από την κάλυψι των κομματικών εκπροσώπων τους, τους οποίους στήριξε η επιδοτούμενη συλλογική βλακεία του λαού και όπου μέρος αυτών είχε περάσει από σκοτεινές διεθνείς λέσχες… 
Το καθεστώς των σκοτεινών επιδοτήσεων έφτιαξε και την κάστα στην οποία στηρίζεται πολιτικά η υποταγή και η δουλοπρέπεια.
Μας επέβαλαν ποσοστώσεις στις παραγωγές διότι οι βόρειοι που αποτελούσαν την μεγάλη αγορά, παρήγαγαν τα ίδια προϊόντα σε τριτοκοσμικές χώρες. Έτσι εξαναγκαστήκαμε να εισάγουμε αγροτικά προϊόντα με τριτοκοσμικό κόστος παραγωγής εις βάρος των αγροτών μας τους οποίους παρηγορούσαμε με φτωχές επιδοτήσεις.
Μας έκλεισαν τα εργοστάσια ζαχάρεως, μας επέβαλαν δαπανηρές γραφειοκρατικές διαδικασίες που κτύπησαν την ανταγωνιστικότητα, στήριξαν και εξαγόρασαν αυτούς τους καραγκιόζηδες πολιτικούς οι οποίοι από την μία μεριά υπενόμευαν την αξιοκρατία για να αποδειχτούμε ανεπαρκείς και ανάξιοι,  υπενόμευαν τις δημόσιες επιχειρήσεις μέσα από την κακή διοίκησι και οργάνωναν τον ισοπεδωτικό συντεχνιασμό ώστε όλα  να καταλήξουν – όπως έγινε -   στα χέρια των αξίων αφεντικών της Ευρώπης.
Σήμερα μας δολοφονούν βιολογικά και εν ψυχρώ χωρίς κανένα έλεος !
Το παιχνίδι, ήταν βαθιά στημένο . Ο αφελληνισμός της οικονομίας βαδίζει παράλληλα με τον αφελληνισμό της παιδείας. Γίνεται σταθερά και για να μην φανεί η προδοσία, παρέχουν αφειδώς δάνεια τα οποία τελικά επιστρέφουν σ΄αυτούς μέσω των εξαγωγών τους προς την χώρα μας.
Σε όλη αυτή την περίοδο των τριάντα χρόνων, μας εξαγόρασαν έναντι πινακίου φακής, τηλεπικοινωνίες, αεροδρόμια, επιχειρήσεις, οδικά δίκτυα, τράπεζες, εσωτερική αγορά.
Κλείσαμε τις πολεμικές μας βιομηχανίες για να αγοράσουμε απ’ αυτούς προϊόντα διαλογής και χωρίς κανένα αντιστάθμισμα.
Απεμπολήσαμε το στρατηγικό δικαίωμα που έχει κάθε χώρα να εκδίδει το δικό της νόμισμα και να καθορίζει ή ίδια την στρατηγική της οικονομίας της.
Τους τα δώσαμε όλα. Μας τα πήραν όλα και τώρα κτυπούν την ατομική και συλλογική μας αξιοπρέπεια, δολοφονούν με σαδισμό τον Έλληνα πολίτη !
Την ίδια στιγμή που μας σκοτώνουν, μας φοβίζουν μέσω των παλιάτσων της δημοσιογραφίας και των κομματικών τους υποτακτικών ότι χωρίς αυτούς θα γκρεμιστούμε στα τάρταρα !...
Επειδή μας έφθασαν στο απροχώρητο, μέσα από το αίμα μας και την προσχεδιασμένη δυστυχία στην οποία μας έριξαν, είναι ανάγκη να τονίσουμε οι Έλληνες ότι μέχρι εδώ…
Δεν έχει πάρα πέρα… Ο συνεταιρισμός μαζί σας, δεν έχει κανένα μέλλον. Όποιος επιμένει σ΄αυτόν έχει ίδια, ατομικά συμφέροντα. Είτε πρόκειται για πολιτικό κόμμα, είτε για ομάδες ανθρώπων, είτε για πολιτικούς εκπροσώπους των  ..γενναιοφρόνων δανειστών .
Η ιστορία τέλειωσε. Πρέπει να προκύψουν νέοι πολιτικοί ηγέτες στην χώρα μας που να μας απαλλάξουν απ΄ αυτόν τον βραχνά.
Τα δικά τους δικά τους και τα δικά μας δικά μας.
Δεν πρόκειται να φτιάξει η Ευρώπη διότι δεν  είναι ελεύθερη . ‘Εχει αφεντικά…
Αυτά,  εδρεύουν στον Βορά και οι βόρειοι που είναι καλοταϊσμένοι μαζί τους, μας βλέπουν όλους του νότου σαν παρίες.
Εμείς λοιπόν με την σειρά μας, να αποτινάξουμε αυτόν τον ζυγό και να επιστρέψουμε επειγόντως στην εθνική μας ιδεολογία και στα εθνικά μας νομίσματα.
 Αντί να αυτοκτονούμε και να μαραζώνουμε, ας καταδικάσουμε το κομμάτιασμα της κοινωνίας που μας επέβαλε ο ξενοκίνητος κομματισμός.
Να διακηρύξουμε δηλαδή ότι δεν ανήκουμε σε κανένα κόμμα, ούτε σε καμία Δύσι, ούτε σε καμία Ανατολή, ούτε σε κανένα παγκοσμιοποιημένο ιδεολογικό τέρας πού επεξεργάστηκαν οι δυνάστες μας στα σκοτεινά τους εργαστήρια και με τα οποία δέρνουν τις ψυχές κάποιων αμούστακων μαλακοειδών τά οποία καίνε τα ιερά μας εθνικά σύμβολα.
Ας επαναφέρουμε την άμεση δημοκρατία σε όλα τα επίπεδα όπως έκαναν στην Ισλανδία.
Αν αγαπήσουμε την πατρίδα μας θα μας το ανταποδώσει άμεσα. Για τον επιπρόσθετο λόγο ότι έχουμε την μοναδική πατρίδα η οποία δημιούργησε την υγιή έννοια του κόσμου.
Μην κολλήσουμε στον φόβο ότι δεν παράγουμε. Παράγουμε τα πάντα και είμαστε αυτάρκεις σε όλους τους ζωτικούς τομείς. Ας κτυπήσουμε τις γραφειοκρατίες, τα χαράτσια και τα γ@...κα που πληρώνουμε στα παντοειδή παράσιτα τα οποία επιβαρύνουν τις παραγωγικές μας διαδικασίες, ας κτυπήσουμε τον φατριασμό και τους διχασμούς των ξενοκίνητων κομματικών μηχανισμών οι οποίοι με την σειρά τους έστησαν τις άθλιες συντεχνίες, ας συμμαζέψουμε το κράτος και να κτυπήσουμε τις αδικίες.
Γι’ αυτό, όλες οι συντάξεις στην κρησάρα. Γι΄αυτό, ενιαίο ασφαλιστικό ταμείο για όλο τον λαό και ας δίνει πέντε κλίμακες συντάξεων.
Γι’ αυτό ας καταλάβει και ο τελευταίος πολίτης ότι χρήμα δεν είναι μόνον αυτό που σού δίνουν αλλά και αυτό πού δεν σού παίρνουν.
Μέσα απ΄ αυτό που δεν σού παίρνουν, διασφαλίζεται η συλλογική ευημερία του λαού. Τα μόνα που δεν διασφαλίζονται είναι οι βίλες με τις πισίνες και τα μεγάλα δαπανηρά ταξίδια.
Εμπρός λοιπόν όλοι για την δραχμή μας, για τον επανελληνισμό  της βιομηχανίας μας και για τον απεγκλωβισμό μας από τα βόρεια αφεντικά
Όταν καταδικάσουμε τις ψεύτικες ιδεολογίες και φερθούμε ίσιοι και σταράτοι, ο νόμιμος πλούτος των Ελλήνων της υφηλίου θα κατακλίσει την χώρα μας.  Και είναι μεγάλος, μέγιστος, δυναμικός !
Τι περιμένουμε ;….
Έξω από την Ευρώπη και το Ευρώ τους  ! Εδώ και τώρα ! Χρήμα δεν μπορούν μόνον οι επιστήμονες λωποδύτες να παράγουν. Μπορούν κάλλιστα να παράγουν και οι εθνικές τράπεζες. Γεγονός που το έχει αποδείξει ο χρόνος και η οικουμένη.



Υ.Γ. ( Φίλοι που διαβάζουν τα άρθρα μου, μού λένε ότι είμαι υπερβολικά ιδεαλιστής !  Εγώ τους λέω, ότι είμαι υπερβολικά πραγματιστής !  Ας κάνουν μισό βήμα προς την ελευθερία που τους στέρησαν τα κόμματα, συχνά μαζί με την ατομική τους υστεροβουλία  και τότε θα καταλάβουν την πραγματική έννοια του ρεαλισμού… )