Πέμπτη 6 Μαρτίου 2014
Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2013
Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012
Το "Πολυτεχνείο" σήμερα...
(Παναγιώτης Δερματάς)
Στο καθεστώς της δημοκρατίας, ο καθ’ ένας είναι ηθικά υποχρεωμένος να ερευνά πολύπλευρα, να εκπαιδεύεται και να εκφράζει ελεύθερα την γνώμη του.
Αφού την 17η Νοέμβρη την ώρισαν στα σχολεία ως αργία ισάξια των εθνικών μας εορτών, κάπου δε υποκατάστατό τους, δεν επιτρέπουν οι αρχές της παιδείας την μονολιθική αποδοχή απόψεων και πληροφοριών γύρο από το θέμα.
Ελπίζω οι σκέψεις και οι πληροφορίες μου να είναι χρήσιμες στον καλόπιστο δημοκράτη.
Παίρνουμε ως πρώτο Πολυτεχνειακό δεδομένο τήν λέξι «ήρωες». Ήρωες είχαμε το 1821, το 1940 και σε κάθε περίοδο της ιστορίας μας.
Τότε είχαμε ηγέτες οι οποίοι καθοδηγούσαν τους ήρωες μαχητές και οι οποίοι κατά κανόνα είχαν ηρωικό τέλος. ‘Έμπαιναν πλούσιοι στον αγώνα και έβγαιναν φτωχοί ή νεκροί. Όπως οι Κουντουριώτηδες, ή Μπουμπουλίνα, Μαντώ Μαυρωγένους, Μάρκος Μπότσαρης, κλπ…
Σήμερα ποιοι είναι οι ηγέτες πού βγήκαν από τους αγώνες των παιδιών αυτής της εποχής;
Να αμφισβητήσεις ότι τα παιδιά αγωνίστηκαν; Θα είναι άδικο και ακραίο. Ήμουν στην είσοδο της πύλης του Πολυτεχνείου μέχρι μία ώρα πριν την επέμβασι του άρματος.
Γιατί βρέθηκα εκεί ; Απλώς γιατί οι αστυνομικοί με είχαν αποτρέψει να πάω όταν περνούσα τον κλοιό που είχαν στήσει γύρο από τον χώρο. Στον νέο λοιπόν και στον διαρκή επαναστάτη, τα εμπόδια προκαλούν αντιδράσεις. Αν αυτοί με προέτρεπαν να πάω, θα έλεγα μάλλον, αει γ@@@@τε και θα άλλαζα δρόμο!
Έτσι περίπου έδρασαν όλοι οι νέοι της εποχής εκτός από λίγους που ήσαν ποιο συνειδητοποιημένοι και ακόμη πολύ ποιο λίγους που κινούσαν τις διαδικασίες. Για λογαριασμό ποίων;.. Ας μην μιλάμε για αυτόματη εξέγερσι γιατί οι πέτρες θα σηκωθούν εναντίον μας !....Σ΄αυτό απαντά το πάρα κάτω ερώτημα …
Ποιοι ήσαν οι ηγέτες αυτής της εξεγέρσεως που ως μπροστάρηδες έπεσαν στον αγώνα για να στείλουν το μήνυμα στον κόσμο και στις γενεές ;
Ένας φοιτητής στην Ιταλία, είχε αυτοπυρποληθεί! Είχε όνομα, επίθετο και ανδρεία !
Είπαμε οι ήρωες των μεγάλων εθνικών αγώνων, έδωσαν ζωή και περιουσία. Πού είναι αυτοί εδώ οι ήρωες και τι έδωσαν ;
Εδώ πιστεύω ότι μπαίνουν βαριά ερωτηματικά στον σκεπτόμενο πολίτη. Στον γνήσιο δημοκράτη πού ταυτίζει τον εαυτόν του με την διαρκή παιδεία.
Η ημέρα αυτή είναι χωρίς αμφιβολία καθοριστική για την συλλογική μας πορεία ως λαού και ως έθνους από τότε μέχρι σήμερα.
Η σπορά πού έγινε τότε, καθορίζει και τους καρπούς .
Είναι πλούσιοι οι καρποί σήμερα ; Μετά από αυτές τις «θυσίες» ανεβήκαμε σε υψηλούς ορίζοντες οι Έλληνες, ή πέσαμε σε θεοσκότεινα βάραθρα ;
Στη θέσι της Μπουμπουλίνας που από πλούσια έμεινε φτωχή για τον αγώνα, έχουμε την σύγχρονη «ηρωίδα» που κρατούσε ένα μικρόφωνο φωνάζοντας «εδώ Πολυτεχνείο» και η οποία αμείφθηκε γι’ αυτό εφ΄ όρου ζωής, με πανάκριβες θέσεις τις οποίες πληρώνουμε χρυσάφι οι Έλληνες πολίτες!
Στην θέσι των ηρωικών εθνικών και κοινωνικών αγωνιστών, έχουμε σήμερα τα διάφορα ρετάλια που ελέω «αγώνων» Πολυτεχνείου αναρριχήθηκαν σε όλο το φάσμα του δημόσιου βίου και από κει έγιναν σατράπες που υπέσκαψαν κάθε συλλογική ή ατομική παραγωγική δράσι, πλουτίζοντας παράλληλα με τρόπο αισχρό και προκλητικό είς βάρος μας !
Αυτοί λοιπόν οι βολεμένοι και ελάχιστοι κομματοκρατούμενοι είναι πού κόπτονται γι΄αυτούς τους αγώνες και που κατάφεραν να μας πείσουν ότι οι «θυσίες» τους είναι ισάξιες ή υποκατάστατα των εθνικών μας εορτών;
Κοιτάξετε γύρο σας. Βλέπετε τίποτε άλλους;…
Αλλά ας πάμε πάρα κάτω. Όχι για αντιπαραθέσεις αλλά για την αλήθεια και το μέτρο.
Διότι όταν στηρίζουμε με πάθος την ζωή μας στο ψέμα, σημαίνει ότι είμαστε ανάξιοι των καταστάσεων, ότι προδιαγράφουμε οι ίδιοι το αβέβαιο και σκοτεινό μας μέλλον.
Υπήρχαν νεκροί Έλληνες αυτή την ημέρα μέσα και έξω από το Πολυτεχνείο;
Προσωπικά, αν και γύρισα το κέντρο αυτές τις τρείς ημέρες, δεν έτυχε να ιδώ. Μπορεί να υπήρχαν, μπορεί και όχι .
Είδα μπροστά μου άρματα μεταφοράς προσωπικού με στρατιώτες οι οποίοι πυροβολούσαν στον αέρα και σκόρπιζαν πανικό . Από περιέργεια, είχα βρεθεί στην Ομόνοια και ομολογώ ότι φοβήθηκα πολύ ! Δεν έτυχε όμως να ιδώ θύμα .
Θα μπορούσε άραγε κάποιος στρατιώτης να πυροβολεί τους γονείς του και τα αδέλφια του; Θα υπήρχε Έλληνας αξιωματικός που θα έδινε τέτοιες διαταγές ;…
Αλλά υπήρχαν και ελεύθεροι σκοπευτές. Τι ήσαν αυτοί; Ποιοι τους είχαν στείλει και γιατί; Ασφαλώς όχι ο Παπαδόπουλος γιατί τότε ζούσε στον ίσκιο του…
Εδώ είναι το μεγάλο ζητούμενο που πρέπει να αντιμετωπίζει ο κάθε Έλληνας με βαθύ σκεπτικισμό . Είτε αυτός φόρεσε δεξιό ζ….μανδύα, είτε αριστερό.
Διότι σύμφωνα με κάποια μυθολογική παράδοσι, κάποιος πέταξε πέτρα σε έναν όμιλο και αυτοί άρχισαν να υποπτεύονται και στοχεύουν ο ένας τον άλλον με αποτέλεσμα να σκοτώνονται μεταξύ τους αντί να στραφούν ενωμένοι εναντίον αυτού που την έριξε!
- Μεγάλο θέμα η Ελληνική μυθολογία ! Σε κάνει να σκέπτεσαι ! Γι΄αυτό την απέβαλαν από τα σχολεία οι ελέω Πολυτεχνείων αναρριχητές της εξουσίας αφήνοντάς την να την χρησιμοποιούν άλλοι … τα αφεντικά τους… -
Κανείς δεν μιλά γι’ αυτούς τους σκοτεινούς σκοπευτές διότι το ζητούμενο είναι να στοχοποιηθεί ο ήδη πολιτικά νεκρός Παπαδόπουλος και μέσα από τήν οργή να αποσυντονιστούμε από τήν ουσία.
Θα μπορούσαν άραγε να είναι αυτοί Έλληνες που σκοπεύουν τους δικούς τους; …
Δεν θα πω αν ο Παπαδόπουλος ήταν καλός ή κακός, δίκαιος ή άδικος, πατριώτης ή προδότης, αυτό ο καθ΄ένας το προσεγγίζει με τα μέτρα της δικής του αξιοκρισίας. Το μόνον που θα πω απερίφραστα ότι αυτό δεν επιτρέπεται να μας διχάζει.
Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Παπαδόπουλος μετά από επτά έτη εξουσίας, είχε έρθει σε δυσμένεια με λαϊκή μερίδα και είχε ήδη παραδώσει σε πολιτικό ο οποίος θα οδηγούσε την χώρα σε εκλογές οι οποίες είχαν καθοριστεί για την άνοιξι.
Το πρόσωπο αυτό ήταν ο Σπύρος Μαρκεζίνης, ο οποίος ήταν ένας έντιμος και ευρύτερης αποδοχής άνθρωπος ο οποίος δεν διακρινόταν για τα φιλοδυτικά του αισθήματα.
Εδώ λοιπόν έχουμε ένα μεγάλο ερωτηματικό που απαντά από μόνο του στο θέμα Πολυτεχνείο…
Αφού θα πηγαίναμε για εκλογές, τι το θέλαμε το Πολυτεχνείο;…
Απλώς, τον Μαρκεζίνη δεν τον ήθελαν οι δυτικοί μας «σύμμαχοι» οι οποίοι είχαν έτοιμους τους νέους επιβήτορες τού λαού οι οποίοι ήρθαν να επιστεγάσουν αυτούς τους «αγώνες»! Αν τον ήθελαν, θα τον είχαν κηρύξει και «αγωνιστή της δημοκρατίας» ….
Χρήσιμος ενδιάμεσός τους ήταν το ρετάλι που διαδέχτηκε τον Παπαδόπουλο, με τον οποίον έκαναν τις δουλειές τους στα εθνικά θέματα και τις οποίες σταθεροποίησαν με τους πάρα κάτω «εθνάρχες» και «δημοκράτες» σοσιάλ σωτήρες.
Αυτοί οι επιβήτορες, ήσαν οι ίδιες οικογένειες οι οποίες είχαν οδηγήσει την χώρα στο χάος και είχαν προκαλέσει την επέμβασι των στρατιωτικών.
Είναι οι οικογένειες των αποστατών που είχαν ρίξει την εκλεγμένη κυβέρνησι της Ενώσεως Κέντρου μαζί με τα νέα μοσχοβούβαλά τους και τα οποία με πάθος μας έπειθαν ότι η Ελλάδα δεν έχει πετρέλαια … Γιατί οι συνταγματάρχες είχαν αρχίσει να τρυπώνουν το Αιγαίο παρά την θέλησι των δυτικών πατρόνων !...
Έτσι για να είμαστε δίκαιοι και ειλικρινείς, την περίοδο της επταετίας δεν μπορούμε να την ονομάζουμε δικτατορία, ούτε φυσικά δημοκρατία, αλλά μία παρένθεσι ανάμεσα στην καταθλιπτική εξουσία των ίδιων οικογενειών.
- Αλλά άλήθεια, είμαστε τόσο …ευαίσθητοι απέναντι στις υπόγειες αυθαιρεσίες και εθνικά ξεπουλήματα αυτών των οικογενειών οι οποίες μας έφεραν στο μηδέν, όσο με τον «δικτάτορα»;… Προφανώς μέσα από αυτές, δεν παίρναμε πιστοποιητικά «αγωνιστή» γιατί μας αφόπλιζαν με τά «δημοκρατικά» τους περιτυλίγματα …. –
Έτσι η ιστορία του σημερινού δράματος δεν ξεκινά την εποχή με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Τις απώτερες ρίζες της τις έχει στην «αντίστασι» του 40 που και αυτή αποτελεί άλλη σκοτεινή ιστορία την οποία μπορούμε να εμπιστευτούμε μόνον σε ακομμάτιστους μελετητές. Ο κορμός του κακού, βρίσκεται στην εποχή του «ανένδοτου» το 1966, τότε πού οι οικογένειες αυτές, μας εμπορεύονταν στη Δύσι πλουτίζοντας πλούτον αισχρό και άτιμο.
Αλλά είπαμε, έχουν μπει από τα κόμματα τέτοια επιστημονικά εμφυτεύματα στους ανθρώπινους εγκεφάλους, που τους κάνουν να έχουν μπροστά τους τον γάϊδαρο και να τον προσκυνούν ως Θεό !
Κατήντησαν φτηνά εργαλεία των παγκόσμιων σχεδιαστών οι οποίοι τους βλέπουν από τά μπαλκόνια τους και θαυμάζουν τα σκοτεινά τους κατορθώματα!...
Πότε λοιπόν θα πετάξουμε αυτά τα εμφυτεύματα για να δώσουμε ενωμένοι το θετικό μας στίγμα στον πλανήτη και να απαντήσουμε σε όλους αυτούς που μας επιβουλεύονται και με τα ελέω Πολυτεχνείων ανδρείκελα τους μας έφεραν στο κέντρο του παγκόσμιου κυκλώνα;..
Εδώ είναι ή Ρόδος ! Εδώ και το πήδημα !... Να πάψουμε επί τέλους, ελέω βλακίας, να είμαστε τά θύματα της αιώνιας αυτής διαδικασίας !...
(Παναγιώτης Δερματάς)
(Παναγιώτης Δερματάς)
Στο καθεστώς της δημοκρατίας, ο καθ’ ένας είναι ηθικά υποχρεωμένος να ερευνά πολύπλευρα, να εκπαιδεύεται και να εκφράζει ελεύθερα την γνώμη του.
Αφού την 17η Νοέμβρη την ώρισαν στα σχολεία ως αργία ισάξια των εθνικών μας εορτών, κάπου δε υποκατάστατό τους, δεν επιτρέπουν οι αρχές της παιδείας την μονολιθική αποδοχή απόψεων και πληροφοριών γύρο από το θέμα.
Ελπίζω οι σκέψεις και οι πληροφορίες μου να είναι χρήσιμες στον καλόπιστο δημοκράτη.
Παίρνουμε ως πρώτο Πολυτεχνειακό δεδομένο τήν λέξι «ήρωες». Ήρωες είχαμε το 1821, το 1940 και σε κάθε περίοδο της ιστορίας μας.
Τότε είχαμε ηγέτες οι οποίοι καθοδηγούσαν τους ήρωες μαχητές και οι οποίοι κατά κανόνα είχαν ηρωικό τέλος. ‘Έμπαιναν πλούσιοι στον αγώνα και έβγαιναν φτωχοί ή νεκροί. Όπως οι Κουντουριώτηδες, ή Μπουμπουλίνα, Μαντώ Μαυρωγένους, Μάρκος Μπότσαρης, κλπ…
Σήμερα ποιοι είναι οι ηγέτες πού βγήκαν από τους αγώνες των παιδιών αυτής της εποχής;
Να αμφισβητήσεις ότι τα παιδιά αγωνίστηκαν; Θα είναι άδικο και ακραίο. Ήμουν στην είσοδο της πύλης του Πολυτεχνείου μέχρι μία ώρα πριν την επέμβασι του άρματος.
Γιατί βρέθηκα εκεί ; Απλώς γιατί οι αστυνομικοί με είχαν αποτρέψει να πάω όταν περνούσα τον κλοιό που είχαν στήσει γύρο από τον χώρο. Στον νέο λοιπόν και στον διαρκή επαναστάτη, τα εμπόδια προκαλούν αντιδράσεις. Αν αυτοί με προέτρεπαν να πάω, θα έλεγα μάλλον, αει γ@@@@τε και θα άλλαζα δρόμο!
Έτσι περίπου έδρασαν όλοι οι νέοι της εποχής εκτός από λίγους που ήσαν ποιο συνειδητοποιημένοι και ακόμη πολύ ποιο λίγους που κινούσαν τις διαδικασίες. Για λογαριασμό ποίων;.. Ας μην μιλάμε για αυτόματη εξέγερσι γιατί οι πέτρες θα σηκωθούν εναντίον μας !....Σ΄αυτό απαντά το πάρα κάτω ερώτημα …
Ποιοι ήσαν οι ηγέτες αυτής της εξεγέρσεως που ως μπροστάρηδες έπεσαν στον αγώνα για να στείλουν το μήνυμα στον κόσμο και στις γενεές ;
Ένας φοιτητής στην Ιταλία, είχε αυτοπυρποληθεί! Είχε όνομα, επίθετο και ανδρεία !
Είπαμε οι ήρωες των μεγάλων εθνικών αγώνων, έδωσαν ζωή και περιουσία. Πού είναι αυτοί εδώ οι ήρωες και τι έδωσαν ;
Εδώ πιστεύω ότι μπαίνουν βαριά ερωτηματικά στον σκεπτόμενο πολίτη. Στον γνήσιο δημοκράτη πού ταυτίζει τον εαυτόν του με την διαρκή παιδεία.
Η ημέρα αυτή είναι χωρίς αμφιβολία καθοριστική για την συλλογική μας πορεία ως λαού και ως έθνους από τότε μέχρι σήμερα.
Η σπορά πού έγινε τότε, καθορίζει και τους καρπούς .
Είναι πλούσιοι οι καρποί σήμερα ; Μετά από αυτές τις «θυσίες» ανεβήκαμε σε υψηλούς ορίζοντες οι Έλληνες, ή πέσαμε σε θεοσκότεινα βάραθρα ;
Στη θέσι της Μπουμπουλίνας που από πλούσια έμεινε φτωχή για τον αγώνα, έχουμε την σύγχρονη «ηρωίδα» που κρατούσε ένα μικρόφωνο φωνάζοντας «εδώ Πολυτεχνείο» και η οποία αμείφθηκε γι’ αυτό εφ΄ όρου ζωής, με πανάκριβες θέσεις τις οποίες πληρώνουμε χρυσάφι οι Έλληνες πολίτες!
Στην θέσι των ηρωικών εθνικών και κοινωνικών αγωνιστών, έχουμε σήμερα τα διάφορα ρετάλια που ελέω «αγώνων» Πολυτεχνείου αναρριχήθηκαν σε όλο το φάσμα του δημόσιου βίου και από κει έγιναν σατράπες που υπέσκαψαν κάθε συλλογική ή ατομική παραγωγική δράσι, πλουτίζοντας παράλληλα με τρόπο αισχρό και προκλητικό είς βάρος μας !
Αυτοί λοιπόν οι βολεμένοι και ελάχιστοι κομματοκρατούμενοι είναι πού κόπτονται γι΄αυτούς τους αγώνες και που κατάφεραν να μας πείσουν ότι οι «θυσίες» τους είναι ισάξιες ή υποκατάστατα των εθνικών μας εορτών;
Κοιτάξετε γύρο σας. Βλέπετε τίποτε άλλους;…
Αλλά ας πάμε πάρα κάτω. Όχι για αντιπαραθέσεις αλλά για την αλήθεια και το μέτρο.
Διότι όταν στηρίζουμε με πάθος την ζωή μας στο ψέμα, σημαίνει ότι είμαστε ανάξιοι των καταστάσεων, ότι προδιαγράφουμε οι ίδιοι το αβέβαιο και σκοτεινό μας μέλλον.
Υπήρχαν νεκροί Έλληνες αυτή την ημέρα μέσα και έξω από το Πολυτεχνείο;
Προσωπικά, αν και γύρισα το κέντρο αυτές τις τρείς ημέρες, δεν έτυχε να ιδώ. Μπορεί να υπήρχαν, μπορεί και όχι .
Είδα μπροστά μου άρματα μεταφοράς προσωπικού με στρατιώτες οι οποίοι πυροβολούσαν στον αέρα και σκόρπιζαν πανικό . Από περιέργεια, είχα βρεθεί στην Ομόνοια και ομολογώ ότι φοβήθηκα πολύ ! Δεν έτυχε όμως να ιδώ θύμα .
Θα μπορούσε άραγε κάποιος στρατιώτης να πυροβολεί τους γονείς του και τα αδέλφια του; Θα υπήρχε Έλληνας αξιωματικός που θα έδινε τέτοιες διαταγές ;…
Αλλά υπήρχαν και ελεύθεροι σκοπευτές. Τι ήσαν αυτοί; Ποιοι τους είχαν στείλει και γιατί; Ασφαλώς όχι ο Παπαδόπουλος γιατί τότε ζούσε στον ίσκιο του…
Εδώ είναι το μεγάλο ζητούμενο που πρέπει να αντιμετωπίζει ο κάθε Έλληνας με βαθύ σκεπτικισμό . Είτε αυτός φόρεσε δεξιό ζ….μανδύα, είτε αριστερό.
Διότι σύμφωνα με κάποια μυθολογική παράδοσι, κάποιος πέταξε πέτρα σε έναν όμιλο και αυτοί άρχισαν να υποπτεύονται και στοχεύουν ο ένας τον άλλον με αποτέλεσμα να σκοτώνονται μεταξύ τους αντί να στραφούν ενωμένοι εναντίον αυτού που την έριξε!
- Μεγάλο θέμα η Ελληνική μυθολογία ! Σε κάνει να σκέπτεσαι ! Γι΄αυτό την απέβαλαν από τα σχολεία οι ελέω Πολυτεχνείων αναρριχητές της εξουσίας αφήνοντάς την να την χρησιμοποιούν άλλοι … τα αφεντικά τους… -
Κανείς δεν μιλά γι’ αυτούς τους σκοτεινούς σκοπευτές διότι το ζητούμενο είναι να στοχοποιηθεί ο ήδη πολιτικά νεκρός Παπαδόπουλος και μέσα από τήν οργή να αποσυντονιστούμε από τήν ουσία.
Θα μπορούσαν άραγε να είναι αυτοί Έλληνες που σκοπεύουν τους δικούς τους; …
Δεν θα πω αν ο Παπαδόπουλος ήταν καλός ή κακός, δίκαιος ή άδικος, πατριώτης ή προδότης, αυτό ο καθ΄ένας το προσεγγίζει με τα μέτρα της δικής του αξιοκρισίας. Το μόνον που θα πω απερίφραστα ότι αυτό δεν επιτρέπεται να μας διχάζει.
Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Παπαδόπουλος μετά από επτά έτη εξουσίας, είχε έρθει σε δυσμένεια με λαϊκή μερίδα και είχε ήδη παραδώσει σε πολιτικό ο οποίος θα οδηγούσε την χώρα σε εκλογές οι οποίες είχαν καθοριστεί για την άνοιξι.
Το πρόσωπο αυτό ήταν ο Σπύρος Μαρκεζίνης, ο οποίος ήταν ένας έντιμος και ευρύτερης αποδοχής άνθρωπος ο οποίος δεν διακρινόταν για τα φιλοδυτικά του αισθήματα.
Εδώ λοιπόν έχουμε ένα μεγάλο ερωτηματικό που απαντά από μόνο του στο θέμα Πολυτεχνείο…
Αφού θα πηγαίναμε για εκλογές, τι το θέλαμε το Πολυτεχνείο;…
Απλώς, τον Μαρκεζίνη δεν τον ήθελαν οι δυτικοί μας «σύμμαχοι» οι οποίοι είχαν έτοιμους τους νέους επιβήτορες τού λαού οι οποίοι ήρθαν να επιστεγάσουν αυτούς τους «αγώνες»! Αν τον ήθελαν, θα τον είχαν κηρύξει και «αγωνιστή της δημοκρατίας» ….
Χρήσιμος ενδιάμεσός τους ήταν το ρετάλι που διαδέχτηκε τον Παπαδόπουλο, με τον οποίον έκαναν τις δουλειές τους στα εθνικά θέματα και τις οποίες σταθεροποίησαν με τους πάρα κάτω «εθνάρχες» και «δημοκράτες» σοσιάλ σωτήρες.
Αυτοί οι επιβήτορες, ήσαν οι ίδιες οικογένειες οι οποίες είχαν οδηγήσει την χώρα στο χάος και είχαν προκαλέσει την επέμβασι των στρατιωτικών.
Είναι οι οικογένειες των αποστατών που είχαν ρίξει την εκλεγμένη κυβέρνησι της Ενώσεως Κέντρου μαζί με τα νέα μοσχοβούβαλά τους και τα οποία με πάθος μας έπειθαν ότι η Ελλάδα δεν έχει πετρέλαια … Γιατί οι συνταγματάρχες είχαν αρχίσει να τρυπώνουν το Αιγαίο παρά την θέλησι των δυτικών πατρόνων !...
Έτσι για να είμαστε δίκαιοι και ειλικρινείς, την περίοδο της επταετίας δεν μπορούμε να την ονομάζουμε δικτατορία, ούτε φυσικά δημοκρατία, αλλά μία παρένθεσι ανάμεσα στην καταθλιπτική εξουσία των ίδιων οικογενειών.
- Αλλά άλήθεια, είμαστε τόσο …ευαίσθητοι απέναντι στις υπόγειες αυθαιρεσίες και εθνικά ξεπουλήματα αυτών των οικογενειών οι οποίες μας έφεραν στο μηδέν, όσο με τον «δικτάτορα»;… Προφανώς μέσα από αυτές, δεν παίρναμε πιστοποιητικά «αγωνιστή» γιατί μας αφόπλιζαν με τά «δημοκρατικά» τους περιτυλίγματα …. –
Έτσι η ιστορία του σημερινού δράματος δεν ξεκινά την εποχή με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Τις απώτερες ρίζες της τις έχει στην «αντίστασι» του 40 που και αυτή αποτελεί άλλη σκοτεινή ιστορία την οποία μπορούμε να εμπιστευτούμε μόνον σε ακομμάτιστους μελετητές. Ο κορμός του κακού, βρίσκεται στην εποχή του «ανένδοτου» το 1966, τότε πού οι οικογένειες αυτές, μας εμπορεύονταν στη Δύσι πλουτίζοντας πλούτον αισχρό και άτιμο.
Αλλά είπαμε, έχουν μπει από τα κόμματα τέτοια επιστημονικά εμφυτεύματα στους ανθρώπινους εγκεφάλους, που τους κάνουν να έχουν μπροστά τους τον γάϊδαρο και να τον προσκυνούν ως Θεό !
Κατήντησαν φτηνά εργαλεία των παγκόσμιων σχεδιαστών οι οποίοι τους βλέπουν από τά μπαλκόνια τους και θαυμάζουν τα σκοτεινά τους κατορθώματα!...
Πότε λοιπόν θα πετάξουμε αυτά τα εμφυτεύματα για να δώσουμε ενωμένοι το θετικό μας στίγμα στον πλανήτη και να απαντήσουμε σε όλους αυτούς που μας επιβουλεύονται και με τα ελέω Πολυτεχνείων ανδρείκελα τους μας έφεραν στο κέντρο του παγκόσμιου κυκλώνα;..
Εδώ είναι ή Ρόδος ! Εδώ και το πήδημα !... Να πάψουμε επί τέλους, ελέω βλακίας, να είμαστε τά θύματα της αιώνιας αυτής διαδικασίας !...
(Παναγιώτης Δερματάς)
Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2012
Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012
Ξυπνήστε ρε ! ____ Το Πρώτο Ελεύθερο Δημοκρατικό Μπλογκ της Χώρας: Κοράνι: οι 150 (πιο) "θανάσιμες" σελίδες !
Ξυπνήστε ρε ! ____ Το Πρώτο Ελεύθερο Δημοκρατικό Μπλογκ της Χώρας: Κοράνι: οι 150 (πιο) "θανάσιμες" σελίδες !: Μετά απ' αυτό μην πεις ότι δεν ήξερες... Γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος Τελικά το Ισλάμ είναι αντίπαλος της Δύσης ή όχι; Είναι αντίπαλ...
Δευτέρα 27 Αυγούστου 2012
ΟΙ ΦΤΩΧΟΙ ΨΑΡΑΔΕΣ...
(Μία δραματικά επίκαιρη φανταστική ιστορία, μακριά από μας ….)
Κάποτε, σε ένα ψαροχώρι του νότου, ζούσαν κάποιοι ψαράδες με τά παλιά τους πλεούμενα.
Αυτά τους είχαν σώσει και στηρίξει από όταν γνώρισαν την ζωή τους.
Χαρούμενοι, έπαιρναν το δίκτυ τους κάθε βράδυ και το πρωί γύριζαν με τις ψαριές τους, άλλοτε φτωχές, άλλοτε πλούσιες, ποτέ όμως δεν άφηναν τις οικογένειές τους νηστικές.
Τά χρόνια κυλούσαν έτσι ήρεμα και σιωπηλά.
Συχνά έβγαιναν με τους φίλους τους τα βράδια και πίνανε τα κρασάκια τους ενώ τα παιδιά τους διασκέδασαν ανέμελα με τα συνομηλικα τους στα στενά τού χωριού.
Χαρούμενες φωνές αντηχούσαν σε όλο το χωριό και η κοινωνία αποτελούσε μια παρέα που συμμερίζονταν όλοι τις χαρές και τις λύπες τους .
Μέχρι πού ήρθαν κάποιοι στο χωριό, καλοντυμένοι, με κουστούμια και με ευφράδεια πολύ.
Άρχισαν να λένε στους ψαράδες λόγια που στην αρχή δεν ήσαν πιστευτά, αλλά από το λέγε λέγε, επαναστάτησαν τα αυτιά, χώρισαν από το μυαλό και πήραν την κατάσταση στα χέρια τους.
Τους είπαν ότι τα πλεούμενά τους είναι παλιά και ότι υπάρχουν κάποιοι κύριοι απ’ έξω οι οποίοι ενδιαφέρονται γι αυτούς να τους βοηθήσουν να πάρουν πιο μεγάλα. Θα τους βοηθήσουν για μεγαλύτερα δίκτυα, για εύκολες, πλούσιες ψαριές και για μία μεγάλη αγορά για τα ψάρια τους.
Τα εργαλεία θα δουλεύουν γι αυτούς και αυτοί θα κάθονται ...
Έτσι σιγά σιγά, άρχισε να έρχεται ζεστό το χρήμα από τους δανειστές.
Αγορά βέβαια δεν υπήρξε για τα ψάρια όπως είχαν υποσχεθεί, αντίθετα, ερχόντουσαν και άλλα ψάρια από ξένα ψαροχώρια, αλλά αυτό δεν είχε σημασία γιατί δουλέψεις δεν δουλέψεις, με κάποιο τρόπο το χρήμα εισέρεε.
Αλλά η ησυχία και η γαλήνη άρχισαν να χάνωνται στο χωριό διότι το εύκολο χρήμα στρογγυλοκάθισε στις σκέψεις τους και άρχισε να τους κεντρίζει το μυαλό .
Αυτός ο διάβολος τους έλεγε. Δεν είναι σπίτι αυτό που έχεις. Δεν σε χωράει με την οικογένειά σου. Σού χρειάζεται μεγάλο με μεγάλες αίθουσες για να απολαμβάνεις την νέα σου ζωή .
Και άρχισε ο κάθε ψαράς να σκέφτεται ένα νέο σπίτι που έπρεπε οπωσδήποτε να είναι πιο φανταχτερό από το σπίτι του γείτονα ψαρά τον οποίο έβλεπε συνεχώς πιο απόμακρα.
Οί κώλοι των ψαράδων άρχισαν να αισθάνωνται μετάξινοι οπότε και αυτοί ζητούσαν τα ανάλογα βρακιά .
Τά αυτοκίνητα τους, άρχισαν να τα βλέπουν ταπεινά οχήματα ενώ τους εντυπωσίασαν κάτι μαύρα, στυλ νεκροφόρας, τέσσερα επί τέσσερα .
Έτσι, άρχισαν να παίρνουν μέρος από τα δανεικά για να αποκτήσουν όλα αυτά.
Αλλά όλα αυτά μαζί, δηλαδή σαλόνια, μεταξωτά βρακιά, νεκροφόρες κλπ, φυλάκισαν μέσα τους, τους άλλοτε φτωχούς ψαράδες με αποτέλεσμα να χάσουν την αίσθησι του έξω κόσμου, ακόμη και την ύπαρξι του γείτονά τους.
Οι γυναίκες τους επίσης θαμπώθηκαν από το χρήμα και άρχισαν να μαϊμουδίζουν ότι τους προσέφεραν οι γραβατωμένοι μέσα από τα μεγάλα χαζοκούτια πού στήθηκαν στα μεγάλα σαλόνια.
Τα παιδιά μέσα από τα σχολεία πού τους έφτιαχναν αυτοί οι τύποι, καθημερινά γινόντουσαν και πιο ξύλα απελέκητα πού επιβραβεύονταν με μεγάλους βαθμούς οι οποίοι αποτελούσαν καμάρι για τους μαϊμουδίζοντες γονείς τους.
Τους έπεισαν οι κύριοι αυτοί ότι ο τρόπος που πορεύονται, επιστημονικά λέγεται δημοκρατία. Μέσα στην δημοκρατία οι άνθρωποι κάνουν αγώνα μεταξύ τους και καταξιώνονται αυτοί πού είναι πιο διεκδικητικοί .
Οι δημοκρατικοί αγώνες είναι θορυβώδεις διότι ο λαός εδώ κάνει διά-λόγο.
Επειδή οι κύριοι αυτοί πριν από κάθε άλλο, είχαν πετάξει την τοπική γλώσσα από τα σχολεία, έχασαν οι άνθρωποι τα νοήματα των λέξεων και την λέξι λόγο την ταύτισαν με την άναρθρη κραυγή.
Και όσο καλλιεργείτο η δημοκρατική συνείδησις , τόσο ο λόγος ταυτίστηκε με τις κραυγές που στο τέλος αυτές ταυτίστηκαν με τον θόρυβο των άδειων βαρελιών.
Αλλά μέσα απ’ αυτό τον θόρυβο, οι γραβατωμένοι μεσίτες έπαιρναν τα μεσιτικά τους που ήσαν εκατοντάδες ή χιλιάδες φορές μεγαλύτερα από τις επιδοτήσεις των βαρκάρηδων ενώ παράλληλα τους έστηναν μεγάλες παγίδες …
Και για κάποιο διάστημα, ζούσαν όλοι καλά.
Μέχρι που ήρθε η στιγμή και αποκαλύφθηκε ο ρόλος των καλών δανειστών .
Μάθατε κύριοι στα εύκολα και στα δανεικά, τώρα μας χρωστάτε και θέλουμε πίσω αυτά που σας δώσαμε!
Αλλά οι δικοί τους γραβατωμένοι μεσίτες πού έχουν δικτυώσει όλο το σύστημα, πάνω στην δύσκολη στιγμή, φρεσκάρουν τις μουτσούνες τους και αγωνίζονται δήθεν για τους πρώην βαρκάρηδες …
Από την μία τους φοβίζουν μέσα από τους τυράννους χαζοκούτια ότι κινδυνεύουν χωρίς τους δανειστές προστάτες, από την άλλη προσθέτουν νέα χρέη στους ψαράδες για χρήματα που αυτοί ποτέ δεν πήραν .
Έτσι αντί να αρματώσουν τα πλεούμενά τους, να ψαρέψουν και να εισπράξουν τον ιδρώτα τους, σήμερα ακούνε τρομαγμένοι και άτολμοι να τους λένε: θα σας δώσουμε λεφτά αλλά θέλουμε να μας πουλήσετε τά δίκτυα σας.
Παίρνουν την πρώτη δόσι και τους πωλούν τά δίκτυα .
Αλλά όπως είναι φυσικό χωρίς δίκτυα δεν θα υπάρχει ψαριά. Τά νέα δανεικά φαγώθηκαν γρήγορα και θα χρειαστούμε και δεύτερη δόσι.
Έτσι, με τον φόβο και την βλακεία πού απέκτησαν οι φυλακισμένοι στις πολυτέλειες ψαράδες, παίρνουν και την δεύτερη δόσι με αντάλλαγμα το σκάφος τους .
Αλλά χωρίς δίχτυα και σκάφος, είσαι καταδικασμένος στην πείνα .
Τούς πείθουν οι καλοί γραβατωμένοι μεσίτες ότι με πολύ αγώνα μπορεί να κερδίσουν για λογαριασμό τους και τρίτη δόσι.
Και τούς καλλιεργούν μέσα από τα κουτιά δυνάστες τον απόλυτο τρόμο ο οποίος ξεχνιέται κάπως μέσα από φτωχά ανατολίτικα θεάματα τα οποία σε αφθονία τους προσφέρονται.
Μέσα από τον τρόμο και την αποβλάκωσι, τους λένε τώρα, ε δεν θα σας αφήσουμε να πεθάνετε … έχετε και κατοικίες, οικόπεδα, κάποια χωραφάκια… Αγωνιζόμαστε σκληρά να πάρετε και την τρίτη σας δόσι !...
Την τρίτη και φαρμακερή άθλιοι ψαράδες που δεν θα σας λυπηθεί κανείς όταν ακούσει την ιστορία σας !!!!!!
Παναγιώτης Δερματάς
Κάποτε, σε ένα ψαροχώρι του νότου, ζούσαν κάποιοι ψαράδες με τά παλιά τους πλεούμενα.
Αυτά τους είχαν σώσει και στηρίξει από όταν γνώρισαν την ζωή τους.
Χαρούμενοι, έπαιρναν το δίκτυ τους κάθε βράδυ και το πρωί γύριζαν με τις ψαριές τους, άλλοτε φτωχές, άλλοτε πλούσιες, ποτέ όμως δεν άφηναν τις οικογένειές τους νηστικές.
Τά χρόνια κυλούσαν έτσι ήρεμα και σιωπηλά.
Συχνά έβγαιναν με τους φίλους τους τα βράδια και πίνανε τα κρασάκια τους ενώ τα παιδιά τους διασκέδασαν ανέμελα με τα συνομηλικα τους στα στενά τού χωριού.
Χαρούμενες φωνές αντηχούσαν σε όλο το χωριό και η κοινωνία αποτελούσε μια παρέα που συμμερίζονταν όλοι τις χαρές και τις λύπες τους .
Μέχρι πού ήρθαν κάποιοι στο χωριό, καλοντυμένοι, με κουστούμια και με ευφράδεια πολύ.
Άρχισαν να λένε στους ψαράδες λόγια που στην αρχή δεν ήσαν πιστευτά, αλλά από το λέγε λέγε, επαναστάτησαν τα αυτιά, χώρισαν από το μυαλό και πήραν την κατάσταση στα χέρια τους.
Τους είπαν ότι τα πλεούμενά τους είναι παλιά και ότι υπάρχουν κάποιοι κύριοι απ’ έξω οι οποίοι ενδιαφέρονται γι αυτούς να τους βοηθήσουν να πάρουν πιο μεγάλα. Θα τους βοηθήσουν για μεγαλύτερα δίκτυα, για εύκολες, πλούσιες ψαριές και για μία μεγάλη αγορά για τα ψάρια τους.
Τα εργαλεία θα δουλεύουν γι αυτούς και αυτοί θα κάθονται ...
Έτσι σιγά σιγά, άρχισε να έρχεται ζεστό το χρήμα από τους δανειστές.
Αγορά βέβαια δεν υπήρξε για τα ψάρια όπως είχαν υποσχεθεί, αντίθετα, ερχόντουσαν και άλλα ψάρια από ξένα ψαροχώρια, αλλά αυτό δεν είχε σημασία γιατί δουλέψεις δεν δουλέψεις, με κάποιο τρόπο το χρήμα εισέρεε.
Αλλά η ησυχία και η γαλήνη άρχισαν να χάνωνται στο χωριό διότι το εύκολο χρήμα στρογγυλοκάθισε στις σκέψεις τους και άρχισε να τους κεντρίζει το μυαλό .
Αυτός ο διάβολος τους έλεγε. Δεν είναι σπίτι αυτό που έχεις. Δεν σε χωράει με την οικογένειά σου. Σού χρειάζεται μεγάλο με μεγάλες αίθουσες για να απολαμβάνεις την νέα σου ζωή .
Και άρχισε ο κάθε ψαράς να σκέφτεται ένα νέο σπίτι που έπρεπε οπωσδήποτε να είναι πιο φανταχτερό από το σπίτι του γείτονα ψαρά τον οποίο έβλεπε συνεχώς πιο απόμακρα.
Οί κώλοι των ψαράδων άρχισαν να αισθάνωνται μετάξινοι οπότε και αυτοί ζητούσαν τα ανάλογα βρακιά .
Τά αυτοκίνητα τους, άρχισαν να τα βλέπουν ταπεινά οχήματα ενώ τους εντυπωσίασαν κάτι μαύρα, στυλ νεκροφόρας, τέσσερα επί τέσσερα .
Έτσι, άρχισαν να παίρνουν μέρος από τα δανεικά για να αποκτήσουν όλα αυτά.
Αλλά όλα αυτά μαζί, δηλαδή σαλόνια, μεταξωτά βρακιά, νεκροφόρες κλπ, φυλάκισαν μέσα τους, τους άλλοτε φτωχούς ψαράδες με αποτέλεσμα να χάσουν την αίσθησι του έξω κόσμου, ακόμη και την ύπαρξι του γείτονά τους.
Οι γυναίκες τους επίσης θαμπώθηκαν από το χρήμα και άρχισαν να μαϊμουδίζουν ότι τους προσέφεραν οι γραβατωμένοι μέσα από τα μεγάλα χαζοκούτια πού στήθηκαν στα μεγάλα σαλόνια.
Τα παιδιά μέσα από τα σχολεία πού τους έφτιαχναν αυτοί οι τύποι, καθημερινά γινόντουσαν και πιο ξύλα απελέκητα πού επιβραβεύονταν με μεγάλους βαθμούς οι οποίοι αποτελούσαν καμάρι για τους μαϊμουδίζοντες γονείς τους.
Τους έπεισαν οι κύριοι αυτοί ότι ο τρόπος που πορεύονται, επιστημονικά λέγεται δημοκρατία. Μέσα στην δημοκρατία οι άνθρωποι κάνουν αγώνα μεταξύ τους και καταξιώνονται αυτοί πού είναι πιο διεκδικητικοί .
Οι δημοκρατικοί αγώνες είναι θορυβώδεις διότι ο λαός εδώ κάνει διά-λόγο.
Επειδή οι κύριοι αυτοί πριν από κάθε άλλο, είχαν πετάξει την τοπική γλώσσα από τα σχολεία, έχασαν οι άνθρωποι τα νοήματα των λέξεων και την λέξι λόγο την ταύτισαν με την άναρθρη κραυγή.
Και όσο καλλιεργείτο η δημοκρατική συνείδησις , τόσο ο λόγος ταυτίστηκε με τις κραυγές που στο τέλος αυτές ταυτίστηκαν με τον θόρυβο των άδειων βαρελιών.
Αλλά μέσα απ’ αυτό τον θόρυβο, οι γραβατωμένοι μεσίτες έπαιρναν τα μεσιτικά τους που ήσαν εκατοντάδες ή χιλιάδες φορές μεγαλύτερα από τις επιδοτήσεις των βαρκάρηδων ενώ παράλληλα τους έστηναν μεγάλες παγίδες …
Και για κάποιο διάστημα, ζούσαν όλοι καλά.
Μέχρι που ήρθε η στιγμή και αποκαλύφθηκε ο ρόλος των καλών δανειστών .
Μάθατε κύριοι στα εύκολα και στα δανεικά, τώρα μας χρωστάτε και θέλουμε πίσω αυτά που σας δώσαμε!
Αλλά οι δικοί τους γραβατωμένοι μεσίτες πού έχουν δικτυώσει όλο το σύστημα, πάνω στην δύσκολη στιγμή, φρεσκάρουν τις μουτσούνες τους και αγωνίζονται δήθεν για τους πρώην βαρκάρηδες …
Από την μία τους φοβίζουν μέσα από τους τυράννους χαζοκούτια ότι κινδυνεύουν χωρίς τους δανειστές προστάτες, από την άλλη προσθέτουν νέα χρέη στους ψαράδες για χρήματα που αυτοί ποτέ δεν πήραν .
Έτσι αντί να αρματώσουν τα πλεούμενά τους, να ψαρέψουν και να εισπράξουν τον ιδρώτα τους, σήμερα ακούνε τρομαγμένοι και άτολμοι να τους λένε: θα σας δώσουμε λεφτά αλλά θέλουμε να μας πουλήσετε τά δίκτυα σας.
Παίρνουν την πρώτη δόσι και τους πωλούν τά δίκτυα .
Αλλά όπως είναι φυσικό χωρίς δίκτυα δεν θα υπάρχει ψαριά. Τά νέα δανεικά φαγώθηκαν γρήγορα και θα χρειαστούμε και δεύτερη δόσι.
Έτσι, με τον φόβο και την βλακεία πού απέκτησαν οι φυλακισμένοι στις πολυτέλειες ψαράδες, παίρνουν και την δεύτερη δόσι με αντάλλαγμα το σκάφος τους .
Αλλά χωρίς δίχτυα και σκάφος, είσαι καταδικασμένος στην πείνα .
Τούς πείθουν οι καλοί γραβατωμένοι μεσίτες ότι με πολύ αγώνα μπορεί να κερδίσουν για λογαριασμό τους και τρίτη δόσι.
Και τούς καλλιεργούν μέσα από τα κουτιά δυνάστες τον απόλυτο τρόμο ο οποίος ξεχνιέται κάπως μέσα από φτωχά ανατολίτικα θεάματα τα οποία σε αφθονία τους προσφέρονται.
Μέσα από τον τρόμο και την αποβλάκωσι, τους λένε τώρα, ε δεν θα σας αφήσουμε να πεθάνετε … έχετε και κατοικίες, οικόπεδα, κάποια χωραφάκια… Αγωνιζόμαστε σκληρά να πάρετε και την τρίτη σας δόσι !...
Την τρίτη και φαρμακερή άθλιοι ψαράδες που δεν θα σας λυπηθεί κανείς όταν ακούσει την ιστορία σας !!!!!!
Παναγιώτης Δερματάς
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)