Εἶναι δυνατόν νά έπανέλθει ἡ ἀρχαία Ἑλληνική διάλεκτος στήν σύγχρονη πραγματικότητα;
Εἶναι ἐρώτημα τό ὁποῖο πλανᾶται σε κάθε ἐραστή τῆς γλώσσας μας ἀπό τά πρῶτα βήματα τοῦ νέου Ἑλληνικοῦ κράτους μέχρι σήμερα..
Ὁ άντίλογος εἶναι .Καί γιά ποιό λόγο, να ἐπιθυμοῦμε τήν ἐπαναφορά τῆς ἀρχαίας μας διαλέκτου ;
Ἡ προσωπική μου ἂποψις τήν ὁποίαν ἐκφράζω στὀ κεφάλαιο γιά τήν παιδεία μας, σέ βιβλίο τό ὁποῖο ἐξέδωσα τό ἒτος 2007, εἶναι ὃτι τήν γλῶσσα τήν κατευθύνει ἡ πολιτεία μέσω τοῦ συστήματος παιδείας, ἐκεῖ που στοχεύει ἡ πολιτική βούλησις τῶν κυβερνόντων.
Καί τούς στόχους τούς έφαρμώζει μέ δύο τακτικές . Ἡ πρώτη εἶναι να στρέφεται ίδεολογικά έναντια στήν σημασία τῆς γλώσσας ὡς έργαλεῖο σκέψεως, ἱστορίας - οἱ λέξεις μας ὃσο τίς ἐρευνᾶς, ἀποκαλύπτουν ἱστορία- καί έπιστήμης πού εἶναι ἡ Ἑλληνική , να τήν ἐκχυδαϊζει μέσω τοῦ φτηνοῦ λαϊκισμοῦ καί στό τέλος να καλλιεργεῖ μία διαρκῆ άποκλισι ἀπό τήν ἱστορική μας διάλεκτο μέσω τῆς παιδείας.
Γιά παράδειγμα, παράλληλα μέ τήν κατάργησι τῶν τόνων, εἲχαμε τήν κατάργησι τῆς τρίτης κλήσεως ὃ, που τίς πυνακίδες με τήν λέξι Ἀκρόπολις, τίς άντικαταστήσαμε μέ ἂλλες πού ἒγραφαν Ἀκρόπολη !
Κι ἒτσι ὁ νεοραγιᾶς αἰσθάνθηκε να καταξιώνεται ἡ "δημοκρατία" στό πετσί του, να κολυμπα στίς "ἐλευθερίες" του , στίς "κοινωνικές"του κατακτήσεις, στόν κακό του τον ψυχρό καί τόν ἀναποδο...
Ἑνῶ σε ὃλες τίς εύνομούμενες κοινωνίες τοῦ πλανήτη ἀνεβάπτιζαν τήν σημασία τῶν άρχαίων Ἑλληνικῶν, ἐδῶ οἱ "προοδευτικοί" δυνάστες, "νεοφιλελεύθεροι" καί "αντιαμερικανοί" σοσιάλ ληστές, τά πετοῦσαν ὡς άνυπόφορα καί καταθλιπτικά βαρύδια άπό τά Γυμνάσια καί Λύκεια !
Ἀλλά πού ἦσαν οἱ ἂνθρωποι τοῦ πνεύματος να ὑπερασπιστοῦν τήν παιδεία μας έναντια στο προγραμματισμένο ἒγκλημα ;
Δέν ὑπῆρξαν ! Διότι οἱ χῶροι τῆς ἀνωτάτης παιδείας, εἶχαν πλημμυρίσει ἀπό ἐλέω ἀγώνων πολυτεχνείων τυχοδιῶκτες πλιατσικαδόρους, ἑνῶ τά κομματικά έργαστήρια εἶχαν ἀρχίσει προ πολλοῦ να εύνουχιζουν καθε δημιουργία καί παραγωγική σκέψι στίς σχολές, με ἀποτέλεσμα να παραδίδωνται πτυχεῖα με μοναδικό άντίκρισμα τήν κομματική δρᾶσι καί ἡληθιότητα.
Ὃλοι αὐτοί οἱ ἀγελαἰοι κοπρίτες ἀποκατεστάθηκαν στο δημόσιο με μοναδικό ἒργο να γίνωνται ἀρωγοί σέ κάθε βλακώδη καί διαβρωτική διεκδικησι που ἒβαζαν οί κομματικοί μηχανισμοί, μέσω τῶν μαθητῶν καί τῶν γονέων τού ὁποίους εἶχαν κάτω ἀπό ἒλεγχο .
Ὃσοι σπούδασαν τίμια τήν ἐπιστήμη τους, δηλαδή οἱ λίγοι, ἒμειναν δακτυλοδεικτούμενες μειοψηφίες που λειτουργοῦσαν ¨ως κρυφά σχολειά μέσα στούς χώρους των .
Αύτή εἶναι λοιπόν ¨η πραγματικότης τήν ὁποίαν ζοῦμε .
Γραφω αὐτό τό κείμενο ἐπειδή ξέρω ὃτι τά σχόλια, τα ἀπευθύνω σέ μία μεγάλη ¨ομάδα ἐκλεκτῶν άνθρώπων μέ βαθιές ἀνησυχίες, σκέψεις καί ἀνώτερα ἰδανικά.
Βλέπετε λοιπόν, ὃτι σήμερα τό πρωτεύον εἶναι νά σώσουμε τήν χώρα ἀπό τούς ἀθλίους . Καί βασική προϋποθεσις εἶναι να καλλιεργοῦμε τήν βαθιά ἑνότητα ἐκμεταλλευόμενοι τό βασικό στοιχεῖο τοῦ ἀτομου δηλαδή τό ἦθος καί τίς ἀρετές .
Η θρησκεία καί ἡ φιλοσοφία, ἀποτελοῦν ἐργαλεῖα καί ὂχι σκοπό. Ἂς μήν ψάχνουμε μέ ποιό μέσον θά φθάσει κάποιος τήν ἀρετή . Εἶναι προσωπικη του ὑπόθεσις.
Γιατί δέν πρέπει να ξεχνοῦμε ὃτι τό κατηγορητήριο κατά τοῦ Σωκράτους, ἦταν ὃτι εἰσαγει καινά δαιμόνια... Μέ αὐτά δέν κινδύνευε ἡ ἀλήθεια ἀλλα ἡ έσωτερική συνοχή τῆς Ἀθηναϊκῆς κοινωνίας.
Ἂς προσέχουμε λοιπόν ὂχι γιά το τί είσαγουμε ἀλλά στό πῶς τό εἰσαγουμε καί ἂς δώσουμε βαρύτητα μέσα ἀπό τήν πλατιά ἑνότητα να διώξουμε τούς ξένους δυνάστες με τά ντόπια ὑποτακτικά τους.
Ἂν αύτο δέν το πετυχουμε, ὃλα θα εἶναι χαμένα κι ἐμεῖς θἀ ἒχουμε μείνει μιά σκιά που ψάχνει τόν ἑαυτόν της ...
