 |
| Κλέοβις καἰ Βίτων |
Ἓνα κείμενο ζωτικά ἐπίκαιρο πού δίχνει τόν λόγο γιά τόν ὁποῖο ἀπέβαλαν τήν ἀρχαία σκέψι καί τήν πεῖρα τῆς ἱστορίας ἀπό τά σχολεῖα μας καί πού μᾶς ἒρχεται ἀπό τόν Σόλωνα!
Δέν εἶμαι ἐπαγγελματίας φιλόλογος. Εἶμαι ἁπλός αὐτοδίδακτος ἐραστής τοῦ ἀρχαίου Ἑλληνικοῦ λόγου. Αὐτοῦ, πού δραματικά μᾶς στεροῦν μέσα ἀπό τό σύστημα "ἐθνικῆς" μας ἀπαιδείας.
Ταπεινά θέλω νά ἀφιερώσω στούς συνέλληνες αὐτό τό διαχρονικό ποίημα τοῦ μεγάλου σοφοῦ που θεμελείωσε τήν δημοκρατία τῶν Ἀθηνῶν καί ὁ ὁποῖος ἒζησε σ'ἓνα περιβᾶλλον ἁπόλυτα ἀνάλογο με τό σημερινό .
Εἶναι ὁ ἂνθρωπος πού πικράθηκε γιά τίς ἀνοησίες και τα ἀνομήματα τῶν συμπολιτῶν του. Δέν εἶχε καμμία σχέσι μέ τήν σημερινή κάστα τῶν ἡγετῶν οἱ ὁποῖοι ἒχουν στηρίξει τήν ἐπιβίωσί τους στά ἀνομήματα τά ὁποῖα μέ διαβολικές ἱκανότητες ὑποθάλπτουν καί οἱ ὁποῖοι δέν ἐκφράζουν τά συμφέροντα τῶν λαῶν πού ὑποτίθεαι ὃτι ἐκπροσωποῦν! Αὐτός πού ἒσπειρε σημαντική σπορά ἡ ὁποία καρποφόρησε πλούσια ὃταν εἲχε φύγει ἀπό τήν ζωή καί πού ἡ σοδειά της φθάνει μέχρι τίς ἐσχατιές τῆς παγκόσμιας ἱστορίας.
Ἐθεωρεῖτο ἓνας ἀπό τούς ἑπτά σοφούς τῆς ἀρχαιότητος καί τιμήθηκε στούς Δελφούς.
Σ΄αὐτόν ἀποδίδεται τό μηδέν ἂγαν, δηλαδή ἡ ἀρχή τοῦ μέτρου τό ὁποῖο χαρακτήρισε τήν πολιτική του συμπεριφορά καί το Ἀθηναϊκό σύνταγμα πού αὐτός ἐθέσπισε.
Ἡ μετατροπή ἀπό τήν ἀρχαία διάλεκτο στήν σύγχρονη, εἶναι βγαλμένη ἀπό τήν ψυχή μου καί δέν περιέχει φιλολογικά φτιασιδώματα.
Μέσα ἀπό αὐτήν, βιώνεται ὁ πόνος τοῦ ποιητῆ γιά τήν κατάντια τῶν Ἀθηναίων τῆς ἐποχῆς του, μία κατάντια διαχρονική πού ἐπαναφύτρωσε σήμερα.
Τότε, ὃπως καί σήμερα, ἂλλους ἡ ἐκμετάλλευσις καί ἡ ἀδικία εἶχε μετατρέψει σε ἂτολμους μοιρολάτρες, ἂλλους ἡ ἀλαζονεία σέ στιγνούς ἐκμεταλλευτές.
Ὃπως τοτε, ἒτσι καί σήμερα, « ἀτομικά ἀκολουθοῦμε τά βήματα τῆς ἀλεποῦς ἑνῶ ὁμαδικά εἲμαστε χῆνες»;...Λόγια τά ὁποῖα εἶχε πεῖ ὁ ἲδιος γιά τούς Ἀθηναίους.
Γίναμε φτωχοί ἐπειδή πουλήσαμε τήν ψυχή μας σ’αυτούς πού ἡ συλλογική μας ἀφροσύνη μετέτρεψε σέ κυρίαρχους καί αὐτοί μέ τήν σειρά τους μᾶς μετέτρεψαν σέ δούλους .
Γινάμε ἂθλιοι πού δέν ἒχουμε ἂλλη λύσι ἀπό τήν νέα "σεισάχθεια" γιά να σωθοῦμε ἀπό τούς παγκόσμιους τοκογλύφους καί τούς ἐντόπιους διαχειριστές τους οἱ ὁποίοι μᾶς φόρτωσαν μέ βάρη πού δέν χρωστοῦμε.
(Παραθέτουπε πρῶτα τό ἀρχαῖο κείμενο καί πάρα κάτω τήν ἀπόδοσί του στά νέα Ἑλληνικά με τά σχετικά σχόλια καί τίς ἐπεξηγήσεις )
( Ἀρχαῖον )
Ἡμετέρη δέ πόλις κατά μέν Διός οὒ ποτ΄ὀλεῖται
αἶσαν καί μακάρων θεῶν φρένας ἀθανάτων
τοίη γάρ μεγάθυμος ἐπίσκοπος ὀβριμοπάτρη
Παλλάς Ἀθηναίη χεῖρας ὓπερθεν ἒχει.
Αὐτοί δέ φθείρειν μεγάλην πόλιν ἀφραδίησιν
ἀστοί βούλονται χρήμασιν πειθόμενοι,
δήμου θ’ἡγεμόνων ἂδικος νόος, οἶσιν ἑτοῖμον
ὓβριος ἐκ μεγάλης ἂλγεα πολλά παθεῖν
οὒ γάρ ἐπίστανται κατέχειν κόρον οὐδέ παρούσας
εὐφροσύνας κοσμεῖν δαιτός ἐν ἡσυχίη...
πλουτοῦσιν δ’ ἀδίκοισ’ ἒργμασι πειθόμενοι...
οὒθ’ ἱερῶν κτεάνων οὒτε τί δημοσίων
φειδόμενοι κλέπτουσιν ἐφ’ἁρπαγῆ ἂλλοθεν ἂλλος
οὐδέ φυλάσσονται σεμνά θέμεθλα Δίκης,
Ἣ συγῶσα σύνοιδε τά γιγνόμενα πρό τ΄ἐόντα,
τῶ δέ χρόνω πάντως ἢλθ’ἀποτεισομένη,
τοῦτ΄ἢδη πάση πόλει ἒρχεται ἓλκος ἂφυκτον
ἐς δέ κακήν ταχέως ἢλυθε δουλοσύνην, .
ἢ στάσιν ἒμφυλον πόλεμον εὓδοντ’ ἐπεγείρει,
ὃς πολλῶν ἐρατήν ὢλεσεν ἡλικίην
ἒκ δέ δυσμενέων ταχέως πολυήρατον ἂστυ
τρυχεται ἐν συνόδοις τοῖσ’ ἀδικοῦσι φίλαις
ταῦτα μέν ἐν δήμω στρεφεται κακά. τῶν δέ πενιχρῶν
ἱκνοῦνται πολλοί γαῖαν ἐς ἀλλοδαπήν
πραθέντες δεσμοῖσί τ’ἀεικελίοισι δεθέντες,
καί κακά δουλοσύνης στυγνά φέρουσι βία.
οὓτω δημόσιον κακόν ἒρχεται οἲκαδε ἑκάστω,
αὒλειοι δ’ἒτ’ ἒχειν οὐκ ἐθέλουσι θύραι,
ὑψηλόν δ’ ὑπέρ ἓρκος ὑπέρθορεν, εὗρε δέ πάντως,
εἰ καί τίς φεύγων ἐν μυχῶ ἦ θαλάμου,
ταῦτα διδάξαι θυμός ‘Αθηναίους μέ κελεύει,
ὡς κακά πλεῖστα πόλει δυσνομίη παρέχει,
εὐνομή δέ εὒκοσμα καί ἂρτια πάντ’ ἀποφαίνει
και θ’ἃμα τοῖσ’ἀδίκοισ’ ἀμφιτίθησι πέδας.
Τραχέα λειαίνει, παύει κόρον, ὓβριν ἀμαυροῖ,
αὐαίνει ἂτης ἂνθεα φυόμενα,
εὐθύνει δέ δίκας σκολιάς ὑπερήφανα τ’ ἒργα
πραΰνει, παύει δ΄ἒργα διχοστασίης,
παύει δ’ ἀργαλέης ἒριδος χόλον, ἒστι δ΄ὑπ’αὐτῆς
πάντα κατ’ ἀνθρώπους ἂρτια καί πινυτά.
( Στά νέα Ἑλληνικά)
Ἡ δική μας πόλις, ἀπό τήν μεριά τοῦ Διός, ποτέ δέ θα χαθεῖ
οὒτε άπό τήν μεριά τῆς μοίρας καί τῆς θεϊκῆς θελήσεως τῶν ἀθανάτων.
διότι τέτοια μεγαλόψυχο προστάτιδα που ἒρχεται ἀπό ἰσχυρο πατέρα ,
ἒχουμε τήν Παλλάδα Ἀθηνᾶ, που ἒχει ἐπάνω ἁπλωμένα τά προστατευτικά της χέρια .
Αὐτοί δέ οἱ ἀστοί μέ τίς ἀπερισκεψίες τους,
πλεονέκτες γιά τό χρῆμα, τήν μεγάλη πολι θέλουν να φθείρουν,
ἀλλά καί τοῦ λαοῦ καί τῶν ἡγεμόνων ἡ κακοτροπία, ἀναππότρεπα
ἀπό τήν μεγάλη ἀλαζονεία, θά ἐπιφέρουν πολλά δεινά.
Διότι δεν γνωρίζουν να ἐλέγχουν τόν κορεσμό,
οὒτε στά εὐφρόσυνα συμπόσια νά τηροῦν στήν τράπεζα τήν κοσμιότητα,
πλουτίζουν μέσα ἀπό ἂδικες ἐνέργειες,
χωρίς νά σέβονται οὒτε τα ἱερά κτήματα, οὒτε τα δημόσια,
κλέπτουν καί ἁρπάζουν ὁ ἓνας ἀπό τόν ἂλλον,
οὒτε διαφυλάσσουν τα σεπτά θεμέλεια τῆς Θείας Δίκης.
Αὐτή ὃμως μέσα στήν σιγή της, γνωρίζει αὐτά πού γίνονται καί πού ἒχουν γίνει,
και στόν κατάλληλο χρόνο ἒρχεται νά ἀποδώση τά πρέποντα .
ἒτσι, ἡ ἀνταπόδοσις, ἢδη, ἒρχεται στήν πόλι ὡς πληγή ἀναπόφευκτη,
πού γρήγορα σέ κακή ἒπεσε δουλεία,
ἢ ἐμφύλια στάσι καί πόλεμον λανθάνοντα ξεσηκώνει(ἡ Δίκη...),
αὐτός (ὁ πόλεμος), πολλῶν ἀφήρεσε τό ἂνθος τῆς ἡλικίας
κι΄ἀπό τίς μεταξύ των ἀντιπαλότητες, ἀπό τούς φαύλους φθείρεται
ἡ πολυαγαπημενη πόλις μέσα στούς πολιτικούς συλλογους .
Αὐτά τά κακά περιτριγυρίζουν τόν δῆμο, καί ἀπό τούς πένητες
πολλοί φθάνουν σε γῆ ἀλλοδαπή,
πουλημένοι καί δεμένοι μέ ἀνάρμοστα δεσμά
καί τά μισητά κακά τῆς δουλείας ὑποφέρουν μέ βία.
Ἒτσι, ἡ δημόσια συμφορά, εἰσέρχεται στήν κατοικία τοῦ καθ΄ἑνός
και οἱ αὐλόθυρες δέν μποροῦν να τήν συγκρατήσουν,
τόν ὑψηλό πάνω ἀπό αὐτές φράκτη, ξεπέρασε και βρῆκε
ὃποιον κατέφυγε στα ἐνδότερα ἢ σε ἐσωτερικό θάλαμο..
Αὐτά με προστάζει ἡ ἐπιθυμία μου να διδάξω στούς Ἀθηναίους,
Πόσο δηλαδή μεγάλα κακά παρέχει στήν πόλι ἡ δυσνομία,
καί πόσο κόσμια καί ἁρμονικά τά κάνει ὃλα ἡ εὐνομία,
δηλαδή στούς ἂδικους περνᾶ δεσμά,
τα σκληρά ἁπαλύνει, παύει τήν ὑπερβολή, ταπεινώνει τήν ἀλαζονεία,
ξηραίνει τῆς κακίας τά φυτρωμένα ἂνθη,
ἰσιώνει τίς σκοτεινές δίκες, καί καταπραΰνει τά ἀλαζονικά ἒργα,
παύει τούς διχασμούς,
καταπαύει τῆς ὀλέθριας ἒριδος τόν χόλο,
καί κάτω ἀπ’ αὐτήν ( τήν εὐνομία ) ,
ὃλα τά ἀνθρώπινα γίνονται ἂρτια καί συνετά.
Παρατηρήσεις :
Ξεκινᾶ μέ τήν ἀπόδοσι τοῦ πρέποντα σεβασμοῦ στίς Θεϊκές δυνάμεις, πού σημαίνει ὃτι αὐτός πού θέλει να σώσει την πόλι, δέν κατέχεται ἀπό ἀτομισμό καί ἀλαζονεία !
Κατηγορεῖ ὃλους ὃσους εὐθύνονται γιά τήν κατάντια τῆς πόλεως ἡ ὁποία ξέπεσε λόγω τῶν ἀδικιῶν τῶν ἀστῶν οἱ ὁποῖοι χωρίς να σέβονται τίς ἀρχές τῆς Θεϊκῆς δικαιοσύνης, κλέβουν ὁ ἓνας τόν ἂλλον, ἀσελγοῦν ἀπέναντι στά θύματά τους, ἁρπάζουν ἱερά καί γλεντοῦν χωρίς μέτρο καί κορεσμό στά τραπέζια ! Δηλαδή, δέν ὑπάρχει ταξική ἰδεολογία ἀλλά μόνον βαθιά ἠθική διάβρωσις τῆς κοινωνίας .
Γιά ὃλα αὐτά, ἀπαντᾶ κάποια σιγμή στόν πρέποντα χρόνο ἡ Θεϊκή δικαιοσύνη, μέ ἐμφύλιες συγκρούσεις,μέ τήν ἀπώλεια τῶν νέων μέσα σ'αὐτές, μέ τόν ξεπεσμό στήν δουλεία!
Κάποιοι πωλοῦνται ὡς δοῦλοι ἐπειδή δανείστικαν ἀπό τούς πλούσιους, κάποιοι περιπλανῶνται μετανάστες στίς γειτονικές χῶρες !
Δηλαδή ὃπως σήμερα !
Κάποιοι πιστεύουν ὃτι οἱ μεγάλες αὐλόθυρες καί τα σκοτεινα ὑπόγεια δωμάτια, θα τούς δώσουν ἀσφάλεια !
Ὃπως σήμερα πού νομίζουν ὃτι θα τούς σώσουν τα ἀντιπυρινικά καταφύγεια ἀπό τίς συνέπειες τῆς συλλογικῆς ἀφροσύνης !
Ἀλλά ὃταν ἒρχεται τό δημόσιο κακό, διεισδύει παντοῦ χωρίς να ἀναγνωρίζει σύνορα καί χωρίς να το σταματοῦν τεχνικά ἐμπόδια !
Τελειώνει μέ τήν προτροπή να ἐγκατασταθεῖ ἡ εὐνομία στήν πόλι !
Μέσα ἀπό αὐτήν, δέν γίνονται σκοτεινές δίκες, ἐμποδίζεται τό ἂδικο, τα δύσκολα τά κάνει εὒκολα, ἐλέγχει τους κορεσμούς, εμποδίζει τήν ὓβρι καί τήν ἀλαζονεια, μειώνει τίς διχογνωμίες, τίς ἒριδες καί βοηθᾶ να γίνωνται ὃλα τίμια καί συνετά .
Ἂς μελετήσουμε λοιπον μέ σεβασμό τίς διαχρονικές μας ἀξίες. Μόνον μέσα ἀπό αὐτές θά σώσουμε τόν ἑαυτόν μας καί θά προκαλέσουμε θετικές ἀντανακλάσεις σέ ὃλο τόν κόσμο .
Ἀρχή μας ἂς εἶναι ἡ ἐλεύθερη κριτική καί τό μέτρο γιά ν’ ἀποφύγουμε τίς κομματικές ἀκρότητες πού μᾶς ἒχουν ἐπιβάλει ἐπί ἓναν αἰῶνα καί πλέον οἱ σκοτεινοί …ἂμετροι.
Παρόμοια κατάστασις με τήν σημερινή, εἶχε λοιπόν προηγηθεῖ στό κράτος τῶν Ἀθηνῶν. Καί ὃμως αὐτό δέν κατέρρευσε διότι μέσα ἀπό αὐτήν κυοφορήθηκε ὁ Σόλων.
Ἀς ἑτοιμάστοῦμε ψυχικά καί ἐπειγόντως, ὂρθιοι καί ἀσυμβίβαστοι, νά ὑποδεχτοῦμε τόν νέο Σόλωνα !
Καί αὐτόν θα τόν βοηθήσουμε νά βρεθεῖ μᾶλλον μέσα ἀπό τήν ἐπαφή με τόν διπλανό μας. Μ' αὐτόν καί μόνον θά κερδίσουμε τήν ἀπελευθέρωσι ἀπό τούς σύγχρονους ὑβριστές δυνάστες καί θα ἐφαρμώσουμε τήν νέα σεισάχθεια ἀπό τά παράνομα καί ἐξοντωτικά βάρη πού μᾶς ἐπέβαλαν !
