Μέσα ἀπό αὐτήν, δόθηκε ἐπίσημα ἡ ὑπόσχεσις ὃτι οἱ Ἓλληνες δέν ξεχνοῦμε τό τᾶμα τοῦ ἒθνους, ὃσο καί τα ἐπίσημα ὂργανα τοῦ συστήματος τῆς ἐθνικῆς ὑποτέλειας πού εἶναι κατανεμημένα σέ κομβικές θέσεις τῆς πολιτείας, ἀπεχθάνονται κάθε σκέψι που δέν περιλαμβάνει μουσουλμανικά τεμένη...
Ἒγινε ἡ τελετή τήν ἡμέρα πού τό Ναύπλιον εἶχε στραμένη τήν προσοχή στόν Μαραθώνιο δρόμο καί ἡ πόλις ἦταν γεμάτη Μαραθωνοδρόμους οἱ ὁποίοι ζοῦσαν στούς δικούς τους ρυθμούς πού ἀποτυπόνονταν ἀπό τούς χαβαλέζικους ἢχους τῶν ξενόρυθμων τυμπάνων .
Ὃλοι οἱ "ἐπίσημοι" Μαραθωνοδρομοῦσαν ὁ καθ'ἓνας στό δικό του Μαραθώνιο καί περίμενε να πάρει τήν δική του πλαστική ἐπιβράβευσι ἀπό τό ἐκτός τόπου, χρόνου καί πραγματικότητας πλῆθος πού ἐκπαιδεύτηκε να ἀπολαμβάνει τό μηδέν περιτυλιγμένο σε ἀστραφτερά περιτυλίγματα...
Εἶχες τήν αἲσθησι ὃτι κανένα ἀφτί δέν εἶχε συναίσθησι τῶν τυμπάνων πολέμου πού κτυποῦν σε ὃλο τόν περίγυρο τῆς χώρας διότι τα ντόπια δήμια κλαπατσίμπανα εἶχαν ἐπιβάλει τήν δική τους ἀτμόσφαιρα.
Παρ'ὃλα αὐτά, σήμερα τά Θεϊκά σημάδια ἦσαν εὐνοϊκά γιά αὐτήν τήν ὓψιστη ὑπόθεσι !
Διότι ὑπῆρξε αὐτός ὁ ταπεινός χῶρος στόν ὁποῖο μία μικρή ὁμαδα, φθάσαμε ἐδῶ και βιώσαμε ψυχικά τόν δικό μας Μαραθώνιο.
Εἶναι ἀπό αὐτούς τούς παλιούς, σάν αὐτόν πού ἒκανε ὁ ἀρχαῖος Ἀθηναῖος γιά να ἀναγγείλει τήν νική κατά τῶν βαρβάρων.
Κι'ἐδῶ εἶναι νίκη! Τά καλά σημάδια ! Να φθάσεις στόν χρόνο σου καί νά διακηρύξεις ὃτι δέν ἒγινες θῦμα τοῦ πνευματικοῦ λιθάργου ἀλλά κρατᾶς ζωντανή μέσα στόν νάρθηκα τῆς ψυχῆς σου αὐτή τήν ἱερή φλόγα τῆς ὑποσχέσεως.
Εἶναι νίκη να πῆγες τήν προηγούμενη ἡμέρα στό κτῆμα σου γιά τίς ἀγροτικές σου ἐργασίες, να κόλησε τό ἀγροτικό σου έργαλεῖο μέσα στόν χείμαρο ἐπειδή οἱ δῆμοι τῆς χώρας ἒχουν δώσει τό βάρος στούς πλαστικούς Μαραθώνιους καί χάρι στήν βοήθεια ἀπό τον νεαρό γείτονα κτηνοτρόφο καί Μαραθωνοδρόμο ὁ ὁποῖος τρέχει με τό κοπάδι του τουλάχιστον δώδεκα ὦρες τήν ἡμέρα, ὂχι μόνον χωρίς ἒπαθλο ἀλλά καί πολλές φορές χωρίς ἀνταμοιβή τοῦ μόχθου του, να ξεκόλησε τό μεταφορικό σου ἐργαλεῖο καί να ἒφθάσες σῶος στήν κατοικία σου !
Ἐκεῖ ἂνοιξα τό ἠλεκτρονικό μου ταχυδρομεῖο καί εἶδα τήν πρόσκλησι για τήν ἱερή τελετή .
Εἶναι νίκη πού ξεκίνησα τό πρωΐ μέσα ἀπό ἐμπόδια, ἀδιέξοδα και τεθλασμένες πού ἐπέβαλαν οἱ κανόνες τοῦ Μαραθωνίου στό Ναύπλιον καί νά κατάφερα να φθάσω νωρίς στόν χῶρο τῆς τελετῆς γιά να προσφέρω ὡς θυμίαμα στούς ἀγωνιστές τό μερίδιο εὐθύνης πού μοῦ ἀντιστοιχεῖ .
Δέν θά πάρω βέβαια βραβεῖο πλαστικό ἀπό κάποιον δήμιο ἀλλά πῆρα ἢδη μεγάλη ψυχική δόνησι ἀπό αὐτές τίς ψυχές πού μᾶς διασφάλισαν τό δικαίωμα να ὀργανώνουμε ἐν μέτρω Μαραθώνιους καί να ἒχουμε τήν δυνατότητα να μήν καλύπτουμε τά τύμπανα τοῦ πολέμου μέ τά φαιδρά τύμπανα τῶν δήμων.
Καί κάθε φορά πού φθάνει ἡ σκέψις μου σ'αὐτήν τήν ἡρωϊκή Μαντώ, πιάνεται ἡ ψυχή μου ἀπό τα ἀρχαίτυπα τῶν σημερινῶν νανίσκων τῆς πολιτικῆς!
Δέν σκέφτομαι τον Κολοκοτρώνη πού τόν φυλάκισαν καθώς καί ὃλους τούς ἂλλους ἀγωνιστές πού εἶχαν ἀνάλογη τύχη, διότι ἡ αἰώνια σφραγίδα πού ἐπιβεβαιώνει τόν ἣρωα, δέν εἶναι τα ἀνώτατα ἀξιώματα, οὒτε ἡ καιροσκοπική δόξα με τήν ὀνοματοδοσία κάποιου δρόμου, ἀλλά τό κάθε μορφῆς σταύρωμα ...
Ἐκεῖ πού πραγματικά ἒχω κολήσει , εἶναι ὁ σατανικός, σκοτεινός, σπιούνικος χωρισμός τῆς Μαντώς ἀπό τόν Δημήτριο Ὑψηλάντη πού σχεδίασαν καί ἐφάρμωσαν αὐτά τά ἂθλια πολιτικά νανοειδῆ ἀρχαίτυπα στῶν ὁποίων τό ἂκουσμα ἡ ἱστορία κλείνει τήν μύτη της ἀπό τήν βρωμερή μπόχα !!!...
Γι'αὐτό, πᾶντα ἰδιαίτερος φόρος τιμῆς στήν ἡρωΐδα, μαζί με τά ἀδίκως ἀγέννητα παιδιά της!!!
