Στοιχεῖο πού καθορίζει τήν πορεία τῆς
ζωῆς, εἶναι ἡ μνήμη. Θυμᾶσαι τά αἲτια τοῦ ἀτυχήματος
καί προσέχεις μήν ἐπαναληφθεῖ...
Ἒχουμε μνήμη σε ἀτομικό ἐπίπεδο πού
καταγράφεται αὐτόματα στόν ἐγκέφαλο ὡς ἡ ἀτομική
μας ἱστορία, ἀλλά καί μνήμη σε συλλογικό ἐπίπεδο
πού καταγράφεται ὡς ἱστορία ἢ μυθολογία καί
ἡ ὁποία ἀπαιτεῖ εἰδικές διεργασίες ἢ μηχανισμούς
γιά να καταγραφεῖ.
Ἡ ἱστορία ἀναφέρεται σε συγκεκριμένα
γεγονοτα πού συνέβησαν σε συγκεκριμένους χρόνους.
Διότι ἒχουμε καί τήν μυθολογία ἡ ὁποία ἀναφέρεται
σε πράγματα πού μπορεῖ μέν να μοιάζουν φανταστικά,
ἀλλά ἒχουν μία ἐσωτερική λογική ἡ ὁποία μέ
τήν μοφή τοῦ μύθου, ὂ,που μῦθος = λόγος, ἢ εὐρύτερα
λογική, θέλουν να στείλουν ζωτικά μηνύματα
στίς κοινωνίες τῶν ἀνθρώπων καί τά ὁποία ἒχουν
τίς ρίζες τους σέ ἀπώτερα περιστατικά τοῦ παρελθόντος.
Δέν ἒχει σημασία ἂν ἡ ἱστορία τῆς Βαβέλ
ἀνάγεται στήν ἁπλῆ ἱστορία ἢ στόν μῦθο.
Σημασία ἒχει ὃτι στέλνει ζωτικά μηνύματα
στήν ἀνθρωπότητα μέσα ἀπό τήν ἁπλῆ ἐξήγησι
τῆς φιλοσοφίας τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου.
Διότι ὁ ἂνθρωπος ρέπει πρός τήν ἐξέληξι
μέσα ἀπό μία πορεία ἐγωϊσμοῦ πού θέλει να φθάσει
τόν Θεο καί βρίσκει ἐμποδιο ἀκριβῶς στά παράγωγά του τα ὁποῖα τόν μονώνουν ἀπό τούς ὑπόλοιπους ἀνθρώπους μέ ἀποτέλεσμα νά ὑπονομεύεται τό ζωτικό πνεῦμα τῆς κοινωνίας .
Ἒχει χάσει ἒτσι τήν ἐπικοινωνία με τούς συνανθρώπους του. Τήν κοινή γκῶσσα.
Ἒχει χάσει ἒτσι τήν ἐπικοινωνία με τούς συνανθρώπους του. Τήν κοινή γκῶσσα.
Μέ τήν λέξι πολυγλωσία, δέν ἒννοεῖται
οἱ πολλές γλῶσσες, ἀλλά οἱ πολλές ἀπόψεις οἱ
ὁποῖες ξεκινοῦν ἀπό τήν ὑπερηφάνεια καί ὑπεροψία
τῶν γραμματισμένων ὡς τήν βεβαιότητα γιά τήν κατοχή τῆς ἀλήθειας τῶν ἡλιθίων καί οἱ ὁποῖες διαταράσσουν τήν συνύπαρξι τῶν
ἀνθρώπων, ὁδηγοῦν στόν κοινωνικό ἐκφυλισμό καί στήν αὐτοδιάλυσι ἢ καταστροφή ἀπό ξένες ἐπεμβάσεις .
Αὐτό τό ἢξεραν στίς ἀρχαῖες κοινωνίες
γι' αὐτό οἱ ἂθρωποι τῆς σκέψεως καί τῆς ἠθικῆς
πού ἒδρασαν ὡς φιλόσοφοι, προσπαθοῦσαν πᾶντα
να στήνουν κοινή γλῶσσα ἐπικοινωνίας, εἲτε
μέσα ἀπό τά δελφικά παραγγέλματα, εἲτε μέσα
ἀπό τήν νομοθεσία.
Τά πρῶτα, ἀποτελοῦσαν τήν παιδεία τῶν
πολιτῶν καί ἡ ὁποία παιδεία περιοριζόταν στήν
παραγωγική σκέψι καί ὂχι στήν σαβούρα τῶν ἂχρωμων
καί ἀνούσιων πληροφοριῶν τῆς σημερινῆς ἐποχῆς.
Ἂς σκεφτοῦμε πόσο χρόνο χρειαζεται
κάποιος να παιδευτεῖ στό "γνῶθι σ' αὐτόν" , στό
να γνωριζει τόν ἑαυτόν του, ἢ στό “μηδέν ἂγαν”
πού ταυτίζεται μέ τό μέτρον τό ὁποῖο εἶναι τό
“μέτρον ἂριστον”, διότι γνώριζαν τα δεινά πού
προέρχονται ἀπό τήν ὑπερβολή!.
Ἀλλά και μέσα στήν νομοθεσία, φοβόντουσαν
οἱ Ἀθηναῖοι αὐτούς πού εἰσάγουν "καινά δαιμόνια"
, δηλαδή νέες ἀπόψεις πού θα μποροῦσαν να διαταράξουν
τήν κοινωνική συνοχή καί ἡ ὁποία νομοθεσία
σκότωσε τόν Σωκράτη ἀλλά τελικά δέν κατάφερε
να σώσει τήν κοινωνια ἀπό τούς αἰώνια παρόντες
καιροσκόπους δημαγωγούς, τούς καταστροφεῖς
τῶν κοινωνιῶν.
Τά πράγματα λοιπόν δέν εἶναι ἁπλᾶ στήν
ζωή . Το παράδειγμα μέ τούς συντρόφους τοῦ Ὁδυσσέα
στήν χώρα τῶν Λωτοφάγων, δείχνει αὐτή τήν πλευρά
τοῦ χωρίς ὁράματα και προβληματισμους ἀνθρώπου,
αὐτοῦ πού ὑποβιβάζει τόν ἑαυτό του στήν τάξι
τῶν ζώων.
Ἡ ἂλλη πλευρά, ἀποτελεῖ ἓναν στῖβο ὃ,που
ὁ καθ΄ἓνας ὀφείλει να καλλιεργεῖ διαρκῶς
τήν ἀναλογη ἀθλητική συμπεριφορά.
Διότι οἱ ἀθλητές εἶναι καί κωπηλάτες
ἢ κυβερνῆτες στό πλοῖο πού λέγεται πολιτεία.
Καί ἐπειδή τό πλοῖο εἶναι προορισμένο
γιά ταξείδια, ὃλο τό πλήρωμα ὀφείλει νά ἒχει
ψυχική, σωματική ἐπάρκεια καί συντονισμό γιά
τίς δύσκολες περιόδους τοῦ ταξειδιοῦ .
Οἱ πολλές φωνές πού στήν σημερινή γλῶσσα
ἒχουν καθιερωθεῖ ὡς χρήσιμη πολυφωνία καί
ὃ, που ἀπόδέκτης τῆς καθεμιᾶς φωνῆς εἶναι αὐτός
πού τήν παράγει, εἶναι βέβαιο ὃτι θά ὁδηγήσουν
τό πλοῖο στόν βυθό καί ἀπό τό πλήρωμα ἂλλοι
θα παρασυρθοῦν μαζί του ἑνῶ ἂλλοι θα καταλήξουν
ναυαγοί στά κύματα.
Αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια .
Αὐτή πού ξεχωρίζει ἀπό τίς πολλές οἱ
ὁποῖες ὁδήγησαν στήν μόνωσι καί στόν φανατισμό.
Καί τα δύο μαζί στοιχεῖα ὁδήγησαν στήν ψυχρότητα,
στόν συλλογικό ὂλεθρο ἢ στήν διαρκῆ δυστυχία.
Τί δέν κατάλαβες λοιπόν φίλε κατ΄ὸνομα
δυστυχῶς συμπολίτη ;
Διότι ὁ συμπολίτης εἶναι σχέσις ἱερή
πού σημαίνει κοινή πορεία μπροστά στά προβλήματα,
στούς κινδύνους ἢ στίς ἀπολαβές .
Σημαίνει κοινή γλῶσσα ἐπικοινωνιας
πού νά εἶναι ἁπλῆ, ταπεινή, τίμια καί κατανοητή
ἀπό τόν καθ ἓναν.
Δηλαδή αὐτήν πού άποτελεῖ μοναδική
ἀπάντησι στό φαινόμενο τῆς Βαβυλώνιας πολυγλωσίας
τήν ὁποία προβάλλουν και ὡς "προοδευτική"
πολυφωνία στά θύματά τους ὃλοι αὐτοί οἱ ἀλαζόνες Ψευτοθεοί
πού κατάφεραν να στήσουν τήν σύγχρονη Βαβέλ.
Μάθε λοιπόν ὃτι ἀπό αὐτή τήν διάλυσι
καί καταστροφή πού ἐπιβάλλει ἡ Βαβέλ, τήν λύσι
θα τήν βρεῖς μόνον ὃταν ἁπλώσεις το χέρι στόν
"ἰδεολογικό σου ἀντίπαλο" ὃσο ἀκραῖος καί
ἂν σοῦ φαίνεται ὃτι εἶναι ...
Διότι γιά νά εἶναι άκραῖος, σήμαίνει
ὃτι κι' ἐσύ ἒχεις ἀπομακρινθεῖ ἀναλογα ἀπό
αὐτόν...
Ἀλλά σέ ἀπασχόλησε νά ψάξεις τό ἐνδεχόμενο
μέ τόν ἀκραῖο “ἀντίπαλο” νά εἶσαι ἀφάνταστα
κοντά καί μέ αὐτόν πού θεωρεῖς κοντινό σου, νά
ἀπέχεται μεταξύ σας ὃσο ἡ ἡμέρα μέ τήν νύχτα
;...
Διότι αὐτά συμβαίνουν στήν κάθε
Βαβέλ ὃ,που οἱ ἂνθρωποι ἒχασαν τήν κοινή γλῶσσα
ἐπικοινωνίας τους...
Οἱ καιροί δέν μᾶς πιστώνουν με
ἀναβολές διότι τό ἐθνικο καί παγκόσμιο βαρομετρικό
προβλέπει ἰσχυρές καταιγίδες στίς ὁποῖες
θα βρεθοῦμε ἀπροετοίμαστοι.
Σπᾶμε τίς προκαταλήψεις καί ἀνοίγουμε
καλόπιστο διάλογο, μέ κάθε φωνή. Ἀκραῖα, μεσαῖα,
κοντινή.
Ὂχι με βάσι τό μολισμένο ἀπό ἀνίατες
ἀρώστιες παρελθόν πού μπερδεύει τήν μεταξύ
μας ἐπικοινωνία, ἀλλά μέ τό ζωτικό μέλλον.
Διοτι τό παρελθόν αὐτό ἀνήκει σέ γνήσιους
μελετητες τῆς ἱστορίας καί μόνον.
Καθημερινά λοιπόν στό ΔΗΜΟΣ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ,
ἢ με διαφορετικό τρόπο ἀναζητήσεως στό www.dermatas.blogspot.com θά βροῦμε τρόπους γιά μια
συλλογικη ἐθνική πορεία πού θα ἀποτελέσει
τήν δραστική ἀπάντησι στά ἐπείγοτα μηνύματα
τῶν καιρῶν .
