ΔΗΜΟΣ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011

Ἀσέβεια καί Ὓβρις


ΑΣΕΒΕΙΑ ΚΑΙ ΥΒΡΙΣ
(Παναγιώτης Δερματς)

       Στήν  πόλι τν θηνν, στήν  ρχαία γορά, νάμεσα στά παλαιά  καί στά σύγχρονα ερά, πάρχει κάποιος χρος μέ διαίτερα ερή σημασία.
       Ἀρχικά, ταν βωμός τν Δώδεκα θεν. λλά πειδή κε κατέφευγαν καί  εὓρισκαν  συλο ο καταδιωκόμενοι πό τίς ρχές θηναοι, νομάστηκε ργότερα βωμός το θεο λέου.
       Κανένας νόμος νθρώπινος καί καμμία άνθρώπινη ξουσία, δέν μποροσαν να παραβιάσουν τόν θεϊκό νόμο το λέους, διότι ατό θεωροσαν ο ρχαοι τι θα προκαλοσε τήν θεϊκή ργή ποία θά ποδιδόταν ναντίον τς πολιτείας και τν πολιτν μέ τήν  Νέμεσι. Τήν πόδοσι δηλαδή τς θεϊκς δικαιοσύνης.
       Ἀνάλογα στήν Σπάρτη,  να περιστατικό που ναφέρεται στήν στορία, εναι μέ τον βασιλέα Παυσανία.
       Ατός πρωτεργάτης τς νίκης κατά τν Περσν, κατηγορήθηκε ργότερα πό τούς πολιτικούς του ντιπάλους  τι διαπραγματευόταν με τούς Πέρσες να τούς πουλήση  τήν πατρίδα του.
       Ἂν καί ο κατηγορίες δέν πεδείχθησαν, γεγονός που δέν εναι το ζητούμενο γι΄ατή τήν μικρή ναφορά, μπροστά στόν κίνδυνο να τόν θανατώσουν ο φοροι, κατέφυγε στον ναό το Χαλκιοίκου ς κέτης.
       Ἐκε, δέν μποροσαν να παραβιάσουν τό ερό συλο καί κτισαν τίς θύρες το ναογιά νά πεθάνη πό σιτία.
        Βέβαια ργότερα, ο ερές ρινύες βασάνισαν τούς Σπαρτιάτες καί προσπάθησαν να ξιλεωθον με χάλκινες προσφορές πρός τόν Θεό.
       Στήν βάρβαρη  ἐποχή τν πολιορκιτν τς Κωνσταντινουπόλεως, ἀναρίθμητοι  χριστιανοί εχαν καταφύγει ς κέτες στόν ερό Ναό τής γίας το Θεο Σοφίας.
       Ἀλλά ο βάρβαροι, δέν καταλαβαίνουν πό ερούς νόμους καί παραδόσεις. τσι, σύμφωνα με τίς μαρτυρίες τν στορικν τς ποχς, κατεσφάγησαν λοι.
       Τώρα τό μεγάλο ρώτημα εναι. Μέ ποιά ποχή μοιάζει περισσότερο σύγχρονη ποκαλούμενη λληνική πολιτεία ; Μέ ατήν τν ρχαίων λλήνων, μέ ατή τν βάρβαρων πολιορκιτν τς Κωνσταντινουπόλεως;
       Τήν πάντισι τήν δωσε προχθές μέ τήν πέμβασι τς κατασταλτικς  ξουσίας μέσα στόν ερό χρο το γίου Παντελεήμονα.
       Καί πρξε τόση βαρβαρότης, σο τό μέγεθος τς παχυδερμικς νευθυνότητας τς πολιτικς ξουσίας ποία δέν νοιωσε τίποτα να τήν βαραίνη ...Καμμία συγνώμη, καμμία παραίτησις, καμμία εὐθιξία !
       Ἒτσι το μόνο πού τῆς ἀπέμεινε, εἶναι νά εἰσπραξη τήν Θεϊκή Νέμεσι ἡ ὁποία ὂσο περισσότερο ἀργήσει τόσο περισσότερο ἀνελέητη θα εἶναι...