Ἀσέβεια καί Ὓβρις

ΑΣΕΒΕΙΑ ΚΑΙ ΥΒΡΙΣ

(Παναγιώτης Δερματᾶς)

       Στήν  πόλι τῶν Ἀθηνῶν, στήν  Ἀρχαία Ἀγορά, ἀνάμεσα στά παλαιά  καί στά σύγχρονα ἱερά, ὑπάρχει κάποιος χῶρος μέ ἰδιαίτερα ἱερή σημασία.

       Ἀρχικά, ἦταν ὁ βωμός τῶν Δώδεκα θεῶν. Ἀλλά ἐπειδή ἐκεῖ κατέφευγαν καί  εὓρισκαν  ἂσυλο οἱ καταδιωκόμενοι ἀπό τίς ἀρχές Ἀθηναῖοι, ὀνομάστηκε ἀργότερα βωμός τοῦ θεοῦ Ἐλέου.

       Κανένας νόμος ἀνθρώπινος καί καμμία άνθρώπινη ἐξουσία, δέν μποροῦσαν να παραβιάσουν τόν θεϊκό νόμο τοῦ ἐλέους, διότι αὐτό θεωροῦσαν οἱ ἀρχαῖοι ὃτι θα προκαλοῦσε τήν θεϊκή ὀργή ἡ ὁποία θά ἀποδιδόταν ἐναντίον τῆς πολιτείας και τῶν πολιτῶν μέ τήν  Νέμεσι. Τήν ἀπόδοσι δηλαδή τῆς θεϊκῆς δικαιοσύνης.

       Ἀνάλογα στήν Σπάρτη,  ἓνα περιστατικό που ἀναφέρεται στήν ἱστορία, εἶναι μέ τον βασιλέα Παυσανία.

       Αὐτός ὁ πρωτεργάτης τῆς νίκης κατά τῶν Περσῶν, κατηγορήθηκε ἀργότερα ἀπό τούς πολιτικούς του ἀντιπάλους  ὃτι διαπραγματευόταν με τούς Πέρσες να τούς πουλήση  τήν πατρίδα του.

       Ἂν καί οἱ κατηγορίες δέν ἀπεδείχθησαν, γεγονός που δέν εἶναι το ζητούμενο γι΄αὐτή τήν μικρή ἀναφορά, μπροστά στόν κίνδυνο να τόν θανατώσουν οἱ ἒφοροι, κατέφυγε στον ναό τοῦ Χαλκιοίκου ὡς ἱκέτης.

       Ἐκεῖ, δέν μποροῦσαν να παραβιάσουν τό ἱερό ἂσυλο καί ἒκτισαν τίς θύρες τοῦ ναοῦ γιά νά πεθάνη ἀπό ἀσιτία.

        Βέβαια ἀργότερα, οἱ ἱερές Ἐρινύες βασάνισαν τούς Σπαρτιάτες καί προσπάθησαν να ἐξιλεωθοῦν με χάλκινες προσφορές πρός τόν Θεό.

       Στήν βάρβαρη  ἐποχή τῶν πολιορκιτῶν τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἀναρίθμητοι  χριστιανοί εἶχαν καταφύγει ὡς ἱκέτες στόν ἱερό Ναό τής Ἀγίας τοῦ Θεοῦ Σοφίας.

       Ἀλλά οἱ βάρβαροι, δέν καταλαβαίνουν ἀπό ἱερούς νόμους καί παραδόσεις. Ἒτσι, σύμφωνα με τίς μαρτυρίες τῶν ἱστορικῶν τῆς ἐποχῆς, κατεσφάγησαν ὃλοι.

       Τώρα τό μεγάλο ἐρώτημα εἶναι. Μέ ποιά ἐποχή μοιάζει περισσότερο ἡ σύγχρονη ἀποκαλούμενη Ἑλληνική πολιτεία ; Μέ αὐτήν τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων, ἢ μέ αὐτή τῶν βάρβαρων πολιορκιτῶν τῆς Κωνσταντινουπόλεως;

       Τήν ἀπάντισι τήν ἒδωσε προχθές μέ τήν ἐπέμβασι τῆς κατασταλτικῆς  ἐξουσίας μέσα στόν ἱερό χῶρο τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονα.

       Καί ὑπῆρξε τόση βαρβαρότης, ὃσο τό μέγεθος τῆς παχυδερμικῆς ἀνευθυνότητας τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας ἡ ὁποία δέν ἒνοιωσε τίποτα να τήν βαραίνη ...Καμμία συγνώμη, καμμία παραίτησις, καμμία εὐθιξία !

       Ἒτσι το μόνο πού τῆς ἀπέμεινε, εἶναι νά εἰσπραξη τήν Θεϊκή Νέμεσι ἡ ὁποία ὂσο περισσότερο ἀργήσει τόσο περισσότερο ἀνελέητη θα εἶναι...