ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΙ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ ;

(Παναγιώτης Δερματάς.
Υποψήφιος Δημοτικός σύμβουλος με τον συνδυασμό
Δυνατή Ερμιονίδα)

www.dermatas.blogspot.com

Ο δήμος, αποτελεί μία μικρή πολιτεία. Αποτελεί την μικρογραφία του ίδιου του κράτους.

Η ουσία και ο σκοπός της πολιτείας, είναι ο πολίτης. Αυτός, μέσα στα περιορισμένα τοπικά όρια του δήμου, ονομάστηκε δημότης.

Είναι αδιανόητο λοιπόν να υπάρχει πολιτεία χωρίς πολίτες και δήμος χωρίς δημότες .

Και όμως, αυτό πού η λογική, η ιστορία και ο χρόνος έχουν αποδείξει ως αδιανόητο, σήμερα το έχουν κάνει πραγματικότητα!

Έχουμε δηλαδή πολιτεία χωρίς πολίτες και δήμους χωρίς δημότες!

Ο πολίτης πολιτευόταν σε όλη του την υγιή ιστορική διαδρομή, ενώ σήμερα εξουσιοδοτεί με απεριόριστα δικαιώματα κάποιους να πολιτεύωνται για λογαριασμό του ! Ο ίδιος έμεινε να απολαμβάνη την ησυχία και την ασφάλεια που του παρέχουν όλοι αυτοί, θανάσιμο έγκλημα σύμφωνα με τους ιστορικούς μας φιλόσοφους!

Αλλά ιδού οι καρποί των μόχθων του. Τα πλαίσια μέσα στα οποία τον έριξαν οι εξουσιοδοτημένοι του εκπρόσωποι, πλαίσια με πολλές διαστάσεις, τοπικές και ευρύτερες.

Πρώτο και κύριο θύμα το περιβάλλον που δολοφονείται με ταχύτατους ρυθμούς και με συνέπειες που ξεσπούν βίαια πάνω στην ψυχική και σωματική μας υγεία με ρυθμούς μαθηματικής προόδου, όσο προχωρά ο χρόνος.

Δεύτερο θέμα είναι τα σοβαρά οικονομικά, κοινωνικά και εθνικά προβλήματα, τα οποία απορρέουν από μακροχρόνιους κεντρικούς σχεδιασμούς, στους οποίους σχεδιασμούς γίναμε συμμέτοχοι ή αποδέκτες, επειδή μας στράβωσαν στο ψέμα και κολάκεψαν τα κατώτερα συναισθήματά μας.

Τρίτον και ποιο επίκαιρο, τα δολοφονικά μνημόνια που υπέγραψαν με τρόπους σκοτεινούς και αδιαφανείς, με βάσι το Αγγλικό δίκαιο, με τα οποία δολοφονούν τους Έλληνες και τους ληστεύουν από τον δημόσιο και ιδιωτικό πλούτο .

Στο θέμα του περιβάλλοντος, η άλλοτε όμορφη επαρχία, αντί να διεισδύσει στην παγκόσμια οικονομία, παραγωγικά και με την δική της αγνή δυναμική, μέσα στην οποία δυναμική περιλαμβάνεται και ο πολιτιστικός μας πλούτος, καταντά καθημερινώς τοπίο σεληνιακό από κατεστραμμένες και ιδιωτικοποιημένες παραλίες, από παράνομες εκχερσώσεις, από πληγωμένα βουνά, από άναρχη δόμησι, από την σφραγίδα των μικροπρεπών συμφερόντων σε κάθε εικόνα του χώρου μας, από πάσχον συγκοινωνιακό και αγροτικό οδικό δίκτυο, στοιχεία τα οποία μας παρουσιάζουν ως ανάπτυξι !

Αλλά αυτή η ανάπτυξις, δεν είναι τίποτε άλλο από άνθρακες … κοινώς κάρβουνα !

Διότι μέσα στα κάρβουνα και μάλιστα τα αναμμένα, ζεί σήμερα ο Έλληνας πολίτης.  Ο οποίος βλέπει την ατομική του οικονομία να καταρρέει, την ατομική ανασφάλεια να τον πολιορκεί, την ανεργία, το άγχος των νέων και την πρωτοφανή στα υποτιθέμενα κοινοβουλευτικά χρονικά ταπείνωσι της προσωπικότητας του από ένα διεφθαρμένο και φαύλο πολιτικό σύστημα.

Συνθλίβεται σήμερα ο Έλληνας σε όλα τα μέτωπα και δεν βλέπει λύσι των προβλημάτων του . Διότι το σχέδιο είναι δομημένο από χρόνια με τέτοιο τρόπο ώστε να διασφαλίζει τον σκοπό του.

Λογικά, θα περίμενε κάποιος, να απαντούσε η κοινωνία ενωτικά και με πρόγραμμα σε όλους αυτούς τους δολοφονικούς σχεδιασμούς.

Δεν απάντησε όμως το σύνολο ούτε στο κλείσιμο της τοπικής βιοτεχνίας, ούτε στις παράλογες και εξοντωτικές φορολογήσεις οι οποίες προκάλεσαν τον πόνο του μαγαζιάτορα, ούτε στις παράλογες και εξοντωτικές ποινές τις οποίες επιβάλλουν στους πολίτες αυτοί οι οποίοι δεν είναι τόσο καθαροί για να γίνουν τιμητές της τάξεως και του νόμου, ούτε στον πόνο τού Έλληνα ανέργου, ούτε στις εγκληματικές φυλακίσεις έντιμων πολιτών για χρέη τους οποίους ρίχνουν στα κάγκελα για να πάρουν ως αμοιβή την φυματίωσι, ούτε στις παράλογες χρεώσεις του ηλεκτρικού και στα δολοφονικά χαράτσια πού στέλνουν μέσω αυτού, ούτε στο γεγονός ότι κάθε μέρα βάζουν ψηλά των πήχη των χρεών σου και των υποχρεώσεών σου για να μην μπορείς να τον φθάνεις με αποτέλεσμα να θεωρείσαι «παράνομος» και να ποδοπατείσαι από το άθλιο σύστημά τους, ούτε πουθενά.

Ο λόγος πού δεν απάντησε η κοινωνία είναι ότι οι συντονιστές της κοινωνικής της δυναμικής, δεν εμπνέουν την εμπιστοσύνη των πολιτών .

Οι τρείς βασικοί παράγοντες οι οποίοι όφειλαν να υπερασπιστούν πρακτικά, ενωτικά και παραγωγικά τα κοινωνικά δικαιώματα,  είναι η Τοπική Αυτοδιοίκησις,  ο συνδικαλισμός και τα επιμελητήρια.

Και οι τρείς λοιπόν απόντες! Διότι από χρόνια είχαν σχεδιαστεί να λειτουργήσουν έτσι που να εξυπηρετείται η μεγάλη σκοπιμότητα ή οποία σήμερα αποκαλύπτεται.

Συνέπεια όλων αυτών ή φυγή από την ζωή, με τρόπο άμεσο – αυτοκτονίες- ή έμμεσο, δηλαδή οι φυσικές και ψυχολογικές ασθένειες .

Διότι το σύνολο, έχει πειστεί από χρόνια ότι συμφέρον σου είναι μόνον αυτό πού σου διασφαλίζει την ανεσι μέσα στο ατομικό σου κάστρο… Από κεί, δεν αισθάνθηκες ποτέ την φωτιά πού κατέκαιε το κάστρο του γείτονα σου !...

Μέσα στο ατομικό σου καταφύγιο, έζησες την ψεύτικη μαγεία πού σού έδειξε ο διάβολος μέσα από το κουτί και δεν άκουσες τους «κρότους των μαστόρων» πού σε έκλειναν από τον κόσμο και για τους οποίους σού φώναζε ο μεγάλος μας ποιητής Καβάφης τον οποίον αγόρασες για να δείξεις ότι είσαι  in, αλλά έχεις φυλακίσει σε μια γωνιά της πολυτελούς σου βιβλιοθήκης !

Είναι επείγον λοιπόν, να απαλλαγούμε από τα θανατηφόρα βαρίδια του ατομισμού πού καλλιέργησε η κομματική ψώρα και να σκεφτούμε συλλογικά . Διότι όπως και να το κάνουμε, η είσοδος στην τάξι, στην ασφάλεια και στην πραγματική πρόοδο, περνά αναγκαστικά από την θύρα των διπλανών μας.

Σε μία κοινωνία, δεν υπάρχουν στεγανά μεταξύ των ανθρώπων . Ή όλοι μαζί προοδεύουν, ή όλοι μαζί πέφτουν στο κενό.

Ο παράδεισος του καθ΄ενός, έφθασε να αποτελεί κόλασι για τον άλλον, την οποία κάναμε κοινό κτήμα με διαρκή θύματα και καθημερινά μας βασανιστήρια.

Οι άνθρωποι μεγαλούργησαν στην συλλογικότητα και διαλύθηκαν όταν κλείστηκαν στα κάστρα του ατομισμού τους. Μας το φωνάζουν αυτό οι αρχαίοι μας φιλόσοφοι και όλη μοναδική σε εμπειρίες Ελληνική ιστορία την οποία γι΄αυτόν ακριβώς τον λόγο αποβάλλουν συστηματικά από τα σχολεία, ή την θάβουν μέσα στους σωρούς των σκουπιδιών με τα οποία πνίγουν τους νέους.

Φώναζαν οι θεμελιωτές των δημοκρατικών μας θεσμών ότι μία κοινωνία διοικείται κακώς, όταν άρχοντες εγκαθίστανται από τις φατρίες . Σήμερα δηλαδή οργανωμένα συμφέροντα.

Με αυτό το πνεύμα λοιπόν, οι εκλογές για την ανάδειξι των εκπροσώπων του λαού, δεν έχουν νόημα άλλο από την κοινωνική διάσπασι του και την επικράτησι των οργανωμένων συμφερόντων.

Συνέπεια όλων αυτών, τα σημερινά μας δεινά !

Αλλά ο σκεφτόμενος άνθρωπος όταν βάλλεται από παντού, ή κάνει την υπέρβασί του, τήν επανάστασι του, ή αφήνεται στο ρεύμα με συνέπεια να χαθεί στην δύνη του.

Με δεδομένα λοιπόν όλα αυτά, οφείλουμε να σπάσουμε όλες τις φυτεμένες στο μυαλό μας προκαταλήψεις απέναντι σε ανθρώπους πού έτυχε λόγω της συλλογικής μας πνευματικής αρρώστιας, να βρεθούμε σε «αντίπαλα» κομματικά στρατόπεδα. Να δούμε τι θετικό κουβαλά ο καθ΄ένας και να το συνδράμουμε συλλογικά.

Διότι η κοινωνία ως σύνολον αποτελεί μία μεγάλη δεξαμενή από δύναμι και δημιουργικότητα. Αποτελεί μία μεγάλη δυναμική.

Σκοπός μας, μέσα από ένα νέο όραμα, είναι να αναπτύξουμε αυτές τις πρωτοβουλίες οι οποίες θα απελευθερώσουν από τον αποκλεισμό αυτή την δυναμική.

Ο δήμαρχος με το συμβούλιο, δεν είναι απλά εκτελεστικά όργανα, ή «τοπικοί άρχοντες» όπως θέλουν να τους ονομάζουν . Είναι οι συντονιστές της κοινωνικής δυναμικής με αρχισυντονιστή τον δήμαρχο.

Και για να παίξει ο δήμαρχος αυτόν τον ιερό δημιουργικό ρόλο, οφείλει να είναι πρόσωπο άμεπτο, πού να μην έχει μπλέξει σε σκοτεινά κυκλώματα και σε υπόγειες συναλλαγές, ώστε έτσι να επισύρει τον γενικό σεβασμό.

Θα έπρεπε λοιπόν ο νομοθέτης που νομοθετεί την ώρα που ο υποτιθέμενος πολίτης τον παρακολουθεί και τον ελέγχει, να είχε νομοθετήσει την διασφάλισι του γενικού σεβασμού απέναντι στο πρόσωπο που θα εκπροσωπήσει την κοινωνία  συνολικά, μέσα από κανόνες γνήσιας αξιοκρατίας καθώς και με την υποχρέωσι στην απόλυτη διαφάνεια.

Αυτός είναι ο γνώμονας των προσωπικών μου επιλογών και όχι οι αρρωστημένες κομματικές ιδεοληψίες.

Δεν έχουμε όμως άλλη επιλογή σήμερα από το να πορευτούμε μέσα από το υπάρχον σύστημα.

Αυτό που έχουμε ως επιλογή, είναι να έχουμε πάντα γέφυρες ανοικτές για πραγματικό έντιμο διάλογο με όσους έτυχε να βρεθούμε λόγω των πάρα πάνω συνθηκών σε διαφορετικά στρατόπεδα και οι οποίοι διακατέχονται από ήθος και αρετές.

Πάνω σ΄αυτό,  ζωτικό χρέος της κοινωνίας είναι να απομονώνει όσους είναι ανάξιοι των περιστάσεων, με μόνη ικανότητα νά μεταφέρωνται ως σκοτεινές σκιές που προσπαθούν να μαυρίσουν τις αδιάπλαστες συνειδήσεις .

Με όσους έχουν την αίσθησι των κοινών συμφερόντων, των συλλογικών δικαίων και της αλήθειας, είναι βέβαιο ότι θα αποτελέσουμε  ένα ευγενές άθροισμα , το εμείς. Έτσι, για να δικαιώσουμε τον Άγιο Γιάννη τον Μακρυγιάννη !

Επαναλαμβάνω ότι οι κοινωνίες γεννώνται μέσα από το εμείς και πεθαίνουν μέσα στο εγώ !...

Συνεπώς, αυτοί πού χώρισαν τους ανθρώπους στο εμείς οι καλοί και εσείς οί κακοί, έχουν διαπράξει βαρύτατο έγκλημα .

Για να ολοκληρωθεί το έγκλημα, του έδωσαν και θεσμική διάστασι την οποία κάθε φορά έντυναν με ιερά ονόματα της ιστορίας μας, όπως ήταν ο Καποδίστριας και ο Καλλικράτης.

Τά θεσμικά πλαίσια, δεν μπορούμε βέβαια αυτήν την στιγμή να τα αλλάξουμε . Αυτό πού μπορούμε να αλλάξουμε είναι να κάνουμε την πνευματική μας υπέρβασι για έναν δημιουργικό διάλογο με όλους τους δημότες και με όλους τους εκπροσώπους στον νέο δημοτικό συμβούλιο που θα προκύψει.

Όλες αυτές οι σκέψεις, αποτελούν δικά μου βιώματα τα οποία εμπλουτίζονται διαρκώς από ανάλογα, ηθικού κύρους βιώματα των συμπολιτών μου.

Η διαδρομή μου : Διετέλεσα κοινοτάρχης επί 12 χρόνια στο Ηλιόκαστρο. Αντιπροσώπευσα επί μία τετραετία την Τ.Α. της Ερμιονίδος στο συνδικαλιστικό όργανο σε επίπεδο νομού και παρουσίασα εισηγήσεις για χρόνια προβλήματα τα οποία ακόμη πλανώνται βασανιστικά στην κοινωνία. Υπήρξα ιδρυτικό στέλεχος του Συνδέσμου Ξενοδοχοϋπαλλήλων της Ερμιονίδος και αντιπροσώπευσα το εργατικό Κέντρο Ναυπλίου σε δύο συνέδρια της ΓΕΣΕΕ. Πολιτεύτηκα σε δύο χώρους με εκ διαμέτρου αντίθετες θέσεις με βάσι την κατασταλαγμένη μου άποψι ότι τις θέσεις τις καθορίζει το ήθος και όχι οι κομματικές διακηρύξεις τις οποίες επρόδωσαν οι εννέα στους δέκα !.. Αυτοί οι μοναδικοί πού αξίζουν τον σεβασμό μας, είναι αυτοί πού δεν πρόδωσαν το ήθος και τις αρετές τους.  οι οποίοι δυστυχώς είναι διασκορπισμένοι στα διάφορα στρατόπεδα και τους οποίους οι διάφορες κομματικές ιδεοληψίες απέκλεισαν με τείχη για να ακινητοποιήσουν την δημιουργική τους δυναμική μέσα από την ενότητα.

Ήταν ζωτικό για τους εξουσιαστές αυτής της χώρας να μην επικοινωνούν μεταξύ τους όλοι αυτοί οι πολίτες, γι΄αυτό διαμόρφωσαν τον θεσμό της Τ.Α. σε πλαίσια διχαστικά. Δηλαδή σε κάθε κοινωνία να κατεβαίνουν διχασμένοι οι άνθρωποι σε συνδυασμούς.

Σκεφτείτε, πόσο πρακτικό θα ήταν αν είχαμε ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο για τον κάθε τόπο. Στο ένα μέρος του οι υποψήφιοι δήμαρχοι και στο άλλο οι δημοτικοί σύμβουλοι, με σύστημα υποχρεωτικής πολυσταυρίας .

Σκεφτείτε, με την σημερινή πολυδιάσπασι, πόσοι χρήσιμοι και δημιουργικοί συμπολίτες απενεργοποιούνται από τα κοινά!

Και ακριβώς εδώ θα γίνει η υπέρβασις !

Αυτό έκανα ως κοινοτάρχης, αυτό πρυτανεύει μέσα στις τάξεις του συνδυασμού μου πού μού αποκάλυψε ενιαίες σκέψεις, δηλαδή ιδεολογική αμοιβαιότητα.

 Δεν θεωρώ βέβαια ότι πρέπει να καταπιαστώ με λεπτομέρειες γύρο από τα τρέχοντα καθημερινά προβλήματα πού έχουν σχέσι με την ποιότητα ζωής μέσα στα όρια του δήμου. Μ’αυτές, ασχολείται η ομάδα εργασίας του υποψήφιου δημάρχου και η οποία δέχεται και αξιοποιεί τις εισηγήσεις όλων, υποψηφίων συμβούλων αλλά και ενεργών πολιτών .

Αυτό πού έχω να πώ είναι ότι κάθε πρόβλημα είναι κάτι σαν την φωτιά η οποία όπως ξέρουν οι πυροσβέστες, δεν κτυπάται στις φλόγες αλλά στην εστία …

Και η εστία των πάντων, είναι η παιδεία.

Στα πλαίσια τα επιτρεπτά, ο δήμος οφείλει να μπεί στους χώρους της παιδείας και να καλύψει με έπαθλα όλες τις δραστηριότητες οι οποίες έχουν σχέσι με ιστορία, Ελληνική φιλοσοφία, πολιτιστικό και φυσικό περιβάλλον, με εκλαϊκευσι των γνώσεων και της παραγωγικής σκέψεως των μαθητών, ώστε να τις μελετούν οι γονείς και όλοι οι δημότες.

Τά γυμναστήρια και ο αθλητισμός είναι λειψά όταν παρουσιάζονται ως αυτοσκοπός και όχι ως εφαλτήριο για την πνευματική ολοκλήρωσι του ατόμου η οποία ολοκληρώνεται στό σχολείο.

Τά παιδιά πού σκέφτονται και παράγουν, θα γίνουν γνωστά, θα γίνουν πρότυπα και θα αποτελέσουν τους αυριανούς ηγήτορες της κοινωνίας.

Έτσι θα αλλάξει ο δήμος, θα αλλάξει η Ελλάδα, θα αλλάξει ο κόσμος.

Σ΄ αυτούς πού μεμψιμοιρούν, που τά βλέπουν όλα μαύρα, πού έχουν πιστέψει ότι εκφυλιστήκαμε ως λαός και ως έθνος, έχω να τους αφιερώσω ένα μεγάλο ιστορικό ποίημα πού έγραψε ο Σόλων, ο θεμελιωτής της πραγματικής δημοκρατίας :Υποθήκαι εἰς Αθηναίους.

Για όσους δεν έχουν πρόσβασι στο ατομικό μου ιστολόγιο, κάνω μνεία ότι οι Αθηναίοι πρίν κάνουν την μεγάλη υπέρβασι με την καθοδήγησι του Σόλωνος, βρίσκονταν ακριβώς στην ίδια κατάστασι με τους σημερινούς Έλληνες. Φτώχια, δυστυχία, εξώσεις, σωματική και ψυχική δουλεία, ηθικός εκπεσμός, αλαζονεία της εξουσίας.

Αλλά ο Σόλων και ο Πεισίστρατος εκκολάφτηκαν ως σωτήρες μέσα από αυτές τις συνθήκες. Σήμερα όμως χρειάζεται μεγάλη προσοχή διότι κάθε σύγχρονος επαναστάτης, έχει στοχοποιηθεί και πολεμάται από τά ξένα κέντρα πού προσπαθούν μέσα από την παγκοσμιοποίησι να επιβάλλουν την δική τους τάξι.

Γι΄αυτό, ας προσέχουμε αυτούς που φορούν προσωπεία και γκρεμίζουν συστηματικά τους συνεκτικούς ιστούς και την πρόοδο των Ελλήνων. Μπορεί να βρίσκωνται αυτοί σε αντίπαλο στρατόπεδο αλλά μπορεί και δίπλα μας !

Στόχος μας, αυτή την φορά οφείλει να είναι η συνειδητοποίησις της δραματικής αλήθειας . Διότι αλλοίμονο, κινδυνεύουμε  να αποδειχθούμε άφρονες πού κάνουν αγώνα για ξένον αχυρώνα… Διότι το να αγωνίζεσαι για κάτι πού το χάνεις και το μετατρέπουν σε ξένο, είναι ηλίθιο .

Πρόσεχε, διότι οι αγώνες δεν θα παιχθούν πάνω σε χλωροτάπητες με τους οποίους προσπαθούν να μας εξαγοράσουν προεκλογικά .

Οι αγώνες θα παιχτούν πάνω στα προβλήματα των νέων πού τους χρεώνουν με βάρη οικονομικά χωρίς να χρωστούν ! Θα παιχθούν πάνω στα καθημερινά  δράματα πού στήνει το σύστημα για να εξοντώσει τον Έλληνα αγρότη, τον κτηνοτρόφο, τον ψαρά, τον επιτηδευματία, τον βιοπαλαιστή, τον υποτιθέμενο «πολίτη» ή «δημότη». – Με μία επίσκεψι στα γραφεία της ΔΕΗ κάθε Πέμπτη, έχουμε μία δραματική εικόνα για το αληθές του λόγου ! -

Θα παιχτούν στην οργανωμένη μας αντίδρασι πάνω στην ύπουλη και καταχθόνια κυβερνητική συμπεριφορά να σηκώνουν ψηλά τoν πήχη των χρεών και υποχρεώσεων τών πολιτών, ενώ παράλληλα να υπονομεύουν τις δυνατότητες τους να τον φθάσουν, για να είναι αυτοί διαρκώς «παράνομοι», ώστε έτσι να τούς σύρουν στην πλήρη τους καταστροφή.

Σκοπός του συστήματος, είναι να μας μετατρέπει σε φτηνή, άβουλη, καταπιεσμένη μάζα, σε ασήμαντη γερασμένη μειοψηφία μέσα στην ίδια του την πατρίδα που ξεπουλιέται από άκρη σ΄άκρη!

Οι καιροί δεν μας πιστώνουν με διαρκή λάθη και αναβολές ! 

Αυτές είναι οι θέσεις μου ως υποψηφίου δημοτικού συμβούλου με τον συνδυασμό Δυνατή Ερμιονίδα και με αρχηγό τον Γιάννη Γεωργόπουλο. Όσοι τις δέχονται, με εξουσιοδοτούν ως αντιπρόσωπό τους. Όσοι έχουν άλλες απόψεις, εξουσιοδοτούν αυτούς πού τους εκφράζουν.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΕΡΜΑΤΑΣ

(Aκολουθεί φωτογραφικό υλικό )

ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ :

Αυτή ήταν η πρώτη μου ενέργεια για να στείλω μηνύματα στους συνδημότες μου. Διότι, δεν μπορείς να είσαι στρατηγός χωρίς να είσαι πρώτα στρατιώτης. Μ΄αυτή την αρχέγονη λογική στην οποία στηρίχτηκαν οι μεγάλες στιγμές της ιστορίας μας,  πρώτoι οι ανώτατοι άρχοντες θα έπρεπε να στείλουν την ΔΕΗ να κόψει το ρεύμα από τίς κατοικίες τους και μετά να κοπεί από τον φτωχό άνεργο και πολύτεκνο πολίτη ! Πρώτος ο πρόεδρος, η κυβέρνησις και όλα τα διοικητικά στελέχη του δημοσίου και των τραπεζών, θα έπρεπε να είχαν περιορίσει τους μισθούς και τις συντάξεις τους στα 500 ευρώ, για να έχουν την απαίτησι από τους πολίτες να αρκούνται σε τέτοιους χαμηλούς μισθούς ! Πρώτοι όλοι αυτοί θα έπρεπε να απαιτούσαν από τους «σωτήρες» τροϊκανούς, να μας προσφέρουν αμησθί τις«σωτήριες» υπηρεσίες τους για να πεισθεί ο λαός στο «ευεργετικό» και «σωτήριο» ἐργο τους ….

 Όταν δεί κάποιος τι συνέβη μετά από αυτή την ενέργεια, θα μπορέσει να φανταστεί τι θα γινόταν 

στην Ελλάδα αν όλοι αυτοί οι πάρα πάνω ενεργούσαν με τον ανάλογο τρόπο.

Από τα εγκαίνια της εκθέσεως λαογραφίας πού έγινε το 1978 .

Τά παιδιά τού πολιτιστικού συλλόγου, εδιναν παραστάσεις καί ενίσχυαν οικονομικά τα κοινοτικά έργα τα οποία εκαναν οι δημότες με προσωπική εργασία. Εδώ το "Υπουργείο Πολιτισμού", δέν άνοιξε τόν πακτωλό του γιατί δέν είμαστε  "ημέτεροι"...

Οι προσωπική εργασία, δεν ήταν αγγαρεία, αλλά χαρά . Συμμετείχε όλο το χωριό σ΄αυτήν. Εδώ από τήν μεταφορά τών τσιμέντων που μας εδώρησε ο.κ. Γεώργιος Νοταράς. Πάρα κάτω, σκηνές από διάφορα έργα με προσωπική εργασία.

 Γιορτή κρασιού .

Η Τοπική Αυτοδιοίκησις, δεν μπορεί να είναι έξω από το σχολείο…

Πρόεδρος και δάσκαλος συνεργάζονται για να περάσουν στα παιδιά την αγάπη για το περιβάλλον μέσω των δενδροφυτεύσεων .

Αυτός ήταν ο δρόμος πού μας συνέδεε με τον έξω κόσμο για τον οποίον έγιναν μεγάλοι αγώνες με έντονη δημοσιότητα.

Δεν ικετεύσαμε κανέναν λαϊκό εκπρόσωπο να μας πουλήσει εκδούλευσι αυτό πού είχε χρέος η πολιτεία να μας δώσει. Το κερδίσαμε μέσα από σκληρούς δημοσιογραφικούς αγώνες πού ο απόηχός τους έφθασε μέχρι την Γαλλία  ( L’ humanite )

Σέ προηγούμενη εικόνα, είναι μία ολόκληρη σελίδα που μού αφιέρωσε τό "Έθνος" τής εποχής μέσα από το οποίο καταγγέλλω δημόσια, χοντρές παρανομίες στήν περιοχή μας .