ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕ ΤΗΝ ΔΡΑΧΜΗ ΤΗΣ...

Ξεκίνησα να ἐργάζωμαι ὡς ξενοδοχοϋπάλληλος ἀπό τις άρχές τῆς δεκαετίας τοῦ 1970.

Τότε ἦταν πού ἂρχισε να μπαίνει ζεστό χρῆμα στην ἐπαρχία, με ἀποτέλεσμα να ἀνεβαίνει δραστικά το βιοτικό μας ἐπίπεδο.

Ἂνθρωποι ἀπό τά ἐνδότερα τῆς χώρας, κατέκλεισαν τα ξενοδοχειακά συγκροτήματα τῆς ἐπαρχίας, συχνότατα με τις οἰκογένειές τους, τά ὁποῖα τους διασφάλιζαν πέρα ἀπό το καλό μεροκάματο, ὓπνο και διατροφή, με ἀποτέλεσμα να γυρίζουν τον χειμῶνα στα χωριά τους με ἓνα καλό κομπόδεμα.

Οἱ ξενοδοχειακές μονάδες, διέθεταν και δικά τους μέσα για να μεταφέρουν τους ἐργαζόμενους ἀπό τα γειτονικά χωριά.

Τότε εἶχε γίνει και ἡ «ἐπανάστασις» στην Αἲγυπτο με τον Νάσερ  ὃ,που ὁ πατριώτης τους, διέλυσε την θεοποιημένη στή σύγχρονη Γρεκύλικη ἀντίληψι «πολυπολιτισμικότητα», ἒχοντας ἐκδιώξει τους μη Αἰγύπτιους και εἰδικά τους Ἓλληνες ἀπό την Αλεξάνδρειά τους.

-          (Στα παιδικά μου χρόνια ἂκουγα ἐδῶ ἀπό το χωριό , τον ραδιοφωνικό σταθμό τῆς Ἀλεξάνδρειας ὁ ὁποῖος με εἶχε τραβήξει με την ποιότητα τῶν προγραμμάτων του .)-

Αὐτοί λοιπόν οἱ Ἓλληνες οἱ ὁποῖοι εἶχαν ὃλοι τους παιδεία, βρέθηκαν διωγμένοι και ἡ πλειοψηφία τους ἦρθε στην Ἑλλάδα, δηλαδή στην πατρίδα τους.

Ἢσαν πολλοί και ἀποτελοῦσαν το δεύτερο σημαντικό κῦμα προσφύγων μετά την καταστροφή στην Μ. Ἀσία.

Τώρα ὃμως ἡ πατρίδα δεν εἶχε την φτώχια τοῦ 22. Ἡ οἰκονομία της άνερχόταν και ὃλοι αὐτοί πού ἦσαν και πολύγλωσσοι, ἀπορροφήθηκαν ἀπό τις ἐπιχειρήσεις,  εἰδικά στον χῶρο τοῦ τουρισμοῦ.

Ἒβλεπες ἡλικιωμένους 60 και 65 χρονῶν να δουλεύουν ὡς ὑπάλληλοι ὑποδοχῆς, σερβιτόροι, ταμίες κλπ

Ἒτυχε να ἐργάζεται δίπλα μου ἡλικιωμένος τῶν 70 χρονῶν  στο τηλεφωνεῖο. Δεν κατάφερνε τόσο καλά, ἀλλά ἐπειδή ὁ ἐπιχειρηματίας ἢξερε ὃτι ὁ ἂνθρωπος δεν εἶχε οὒτε σύνταξι, οὒτε ἀλλον πόρο ζωὴς τον κράτησε και ἐμεῖς παράλληλα τον βοηθούσαμε. – Αὐτό εἰδικά, το ἀναφέρω ἐπειδή μετέπειτα ἡ γενιά μου ψόφησε ἐπαγγελματικά στον ἰδιωτικό τομέα, πρίν πιάσει τα πενήντα ! -

Λίγα χρόνια μετά τον διωγμό τῶν  Ἑλλήνων τῆς Αἰγύπτου, εἲχαμε ἂλλο κῦμα προσφύγων. Αὐτή την φορά ἀπό την Κύπρο.

Και οἱ Ἓλληνες λοιπόν τῆς Κύπρου, βρῆκαν καταφύγιο στα ξενοδοχεῖα και στον τουρισμό.

Τότε, οἱ ξενοδοχειακές ἐπιχειρήσεις δεν εἶχαν την μορφή τῶν σημερινῶν κλειστῶν κυκλωμάτων  ὃ,που ὁ πελάτης πρέπει να ξοδέψει και την τελευταία του πεντάρα μέσα στο ξενοδοχεῖο. Δηλαδή ἡ ἀνάπτυξις, δεν ἒμπαινε μέσα σε παρένθεσι…

Ἒβγαιναν ἒξω και σκόρπιζαν χρῆμα σε ταβέρνες, σέ καταστήματα εἰδῶν λαϊκῆς τέχνης, παντοῦ. Το χρῆμα τῶν πελατῶν, μαζί με το εἰσοδημα τῶν ἐργαζομένων, διαχέοταν στην εὐρύτερη κοινωνία και τῆς ἒδινε ζωή .

Ἡ ζωή γενικά ἦταν φτηνή, οἱ τράπεζες ἒπαιζαν τον ρόλο τους ὂχι ὡς οἱ δυνάστες διαχειριστές τοῦ δημόσιου και ἰδιωτικοῦ πλούτου, ἀλλά ὡς ἐνδιάμεσοι ἀνάμεσα σε δανειστές και ἀποταμιευτές, χωρίς να ἒχουν πρόβλημα «ρευστότητας»…

ΦΠΑ, δεν ὑπῆρχε. Ὑπῆρχε ὁ φόρος κύκλου ἐργασιῶν στο 5 %.  Ὁ φόρος εἰσοδήματος ἦταν χαμηλός και παρ ὃλα αὐτά, το κράτος δεν εἶχε ἐθνικά χρέη.

Ὃλα αὐτά τά στοιχεῖα, ἒδιναν στον πολίτη αὐτοπεποίθησι. Ὁ νέος ἂρχισε να ἒχει πρόσβασι στο αὐτοκίνητο, ὃλοι καλυτέρευσαν τις κατοικίες τους και οἱ ἐκκλησίες δεν λειτουργοῦσαν με την ἀποκλειστικότητα στις κηδεῖες και στα μνημόσυνα… Εἶχαν την ζωντάνια με τους γάμους και τα βαφτίσια .

Ὃλα αὐτά μέχρι πρίν δύο περίπου δεκαετίες.

Τότε δηλαδή πού ἂνοιξαν διάπλατα τα σύνορα στην Εὐρώπη και στην παγκοσμιοποίησι.

Ἐδῶ, κάποιοι πού φτιάχτηκαν καλά ἀπό τους ἂλλους και πού πίστεψαν ὃτι ἡ κοινωνία τους χρωστοῦσε και ἆλλα, ἢθελαν φτηνά ἐργατικά χέρια για τους κήπους, τις καλλιέργειες και τις διάφορες χειρονακτικές ἐργασίες.  Ἀλλά, και μεγάλο τό θέμα να εἶσαι ὑπάλληλος στο δημόσιο και ἒχοντας κάποιο κτῆμα, να θέλεις με τους φτηνούς ἐργάτες να πάρεις και το ψωμί αὐτοῦ πού ζεῖ ἀποκλειστικά ἀπό το ἀγροτικό εἰσόδημα  !

Αὐτά που ζητοῦσε ὁ Ἓλληνας ἐργάτης, τους φαινόταν πολλά, διότι ὁ έργάτης δεν ἒχει δικαίωμα να ἀπολαμβάνει ἐξ ἲσου κάποια ἀπό τα ἀγαθά τῆς ζωῆς ! Ἒτσι τους βόλευε το ἂνοιγμα τῶν συνόρων. Ἀντί για σαράντα Ευρώ, πληρώνουμε εἲκοσι και ἒχουμε και ἀνασφάλιστο το θῦμα …

Συνέβη ὃμως, αὐτός με τά εἲκοσι να εἶναι ὑπερκερδισμένος . Διότι στην χώρα του το μεροκάματο μπορεῖ να εἶναι και δύο Εὐρώ.  Τρώει λοιπόν τά πέντε και στέλνει δέκα πέντε στην χώρα του. Αὐτά τά ποσά γι΄αὐτόν εἶναι πάνω ἀπό διεθυντικά. Μ΄αὐτά στηρίζει την οἰκογένειά του και φτιάχνει και διαμερίσματα.  

Τι φτιάχνει ὁ μέσος Ἓλληνας νέος με τά εἲκοσι Εὐρώ πού προσαρμόστηκε το μεροκάματό του σε αὐτο τοῦ «οἰκονομικοῦ μετανάστη» ;

Ὂχι μόνον οἰκογένεια δεν μπορεῖ να φτιάξει, ὂχι μονον αὐτοκίνητο δεν μπορεῖ να ἀγοράσει ἀλλά  οὒτε ἓνα μηχανάκι για να πάει στο φτηνό και ἀνασφάλιστο τώρα μεροκάματο !

Και ἂν το μηχανάκι καταφέρει να το ἀγοράσει ἀπό κάποιο παλιατζίδικο, θα πρέπει να ξοδέψει τον ὑδρῶτα πολλῶν μηνῶν για να πάρει ἂδεια ὁδηγήσεως . Ἂν εἶναι 50 κυβικά ἑκατοστά ἡ μηχανή του, θέλει 200 Ευρώ !  Ἂν εἶναι 51, θέλει σχεδόν τριπλάσια! Δηλαδή, μία τρίχα πάνω στην τριχιά, τριπλασιάζει το κόστος!!!!!!!!!!!

Ἀλλά δεν φτάνει αὐτό ! Πέρα ἀπό αὐτά, πρέπει να το περάσει και ἀπό ΚΤΕΟ για να τοῦ τα αρπάξουν κι ἀπό κεῖ ...  Ἀλλά και ἀπό τά πρόστιμα ὃταν δεν συμμορφωθεῖ προς τις ὑποδείξεις …

Ἀλλά ἡ ἀσφάλεια ὑποκριτή νομοθέτη, δεν ἐξαρτᾶται ἀπό το ΚΤΕΟ, οὒτε ἀπό ἓνα τυπικό δίπλωμα ὁδηγήσεως διότι σήμερα τά παιδιά ἀκόμη και αὐτά τῶν ὑποκριτῶν τοῦ νόμου, γεννιῶνται πάνω σε μηχανάκια …

Ἡ ἀσφάλεια παίζεται ὃταν αὐτός ὁ φτωχός και ἂνεργος νέος ἀδυνατεῖ να πληρώσει αὐτά και ἀνάγκαζεται να κυκλοφορεῖ με τον φόβο τῆς παρανομίας ὁ ὁποῖος δημιουργεῖ ἐπικίνδυνα ἀντανακλαστικά! Ἡ ἀσφάλεια παίζεται ἀπό την ἒλλειψι ἀγωγῆς . Γιατί ἀντί να διαθέσεις ἓνα ὀργανο τῆς τροχαίας να παραδίδει μαθήματα κυκλοφοριακῆς ἀγωγῆς ἐξω και στα σχολεῖα, τά ὁποῖα μαθήματα να εἶναι ὑποχρεωτικά και χωρίς οἰκονομικό παράβολο, τον τροχονόμο τον ἒκανες παράρτημα τῆς ἐφορίας πού μοναδικό στόχο ἒχει να πλουτίσει το χωρίς πάτο βαρέλι τῆς κρατικῆς οἰκονομίας, την «ρευστότητα» τῶν τραπεζῶν και τά ὀργανωμένα συμφέροντα που αἰσχροκερδοῦν  στά διόδια.

Στα δε σχολεῖα, ἀντί για ὃλα αὐτά, τα παιδιά μαθαίνουν πῶς να ἐπισκευάζουν μία χαλασμένη καφετιέρα!….

Μέτρησε ποτέ κάποιος νομοθέτης τι κόστος ἒχουν τρεῖς ἀστυνομικοί ὑπάλληλοι σε κάθε νομό γι΄αύτό το ἒργο το ὁποῖο πέρα ἀπό την ἀσφάλεια καλλιεργεῖ τον ἀμοιβαῖο σεβασμό καί τι κόστος ἒχουν σε ἀτυχήματα αὐτές οἱ συμπεριφορές ;

Αὐτά εἶναι ψιλά γράμματα γι΄αυτό το παχυδερμικό ἀπέναντι στους γηγενεῖς κράτος πού φαίνεται ὃτι ὡς μοναδικό στόχο ἒχει τήν βιολογική τους ἐξοντωσι .

Ὃλα μετρῶνται με βάσι το χρῆμα. Ἂν πάτησες τά 65 ἡ νομιμότης στην ὁδηγησι, μετρᾶται με ἑκατόν πενήντα Ευρώ σε παράβολα!  Ἀν σοῦ καθυστεροῦν την σύνταξι ἐπί τρία χρόνια και δεν ἒχεις να πληρώσεις, θα θεωρεῖσαι αὐτόματα ἱκανός να έπιβιώνεις ἀλλά ἀνίκανος να ὁδηγεῖς ἐπειδή δεν θα ἒχεις τα ἑκατον πενήντα Ευρώ ! Και ἂν σε σταματήσει ὁ εἰσπρακτικός μηχανισμός πού λειτουργεῖ με ὂργανο την τροχαία, θα σοῦ ἐπιβληθεῖ  σκληρό χαράτσι το ὁποῖο θα ἀδυνατεῖς να πληρώσεις και μετά θα διασύρεσαι ὡς «φοροφυγᾶς» στην συνείδησι παντός βολεμένου ὁ ὁποῖος καυχᾶται για την φορολογική του συνέπεια !

Αὐτοί ὃμως πού ἒπαιξαν τα ἀποθεματικά τοῦ ἀσφαλιστικοῦ σου ταμείου στον χρηματιστηριακό τζόγο και τά ἒκαναν καπνό, καθώς και ἐκεῖνοι πού τα διοχέτευαν στα κομματικά πορνεῖα για να ἱκανοποιήσουν τις κομματικές τους ἀκολασίες , ψήφισαν νόμο για τον ἑαυτόν τους με βάσι τον ὁποῖον καλύπεται ἡ ἀκολασία τους !

Και ὁ ὑπερήφανος «δημοκράτης» με την ὑπερήφανη «δημοκράτισσα» πού ἀπό το πρωϊ ὡς το βράδυ ταΐζονται με φασόλια άπό τις συχνότητες, …ὁμολογοῦν φασόλια ! Γι’αύτό, ὂχι μόνον δέχονται ὃτι ἰσχύει αὐτή ἡ ἂθλια κατοχύρωσις ἀλλά ἒχουν γίνει και ἂριστοι …ἐπιστήμονες  τοῦ Πί Ες Αϊ, τῶν Σί Ντί Ες, τῶν «Εὐρωπαϊκῶν» μας προοπτικῶν  πού περιμένουν και την «ανάπτυξι» …

Αὐτήν πού ἒστειλε στο περιθώριο τον ἐργαζόμενο ἀπό τά σαράντα του και τον ἒκλεισε στην ψυχική του μαυρίλα ἢ τον ἀνάγκασε να πηδᾶ στο κενό  !

Αὐτήν πού δεν χωρᾶ τον νέο Ἓλληνα ἐργάτη ἢ ἐπιστήμονα, πού τον εξανάγκασε να μεταναστεύσει και δεν θέλει να ἒχει καμία σχέσι με τον Ἓλληνα τοῦ ἐξωτερικοῦ ὁ ὁποῖος ἀγαπᾶ να ἐπενδύει στην πατρίδα του.

Αὐτή εἶναι ἡ ἀπόστασις ἀνάμεσα στο χθές και στό σήμερα . Δηλαδή ἐχθές, ἡ πραγματική ἀνάπτυξις τῆς δεκαετίας τοῦ 70, ἒδινε ζωή στην ἐθνική οἰκονομία, βοήθησε τους Ἓλληνες πρόσφυγες τῆς Αἰγύπτου και τῆς Κύπρου να ἐπιβιώσουν και να προοδεύσουν, εἶχε την ἀποτύπωσί της στο ἀξιόπιστο και παγκόσμια ἀποδεκτό νόμισμα, την δραχμή.

Ἀντίθετα με την σημερινή, πού μᾶς ἐπέβαλε το κράτος τῶν κομματικῶν  κηφήνων, πού μᾶς βούλιαξε στην φτώχια, στην αδιαφάνεια, στην άναξιοκρατία, στα ψυχικά νοσήματα, στον ξενιτεμό, στο φρικτό δημογραφικό πρόβλημα.

Και πάνω σε ὃλα αὐτά ἀφοῦ σε ἐξόντωσαν, νομοθετοῦν ἀσφυκτικά και ὑποκριτικά  πλαίσια για την ζωή σου σε ὃλα τά επίπεδα, σε βομβαρδίζουν με μηνύματα ὃτι εἶσαι διαρκῶς «παράνομος» και ὃτι εἶσαι ἀσυνεπής ἀπέναντι στις τράπεζες και στην ἐφορία !

Ἒ δεν πάει ἂλλο ! Αὐτό το χάος,  δεν ἀντιμετωπίζεται με ἀσπυρίνες και με μέτρα πού κινοῦνται στο ἒδαφος τῶν ἀντιπάλων οἱ ὁποῖοι εὐθύνονται για το διαρκές ἒγκλημα.

Πρέπει να πάψουμε να ὁμολογοῦμε την …φασολάδα τοῦ Εὐρώ, τῆς ψεύτικης ἀναπτύξεως και να ἑτοιμαζώμαστε για βαθιές τομές οἱ ὁποῖες θα πονέσουν μέν προσωρινά, ἀνάλογα με την ἒκτασι τῆς ἀρρώστιας, εἶναι ἀναγκαῖες δε για να κινηθοῦμε ζωντανοί προς το αὒριο.

Και αὐτό το αὒριο, δεν περνᾶ μέσα ἀπό ψεύτικες οἰκονομικές συμμαχίες.  Περνᾶ μέσα ἀπό ἓναν και μοναδικό δρόμο.  Την Ἑλλάδα, με ὃπλο την δραχμή της !

Παναγιώτης Δερματᾶς