ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΤΑΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ;

Τό πολίτευμά μας λέγεται δημοκρατία .
Πού σημαίνει ὃτι κυριαρχεῖ τό κράτος τοῦ δήμου, δηλαδή, αὐτοί πού τόν ἁπαρτίζουν .
Κράτος, θα πεῖ δύναμις, ἐξουσία, κεφαλή.  Ἐνεργητική ἒκφρασις  τοῦ κράτους, εἶναι το ρῆμα κρατῶ , που θα πεῖ, ἐξουσιάζω, ὑπερισχύω . 
Χαρακτηριστικό στούς ἀπόβλητους ἀπό τήν σημερινή  Ἑλλαδίστικη παιδεία ἀρχαίους μας συγγραφεῖς, εἶναι να κυριολεκτοῦν μέ τίς λέξεις καί τίς προτάσεις που διατυπώνουν .
Ἐδῶ γιά παράδειγμα, ὃταν θά ἒλεγαν δημοκρατία, θα ἐννοῦσαν ὃτι οἱ πολίτες ἀποτελοῦν τό κράτος καί ὂχι αὐτοί πού ἐξουσιοδοτοῦνται γιά νά ἐκφράσουν τήν δύναμι τῶν πολιτῶν.
Αὐτοί, μέσα στά πλαίσια τῆς δημοκρατίας, εἶναι ἁπλοί ὑπηρέτες τοῦ λαοῦ . Ἒξω ἀπό τά πλαίσια της, εἶναι  τύραννοι, ἢ κάθε μορφῆς σατράπες ἐξουσιαστές .
Γιά να γίνει φανερός ὁ τύπος και ἡ οὐσία ἑνός πολιτεύματος, πρέπει να ἐξεταστοῦν οἱ ἀρχές του καθώς καί ἡ ἐφαρμογή τους.
Στήν Ἱλιάδα, ἐκφραζόταν ἡ ἀρχή τοῦ ἑνός στόν ὁποῖον ἦσαν ὑποχρεωμένοι να ὑπακοῦνε οἱ ἂλλοι βασιλεῖς. - Ἀκόμη καί αὐτός ὁ ἰσχυρός Ἀχιλέας, ὑπάκουσε  στόν κύρανο Ἀγαμέμνονα καί τοῦ παρεχώρησε ἀναγκαστικά τήν Βρισηΐδα,  γεγονός πού προκάλεσε ἐμφύλιο στούς Ἓλληνες - .
Γιατί  θεσμός τῆς βασιλείας, εἶχε τότε τούς ἐσωτερικούς  του κανονισμούς οἱ ὁποῖοι καθαγιάζονταν  μέ ἱερούς ὃρκους τούς ὁποίους θεωρητικά ἐσέβονταν καί ἐφοβοῦντο ὃτι ἂν παραβιάσουν οἱ βασιλεῖς, τούς καρτερεῖ ἡ Θεϊκή Νέμεσις γιά να ἀποδώσει σκληρά τήν τελική δικαιοσύνη.
Οἱ ἀποφάσεις ἐγκρίνοντο διά βοῆς ἀπό τόν λαό. Τήν διχογνωμία τήν ἐκφράζει ὁ Ὃμηρος μέ τήν μορφή ἑνός δίσπλαστου καί πανάσχημου ἀνθρώπου τοῦ Θερσίτη, ὁ ὁποῖος τα πάντα ἀμφισβητεῖ. (Ἂν δίκαια ἢ ἂδικα, χωρᾶ πολλές ἑρμηνείες. Πάντως ἡ λέξις ἐδῶ ταυτίζεται με το ἀποκρουστικό θράσος και τήν αἰώνια ἀμφισβήτησι).
Αὐτός ἦταν ὁ ἀρχαῖος θεσμός τῆς βασιλείας ὁ ὁποῖος  ἒχει σχέσι με τα δεδομένα μιᾶς συγκεκριμένης ἐποχῆς τήν ὁποία ἒχουμε ὑποχρέωσι να μελετᾶμε γιά να διευρύνουμε τά ὃρια τῶν πληροφοριῶν μας καί τῶν σκέψεων μας χωρίς να κολᾶμε σε τύπους που πιθανό να ἐγκατέστησε στόν ἐγκέφαλό μας κάποια "φασίζουσα", τυραννικά στάσιμη  ἰδεοληψία.
Ἡ πορεία τῶν πραγμάτων, μέσα ἀπό δύσκολα και γεμᾶτα περιπέτειες μονοπάτια, ὁδήγησε σε νέα κυβερνητικά καθεστότα, με κυρίαρχο, αὐτό τῆς δημοκρατίας, δηλαδή, στό κράτος τοῦ δήμου.
Που σημαίνει ὃτι περιορίστηκε ἡ ἰσχύς καί αὐθαιρεσία τῶν ἐχόντων πλοῦτο καί ὃλοι εἶναι ἲσοι ἀπέναντι στον νόμο.
Πού σημαίνει ὃτι οἱ φτωχοί δικάζουν πλούσιους μέσα ἀπό συστήματα τα ὁποῖα καθιστοῦν ἀδύνατη κάθε εἲδους παρέμβασι.
Πού σημαίνει ὃτι ἡ παιδεία σώματος καί ψυχῆς, εἶναι βασικό στοιχεῖο γιά τόν πολίτη.
Πού σημαίνει ὃτι οἱ ἂρχοντες λογοδοτοῦν γιά τίς πράξεις τους καί τιμωροῦνται αὐστηρά γιά τίς παραλήψεις τους ἢ τίς ἀνεπάρκειές τους.
Πού σημαίνει κυρίως ὃτι οἱ πολίτες δέν συνέρχονται σε κόμματα, ἂσχετα ἂν δέν σβήνουν ποτέ διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις, ἂλλα ὡς ἂτομα.
Καί κυρίως ὃτι οἱ πολίτες εἶναι καί ὁπλίτες που γνωρίζουν ὃτι οἱ κοινωνίες τῶν ἀνθρώπων, δέν εἶναι ἀγγελικά φτιαγμένες για αὐτό ἒχουν ὑποχρέωσι να ἐπαγρυπνοῦν καί να ὑπερασπίζωνται τα ἀγαθά τους ἀπό κάθε ἐξωτερική ἢ ἐσωτερική ἀπειλή.
 Ὃλα αὐτά, εἶναι στοιχεῖα πού χαρακτηρίζουν τό πολίτευμα που διαδέχτηκε τήν ὀλιγαρχία ἡ ὁποία ὀλιγαρχία ὑπῆρξε ἂμεσο ἐξελικτικό στάδιο τῆς ἀρχικῆς βασιλείας.
Δηλαδή, τήν ἐξουσία τῶν ὀλίγων
Δηλαδή πού οἱ ὀλίγοι, ἐξουσιάζαν και ἐκμεταλλεύονταν τούς πολλούς.
Καί ἐπειδή κάθε ἐξουσία εἶναι μυθομανής, εἶχε κι αὐτή φτιάξει τούς κατάλληλους μύθους με τούς ὁποίους τάϊζε τήν ἀγραμματοσύνη καί ἀφέλεια τοῦ λαοῦ για να διασφαλίζει τήν θέσι της.
Δῆλα δή, ἡ ἐξουσία πλούτιζε καί ὁ λαός σερνόταν φοβισμένος στήν ὑποταγή.
Τότε βέβαια, δέν εἶχαν τηλεοράσεις, οὒτε ραδιόφωνα, οὒτε κάποιο ἀπό τα σημερινά μέσα γιά να κάνει εὒκολη τήν πρόσβασι στόν μύθο. Ἀρκοῦσε κάποιος ἲσκιος ἀπό τό ταπεινό σε φῶς λιχνάρι γιά να μετατραπεῖ σε φάντασμα που καταδυναστεύει τίς σκέψεις καί τίς συνειδήσεις...
Σημερα ὃμως που ἡ τεχνολογία ἒχει προχωρήσει, τό φῶς τοῦ λιχναριοῦ τό παίζουν ὃλα αὐτά τά μέσα που σκορπίζουν σκοτεινές ἀνταύγειες στίς σκέψεις καί στίς συνειδήσεις τοῦ λαοῦ.
Λιγοστό, ἀνεπαρκές τό φῶς καί πολλές οι σκιές, σκορποῦν τρόμο στόν λαό καί τοῦ δημιουργοῦν ἐνοχές για τό γεγονός ὃτι εἶχε τό θράσος να τρώει, να στεγάζεται, νά ὑπάρχει ...
Ὃλοι αὐτοί, ἀποτελοῦν τήν πυραμίδα τῆς ἐξουσίας με το ὑπηρετικό τους προσωπικό .
Ἡ ἐξουσία ζεῖ σε ἀνέσεις, τό ὑπηρετικό προσωπικό ἁπλῶς ζεῖ, ἑνῶ οἱ πολίτες πηδοῦν ἀπό γκρεμούς, βάζουν  θηλιές στόν λαιμό τους, μεταναστεύουν, ξεσπιτώνονται, περιμένουν στήν οὐρά τά σισσίτια.
Ἒχουμε λοιπόν ἐδῶ στήν σύγχρονη ὀλιγαρχία πού τήν ὀνομἀζουν παραπλανητικά "δημοκρατία", δύο κοινωνικές τάξεις. Αὐτή τῶν τραπεζιτῶν, τῶν ὑπουργῶν τους με τούς ἒμμισθους ὑπαλλήλους σε δημόσια, ὀργανισμούς, πληροφόρησι, ἀνώτατη παιδεία, δικαιοσύνη κλπ, ἑνῶ ἀπό τήν ἂλλη τούς πολλούς που ἀποτελοῦν τήν συντριπτική πλειοψηφία τῶν διχασμένων, φοβισμένων καί ἀπογοητευμένων φτωχῶν πολιτῶν .
Οἱ ὀλιγάρχες ἂν καί μειοψηφία, μέσα ἀπό μία βαθιά ἐπιστημονική στρατηγική, παίζοντας τό θέατρο τῶν διαφονούντων, καταφέρνουν να πείσουν τον λαό ὃτι δέν ἒχει μπροστά του θέατρο ἀλλά ὁμάδες "ἀγωνιστῶν" που παλεύουν γιά τά λαϊκά δίκαια ...
 Καί ὁ θεατής λαός, τόσο πολύ ἒχει μαγευτεῖ ἀπό τίς παραστάσεις τῶν πολιτικῶν σαλτιμπάγκων, ἒχει τόσο πολύ ἐμπεδώσει βαθιά στήν συνειδησί τους τίς διχαστικές τους θεωρίες, τούς μύθους καί τούς φυτεμμένους φόβους του, πού ἒχει πάντα πρόχειρα τα ἐπιχειρήματα μέ τά ὁποῖα πολεμᾶ ὃ,τιδήποτε ἀποτελεῖ ἀνατρεπτικό στοιχεῖο γιά τήν ἐξουσία τους, διατηρώντας το "δημοκρατικό" δικαίωμα να βρίζει λές καί αὐτοί σκοτίστηκαν γιά τίς βρισιές... Στό βάθος, βάθος βέβαια, ἐπικρατεῖ καί ἡ ἐλπίδα τοῦ προσωπικοῦ ἀζημείωτου...

Εἶναι τό μόνο δικαίωμα που μᾶς ἒμεινε ! Νά βρίζουμε καί να μπαίνουμε στό καβούκι μας!
Διότι λίγο πάρα πέρα, καραδοκεῖ ὁ "φασισμός" τῆς "Χούντας" καί τοῦ Μεταξᾶ ! Τόν ὁποῖο "φασισμό" ἂν καί δέν ζήσαμε, τά φαντάσματα πού στέλνονται ἀπό τά ἀμυδρά φῶτα τῆς "παιδείας" καί τῆς "δημοκρατικῆς" πληροφορήσεως τῆς παμφάγας οἰκονομικῆς ὀλιγαρχίας, φωνάζουν δυνατα στίς σκέψεις τῶν θυμάτων καί τίς τρομάζουν !
Προσέχετε πρόβατα, ἒξω ἀπό τό κομματικό μαντρί, καραδοκεῖ ὁ λύκος, τό σκοτάδι, ὁ "φασισμός" !!!!!!!!................
Δέν ὑπάρχει γιά σᾶς ἂλλος δρόμος πέραν αὐτοῦ, τοῦ "νομοταγούς" πολίτη!...
Παναγιώτης Δερματᾶς