Σάν σήμερα στήν 115 ΠΜ...

Σήμερα εἶναι ἡμέρα τῶν Ταξιαρχῶν Ἀρχαγγέλων, ἑορτή ἀφιερωμένη στήν πολεμική μας ἀεροπορία.
Ὃσοι εἲχαμε ὁποιανδήποτε σχέσι μ' αὐτήν, δέν πάψαμε να αἰσθανώμαστε τήν ἡμέρα, ἂσχετα ἂν δέν μπορέσαμε να ἐπισκεφτοῦμε κάποια πολεμική μονάδα.
Ἡ ἱστορία  εἶναι παλιά καί τήν ἀναφέρω διὀτι ἒχει σχέσι μ΄αὐτόν τον ἱερό χῶρο πού ὃλοι μας περιβάλλουμε μέ ἰδιαίτερο σεβασμό.
Τότε, δεκαοκτώ χρονῶν, ἐκεῖ πού καλλιεργούσαμε μέ τόν πατέρα μου στό περιβόλι μας, περνᾶ ξαφνικά ἓνα ζεῦγος ἀπό δύο πολεμικά ἀεροσκάφη, σέ πολύ χαμηλό ὓψος, γύρω στά ἑκατό μέτρα, μέ ἰλιγγιώδη ταχύτητα ἀκολουθώντας τό ἀνάγλυφο τῆς ὑπερκείμενης ὀροσειρᾶς, πού γέμισε μέ ρῖγος τίς ψυχές καί τῶν δυό μας !
Ἡ ἂμεση ἀντίδρασίς μου ἦταν. Νά πάω στην σχολή ἱκάρων ; ...
Καί ὁ πατέρας μου πού τότε χρειαζόταν ἡ ὑπογραφή του γιά μια τέτοια γεναία ἀπόφασι, μοῦ  ἀπάντησε ἀμἐσως καταφατικά.
Δέν βρέθηκα γιά κάποιους λόγους ὑποψήφιος στήν σχολή ἀλλά μέ βάσι κάποιους θεϊκούς νόμους πού λειτουργοῦν ὑποσυνείδητα βρέθηκα να ὑπηρετῶ στήν Π.Α., νά ἐκπαιδευτῶ σέ σχολή ταχύριθμης ἐκπαιδεύσεως στα ἠλεκτρονικά καί να ὑπηρετήσω ἀκριβῶς σ'αὐτά τά ἀεροπλᾶνα πού εἶχαν περάσει πάνω ἀπό τά κεφάλια μας !..
Μόλις βρέθηκα στήν 115 ΠΜ μετά τήν πεντάμηνη σχολή, δέν ἒπαψα να σκέφτωμαι τήν σχολή ἱκάρων . Ἡ ἀρχική μου ἐπαφή με τόν χῶρο μέ γέμισε ἐνθουσιασμό ! Ὃταν ἂλαζα κάποιο ὂργανο πάνω σ'αὐτό τό ἀεροσκᾶφος, καθόμουν στό κάθισμα τοῦ πιλότου καί προσπαθοῦσα να πετάξω με τήν φαντασία μου..
Ἒτσι, πῆρα πάλι τά μαθηματικά και την φυσική και ξεκίνησα πάλι το διάβασμα... Ἃλλωστε, εἲχαμε δώσει ραντεβοῦ να συναντηθοῦμε στήν σχολή μέ κάποιο παιδί πού ὑπηρετούσαμε μαζί στήν βασική ἐκπαίδευσι και ὁ ὁποῖος εἶχε περάσει στίς ἐξετάσεις...
Μέχρι πού τελικά, κάποια ἀπανωτά γεγονότα μέ ἀπέτρεψαν ἀπό τήν ἀπόφασι ... Δέν φοβήθηκα ποτέ βεβαια γιά τήν ζωή μου... Ἀλλά ἡ τύχη μου μοῦ ἒλαχε να εἶμαι μοναχοπαίδι καί ὃλη μου ἡ ἁγωνια ἦταν οἱ γονεῖς μου ...
Σάν σήμερα, μπροστά στόν κόσμο πού εἶχε ἒρθει ἀπό τά Χανιά καί ἆλλα μέρη, σέ κάποια ἐπίδειξι, χάθηκε ἓνα ἀπό τά καλύτερα παιδιά τῆς 115 ΠΜ πού ὃλοι ἰδιαίτερα ἀγαπούσαμε!  Ἦταν ἀπό την Βόρεια Ἑλλάδα καί τοῦ ὁποίου δυστυχῶς δέν θυμᾶμαι τό ὂνομα...
Δύο ἆλλα παιδιά χάθηκαν στό ὁροπέδιο τοῦ Λασιθίου πετώντας σε πολύ χαμηλό ὓψος μέ ζεῦγος ἀεροσκαφῶν ἐπειδή ἡ τότε τεχνολογία, δέν ἒδινε τήν δυναντότητα να ἀνοίξουν τα ἀλεξίπτωτα στά τοτε τεχνικά δεδομένα...  Καί διάφορα ἆλλα πού μέ  γέμισαν σκεπτικισμό καί διστακτικοτητα, στοιχεῖα πού κατάφερα σήμερα  να ἀποβάλλω σε μεγάλο βαθμό ...
Διότι οἱ ἲδιοι οἱ Θεϊκοί κανόνες πού ρυθμίζουν τά πάντα καί τούς ὁποίους ἀδυνατοῦμε να συλλάβουμε, μέσα ἀπό τό τελευταῖο συνταρακτικό μήνυμα ἦρθαν να μοῦ ποῦν πόσο ἀνόητα καί ἀφελῶς σκεφτόμουν αὐτή τήν ἐποχή...
Εἶχα πάρει πορεία γιά τήν Ὀλυμπιακή ... Τήν τελευταία στιγμή, σκέφτομαι, ἂς πάω να χαιρετήσω τόν ἀγαπητό ἀνθυπασπιστή ἂν θυμᾶμαι καλά τον βαθμό, κ. Χριστινάκη ...
Τυχερέ μοῦ λέει, φεύγει τώρα ἀμέσως ντακότα γιά Ἐλευσίνα !...
Ἒτσι, εἶχα σχεδόν φτάσει στόν χωριό ὃταν οἱ δικοί μου εἶχαν στηθεῖ στό ραδιόφωνο καί ἂκουγαν μέ ἁγωνία τά ὀνόματα ἀπό τήν πτῶσι τοῦ ἀεροσκάφους τῆς Ὀλυμπιακῆς στήν Κερατέα...
Ἒτσι εἶναι τα πράγματα !
Κάθε τι που ἀπολαμβάνουμε, μᾶς ἒχει δοθεῖ ... Ἡ ἲδια ἡ ζωή, μᾶς ἒχει δοθεῖ καί ὀφείλουμε νά τό καταλάβουμε μέσα ἀπό τήν καθημερινότα καί ὂχι μέσα ἀπό τό πλοῖο πού βουλιάζει ἢ μέσα ἀπό τό ἀεροπλᾶνο πού πεύτει ...
Κι'  ἐμεῖς νομίζουμε ὃτι τό καθε τί εἶναι δικό μας ! Ὃτι τό "κατακτήσαμε" μέσα ἀπό τούς ἀγῶνες γιά τά "δικαώματά" μας !!!..
Δικαιώματα μόνον καί ὂχι χρέη ! Δέν σκεφτήκαμε ὃτι τά πραγματικά δικαιώματα ἀπορρέουν φυσιολογικά καί δίκαια μέσα ἀπό την ἐκπλήρωσι τῶν χρεῶν μας ...
Ἒτσι ἒχουμε δύο κόσμους ἀντίθετους μεταξύ των . Αὐτῶν πού ἀπολαμβάνουν  σκανδαλώδη "δικαιώματα" καί αὐτῶν πού ἐκπληρώνουν διαρκῶς σκληρά χρέη...
Ὁ πρῶτος εἶναι ὁ κόσμος τῶν βολεμένων καί τῶν ἑρπόντων πολυμήχανα ἢ σκοτεινά, πού ὑπερεκτικμᾶ τίς ἀσήμαντες παροχές του οἱ ὁποῖες πολλές  φορές ἀποτελοῦν ἀνάσχεσι στήν δημιουργία καί τις ἐξαργυρώνει με σκανδαλώδεις ἀντιπαρχοχές, ἐνῶ ὁ ἂλλος εἶναι ὁ κόσμος τῶν θυσιῶν καί τῶν ὑποχρεώσεων με ἀντιπαροχές τέτοιες πού μόλις ἐπαρχοῦν γιά να συντηρεῖται καί να τίς ἐκπληρωνει...
Ἀνάμεσα σ'αὐτή τήν τελευταία κατηγορία, εἶναι καί ὁ κόσμος τῆς πολεμικῆς μας ἀεροπορίας . Ἓνας κόσμος θυσιῶν πού ξεκινοῦν ἀπό ἐξαντλητικά ὡράρια καί φθάνουν σέ θυσίες ζωῶν .
Αὐτός ὁ κόσμος πού θάβεται ἀπό τούς διαιωματάκιδες οἱ ὁποίοι ἒχουν παντοῦ τό πάνω χέρι καί βάζουν την γλοιώδη τους σφραγιδα σέ ὃλες τίς πτυχές τῆς ζωῆς μας.
Αὐτοί ἒθαψαν τόν ἀεροπόρο πού ἒπεσε στό Αἰγαῖο ὑπερασπιζόμενος τήν πατρίδα γιά να βάλουν στην θέσι του κάθε περιθωριακό πρότυπο ἀπό αὐτά πού ἐμπνέουν ἂρνησι καί μηδενισμό στήν ζωή !
Καί δέν εἶναι μόνον ὁ ἱπτάμενος πού δίνει τήν μάχη.  Εἶναι καί ὁ τεχνικός πού δέν γνωρίζει ὡράριο καί δέν φεύγει ἀπό την μονάδα του ἂν δέν παραδώσει μάχημο τό ἀεροσκᾶφος  !
Τότε λοιπόν στήν 115 ΠΜ, μέ τά παλιά ἀεροσκάφη, τά  F84 , κράτησε ἡ ἀεροπορία μας τή ἃμυνα τοῦ Αἰγαίου !
Εἲχαμε, χάρι στήν θυσία καί ἐργατικόττα τῶν τεχνικῶν μας, διαθεσιμότητα στό 100% τοῦ δυναμικοῦ μας! Δηλαδή, ἀνά πᾶσα στιγμή, μποροῦσαν να πετάξουν ὃλα σχεδόν τά ἀεροσκάφη !
Δεν σβήνουν ἀπό τήν μνήμη μου καί αὐτά τα περιστατικά ἀπό τήν 115 ΠΜ ...
Τότε πού μετά ἀπό ἐξαντλητική ἐργασία συνεχόμενων ἡμερῶν εἶχαν καταπονηθεῖ οἱ ἀξιωματικοί καί ἂκουσα τό πρωΐ στό προσκλητήριο να μοῦ ἀνατίθενται ἀπό τόν διοικητή χρέη ἀξιωματικοῦ ὑπηρεσίας ἂν καί ἢμουν ἁπλός σμηνίτης !
Δέν σβήνει ἡ εὐψυχία καί ἑτοιμότητα τότε, τό 1969 πού ἢρθαμε στά πρόθυρα πολέμου με την Τουρκία ὃ,που σε ἐλάχιστο χρόνο εἶχαν διασκορπιστεῖ τά ἀεροσκάφη μας στά τέσσερα ἀεροδρόμια διασπορᾶς ἀπό τήν Κρητη ὡς τήν Ρόδο  .
Δέν σβήνει ἀπό τήν μνήμη μου ἡ νευρικότητα καί ἀγωνία τῶν χειριστῶν πού περίμεναν μανιασμένα να τού δοθεῖ τό σύνθημα τῆς μάχης!
Ὃλα αὐτά, ἀποτελοῦν ταπεινό μου ἀφιέρωμα σέ μία περίοδο νοσταλγική τῆς ζωῆς μου καί σέ ἓναν χῶρο πού ἐπί πολλά χρόνια ἒχω ἐπιθυμίσει να ἐπισκευτῶ πάλι καί πού δέν κατάφερα λόγω οἰκογενειακῶν συνθηκῶν, οὒτε φυσικά θα καταφέρω  στο μέλλον...
Τό μόνο πού καταφέρνω ἂδιάλειπτα, εἶναι ἡ ἀγάπη μου καί οἱ προσευχές μου γι΄αὐτόν...

(Μερικές φωτογραφίες ἀπό τήν ἐποχή αὐτή, τήν ἡμερα τῆς γιορτῆς, σάν σήμερα...)

Τήν ἡμέρα τῆς γιορτῆς, ἐπισκέπτηκε τήν μοναδα μας ἓνα ἀπό τά ποιο σύγχρονα τότε ἀεροσκάφη τά ὁποία ὑπηρετοῦσαν στήν Λάρισα . Ἦταν το F 5 ... Ἡ ἀρχική φωτογραφία, δείχνει δύο ἐργαλεῖα σε σύνταξι, μαζί με ἓναν ἁπλό στρατιώτη συνταξιοῦχο...

Ἒξω ἀπό τό ὑπόστεγο τῆς ΜΣΑ με τόν πολύ ἀγαπητό σέ ὃλους μας ἀρχισμηνία κ. Ματζακούρα...

Γενικά, δέν περνούσαμε ἂσκημα... Ἐδῶ ἀπολαμβάνουμε τήν ἒξοδο στήν ἱστορική ταβέρνα τοῦ Ἀνιτσάκη...

 

 

Σέ μία ἀπό τίς παρελάσεις μας στά Χανιά, ἒν ἒτει 1969...