Σούλι 2023

 Εχθές 28η Μαΐου, γιορτασαμε την ανατίναξι στο Κούγκι με τον καλόγερο Σαμουήλ.

Την επόμενη 29η Μαΐου, αλλη μία ημέρα αποφράς έρχεται να διαταράξει τον σημερινό μας ύπνο ο οποίος βλέπει χωρίς να αισθάνεται ή να ζυγίζει στήν ψυχή του το βαρος τής αιώνιας πραγματικότητας !

Επιδερμικές θεωρώ τις περισσότερες συμμετοχές σε τέτοιες εκδηλώσεις …

Ανεπαρκείς να παίρνουν τα μηνύματα και να απαντούν στην  αιώνια θρασύτητα που αποτελεί ένα διαρκές έγκλημα χωρίς μετάνοια και μια παγκόσμια μοναδικότητα !

Διότι μέσα στα πρόσφατα χρόνια βιώσαμε και βιώνουμε διαρκείς εθνικές και ηθικές ταπεινώσεις οι οποίες θα έπρεπε να είχαν διαγείρει τα εθνικά και κοινωνικά μας αντανακλαστικά.

Εσύ γιορτάζεις την αντίστασι με διαρκή μοιρολατρία, με διαρκείς ταπεινωτικές υποχωρήσεις, ενώ οι απέναντι γιορτάζουν τον ξεριζωμό σου !

Όλοι οι πολιτισμένοι λαοί τού κόσμου καυχώνται για τήν ημέρα που αντιστάθηκαν στην τυραννία και όχι γι αυτήν που άρπαξαν κάτι το οποίο δεν ήταν δικό τους …

Βρεθήκαμε εδώ άλλοι προσκυνητές, άλλοι απλά περίεργοι για να απολαύσουν θέαμα σε μία από τίς ιερότερες εκδηλώσεις μνήμης τής ιστορίας μας. 

Καί όταν ανήκεις βέβαια στήν πρώτη κατηγορία τών προσκυνητών, έχεις αναπτύξει τίς κατάλληλες κεραίες για να συλλαμβάνεις και αξιοποιείς τα μηνύματα που βγαίνουν μέσα από τα ιστορικά γεγονότα.

Στα παλιά χρόνια, όταν έρχονταν στην πόλι ή στο χωριό κάποιος άνθρωπος που ήξερε διαφορετικά πράγματα από τους ντόπιους, αυτοί έτρεχαν  να τον ακούσουν.

Δέν τα ήξεραν όλα, δέν έκαναν επίδειξι τής “σοφίας”  των σ’ αυτόν που θα συναντούσαν. Το σιγάν ήταν πάντα προτιμότερο του λαλείν...

Απλά, άφηναν κάποιο παράθυρο ανοικτό για να μπεί στην ψυχή τους κάτι διαφορετικό από αυτό που  ήξεραν... 

Αργότερα όμως οι κοινωνίες, ανέστησαν κατά περιόδους τόν πύργο τής Βαβέλ… Ό καθ΄ένας έμαθε από μία γλώσσα, την δική του και έτσι αντί να κτίζουν διασκορπίστηκαν στο άπειρον…

Η Βαβέλ γκρέμισε την Ρώμη, το Βυζάντιο, όλες τις αρχαίες αυτοκρατορίες…

Κοινό χαρακτηριστικό τών εποχών τού ξεπεσμού, οι άρτοι και θεάματα…

Η Βαβέλ έχει εγκατασταθεί σήμερα στην πατρίδα μας και στον κόσμο, έτοιμη να πνίξει στις στάχτες τον σύγχρονο πολιτισμό .

Αυτή έχει αποδεχτεί τό μέγιστο τών εγκλημάτων που αποτελεί η άλωσις τής παιδείας. 

Νά αυτή ήταν η παιδεία που έδινε ζωή στις γενιές και η οποία σήμερα αντικαταστάθηκε από φτηνά και ευτελή θέματα τα οποία διαμορφώνουν τις σύγχρονες μορφές δουλείας…

Να αυτό μας θύμισε η ξεναγός και το οποίο βρίσκεται στην βιβλιοθήκη μου απο τα χρόνια του δημοτικού..

 

Θά  προσπαθήσουμε όμως εδώ, από αυτή την ιερή εκδήλωσι να πάρουμε τα σεπτά μηνύματα, να τα εγκωμιάσουμε και να τα στείλουμε με ιερό σεβασμό σ΄ αυτούς που μιλάνε την ίδια μ΄εμάς γλώσσα, ή τουλάχιστον σ΄ αυτούς που προσπαθούν να την καταλάβουν… 

Γιατί αν επιδιώξεις να τα στείλεις σε αλλόγλωσσους αποδέκτες, απλά θα εισπράξεις τήν ύβρι και αλαζονεία η οποία θα σού χαλάσει την ημέρα…

Δέν είναι λοιπόν η σημερινή εκδρομή ένα απλό γεγονός που γεμίζει με χρώματα και εικόνες την ψυχή σου.

Πήγαμε και ξαναπήγαμε πρίν λίγες ημέρες στο Βαλτέτσι όχι επειδή είχε να μάς προσφέρει κάτι από  όλα αυτά αλλά επειδή μάς τραβά κάτι βαθύτερο, ανάλογο μ΄ αυτό που βιώσαμε σήμερα όσοι έχουμε αναπτύξει τις κατάλληλες κεραίες…

Καί αυτό που βιώνεις κάθε φορά, εκφράζεται με σεβασμό στον δίπλα σου με τον οποίον αποτελείς κοινωνία και πατρίδα.

Εδώ, μέσα από δύσκολες διαδρομές, φθάσαμε στα ψηλά βουνά τής ελευθερίας που έμειναν επί πολλά χρόνια απάτητα από τούς τυράννους.

Φθάνοντας σε κάθε κορυφή νοιώθεις να πλησιάζεις τήν πραγματική ελευθερία όπως ήταν αυτή τών Σουλιωτών η οποία ήταν αποτυπωμένη στην απλότητα τής ζωής που φαίνεται ακόμη και σήμερα αποτυπωμένη μέσα στις άθικτες απο τον χρόνο εγκαταστάσεις τους .  

Πηγάδια το ένα δίπλα από το άλλο, οι κατοικίες των Τζαβελαίων, Μποτσαραίων και άλλων νοικοκύριδων τού τόπου.

Αυτάρκης οικονομία στηριγμένη στην κτηνοτροφία από την οποία παράγονταν τροφές και ένδυσις. 

Ήταν μία κοινωνία στηριγμένη βαθιά στο εμείς. Διότι χωρίς το εμείς, παύει να υπάρχει κοινωνία.

Ένας μεγάλος φιλόσοφος της ιστορίας, έλεγε ότι οι κοινωνίες και τα έθνη γεννώνται μέσα στο εμείς και πεθαίνουν μέσα στα εγώ…

Ας φανταστούμε πόσο μεγάλος ήταν ο συντονισμός αυτών τών ανθρώπων για να αντιμετωπίζουν υπέρτερες δυνάμεις και πώς μία αδυναμία να ελέγξουν την πονηρία τού αντιπάλου, ήταν αυτή που έφερε την μεγάλη ζημιά.

Πράγμα που σημαίνει ότι πέρα από την επαγρύπνισι χρειάζεται πάντα και η σκέψις. Αυτή δηλαδή που ξέρει να αξιοποιεί πολλά δεδομένα… Καί αυτά τα δεδομένα δεν τα συναντάς στίς πολιτικές θεωρίες αλλά σ΄αυτούς που είδαν και έζησαν καταστάσεις οι οποίες αποτελούν το πολύτιμο φορτίο της ζωής...

Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν στην Παραμυθιά με ζωντανή παρέλασι χορευτικών ομάδων με παραδοσιακές ενδυμασίες που είχαν έρθει ώς εκπρόσωποι από διάφορα μέρη τής χώρας.

Όλοι αυτοί κατέληξαν με παραδοσιακούς χορούς στην πλατεία.

Τήν επόμενη η εκδήλωσις ολοκληρώθηκε πάνω στο Σούλι και η  παράστασις τελείωσε με την ανατίναξι στο Κούγκι !

Ο Σουλιώτης λοιπόν δεν παραδίδεται ! 

Όταν φθάσει στά έσχατα ανατινάσσεται μαζί με τον εχθρό !

Η Σουλιώτισσα δεν παραδίδεται ! Σιχαίνεται τον εχθρό και δέν θέλει να καταλήξει σε κάποιο χαρέμι για να περάσει ζωή ανέμελη ! 

Πέφτει λοιπόν από τά βράχια μαζί με τα παιδιά της για να μην τής τα πάρουν οι εχθροί και τα κάνουν γενίτσαρους !

Καί έχει αυτό μεγάλη, μέγιστη σημασία, διότι οι γενίτσαροι μαζί με τα παιδιά τους και τίς γενιές που ακολουθούν, διαπλάθονται ώς οι μεγαλύτεροι εχθροί τών προγόνων τους ... 

Αυτοί δηλαδή τούς οποίους αντιμετωπίζουμε σήμερα και οι οποίοι ζούν με τα φαντάσματα τής απειλής από τα φυσιολογικά τους αδέλφια ... 

Μετά τήν έξοδο από το Σούλι, όσοι γλύτωσαν από τις μεγάλες κακουχίες, έστησαν τα φτωχά τους νοικοκυριά και ετοιμάστηκαν μαζί με τα παιδιά τους για το Μεσολόγγι και για το μεγάλο ξεσηκωμό ! 

Και μετά από αυτή τήν ιερή διαδρομή, προσγειωνόμαστε στο σήμερα για να βιώσουμε την  βαριά κατάθλιψι με όλους αυτούς που  έχουν καβαλήσει το καλάμι τής ατομικής υπεροψίας ….

Χθές γυρίστηκε ένα κινηματογραφικό έργο σ΄ αυτά τα ιερά χώματα με την συμμετοχή τών κατοίκων τής περιοχής, με τά ίδια πολλά από αυτά όπλα τα οποία συμμετείχαν στούς ιερούς αγώνες και το οποίο έργο αναφερόταν στα παιδιά τής Σαμαρίνας, αυτά τα κλεφτόπουλα πού λέει και το τραγούδι που έσπευσαν να βοηθήσουν το πολιορκημένο Μεσολόγγι και από τα οποία ελάχιστα γύρισαν πίσω! 

Ελάχιστοι έμαθαν γι αυτό και καμία παιδεία δεν προώθησε το έργο για να εμπνεύσει τούς μαθητές!

Η παιδεία μας και όλη η κάστα τών ενωμένων πολιτικών “αντιπάλων”, έχουν να ασχοληθούν με τα προβλήματα τού Ντίνου που έγινε Ντίνα και τής Καλλιόπης που έγινε Κώστας ! Να κατοχυρωθούν τα δικαιώματά τους και να προβληθούν στά ύπατα αξιώματα…

Αν και προσωπικά σιχαίνομαι τις επισημότητες, εδώ στην Παραμυθιά και στο Σούλι κατάλαβα ότι υπάρχουν και εξαιρέσεις που μίλησαν στην ψυχή μας !

Σήμερα, στην Ελλάδα και στον περίγυρο, όλοι οι θρασείς πού κολυμπούν στις βρωμιές τής ανομίας και παρανομίας, αυθαίρετα και καταχρηστικά, ρίχνουν στις φυλακές αυτούς που δεν τούς είναι αρεστοί!...

Καί οι βολεμένοι σιωπούν και τα αποδέχονται στο όνομα της “δημοκρατίας” …

Εδώ όμως, κάποιος Ελληνόψυχος δήμαρχος είχε το θάρρος να καταγγείλει την φυλάκισι τού εκλεγμένου δημάρχου της Χιμάρας από το αυταρχικό καθεστώς, με σκοπό να ευαισθητοποιήσει τις κομματιασμένες από τα κόμματα και τα συμφέροντα συνειδήσεις…

Είχε το θάρρος να θίξει το μεγάλο έγκλημα τού δημογραφικού το οποίο εσκεμμένα και προγραμματισμένα συντελείται μέσα στην χώρα ! 

Δέν κατηγόρησε τούς νέους ώς οκνηρούς και τεμπέληδες όπως κάνουν κάποιοι για να αιτιολογήσουν τα άθλια καθεστώτα με τήν τάξι τους...

Μέσα λοιπόν  από αυτή την επίσκεψι, αποκομίσαμε αυτές τις σκέψεις και τα συναισθήματα τα οποία μεταφέρουμε με σεβασμό σε ευλαβείς αποδέκτες !

Διότι ο καθ’  ένας αποδέχεται ό,τι αναζητά η ψυχή του και εξάγει πάλι ό,τι αυτή επεξεργάζεται και παράγει...